Πάμε για εκλογές - επεισόδιο 5ο : το "σκληρό ροκ"

Αυτές τις ημέρες το καθιερωμένο Rockwave Festival συγκέντρωσε τους πιστούς οπαδούς του στην Terra Vibe. Όμως κάποιοι άλλοι πήραν κάτω από τη βάση στο "hard rock"! Και εννοώ το σκληρό ροκ στην πολιτική. Και ενώ ευελπιστούσαν ότι με την έλευση του 4ου "γιου" θα έπιαναν ρυθμό, τα "όργανα" ακούγονται ξεκούρδιστα και οι "χορδές" σπάνε η μια μετά την άλλη. Τελευταία "διπλοπενιά" η υπόθεση του κ. Γενικού Διευθυντή (και δυστυχώς έπονται κι άλλες).

Μουσικός δεν είμαι, έχω μάθει όμως ότι στην πολιτική όταν αποφασίζεις λίγο πριν τις εκλογές να παίξεις "σκληρό ροκ", το αποφασίζεις με απόλυτη συναίσθηση του τι πας να κάνεις και τι σε περιμένει από την αντίπαλη πλευρά. Γιατί ότι "δώσεις", θα "πάρεις". Γιαυτό το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να "καθαρίσεις" τα του οίκου σου. Τι σημαίνει αυτό? Ότι για όποιον υπάρχει έστω η αύρα υποψίας για κάτι μεμπτό, τον απομακρύνεις από την "αυλή" του σπιτιού σου και για όσα έχουν γίνει στο παρελθόν (γιατί έχουν γίνει) φροντίζεις να τοποθετηθείς δημόσια και επικριτικά και να "αποστειρωθείς". Με άλλα λόγια φυλάς τα ρούχα σου για να εξασφαλίσεις τουλάχιστον τα μισά.

Στο ΠΑΣΟΚ μου δίνουν την αίσθηση ότι αποφάσισαν την τακτική του σκληρού ροκ σε απογευματινό τσάι, κάτι ας πούμε σαν ... "πάμε για μια παρτίδα τένις ? " !!! Λησμόνησαν ότι 20 χρόνια εξουσίας , ε... όλο και κάποιο μικρομεσαίο στέλεχος του κράτους φρόντισε να αποκαταστήσει την οικογένεια του. Πόσες φορές στη ζωή του θα έχει αυτή την ευκαιρία? Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος ο κ. Π. ...αλλά τέλος πάντων ...δεν τον κάνεις και Γενικό σου Διευθυντή !!! Η' κι άμα τον έκανες , τον ξεκάνεις πολύ πιο εύκολα από έναν βουλευτή. Υπάλληλος είναι ...κι άμα ζητήσει και αποζημίωση, δώστου την. Αλλά να σε πάνε καρότσα τώρα μέχρι τις εκλογές για έναν υπάλληλο, κρίμα κι άδικο δεν είναι? 'Αστον να πάει στο καλό !!!

Δεν είμαι απο αυτούς που πιστεύουν ότι όλα στην πολιτική εξαρτώνται από τον ηγέτη , αλλά δυστυχώς αποτελώ μειοψηφία στην ελληνική κοινωνία (ακόμη). Οι συμπολίτες μου εξακολουθούν σε μεγάλο βαθμό να αποδέχονται στην πολιτική τη λογική του "βασιλιά" που έχει το μαχαίρι και το πεπόνι. Πως να εμπιστευθούν όμως κάποιον που τη μια μέρα διαγράφει 10 βουλευτές από το τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων, την άλλη αφήνει τους "δελφίνους" να τον κρεμούν με μανταλάκια σαν μπουγάδα στο θέμα της αναθεώρησης του άρθρου 16, την άλλη καρατομεί ένα Γιάννο (αυτόν καλά του έκανε) και έναν Κίμωνα δια ασήμαντον αφορμή και την άλλη δεν μπορεί να απολύσει έναν υπάλληλο του κόμματος με αφορμή ατασθαλίες του παρελθόντος (που ίσως να μην γνώριζε, αλλά και γιαυτό έχει ευθύνη).

Μήπως τελικά πρέπει να το γυρίσουμε στη ...ραπ... που είμαστε πολύ καλύτεροι (ειδικά ο ΓΑΠ), και ίσως να το γουστάρει και ο κόσμος? Έχουμε χρόνο ακόμη...