Εφτασε ο καιρός ... δεν πάει άλλο.

Πέρασαν σχεδόν 5 μήνες από το τελευταίο μου ποστ. Στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας μεσολάβησαν δύο "σωτηρίες" σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αμέτρητοι φόροι, καθημερινές απεργίες και κινητοποιήσεις κάθε είδους και φαντασίας και στην ουσία μια όλο και πιο γενικευμένη στασιμότητα, απραξία και ανασφάλεια. Είναι πια συνηθισμένο για τον καθένα μας ότι κάθε μέρα που ξημερώνει είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Είναι πια δεδομένο για όλους ότι η έξοδος από αυτήν την πρωτόγνωρη κρίση έχει δρόμο μακρύ, ανυπολόγιστα επώδυνο και πάντοτε χωρίς εξασφαλισμένο αποτέλεσμα.

Βασική αιτία για αυτή την κατάσταση προφανώς και παραμένει το ημιθανές πολιτικό σύστημα της χώρας, του οποίου τα κέντρα αποφάσεων, όχι μόνο εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν πια να ασκούν πολιτική με τον τον τρόπο που την ασκούσαν μέχρι τώρα, αλλά δίνουν μάχη επιβίωσης με νύχια και με δόντια προσπαθώντας να σταθούν στα πόδια τους την επόμενη μέρα. Σε αυτή τους την λυσσαλέα προσπάθεια εκθέτουν ανεπανόρθωτα το σύνολο της κοινωνίας των πολιτών στο εξωτερικό και δημιουργούν την σταθερή πια στην Ευρώπη εντύπωση των "Ελλήνων τεμπέληδων" που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, που δεν θέλουν να χάσουν τα κεκτημένα 10ετιών, πράγμα που φυσικά έχει σαν επακόλουθο να σκληραίνει η στάση των υπόλοιπων Ευρωπαίων απέναντι μας.

Η εικόνα που δημιουργείται αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στην παρακάτω φράση ενός φίλου:

"Ο λαός αδυνατεί να παραδεχθεί την ήττα του μοντέλου ανάπτυξης που υποστήριξε με φανατισμό σε όλη την ύστερη μεταπολιτευτική περίοδο. Και αυτό είναι ως ένα βαθμό δικαιολογημένο. Σε ολόκληρη την περίοδο αυτή, ο λαός διαμόρφωσε την πεποίθηση ότι, η κατανάλωση είναι ο πρώτος και κύριος στόχος της ζωής του ανθρώπου. Η κατανάλωση χωρίς την αντίστοιχη παραγωγή. Πίστεψε στο αεικίνητο 1ου είδους, στο αδύνατο. Μέχρι χτες, η πλειοψηφία του λαού δεν ήξερε ότι η χώρα ζούσε με δανεικά. Σήμερα που το έμαθε, δεν θέλει να τα γυρίσει πίσω. Μέχρι χτες, η λέξη έλλειμμα της ήταν άγνωστη. Σήμερα που την έμαθε, θέλει να τη μεταφράσει σε πλεόνασμα, αλλά χωρίς να χάσει τίποτα από τα κεκτημένα."

Είμαι από αυτούς που μέχρι χτες πίστευα πως είναι αδύνατον η κοινωνία στην πλειοψηφία της, αυτή η σιωπηρή πλειοψηφία που ανταποκρίνεται στα επώδυνα μέτρα και την ανάγκη προσαρμογής, αυτές οι παραγωγικές δυνάμεις που δίνουν καθημερινά τη μάχη για μια έστω ασθενική αύξηση της παραγωγικότητας, να μην μπορέσουν να επιβάλλουν μια συγκεκριμένη πορεία προς τα μπρος , προς μια νέα Ελλάδα. Και σε αυτή τους την προσπάθεια να μην βρουν αρωγούς, έστω και μεμονωμένους μέσα στο σαθρό πολιτικό σύστημα. Δεν πίστευα ότι το status quo των ισχυρών συντεχνιών του κράτους , της διαπλοκής των εθνικών εργολάβων και προμηθευτών θα μπορέσει να επιβιώσει για πολυ χωρίς τη βασική πηγή ύπαρξης τους, το χρήμα. 

Είμαι επίσης από αυτούς που εδώ και ένα τουλάχιστον χρόνο πίστευα πως η αναδιάρθρωση του τεράστιου χρέους και η δραστική ποσοτική μείωση, αλλά ταυτόχρονα και ποιοτική αναβάθμιση του κράτους είναι η μόνη λύση για τη βιωσιμότητα, παράλληλα με μια νέα αναπτυξιακή προοπτική της χώρας. Πίστευα πως αυτό θα γινόταν κατανοητό, έστω και εξ ανάγκης στην κρατούσα πολιτική ηγεσία, η οποία και θα αποφάσιζε να το υλοποιήσει άμεσα και αποτελεσματικά. Πίστευα επίσης, και αυτό ίσως ήταν και το πιο παρήγορο, σε μια δυναμική παρέμβαση της Ευρώπης, στα πλαίσια της αλληλεγγύης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που θα μας οδηγούσε σε πιο σίγουρα μονοπάτια. 

Διαψεύστηκα πανηγυρικά σε όλα. Πλην ενός Παπανδρέου- που να θυμίσω πως από τον Οκτώβριο του 2010 είχε πει δημόσια πως "κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα" -  ο οποίος παλεύει μόνος του στο εσωτερικό και το εξωτερικό, μπας και περισώσει κάτι από αυτό που απέμεινε, χωρίς αυτό να τον απαλλάσσει απο τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες του, το σύνολο του πολιτικού προσωπικού του τόπου αποδεικνύεται ανίκανο και απρόθυμο να δράσει πολιτικά. Το ΠΑΣΟΚ πληρώνει τα 25 χρόνια "δώστα όλα και κρατήσου στην εξουσία", η ΝΔ λαϊκολογεί ασύστολα με μόνο στόχο την εξουσία της υποτέλειας, η Αριστερά αποτελεί την ώρα τούτη ότι πιο συντηρητικό καλλιεργείται στα λαϊκά στρώματα και φυσικά η Ακροδεξιά κερδίζει οπαδούς, όπως συμβαίνει πάντα όταν αυξάνεται η ανεργία και η ανασφάλεια. 

Από την άλλη στην Ευρώπη η ελληνική κρίση δείχνει περίτρανα το πόσο επικίνδυνο είναι να κυβερνούν συντηρητικές κυβερνήσεις, οι οποίες παίρνουν δειλά αποφάσεις, αφού συνήθως τους προλαβαίνουν τα γεγονότα και πάντα υπό την έγκριση των ισχυρών παραγόντων της παγκοσμιοποίησης αλλά και των  εθνικών συμφερόντων και χωρίς την συναίνεση των πολιτών. Και το πειραματόζωο που λέγεται Ελλάδα, παρακολουθεί χωρίς ικανότητα αντίδρασης τα όσα συμβαίνουν.

Και έτσι φτάσαμε στο τελευταίο τριήμερο, όπου όλο αυτό το σκηνικό της αναποτελεσματικότητας και της αβεβαιότητας σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο ενεργοποίησε τα πιο επικίνδυνα αντανακλαστικά τμημάτων της  ελληνικής κοινωνίας. Οι συντεχνίες, τα άκρα, τα λαμόγια, ο κάθε ένας που ξέρει ότι δεν έχει ελπίδα επιβίωσης έξω από το σημερινό status quo, βλέποντας την ανικανότητα του πολιτικού συστήματος στο σύνολο του αλλά και την ανοχή της πλειοψηφίας της κοινωνίας, προσπαθούν να επιβάλλουν καταστάσεις που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια, όχι απλά στη χρεωκοπία που έτσι κι αλλιώς είναι δεδομένη, αλλά σε μια κοινωνική διαδικασία τόσο ανεξέλεγκτα επικίνδυνη που κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει τι μας περιμένει αύριο.

Πριν 1,5 χρόνο σχεδόν είχα γράψει κάτι που τότε χαρακτηρίστηκε προκλητικό! Τώρα ας μου πει κάποιος, είχα άδικο? Φτάσαμε η όχι σε αυτό το σημείο? Έχει κανείς αμφιβολία ότι μετά τα όσα είδαμε την χτεσινή μέρα, αυτές οι συντεχνίες θα μας αφανίσουν αν δεν αντιδράσουμε μαζικά και αποτελεσματικά? Περιμένει κανείς από τους "πολιτικούς τους προϊσταμένους" να τους συμμαζέψουν? Γίνεται ή όχι αντιληπτό ότι πάμε για σύγκρουση από την οποία κάποιος θα κερδίσει και κάποιος θα αφανιστεί? Και βέβαια δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι η σύγκρουση αυτή θα μπορούσε να είναι τύπου ΠΑΜΕ - Μπαχαλάκηδων έξω απο τη Μ.Βρετανία!

Χρειαζόμαστε άμεσα την αφύπνιση και την ενεργοποίηση των πολιτών. Τέλος ο καναπές (και τα κοινωνικά δίκτυα) Κυρίες και Κύριοι. Έφτασε η ώρα για δράση, άμεση και αποτελεσματική δράση! Όχι αυτοδικία, για να μην παρεξηγηθώ, αλλά θετικη δράση να σπάσει το απόστημα και να εξαλειφθεί η διαφθορά, ο ωχαδερφισμός και το προσωπικό συμφέρον. Αυτοί που είναι απέναντι μας - και αυτοί που τους εκφράζουν πολιτικά - μας στιγματίζουν μέσα και έξω από τη χώρα, ως τεμπέληδες, διεφθαρμένους και αρνητές των πάντων. Ε λοιπόν ήρθε η ώρα να αποδείξουμε μόνοι μας και με τη συλλογική μας δράση ότι δεν είμαστε!

Πρέπει να ενεργοποιηθούμε όλοι μας και ο καθένας ξεχωριστά, αλλά και συντεταγμένα και συλλογικά προτάσσοντας τις αξίες που εμείς έχουμε : της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, του εθελοντισμού και του πραγματικού πατριωτισμού. Ο καθένας στο χώρο που ζει και εργάζεται:

- Ο δημόσιος υπάλληλος που πάντα ήταν συνεπής και εργατικός, να ξεσκεπάσει τη διαφθορά και την αναποτελεσματικότητα, να καταδείξει όποιον υποσκάπτει την λειτουργία του κράτους και την εξυπηρέτηση των πολιτών.

- ο εκπαιδευτικός να προσφέρει στις δύσκολες συνθήκες που ζούμε το έργο που οφείλει στη νεολαία και να την διαπαιδαγωγήσει έτσι ώστε να έχει τα εφόδια να συμβάλλει σε ένα καλύτερο μέλλον

- ο μηχανικός να πολεμήσει τη διαφθορά στις πολεοδομίες και στα κυκλώματα των εργολάβων και να προστατεύει το περιβάλλον 

- ο δικηγόρος να εργαζεται μεθοδικά για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών, να ξεσκεπάζει και να αφανιζει τα παραδικαστικά κυκλώματα, να βοηθάει τη δικαστική εξουσία να παιρνει γρήγορα αποφάσεις.

- Ο μικρός επιχειρηματίας να αναζητά , σε συνεργασία με τους εργαζόμενους του, λύσεις για να αναπτύξει την επιχείρηση του, να την κάνει πιο εξωστρεφή και ικανή να προσφέρει ανταγωνιστικά και ποιοτικά προϊόντα στην αγορά. 

Χρειαζόμαστε άμεσα ένα ισχυρό και νέου τύπου καταναλωτικό κίνημα που θα δράσει ώστε να επιβάλλει την μείωση των τιμών των προϊόντων καθημερινής ανάγκης, ώστε αυτές να ανταποκρίνονται στην νέα αγοραστική δύναμη των πολιτών. Να ψάχνουμε τις φτηνές τιμές καυσίμων και να αλληλοενημερωνόμαστε, να εντοπίζουμε τις εστίες κερδοσκοπίας σε σουπερμάρκετ και καταστήματα, να καταγγέλλουμε αυτόν που δεν μας δίνει απόδειξη και φοροδιαφεύγει. Να καταγγέλουμε με ονοματεπώνυμο τον ταξιτζη που παιρνει διπλοκούρσα, τον οδηγό λεωφορείου που δεν φροντιζει να το καθαρίζει στοιχειωδώς, τον δημόσιο υπάλληλο που δεν ειναι στη θέση του την ώρα που πρέπει.. 

Χρειαζόμαστε άμεσα τοπικούς πυρήνες πολιτών σε κάθε γειτονιά και δήμο που θα συμβάλλουν με εθελοντική προσφορά στην ποιοτική αναβάθμιση της καθημερινότητας. Που θα πιέζουν με τη στάση τους την τοπική αυτοδιοίκηση να παράγει έργο, έστω μέσα στα στενά πλαίσια που σήμερα κινείται, για μια ανθρώπινη διαβίωση. Τέρμα τα σκουπίδια πεταμένα παντού. Τέρμα το ανεξέλεγκτο παρκάρισμα στα πεζοδρόμια. Εθελοντικός καθαρισμός τα σαββατοκύριακα σε κάθε πάρκο και κάθε γειτονιά, μαζί με τα παιδιά μας.

Χρειαζόμαστε άμεσα ένα νέο αγροτικό κίνημα που θα επιστρέψει στην ελληνική γη και θα παράξει προϊόντα που χρόνια πριν ήταν τα καλύτερα στην Ευρώπη και σήμερα τα εισάγουμε. Που θα μπορέσει να βρει τρόπους τα ελληνικά προϊόντα, χωρίς επιδοτήσεις και "όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά" να γίνουν τα καλύτερα και τα πιο "πράσινα" στην Ευρώπη, αλλά ταυτόχρονα να τα ξαναπροτιμήσουμε και εμείς οι ίδιοι.

Χρειαζόμαστε άμεσα την τουριστική βιομηχανία της Ελλάδας να αναλάβει δράση και να γίνει η πρωτοπορία της Ελληνικής Αναγέννησης. Με προσφορά ακόμη πιο ποιοτικών και ανταγωνιστικών υπηρεσιών, που θα αξιοποιούν στο έπακρο την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας αλλά και με τη δημιουργία ενός νέου ελληνικού brand name, του πιο πράσινου τουρισμού στον πλανήτη. Τέρμα πια στα κλειστά μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους. Τέρμα στις βρώμικες παραλίες. Μπορούμε κάθε Κυριακή να τις καθαρίζουμε οι ίδιοι.

Χρειαζόμαστε το επιστημονικό δυναμικό της  χώρας, αυτό που κινείται μέσα στα πανεπιστήμια ,ντόπια και ξένα,  να αναλάβει δράση για το καλό της κοινωνίας και της αγοράς.Να αφήσει στις άκρη τους προσωπικούς εγωισμούς και ανταγωνισμούς και να προσφέρει εθελοντικά τη γνώση και την εμπειρία που διαθέτει στο σύνολο της κοινωνίας και του παραγωγικού δυναμικού της χώρας, αξιοποιώντας νέες και "καθαρές" τεχνολογίες..

Εύλογα θα μου πει κάποιος "μα όλα αυτά στον ένα ή στον άλλο βαθμό γίνονται"! Δεν θα διαφωνήσω! Γίνονται σκόρπια και κατά περίπτωση από θύλακες πρωτοβουλιών που τελικά αφανίζονται μέσα στο γενικό μπάχαλο. Εγώ σήμερα δεν μιλάω για τέτοιες μεμονωμένες πρωτοβουλίες. Μιλώ για πανστρατιά εθνικής σωτηρίας από τα κάτω προς τα πάνω που όχι απλά θα αφανίσει κάθε τι που αντιμάχεται την πρόοδο, αλλά θα δημιουργήσει με βίαια θετικό τρόπο τις προϋποθέσεις για αλλαγή πορείας. Μια πανστρατιά και αφύπνιση των δημιουργικών δυνάμεων που θα συμβάλλουν ώστε να γίνει κατανοητό σε όλους ότι το προσωπικό συμφέρον, μέσα απο μια συγκεκριμένη διαδικασία διαλόγου και αποτελεσματικής δράσης μπορεί να γίνει και συλλογικό συμφέρον.

Η επόμενη εύλογη απορία είναι φυσικά "μα μπορούν όλα αυτά να γίνουν χωρίς πολιτική καθοδήγηση?"  Στην σημερινή συγκυρία δεν έχουμε άλλη επιλογή. Το πολιτικό δυναμικό είναι ταγμένο στο σύνολο του στην συντήρηση και την αναποτελεσματικότητα, στην ουσία στην διατήρηση των κεκτημένων, εγκλωβίζοντας δυστυχώς και κάποιες ελάχιστες υγιείς δυνάμεις μέσα στον βάλτο του "όχι σε όλα". Η ιστορία έχει δείξει ότι η θετική παρέμβαση των πολιτών μπορεί να απελευθερώσει κάποιες τέτοιες δυνάμεις, ώστε το κίνημα σύντομα να αποκτήσει και πολιτική έκφραση. Δεν είναι όμως αυτό το πρωτεύον σήμερα, γιαυτό και όσοι πιστεύουν πως "η λαϊκή ετυμηγορία  είναι η δημοκρατική διέξοδος", εξυπηρετούν και αυτοί τη διατήρηση της υπάρχουσας πολιτικής κατάστασης, να ξαναστειλουν δηλαδή τους πολίτες για μια ακόμη φορά στην κάλπη, να νομίσουν ότι κάτι επέλεξαν και το σύστημα να κερδίσει πάλι χρόνο και χρήμα. 

Τα ψέμματα τελείωσαν. Το δίλημμα πια είναι ένα : η εμείς οι πολλοί ή αυτοί οι λίγοι. Και επειδή αυτοί οι λίγοι είναι ανίκανοι αλλά επικίνδυνοι, ήρθε η ώρα μας. Χρειαζόμαστε μια "μίζα" για να πάρουμε μπρος. Αυτή η "μίζα" κρύβεται στα βιώματα και τις αξίες του καθενός μας, κρύβεται στα όνειρα που κάνουμε για τα παιδιά μας, υπάρχει αστείρευτη στο πιστεύω μας για ένα καλύτερο αύριο. Ας την "πατήσουμε "για να πάρει μπρος το όχημα της αλλαγής ... το όχημα που ο καθένας μας ξεχωριστά αλλά και όλοι μαζί σαν Έλληνες , ξέρουμε πολυ καλά να το οδηγήσουμε σε λαμπρά μέρη ... ας ξεκινήσουμε τώρα πριν οι όψιμοι αριστεροδεξιοί "νεοπατριώτες" και οι αδίσταχτες "συντεχνίες" μας ξηλώσουν το δρόμο.