Οι 20 ευχές του Ευάγγελου.

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος παρουσίασε χθες τα 20 σημεία της πολιτικής του διακήρυξης για το " ΠΑΣΟΚ και τη χώρα".

Τα λίγα σχόλια που έχω να κάνω - μια και κατά τη γνώμη του το κείμενο είναι αδιάφορο και δεν αντέχει την όποια σοβαρή πολιτική κριτική σε ειδικότερες θέσεις - είναι τα εξής :

1. Πρόκειται για ένα γενικόλογο, ανούσιο και εξαιρετικά επιδερμικό κείμενο που "χαϊδεύει τους πάντες και τα πάντα" και δεν προτείνει τίποτα το ριζοσπαστικό , τίποτα το καινοτόμο. Αναφέρει συχνά τα αυτονόητα - λες και ξαφνικά ανακαλύψαμε την πυρίτιδα - χωρίς να δικαιολογεί αυτή την επανάληψη τους.
   
2. Αυτή η γενικολογία και αοριστία οδηγεί συχνά στο κείμενο σε αόριστες και θολές "θέσεις" που επιδέχονται πολλές διαφορετικές ερμηνείες και προφανώς και παρεξηγήσεις. Μιλάει αίφνης για "αντιμετώπιση εξωτερικών κινδύνων" και "υπεράσπιση της γλώσσας" χωρίς να αναφέρει ποιοι είναι αυτοί οι κίνδυνοι και από τι και ποιον κινδυνεύει η γλώσσα μας. Τέτοιες εκφράσεις χρησιμοποιεί για παράδειγμα (και το πιστώθηκε στις εκλογές) και το ΛΑΟΣ.
3. Το κείμενο διαπνέεται από ισχυρή δόση παλαιοκομματισμού, τόσο στις όποιες επιδερμικές θέσεις περιέχει, όσο - κυρίως - στις αναφορές για την "ανασυγκρότηση" του κόμματος. Οι έννοιες της συμμετοχικής δημοκρατίας , της κοινωνικής λογοδοσίας, της πολιτικής διαβούλευσης με την κοινωνία των πολιτών (αλλά και σημαντικές πολιτικές αξίες όπως η προστασία του περιβάλλοντος) είναι έννοιες ανύπαρκτες στο κείμενο και αναφέρονται μόνο σαν από αγγαρεία. Απέναντι στο ΠΑΣΟΚ των μηχανισμών (βασικό συστατικό του οποίου υπήρξε και ο κ. Βενιζέλος) αντιπαρατίθεται ένα "κόμμα θεσμός" κενό περιεχομένου και διανθισμένο με ευχές του τύπου "δημοκρατικό" , "αποκεντρωμένο" και "συντεταγμένο".
4. Στο κείμενο εμφανίζονται συχνά αντιφάσεις , ακόμη και σε προτάσεις που ακολουθούν η μια την άλλη, δείγμα μια πρόχειρης συρραφής άσχετων "συνθημάτων". Και ενώ π.χ. στην πρώτη θέση αναφέρεται ένα ΠΑΣΟΚ της σοσιαλιστικής αριστεράς, στη δεύτερη αυτή η σοσιαλιστική αριστερά γίνεται Κεντροαριστερά , για να καταλήξει στην 5η θέση "ένα κίνημα που δημιουργεί πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις στο όνομα του γενικού συμφέροντος". Μια έκφραση εξόχως παλαιοκομματικού και παλιοκυβερνητικού τύπου , ανανεωμένη έκδοση του περίφημου "συμφέροντος του Έθνους" της δεκαετίας του 70.
5. Τέλος το κείμενο διαπνέεται - και αυτό εκφράζεται και συμπερασματικά στην τελευταία θέση - από μια λογική ότι όλα αυτά προτείνονται για την ανακατάληψη της εξουσίας. Λες και το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι γενικότερα η πολιτική του ταυτότητα και το νέο όραμα για την Ελλάδα , αλλά ένα "σενιάρισμα" για την όσο το δυνατόν γρηγορότερη επιστροφή στην εξουσία. Αναρωτιέμαι τι καινούργιο φέρνει μια τέτοια λογική σε σχέση με όσα συνέβησαν τα τελευταία 3,5 χρόνια. Και αν κάποιος πει "μα τώρα θα γίνουν όσα δεν έγιναν" θα πρέπει πρώτα να μας πει τι δεν έγινε, γιατί δεν έγινε και γιατί θα γίνει τώρα. Και δε φαντάζομαι να ισχυρίζεται ότι το μόνο πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ υπήρξε ο "νεποτισμός" και η "προσωπολατρεία".
   

Συμπερασματικά και για όσους συμπολίτες μας , μέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ, απαιτούν αυτές τις μέρες πολιτικό διάλογο πάνω στην ουσία των αλλαγών στο ΠΑΣΟΚ , το συγκεκριμένο κείμενο δεν προσφέρει τίποτα απολύτως αξιολογήσιμο. Αποτελεί μια πρόχειρη συρραφή ευχών σε μια λογική του "όλοι χωράτε" και του "μην αγγίζετε καυτές πατάτες" , μια πρακτική συνέχεια των όσων διαβάζουμε σαν πολιτικές θέσεις τα τελευταία χρόνια και μια ακόμη ερασιτεχνική προσπάθεια να κρύψουμε και τα τελευταία "κακά της μοίρας μας" κάτω απο το χαλί και να πάμε βουρρρρρ για την εξουσία που τόσο μας έλειψε !

Είναι εύλογο λοιπόν το σχόλιο του Θέμη Λαζαρίδη στη δική του ενδιαφέρουσα ανάλυση για τη διακήρυξη ;
" Το αστείο είναι ότι κάποιοι κατηγόρησαν τον Καραμανλή ότι η ομιλία του στη Βουλή ήταν έκθεση ιδεών. Το παραπάνω κι αν είναι έκθεση ιδεών, και μάλιστα κακή! "