Οι υπαίτιοι της ήττας του ΠΑΣΟΚ, που έγιναν τιμητές

Την ώρα που το ουσιαστικό αποτέλεσμα των εκλογών δίνει κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία της κεντροαριστεράς και κυβέρνηση κεντροδεξιάς μειοψηφίας, με οριακή αυτοδυναμία, το μεγαλοεκδοτικό και τηλεοπτικό κατεστημένο μιλάει μόνο για την ήττα του ΠΑΣΟΚ. Αγνοεί ότι μία νέα συμμαχία είναι επιθυμητή για το λαό και αποτελεί μία βιώσιμη προοπτική για το μέλλον.

Η μονοσήμαντη ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Πρόκειται για την καλλιέργεια μιας συστηματικής μαζικής – ιστορικής και υστερικής παράνοιας, που επιχειρείται επικοινωνιακά να ωθήσει την κοινωνική βάση σε μία επιπόλαια αλλαγή ηγεσίας με το Βενιζέλο, τον εκλεκτό του εκδοτικού κατεστημένου και την οικονομικής ολιγαρχίας, σενάριο που θέλει να επιβάλλει από καιρό, ρίχνοντας όλες τις ευθύνες της ήττας στο Γεώργιο Παπανδρέου.

Μια επιλογή που αν γίνει πραγματικότητα θα αλλοιώσει πλήρως την Σοσιαλδημοκρατική ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ και θα το παραδώσει υποχείριο στις δυνάμεις του οικονομικού κατεστημένου, όπως φαίνεται καθαρά από τα πρόσωπα που συνιστούν την ομάδα Βενιζέλου, και τις σχέσεις που έχουν αναπτύξει με την οικονομική ολιγαρχία του τόπου.

Είναι φυσικό, εάν επικρατήσει αυτή η επιλογή και το ΠΑΣΟΚ μετασχηματιστεί σε μία ακόμη κεντροδεξιά, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνικής βάσης θα “μεταναστεύσει” προς τα αριστερά. Το επιχείρησαν κι άλλοι όπως ο Αβραμόπουλος και ο Σαμαράς και γνωρίζουμε πού κατέληξαν. Δύο μεγάλα κεντροδεξιά κόμματα δεν χωράνε στη χώρα!

Αυτό το ενδεχόμενο, ουδόλως προβληματίζει αυτούς που επεξεργάζονται την αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Οι στόχοι τους είναι να προωθήσουν το δικό τους άνθρωπο αδιαφορώντας για το αν το ΠΑΣΟΚ, με αυτή την επιλογή, θα πέσει στο 25%. Το ζήτημα για τους εμπνευστές του σχεδίου είναι να επιβάλλουν μελλοντικές κεντροδεξιές συμμαχίες ενάντια στην προοπτική των κεντροαριστερών συμμαχιών. Επιδιώκεται μία express διαδικασία, ώστε να μην γίνει καμία συζήτηση για τα πραγματικά πολιτικά αίτια της ήττας του ΠΑΣΟΚ και να μην εξαχθούν αντικειμενικά συμπεράσματα, γιατί μόνον μέσα στο θολό τοπίο μπορεί να γίνει η μετάβαση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ προς τα κεντροδεξιά.

Η πολιτικοποιημένη βάση της κεντροαριστεράς γνωρίζει την προέλευση, την ιστορία, τις προθέσεις αλλά και τις δεσμεύσεις κάθε προσώπου που διεκδικεί την εξουσία. Γι αυτό και αντιδρά στις προκλητικά έκδηλες μεθοδεύσεις και τις προετοιμασμένες δημοσκοπήσεις που δίνουν υψηλά ποσοστά, στο εγχείρημα Βενιζέλου, γνωρίζοντας ότι τα γκάλοπ αυτά που δίνουν το προβάδισμα είναι κατασκευασμένα από συγκεκριμένα συγκροτήματα.

Αλλά η απροκάλυπτη χειραγώγηση που επιχειρήθηκε από το μεγαλοεκδοτικό κατεστημένο με την προκλητική απαίτηση “Πρόεδρε παραιτήσου”, έφερε αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκουν τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας και τελικά συσπείρωσε τη λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ για να αγωνιστεί για την ιδεολογική φυσιογνωμία του κινήματος. Σ΄ ολόκληρη τη χώρα και μέσα στο διαδίκτυο, υπάρχει μια μεγάλη κινητοποίηση.

Μπροστά στο απολίτικο και τυχοδιωκτικό επιχείρημα, περί καταλληλότητας του προέδρου, που θα οδηγήσει στη νίκη, το πρώτο ερώτημα είναι ποιος και για τι πράγμα είναι κατάλληλος, επίσης τίθεται το δίλλημα της κεντροαριστεράς ή κεντροδεξιάς κατεύθυνσης που θα ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ στο μέλλον και στη συνέχεια, μπαίνει το ζήτημα της καταλληλότητας του ηγέτη και προέδρου.

Ο κ. Βενιζέλος, προφανώς, είναι κατάλληλος για να εκφράσει, ως εγκάθετος, τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας μέσα στο ΠΑΣΟΚ και του παρασιτικού κεφαλαίου. Κι αυτό τον καθιστά ικανότατο να εκδιώξει, με τις επιλογές του, την αριστερή βάση του ΠΑΣΟΚ και να το μετατρέψει σε ένα υποχείριο κόμμα της μιντιοκρατίας καταλαμβάνοντας χώρο της κεντροδεξιάς, υπακούοντας στις υποδείξεις του εκδοτικού κατεστημένου.

Το δίλημμα αυτό αφορά και στην κοινωνική βάση των αριστερών κομμάτων γιατί σε περίπτωση που κερδίσει ο κ. Βενιζέλος και τα κεντροδεξιά σενάρια, καμία πρακτική αξία δεν θα έχει η ενδυνάμωση της αριστεράς, ακόμη και αν πάρει ως ποσοστό το 20% της εκλογικής δύναμης. Γρήγορα θα καταλάβουν ότι η αυταρέσκεια χωρίς προοπτική κοινωνικής αλλαγής δεν έχει νόημα!

Είναι προφανές γιατί η μιντιοκρατία αποκρύπτει τα κεντροδεξιά σενάρια και προβάλλει την καταλληλότητα και τη ρητορική ικανότητα του κ. Βενιζέλου υποστηρίζοντας, με απλουστευμένο τρόπο, ότι έτσι θα νικηθεί ο Καραμανλής. Ο Καραμανλής δεν κινδυνεύει να ηττηθεί από μία νέα κεντροδεξιά αλλά από μία νέα κεντροαριστερή πολιτική με βάση το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ. Για αυτό καμία συζήτηση δεν γίνεται περαιτέρω για ποιες πολιτικές θέσεις πρεσβεύει ο κ. Βενιζέλος και ποια κοινωνικά στρώματα εξυπηρετεί η πολιτική του. Γιατί, εάν ανοίξει μία τέτοια συζήτηση, θα αποκαλυφθεί ότι ο Βενιζέλος μέσα από την προσωπική του πορεία και την υπουργική του θητεία, πρεσβεύει το συντηρητισμό της κεντροδεξιάς, σε τέτοιο βαθμό που η ρητορική του Ρουσόπουλου για παράδειγμα, μοιάζει αυθεντικότερη και με μεγαλύτερη πολιτική πειθώ.

Στο ερώτημα που μπορεί να τεθεί: για ποιο πράγμα τελικά είναι κατάλληλος ο κ. Βενιζέλος, η απάντηση είναι ότι, είναι ικανός να στρέψει το ΠΑΣΟΚ σε μία κεντροδεξιά κατεύθυνση.

Από την πολιτική συμπεριφορά του και την ιστορία του οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι ασφαλώς δεν είναι κατάλληλος για να κερδίσει την εμπιστοσύνη της αριστερής βάσης του ΠΑΣΟΚ και την προοπτική της συνεργασίας κεντροαριστεράς με το ΣΥΡΙΖΑ και τους οικολόγους που μπαίνουν δυναμικά, από εδώ και στο εξής, στο πολιτικό παιχνίδι.

Ως υπουργός, ο κ. Βενιζέλος, (και όλος ο κόσμος το γνωρίζει αυτό) διακρίθηκε, όχι βέβαια, για το μεταρρυθμιστικό του έργο, αλλά ως προκλητικός ρουσφετολόγος για την εκλογική του περιφέρεια, και αυτό είναι γνωστό σε όλη την κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ της κεντροαριστεράς. Και με αυτή την εικόνα και το μηδαμινό μεταρρυθμιστικό και κοινωνικό έργο, θέλει να καταλάβει την κομματική αρχηγία…

Αλλά η κατάληψη του ΠΑΣΟΚ, εξ εφόδου με “ρεσάλτο”, όπως χαρακτηριστικά μίλησε ο Γιάννης Καψής, δεν μπορεί να γίνει, ύστερα μάλιστα από την απόφαση του Γ. Παπανδρέου να ξαναδιεκδικήσει την ηγεσία και να προχωρήσει στις τομές αλλάζοντας το καθεστωτικό, κρατικοδίκαιο ΠΑΣΟΚ. Και είναι αλήθεια ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν τόλμησε να το κάνει από την αρχή, παγιδευμένος από τον τρόπο μεταβίβασης της εξουσίας από τον κ. Σημίτη. Τώρα φαίνεται καθαρά ότι ήταν λάθος η ανάληψη της ηγεσίας του κόμματος, παραμονές της εκλογικής αναμέτρησης, μπροστά σε μία προδιαγεγραμμένη ήττα της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ο Γ. Παπανδρέου, ως ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, υπονομεύτηκε σε όλες τις επιλογές και τα σχέδια του για τομές που ήθελε να κάνει, από την αρχή της θητείας του, τόσο από το εκδοτικό κατεστημένο των Media, όσο και από πολλά κομματικά στελέχη και αναγκάστηκε σε υποχώρηση.

Πιέστηκε, περιορίστηκε και παγιδεύτηκε βαθμιαία σε μια στείρα αντιπολίτευση, χωρίς ιδεολογικά χαρακτηριστικά, με τη λογική της υπεράσπισης του κυβερνητικού έργου του ΠΑΣΟΚ και τη λογική ότι το ΠΑΣΟΚ είναι καλύτερος διαχειριστής από τη Ν.Δ. με ικανότερα στελέχη και ένδοξο παρελθόν. Μια στείρα, εν πολλοίς, αντιπολίτευση που δεν ήταν μέσα στο πλαίσιο της προσωπικής - ιδεολογικής του κουλτούρας. Κι αυτό αποδείχθηκε λάθος γιατί κάλυψε τελικά τους πραγματικούς υπαίτιους της ήττας.

Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν κληρονόμησε μόνον μια σημαντική, ιστορική κομματική παράδοση από τον Ανδρέα Παπανδρέου, κληρονόμησε και ένα κόμμα φθαρμένο, κουρασμένο και στειρεμένο από ιδέες και πρόσωπα, που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν σήμερα την κεντροαριστερή του βάση.

Φορτώθηκε τις αμαρτίες των πολλών διαπλεκομένων στελεχών με χαμηλή εκτίμηση στην κοινωνία, όπως έδειξε και το αποτέλεσμα των εκλογών.

Φορτώθηκε ένα κρατικοδίαιτο κόμμα και κρατικοδίαιτα στελέχη που σε κάθε βήμα ανανέωσης, τον υπονόμευαν με κάθε τρόπο, ακόμη και στην πορεία της εκλογικής αναμέτρησης.

Έκανε λάθος που δεν τόλμησε ένα ιδεολογικό ξεκαθάρισμα του ΠΑΣΟΚ από την αρχή της θητείας του ως πρόεδρος.

Φορτώθηκε τους αλαζόνες διαχειριστές της πολιτικής, τους πραγματικούς υπαίτιους της ήττας του ΠΑΣΟΚ που με το φαρισαϊσμό τους, τώρα, θέλουν να του αποδώσουν αποκλειστικά τις ευθύνες για την ήττα.

Ο φαρισαϊσμός όμως αυτός, παρά τους εκτυφλωτικούς προβολείς των συγκροτημάτων, έγινε αντιληπτός από την κοινωνική βάση της κεντροαριστεράς και η αναμέτρηση για την ηγεσία θα γίνει με πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους.

Η κεντροαριστερά και η πολιτική θα νικήσουν τα κεντροδεξιά σενάρια και τη μιντιοκρατία που κρύβεται πίσω από αυτές τις επιλογές

Βασίλης Τακτικός, Δημοσιογράφος,πρώην αρχισυντάκτης της ιστορικής Εφημερίδας του ΠΑΣΟΚ “ ΕΞΟΡΜΗΣΗΣ”