1 Μαΐ 2012

Σύντομο προεκλογικό σημείωμα ...

Αν δεν έγραφα κάτι σήμερα, θάταν η πρώτη φορά μετά το 2004 που θα γίνονταν εκλογές χωρίς να πω τη γνώμη μου δημόσια. Κι αυτό δεν το επιτρέπω στον εαυτό μου, άσχετα αν αυτά που θα πω, ίσως θεωρηθούν από πολλούς  "μη δημοκρατικά", "μη συνεπή με την όλη στάση μου μέχρι σήμερα", "δημοκρατική υποχώρηση" και άλλα πολλά και διάφορα που εχω ακούσει αυτές τις ημέρες συνομιλώντας με φίλους.
Σύντομα και καθαρά λοιπόν. 
Σε αυτές τις εκλογές αποφάσισα - και η τύχη με βοήθησε - να μην είμαι παρών στην εκλογική διαδικασία. Ένα επαγγελματικό ταξίδι στη Γερμανία με αναγκάζει - ευχάριστα οφείλω να ομολογήσω- να μην μπω στο δίλημμα του τι να ψηφίσω. Και πιστέψτε το διλημμα θα ήταν μεγάλο, μέχρι την κάλπη, και δεν θάθελα να επιλέξω κάτι μόνο και μόνο από συναισθηματική φόρτιση.
Έτσι η δεδομένη απουσία μου με έκανε να σκεφτώ νηφάλια και να καταλήξω ότι η αποχή ήταν η σωστή συνειδητή επιλογή. Για τους εξής  λόγους:
1. Γιατί πίστεψα από την πρώτη στιγμή ότι αυτές οι εκλογές δεν έπρεπε να γίνουν και μόνο χειρότερα μπορούν να κάνουν τα πράγματα, παρά καλύτερα, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Και επειδή ποτέ μου δεν εξαντλούσα την πολιτική μου παρέμβαση στην ψήφο (αλοίμονο αν ακόμη πιστεύουμε στους σωτήρες και την παντοδυναμία της "αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας) δεν θεωρώ πολιτικά ορθό και δεν θα συμμετέχω σε μια άχρηστη διαδικασία, επειδή μόνο και μόνο οι δυο "Ζαππειολάγνοι" Βαγγέλης και Αντώνης θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη!
2. Γιατί σήμερα , περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή της ζωής μου (και μιλω, επιτρέψτε μου, εξ ονόματος όλης της γενιάς μου) είναι πολυ πιο σημαντικό το τι θα κάνει ο καθένας μας την επομένη των αχρείαστων, ξαναλέω αυτών, εκλογών παρά την ημέρα της διεξαγωγής τους. Από τη στάση του καθενός μας, και όχι απο τους 300 που κάποιοι θα στείλουν ως αναλώσιμους στο κοινοβούλιο, θα εξαρτηθεί αποκλειστικά το αν αυτή η χώρα θα ορθοποδήσει, το αν τα παιδιά μας θάχουν μέλλον. Και για να ορθοποδήσει, ξέρουμε πια όλοι πολλοί καλά, πως πρέπει να γίνουμε παραγωγικοί, να παράγουμε ο καθένας μας αυτό που μπορεί, να ξεχάσουμε τον ωχαδερφισμό, τη λαμογιά και την κατσίκα του γείτονα, να δουλέψουμε με ήθος και αξίες, να συνεργαστούμε και απαιτήσουμε αυτό που μας αξίζει, πρώτα ατομικά ο καθένας μας και μετά σαν κοινωνία και σαν λαός. Να το ξαναπω για μια ακόμη φορά σε αυτό το ιστολόγιο : Να καταλάβουμε ότι το ατομικό συμφέρον μπορεί και πρέπει να γίνει και κοινωνικό συμφέρον όλων.

Τώρα μη βγάλετε το λανθασμένο συμπέρασμα ότι σας προτρέπω να μην ψηφίσετε. Αντιθέτως προσπαθώ να σας δώσω κάποια επιπλέον επιχειρήματα για να επιλέξετε συνειδητά, με το μυαλό και όχι με την καρδιά. Απαγορεύονται δια ροπάλου οι συναισθηματισμοί αυτή τη φορά. Ξεχάστε υποχρεώσεις και φιλοδοξίες, ξεχάστε υποσχέσεις και επαναστατικές γυμναστικές. Δείτε κατάματα το μέλλον σας και αυτό των παιδιών σας. Μην κάνετε εκπτώσεις στα όνειρα σας. Σκεφτείτε νηφάλια και επιλέξετε αυστηρά αυτούς - αν υπάρχουν - από τους οποίους πιστεύετε ότι μπορεί να προκύψει η ανατροπή που χρειάζεται η κοινωνία μας. Η εσωτερική παραγωγική κοινωνική ανατροπή, όχι ανατροπές αριστεροδεξιάς συντήρησης και οπισθοδρόμησης στην λογική του να μην αλλάξει τίποτα.

Αλλά να θυμάστε ότι αν εμείς - ένας ένας και όλοι μαζι - δεν πάρουμε την τύχη του τόπου στα χέρια μας, τίποτα απολύτως δεν θα αλλάξει τη Δευτέρα των εκλογών. Και σε όποια άλλη εκλογή ακολουθήσει. Και πιστέψτε με, μπορούμε να τα "καταφέρουμε" και να "πετύχουμε". Όχι επειδή το λένε ο Βαγγέλης και ο Αντώνης, αλλά γιατί εμείς οι ίδιοι το θέλουμε και το οφείλουμε πρώτα στον εαυτό μας και μετά στους γύρω μας.

Καλό βόλι στους ψηφοφόρους, καλή δύναμη στους υποψηφίους και ... καλό μου ταξίδι.

22 Μαρ 2012

Επιμύθιο ενός ιστολογίου - Μέρος 3ο: η αρχή και το τέλος του Καθε Μέρα Πολίτης

Μάλλον έχω επηρεαστεί λίγο από τον Πόλεμο των Άστρων, γιαυτό και παραθέτω γεγονότα και ντοκουμέντα, όχι με χρονολογική σειρά, αλλά μάλλον με σειρά σπουδαιότητας κατά κάποιον τρόπο. Ετσι και τα σημερινά ντοκουμέντα είναι κάπου στην αρχή μάλλον αυτής της οκταετίας (2004-2012) αλλά για μένα είναι ένα ΤΕΛΟΣ μιας προσπάθειας που αν είχε συνεχιστεί μέχρι σήμερα, στη λογική που σχεδιάστηκε, ίσως το πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό της Ελλάδας να ήταν αρκετά διαφορετικό.

Το "λάθος" λοιπόν που έκανα την άνοιξη του 2004 να απευθυνθώ στον Γιώργο Παπανδρέου, με έφερε σε μια κοινωνικοπολιτική διαδικασία, πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα. Μια διαδικασία που λίγοι πληροφορήθηκαν και πολύ λιγότεροι συμμετείχαν. Μια διαδικασία ανάπτυξης της συμμετοχικής δημοκρατίας στην πράξη, αλλά ταυτόχρονα και μια ανατροπή των όσων ξέραμε μέχρι τότε για την παραγωγή πολιτικής με την συμμετοχή των πολιτών.στο πολιτικό γιγνεσθαι. Εμπνευστής της ιδέας ήταν ο ίδιος ο ΓΑΠ και όσοι κληθήκαμε να την υλοποιήσουμε βρισκόμασταν με τον έναν  τον άλλο τρόπο εκτός του οργανωμένου πολιτικού φορέα (στην πορεία βέβαια αποδείχτηκε ότι δεν ήταν ακριβώς έτσι). Στόχος ήταν η παραγωγή νέου πολιτικού προσωπικού και ιδεών, μέ κέντρο τον πολίτη και την συμμετοχή του. Σε αυτό το ιστολόγιο, αν ανατρέξετε στην περίοδο 2004-2005 θα βρείτε πολλά κείμενα για το θέμα. 

Τα δύο ντοκουμέντα που ακολουθούν είναι κατ' αρχήν το πλαίσιο αρχών και λειτουργίας της οργάνωσης, την τελική επιμέλεια το οποίου είχα προσωπικά. Αξίζει τον κόπο να διαβαστεί, γιατί θεωρώ πως και σήμερα (ίσως περισσότερο και από τότε) παραμένει μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση παραγωγής πολιτικής σε επίπεδο τοπικής κοινωνιας και πολιτών. 



Το δεύτερο ντοκουμέντο είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον. Είναι η επιστολή του ΓΑΠ με την οποία καθαιρεί όλη την μέχρι τότε οργανωτική επιτροπή, και διορίζει νέα (τα ονόματα έχουν σημασία). Ακριβως έναμιση χρόνο μετά την πρώτη επαφή μου με το εγχείρημα, δύο μόλις μέρες μετά την συνυπογραφή με 60 άλλους συμπολίτες του καταστατικού και του μανιφέστου ίδρυσης της οργάνωσης, έρχεται αυτή η επιστολή και στην ουσία  - όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων - βάζει ταφόπλακα στο εγχείρημα. Προσωπικά δεν πίστεψα ποτέ πως αυτή η επιστολή έχει γραφτεί και υπογραφεί απο τον ίδιο τον ΓΑΠ. Θεωρώ μέχρι και σήμερα ότι υπήρξε προϊόν πίεσης των κομματικών μηχανισμών και συμφερόντων. Ήταν η πρώτη φορά που αντιλήφθηκα ότι ο Παπανδρέου είναι επιρρεπής σε πιέσεις των "κοματόσκυλων". Δυστυχώς δεν ήταν και η τελευταία. 

20 Μαρ 2012

Το επιμύθιο ενός ιστολογίου.Μερος 2ο: η τελευταία συνομιλία.

Στις 9 Νοεμβρίου του 2011 το βράδυ έγραψα το τελευταίο μου μέηλ προς τον ΓΑΠ. Λίγες ώρες πριν ανακοινωθεί η κυβέρνηση συνεργασίας υπο τον Παπαδήμο. Από εκεί και πέρα ξέρουμε όλοι τι συνέβη. Αυτό που θα προσπαθήσω να κάνω τις επόμενες μέρες θα είναι να περιγράψω, μέσα απο την δική μου οπτική τα γεγονότα που μεσολάβησαν αυτά τα οκτώ χρόνια. Υπάρχουν πράγματα που λίγοι τα ξέρουν, η τα ξέρουν και δεν θέλουν να τα πουν. Η παράδοση των "ιστορικών" λέει πως πρέπει να αφήνεις λίγο χρόνο να περάσει, ώστε να μπορούν να κριθούν με νηφαλιότητα και αντικειμενικότητα.
Προσωπικά δεν προσδοκώ την κρίση κανενός, αντίθετα πιστεύω πως πρέπει να λεχθούν τώρα, γιατί στους καιρούς κρίσης της δημοκρατίας πρωτα από όλα και μετά της οικονομίας, θα πρέπει οι πολίτες που καλούνται να ψηφίσουν, να έχουν γνώση ώστε να μπορούν να πάρουν την ευθύνη που τους αναλογεί.

"Δεν ξέρω αν αυτά που ακουω και διαβάζω, περί Πετσάλνικου και Κακλαμάνη ισχύουν, αλλά και μόνο που τα ακουω, βγαίνω απο τα ρούχα μου! Αν ισχύουν, έχω την αίσθηση πως για μια ακόμη φορά το καρκίνωμα που λεγεται ΠΑΣΟΚ, δεν νοιάζεται για την πατρίδα αλλά για την πάρτη του! 
Δεν φτάνει που με την λαμπρά ξεκάθαρη στάση σου τους έσωσες απο τον αφανισμό (που τελικά θα τον προτιμούσα, αλλά χωρίς να πάρει και εσενα μαζι, γιατι δεν το αξιζεις), δεν φτάνει που τους εξασφάλισες μια ακόμη ευκαιρία να επιβιώσουν πολιτικά και να παραμείνουν στην εξουσία, τώρα σου ζητάνε και τα ρέστα?

Ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι ένα σχήμα υπο τον Παπαδήμο, με τις όποιες αδυναμίες και συμβιβασμούς, το οποίο θα αφεθεί να κυβερνησει πολιτικά για τουλάχιστον 6 μήνες είναι η μονη σωστή λύση για την Ελλάδα αυτήν την ώρα. Και η μόνη αποδεκτή από την Ευρώπη και κυρίως τη Γερμανία, γιατί εδω που φτάσαμε ο μόνος αξιόπιστος στρατηγικός σύμμαχος για τον μέλλον μας είναι η Γερμανία. Ας γίνει λοιπόν επιτέλους για να προχωρήσουμε. Κι ας μην κάνουμε τα χατηρια του κάθε Τυχοδιώκτη Πασόκου! 

Και μετά εσύ, αν θες να παραμείνεις στο πολιτικό προσκήνιο (κατά τη γνώμη μου είναι εκ των ουκ ανευ, αλλά με διαφορετικό τρόπο και από διαφορετικό σχήμα) έχεις τον ικανό πολιτικό χρόνο (ο οποίος σε συνθηκες κρίσης είναι εξαιρετικά συμπυκνωμένος) να κάνεις αυτά που δεν έκανες 7 χρόνια τώρα: να παιξεις το χαρτί της συμμετοχικής δημοκρατίας σε όλο της το μεγαλείο με τους πολίτες και να ανατρέψεις το ίδιο βιαια και συθεμελα το κομματικό status quo. Όχι για να κερδηθούν οι επόμενες εκλογές, αυτό λίγη σημασία έχει πια. Αλλά για να έχουν μέλλον τα παιδιά μας. 

Ο Σαρλ Ντε Γκωλ είχε πει : "Στην πολιτική είσαι αναγκασμένος να προδώσεις ή τη χώρα σου ή τους ψηφοφόρους σου. Εγώ προτιμώ το δεύτερο". Κάντο πράξη χωρίς καμιά έκπτωση και η πατρίδα και οι πολιτες θα σε ευγνομωνουν!"

19 Μαρ 2012

... το επιμύθιο ενός ιστολογίου...Μερος 1ο

Δεκαεννέα Μαρτίου 2012.
Πριν 8 ακριβώς χρόνια έστειλα ένα μεηλ στον Γιώργο Παπανδρέου. Ήταν ο πρώτος και μόνος πολιτικός τότε που είχε δημόσιο προσωπικό μεηλ στο ελληνικό διαδίκτυο. Θεωρώ πως σήμερα είναι η κατάλληλη ημέρα να το δώσω στη δημοσιότητα... και πάνω σε αυτό να προσπαθήσω μετά να αναλύσω, γιατί πήγαν όλα στραβά σε αυτήν την οκταετία του ΓΑΠ και ποια είναι η ευθύνη του, αλλά και η ευθύνη του καθενός μας. Διαβάστε λοιπόν αυτό το κείμενο, που παραμένει αξιοπερίεργα επίκαιρο, και δώστε μου λίγο χρόνο για να κλείσω με τον ενδεικνυόμενο τρόπο αυτό το ιστολόγιο!

Φίλε και συναγωνιστή Γιώργο, 

ονομάζομαι Στέφανος Παλλαντζάς, είμαι 42 ετών , Πολιτικός Μηχανικός και μένω μόνιμα εδώ και 14 χρόνια στο Ναύπλιο. Σε αποκαλώ φίλο και συναγωνιστή έχοντας πλήρη επίγνωση του τι λέω, γιατί πρωτη φορά στη ζωή μου νοιώθω έναν πολιτκό άνδρα τόσο κοντά μου. 
Και δεν είναι μόνο βέβαια αυτά που σε καποιους αλλους φαίνονται σαν επικοινωνιακά τρικ ή μόδα, όπως π.χ. η μεγάλη σημασία που δίνεις στην ηλεκρονική επικοινωνία, αλλά κυρίως είναι ο καθαρός, σύγχρονος και απλός πολιτικός σου λόγος και η αμεσότητα και το όραμα στις πολιτικές σου επιλογές στο σύντομο χρονικό διάστημα που βρίσκεσαι στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Επιλογές και όραμα που σε καποιους που μούχλιασαν στις καρέκλες της εξουσίας για πολλά χρόνια αλλα και σε καποιους άλλους που η μόνη τους συμβολή υπήρξε να φωναζουν το όνομα του πατέρα σου απο τις εξέδρες των συγκεντρώσεων πριν την εμφάνιση του, ξενίζουν. Και έχουν σήμερα το απύθμενο θράσσος να θέλουν δυο βουλευτικές ιδιότητες (βλέπε Τσοχατζόπουλος) ή να βγαίνουν και να σε κατηγορούν οτι διαλύεις τη συνείδηση του κινήματος (βλεπε Κουλούρη). Αυτός ο τελευταίος με εβγαλε απο τα ρούχα μου και μου έδωσε την αφορμή να σου γραψω σήμερα, πραγμα που κάνω για πρωτη φορά. 
Τοποθετώ τον εαυτό μου πάντα στο χώρο της αριστεράς, αν και αυτός ο χαρακτηρισμός τείνει να παρεξηγηθεί στην Ελλάδα του σήμερα.Για μένα αριστερός είναι όποιος με αδιαπραγματευτο μπούσουλα την δημοκρατία, την ειρήνη, την κοινωνική δικαιοσύνη και την αλληλεγύη των ανθρώπων, διευρύνει και ανανεώνει τις ιδέες του αλλα και την προσωπική του συμμετοχή μέσα στην καθημερινότητα της κοινωνίας , είτε της τοπικής που ζει και εργάζεται, είτε της ευρύτερης , ελληνικής και ευρωπαικής. Θέσεις και συμμετοχή σε δράσεις όπως η απασχόληση, η προστασία του περιβάλλοντος, η ειρήνη, τα ναρκωτικά, ο πολιτισμός και πολλα άλλα , ειναι αυτά που πρέπει σήμερα να χαρακτηρίζουν εναν αριστερό πολίτη. 
Δεν υπήρξα ποτέ μέλος του ΠΑΣΟΚ, ούτε το ψήφισα ποτέ μέχρι τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Πολλές φορές μεχρι τώρα προσπάθησα να συμμετέχω μέσα απο τις υπαρχουσες μορφές οργάνωσης των κινημάτων στην τοπική μου κοινωνία σε δράσεις για το καλό του τόπου, αλλα πάντοτε βρήκα μπροστά μου τα κομματικά και τοπικά κατεστημένα από όλους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς χώρους , συμπεριλαμβάνομενου και του ΠΑΣΟΚ στην Αργολίδα, που για να το περιγράψω όσο πιο παραστατικά γίνεται , το μόνο που κάνει τόσα χρόνια είναι να καταστρέφει και να ποδοπατά καθε προοδευτική ιδέα, κάθε προσπάθεια ανανέωσης και συμμετοχικής δημοκρατίας. Όλα θα τα λυσει ο βουλευτής, όλους θα τους διορίσει ο βουλευτής, όλα θα τα εγκαινιάσει ο βουλευτής. Κι αν ρωτήσεις τον βουλευτή "που πετάγονται τα σκουπίδια του Ναυπλίου και του Αργους το τελευταίο εξάμηνο και ποιος έδωσε την άδεια γιαυτό? Και γιατί έρχονται σκουπίδια απο τη Λακωνία και ρίχνονται λίγο έξω από το Ναύπλιο?" , πολυ φοβάμαι οτι δεν έχει απάντηση να σου δώσει. Το πολύ πολύ να σου πεί οτι σήμερα ασχολείται με τις αποζημειώσεις των αγροτών απο τις τελευταίες θεομηνίες. Που δεν λέω , να τις παρουν και τις δικαιούνται, αλλα να βγεί και κάποιος να πεί, ότι τις μέρες του πάγου είχαν κλειστούς στους ανεμομίκτες, γιατι καποιοι τους είχαν ταξει αποζημειώσεις για τα πορτοκάλια καλύτερες απο αυτές που παίρνουν απο τη χυμοποιηση. Κι έτσι τα παιδια μας αντί να πίνουν φυσικό χυμό πορτοκάλι, πίνουν Lucozade και Coca Cola. Και βέβαια και εμφιαλωμένο νερό, γιατί οι χωματερές είναι εντελώς ανεξέλεγκτες και δίπλα στην πόλη μας. 
Συμμετείχα στη διαδικασία εκλογής σου στην προεδρία του κινήματος. Για πρώτη φορά στη ζωή μου πίστεψα ότι πραγματικά συμμετείχα στο πολιτικό γίγνεσθαι, έτσι όπως εγώ το οραματιζόμουνα. Ένοιωσα εναν απερίγραπο ενθουσιασμό ότι πραγματικά κατι καινούργιο γεννιέται. Κάποιος πάει να ταραξει τα νερά. Καποιος βάζει επιτέλους τον πολίτη στο κέντρο της πολιτικής. Δεν τον θέλει απλό ψηφοφόρο καθε τέσσερα χρόνια να του δίνει λευκή επιταγή και μετα να αράζει στον καναπέ του και να παρακολουθεί απλά ένα στημενο πολιτικό ποδοσφαιρικό ματσ. 
Για να είμαι ειλικρινής και είμαι σίγουρος πως δεν είμαι ο μόνος, πιστεύω πως η απώλεια της εξουσίας απο το ΠΑΣΟΚ θα κάνει καλό. Αν και απόλυτα πεισμένος για τις ειλικρινείς σου προθέσεις, πιστεύω δύσκολα θα τα έβγαζες πέρα με τους μηχανισμούς της εξουσίας και τα μεγάλα συμφέροντα. Δεν έχω αυταπάτες και είμαι ρεαλιστής. Μεγάλα συμφέροντα και αλλαζονία θα υπάρχουν παντα. Αλλά η γνήσια λαϊκή συμμετοχή βαζει παντα τροχοπέδη στη συντηρηση, δίνει ασφαλείς διεξόδους στα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας και σήμερα στον 21ο αιώνα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία, μια και οι παλιές δομές της πολιτικής εξουσίας έχασαν και τα τελευταία ερίσματά τους και όλα είναι πιά υποχείρια του κεφαλαίου και των μεγάλων συμφερόντων και των πολιτικών πια δορυφόρων τους. 
Χρειαζόμαστε πλήρη ανανέωση σε όλα τα επίπεδα χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς δεσμεύσεις , χωρίς αγκυλώσεις, ανανέωση και σε πρόσωπα και σε θέσεις. Σύγχρονη πορεία μέσα απο το σύγχρονο λαϊκό κίνημα. Είμαι σίγουρος πως και σ αυτές τις εκλογές θα αναδειχτούν τα πραγματικά προβλήματα της πορείας της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη, της Ευρώπης και του κόσμου γενικότερα και θα αναδειχτούν μέσα απο την καθημερινή τριβή με τους πολίτες οι λύσεις, όσο κι αν η συντήρηση, από όπου κι αν προέρχεται, προσπαθήσει να τις υποβαθμίσει. Είμαι βεβαιος πως καθε ψήφος στο ΠΑΣΟΚ θα σημαίνει ενας ακόμη ενεργός πολίτης στο νεο κινημα. Ας είμαστε και λιγότεροι απο τις βουλευτικές, θάμαστε όλοι πολίτες που θέλουμε το καινούργιο, που θέλουμε το καλυτερο, το προοδευτικότερο. Θάμαστε σίγουρα η καινούργια μαγιά γιαυτό που οραματίζεσαι, ένας ένας χωριστά θα βάζουμε επώνυμα την υπογραφή στη νέα μορφή του κινήματος.
Και μετά πρέπει να προχωρήσουμε χωρίς χρονοτριβή στη νέα πορεία που έχεις χαράξει, και που σε καμια περίπτωση δεν πρέπει να έχει πισογυρίσματα. Με πρώτο στόχο για μενα τις τοπικές κοινωνίες, με ορίζοντα τις τοπικές δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές σε δυο χρόνια. 
Πρέπει η δράση να ξεκινήσει απο τώρα. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να ανατραπούν εκ βάθρων. Ξέρεις πολύ καλά ότι σε τοπικό επίπεδο τα κατεστημένα δεν έχουν χρώμα. Και δεν αλλάζουν όπως οι κυβερνήσεις. Εδώ υπάρχουν νοοτροπίες πολυ πιο συντηρητικές και αλλαζονίες πολύ πιο ισχυρές απο ότι στη κεντρική εξουσία. Εδώ τα "τζάκια" βασιλεύουν ακόμη, εδώ οι "κολητοι" κομματικοί του βουλευτή δρουν πάντα ανεξέλεγκτα, εδώ καθε προοδευτική ιδέα , καθε νεο πρόσωπο που ταράζει τα νερά πνίγεται εν τη γεννεση του. 
Η Αργολίδα είναι ένα τρανό παράδειγμα. Ακρως συντηρητικός νομός εδώ και χρόνια, τουλαχιστον με βαση τα εκλογικά αποτελέσματα. Σε καθε εκλογική διαδικασία έχουμε ίντριγκες και συντροφικά μαχαιρώματα, περίεργες συμμαχίες και πάντα σε βαρος του τόπου. Ενας νομός με τη μισή σχεδόν ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της Ελλαδας στη γή του, με τη μισή και παραπάνω παραγωγή εσπεριδοειδών της Ελλάδας, πνίγεται στη μιζέρεια, στην κουτοπονηριά και την αναισθησία των άχρηστων πολιτικών που αναδεικνύει εδώ και δεκαετίες. Ο τουρισμός αναπτύσεται ακόμη αυθαίρετα με όρους της εποχής της χούντας, τα πορτοκάλια θάβονται, το λαδι δεν τυποποιείται και δεν εξάγεται, οι αρχαιολογικοί χώροι μένουν αναξιοποίητοι, ουτε σκεψη για εναλλακτικές μορφές τουρισμού και καλιεργειών, έξω πάντα απο όλα τα ευρωπαικά προγράμματα για αυτά τα θέματα, ένα λιμάνι στο Ναύπλιο, όπου τα κρουαζιερόπλοια αράζουν απέξω, ένα Μπουρτζι που εγώ προσωπικά έχω πάει μονο μια φορά στα 15 χρόνια που είμαι εδώ για να δώ μόνο τσουκνίδες και σκουπίδια, μια παραλία της Καραθώνας χρόνια αναξιοποίητη, μπλεγμένη στα διχτυα του ΕΟΤ και των τοπικών συμφερόντων. Μια πόλη που ακόμη το νερο της δεν πίνεται, ένας ολοκληρος νομός χωρίς εγκεκριμένο χώρο ταφής απορριμμάτων και πορτοκαλιών, μια Ερμιονίδα , όπου διάφορα συμφέροντα της Αθήνας χτίζουν αυθαίρετα όπου βρούν και χωρίς κανένα σεβασμό στο περιβάλλον. 
Ενα τελευταίο παράδειγμα στο Ναύπλιο είναι το κλεισιμο του εργοστασίου της βιομηχανίας ΚΥΚΝΟΣ. Ενα τεράστιο, αλλα συνάμα και ιστορικό συγκρότημα, στο κέντρο πια της νέας πόλης , γκρεμιστηκε χωρίς κανείς να πεί τιποτα και το χειρότερο, οι ιδιοκτητες του (μεταξύ αυτών και ο κ.Σαμαράς) ετοιμάζονται να το οικοπεδοποιήσουν. Και κανείς, μα κανεις δεν παρεμβαίνει. Οταν τρία τουλάχιστον σχολεία της ίδιας περιοχής αντιμετωπίζουν έντονο κτιριακό πρόβλημα. 
Αυτή Γιώργο είναι η κατάσταση. Κι αν δεν αλλάξει γρήγορα και εκ βαθρων , κι αν δεν καταφέρεις να την αλλάξεις εσυ, τότε δύσκολα θα βρεθεί σύντομα αλλη ευκαιρία. 
Έχεις στα χέρια σου μια πανίσχυρη εντολή . Ξέρεις πολύ καλά οτι ο πολίτης, κατ' αρχήν ο σκεπτόμενος πολίτης είναι η δύναμή σου. Γιαυτό πρέπει να του δώσεις τη δύναμη να κανει τη σκεψη του πραξη. Πρέπει να δρά καθε μέρα, σε καθε χώρο, για καθε θέμα. Η δράση των πολιτών είναι το καύσιμο της νέας προοδευτικής παράταξης. Δεν μιλαω για κουφιους αγώνες, τύπου ΚΚΕ . Μιλάω για θετική δράση, για συμμετοχή, για "εξουσία" του πολίτη. Για ιδιωτική πρωτοβουλία του καθε πολίτη, για διαφάνεια σε όλα, για ίσα δικαιώματα για όλους, για αξιοποίηση της γνώσης του καθενός για το καλυτερο κοινό αύριο. 
Είμαι σίγουρος ότι αυτά τα έχουν πει κι αλλοι αυτό τον καιρό. Δεν το θεωρώ επανάληψη, ούτε περιτό. Καθε πολίτης που στέκεται δίπλα σου ενεργά είναι ενα λιθαράκι ακομη στο νέο κόμμα. Στηρίξου επάνω μας και δώσε μας δύναμη , για να σου δωσουμε κι εμείς. Όλοι θα έχουμε ίσες ευθύνες και στην επιτυχία και στην αποτυχία. Αν πετύχουμε, θα αφήσουμε ίσως τη σημαντικότερη κληρονομία, απο ιδρύσεως του ελληνικού κράτους στην πατρίδα μας και στα παιδια μας. 

Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου...

29 Οκτ 2011

Εφτασε ο καιρός ... δεν πάει άλλο.

Πέρασαν σχεδόν 5 μήνες από το τελευταίο μου ποστ. Στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας μεσολάβησαν δύο "σωτηρίες" σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αμέτρητοι φόροι, καθημερινές απεργίες και κινητοποιήσεις κάθε είδους και φαντασίας και στην ουσία μια όλο και πιο γενικευμένη στασιμότητα, απραξία και ανασφάλεια. Είναι πια συνηθισμένο για τον καθένα μας ότι κάθε μέρα που ξημερώνει είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Είναι πια δεδομένο για όλους ότι η έξοδος από αυτήν την πρωτόγνωρη κρίση έχει δρόμο μακρύ, ανυπολόγιστα επώδυνο και πάντοτε χωρίς εξασφαλισμένο αποτέλεσμα.

Βασική αιτία για αυτή την κατάσταση προφανώς και παραμένει το ημιθανές πολιτικό σύστημα της χώρας, του οποίου τα κέντρα αποφάσεων, όχι μόνο εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν πια να ασκούν πολιτική με τον τον τρόπο που την ασκούσαν μέχρι τώρα, αλλά δίνουν μάχη επιβίωσης με νύχια και με δόντια προσπαθώντας να σταθούν στα πόδια τους την επόμενη μέρα. Σε αυτή τους την λυσσαλέα προσπάθεια εκθέτουν ανεπανόρθωτα το σύνολο της κοινωνίας των πολιτών στο εξωτερικό και δημιουργούν την σταθερή πια στην Ευρώπη εντύπωση των "Ελλήνων τεμπέληδων" που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, που δεν θέλουν να χάσουν τα κεκτημένα 10ετιών, πράγμα που φυσικά έχει σαν επακόλουθο να σκληραίνει η στάση των υπόλοιπων Ευρωπαίων απέναντι μας.