Το παράδειγμα μπορεί να είναι συνηθισμένο στην καθημερινή ζωή πολλών συμπολιτών. Το αναφέρω όμως δημόσια (υπό μορφή καταγγελίας) γιατί τέτοια "μικρά και ασήμαντα" γεγονότα πρέπει να γίνονται γνωστά και από το διαδίκτυο και να προκαλούν παρεμβάσεις των άμεσα θιγόμενων.
Ο μικρός μου γιος τελειώνει φέτος την 6η Δημοτικού σε ένα Δημοτικό Σχολείο του Ναυπλίου. Με μια φράση μπορώ να πω ότι ο Αποστόλης ατύχησε στο δημοτικό. Και αυτό γιατί σε όλες τις τάξεις του έτυχαν δάσκαλοι και δασκάλες μεγάλης ηλικίας, 2-3 χρόνια πριν τη σύνταξη, οι οποίοι ανεξάρτητα από τις ικανότητες τους είχαν χάσει ένα σημαντικό μέρος της "όρεξης" τους να προσφέρουν στα παιδιά. Δεν τους κατηγορώ προσωπικά γιαυτό, έτσι τους κάνει το σύστημα. Απλά αναφέρω το γεγονός βλέποντας ότι ο γιος μου έχει ελλείψεις τόσο σε γνώσεις, όσο και σε μεθοδολογία μελέτης και θα αντιμετωπίσει προβλήματα προσαρμογής στο γυμνάσιο.
Εκείνο όμως που με εξόργισε, ήταν κάτι που έμαθα χθες. Και η οργή μου μεγάλωσε ακόμη περισσότερο όταν έμαθα ότι για το γεγονός αυτό δεν είχε ιδέα ούτε ένα μέλος του συλλόγου γονέων του σχολείου.
Είναι γνωστό (ίσως λίγο) ότι με αφορμή ευρωπαϊκά προγράμματα και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας διοργανώνονται κάθε χρόνο με το τέλος της σχολικής περιόδου εκπαιδευτικά ταξίδια δασκάλων σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Φαντάζομαι, χωρίς να γνωρίζω άμεσα, ότι σκοπός τέτοιων ταξιδιών είναι η ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών πάνω στην εκπαιδευτική διαδικασία, η ενημέρωση πάνω σε σύγχρονες μεθόδους που εφαρμόζονται σε άλλες χώρες και η (προσπάθεια έστω για) μεταφορά ιδεών και στα δικά μας σχολεία.
Σε ένα τέτοιο πρόγραμμα με ταξίδι στην Ισπανία συμμετέχει και το σχολείο του γιου μου. Από ότι έμαθα η πρωτοβουλία για συμμετοχή στο πρόγραμμα ανήκει στο διευθυντή του σχολείου, ο οποίος και θα ταξιδέψει στην Ισπανία. Ως εδώ όλα καλά...
Ελάτε όμως που ο διευθυντής του σχολείου συνταξιοδοτείται φέτος, δηλαδή με απλά λόγια δεν θα ξαναδιδάξει σε μαθητές πλέον ! Αλλά, τέλος πάντων, θέλετε να του αναγνωρίσουμε ότι "κυνήγησε" το πρόγραμμα και δικαιούται να συμμετέχει? Έστω και για αναψυχή? Να το κάνουμε. Η πρόκληση όμως δεν σταματάει εδώ.
Για τις δύο άλλες θέσεις εκπαιδευτικών που δικαιούνται να συμμετέχουν στο ταξίδι διάλεξε να πάρει μαζί του τη γυναίκα του (!) διευθύντρια στο άλλο δημοτικό της πόλης και έναν δάσκαλο, ο οποίος επίσης παίρνει σύνταξη του χρόνου ! Και επειδή το πρόγραμμα δικαιολογεί και έξοδα διερμηνέα , παίρνει μαζί και την κόρη του ! Και όλα αυτά πληρωμένα απο το ελληνικό κράτος και την Ε.Ε. , δηλαδή από εμάς τους ίδιους. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Πριν δυο χρόνια η ίδια ομάδα , με την ίδια "σύνθεση" πήγε στην Ολλανδία.
Όταν το πρωί ανέφερα το γεγονός στον πρόεδρο του Συλλόγου γονέων του σχολείου, εξεπλάγην όταν μου απάντησε ότι δεν είχε ιδέα για το ταξίδι. Η έκπληξη ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν διαπίστωσα ότι και δύο δάσκαλοι του ίδιου σχολείου δεν είχαν ιδέα για το γεγονός! Αντί δηλαδή να συμμετέχουν στο ταξίδι , έστω δύο νέοι εκπαιδευτικοί, που έχουν χρόνια προσφοράς ακόμη μπροστά τους και που έχουν και τη σύγχρονη γνώση (π.χ. εμπειρία στη χρήση του διαδικτύου, που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να έχουν οι 65ρηδες ) να αντλήσουν εμπειρίες και να δοκιμάσουν νέα πράγματα στις τάξεις τους με αφορμή ένα τέτοιο ταξίδι, συμμετέχουν "τελειωμένοι" δάσκαλοι και διευθυντάδες.
Δεν ξέρω αν με την παρέμβαση μου αυτή θα "χαλάσω" τις "οικογενειακές διακοπές" του κ. διευθυντή στην Ισπανία, δεν έχω τίποτα προσωπικά μαζί του, δεν αμφισβητώ την προσφορά του 30 χρόνια στην εκπαίδευση, θέτω όμως δημόσια το ερώτημα : Ποιο θα είναι το όφελος των μαθητών, των δασκάλων, των γονιών , της τοπικής κοινωνίας δηλαδή, από αυτό το ταξίδι?
Δεν θάπρεπε, αντί να δίνει το "κακό παράδειγμα", ολοκληρώνοντας αυτή την όποια προσφορά του στην τοπική κοινωνία, στον πιο νευραλγικό τομέα που λέγεται εκπαίδευση, να ανοίξει δρόμο στους νέους ?
Μια γνώμη λέω...
Ο μικρός μου γιος τελειώνει φέτος την 6η Δημοτικού σε ένα Δημοτικό Σχολείο του Ναυπλίου. Με μια φράση μπορώ να πω ότι ο Αποστόλης ατύχησε στο δημοτικό. Και αυτό γιατί σε όλες τις τάξεις του έτυχαν δάσκαλοι και δασκάλες μεγάλης ηλικίας, 2-3 χρόνια πριν τη σύνταξη, οι οποίοι ανεξάρτητα από τις ικανότητες τους είχαν χάσει ένα σημαντικό μέρος της "όρεξης" τους να προσφέρουν στα παιδιά. Δεν τους κατηγορώ προσωπικά γιαυτό, έτσι τους κάνει το σύστημα. Απλά αναφέρω το γεγονός βλέποντας ότι ο γιος μου έχει ελλείψεις τόσο σε γνώσεις, όσο και σε μεθοδολογία μελέτης και θα αντιμετωπίσει προβλήματα προσαρμογής στο γυμνάσιο.
Εκείνο όμως που με εξόργισε, ήταν κάτι που έμαθα χθες. Και η οργή μου μεγάλωσε ακόμη περισσότερο όταν έμαθα ότι για το γεγονός αυτό δεν είχε ιδέα ούτε ένα μέλος του συλλόγου γονέων του σχολείου.
Είναι γνωστό (ίσως λίγο) ότι με αφορμή ευρωπαϊκά προγράμματα και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας διοργανώνονται κάθε χρόνο με το τέλος της σχολικής περιόδου εκπαιδευτικά ταξίδια δασκάλων σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Φαντάζομαι, χωρίς να γνωρίζω άμεσα, ότι σκοπός τέτοιων ταξιδιών είναι η ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών πάνω στην εκπαιδευτική διαδικασία, η ενημέρωση πάνω σε σύγχρονες μεθόδους που εφαρμόζονται σε άλλες χώρες και η (προσπάθεια έστω για) μεταφορά ιδεών και στα δικά μας σχολεία.
Σε ένα τέτοιο πρόγραμμα με ταξίδι στην Ισπανία συμμετέχει και το σχολείο του γιου μου. Από ότι έμαθα η πρωτοβουλία για συμμετοχή στο πρόγραμμα ανήκει στο διευθυντή του σχολείου, ο οποίος και θα ταξιδέψει στην Ισπανία. Ως εδώ όλα καλά...
Ελάτε όμως που ο διευθυντής του σχολείου συνταξιοδοτείται φέτος, δηλαδή με απλά λόγια δεν θα ξαναδιδάξει σε μαθητές πλέον ! Αλλά, τέλος πάντων, θέλετε να του αναγνωρίσουμε ότι "κυνήγησε" το πρόγραμμα και δικαιούται να συμμετέχει? Έστω και για αναψυχή? Να το κάνουμε. Η πρόκληση όμως δεν σταματάει εδώ.
Για τις δύο άλλες θέσεις εκπαιδευτικών που δικαιούνται να συμμετέχουν στο ταξίδι διάλεξε να πάρει μαζί του τη γυναίκα του (!) διευθύντρια στο άλλο δημοτικό της πόλης και έναν δάσκαλο, ο οποίος επίσης παίρνει σύνταξη του χρόνου ! Και επειδή το πρόγραμμα δικαιολογεί και έξοδα διερμηνέα , παίρνει μαζί και την κόρη του ! Και όλα αυτά πληρωμένα απο το ελληνικό κράτος και την Ε.Ε. , δηλαδή από εμάς τους ίδιους. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Πριν δυο χρόνια η ίδια ομάδα , με την ίδια "σύνθεση" πήγε στην Ολλανδία.
Όταν το πρωί ανέφερα το γεγονός στον πρόεδρο του Συλλόγου γονέων του σχολείου, εξεπλάγην όταν μου απάντησε ότι δεν είχε ιδέα για το ταξίδι. Η έκπληξη ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν διαπίστωσα ότι και δύο δάσκαλοι του ίδιου σχολείου δεν είχαν ιδέα για το γεγονός! Αντί δηλαδή να συμμετέχουν στο ταξίδι , έστω δύο νέοι εκπαιδευτικοί, που έχουν χρόνια προσφοράς ακόμη μπροστά τους και που έχουν και τη σύγχρονη γνώση (π.χ. εμπειρία στη χρήση του διαδικτύου, που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να έχουν οι 65ρηδες ) να αντλήσουν εμπειρίες και να δοκιμάσουν νέα πράγματα στις τάξεις τους με αφορμή ένα τέτοιο ταξίδι, συμμετέχουν "τελειωμένοι" δάσκαλοι και διευθυντάδες.
Δεν ξέρω αν με την παρέμβαση μου αυτή θα "χαλάσω" τις "οικογενειακές διακοπές" του κ. διευθυντή στην Ισπανία, δεν έχω τίποτα προσωπικά μαζί του, δεν αμφισβητώ την προσφορά του 30 χρόνια στην εκπαίδευση, θέτω όμως δημόσια το ερώτημα : Ποιο θα είναι το όφελος των μαθητών, των δασκάλων, των γονιών , της τοπικής κοινωνίας δηλαδή, από αυτό το ταξίδι?
Δεν θάπρεπε, αντί να δίνει το "κακό παράδειγμα", ολοκληρώνοντας αυτή την όποια προσφορά του στην τοπική κοινωνία, στον πιο νευραλγικό τομέα που λέγεται εκπαίδευση, να ανοίξει δρόμο στους νέους ?
Μια γνώμη λέω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου