29 Οκτ 2007

Το ζητούμενο της επόμενης μέρας ...

Τις τελευταίες δεν γράφω συχνά. Δεν με εμπνέουν όσα βλέπω να διαδραματίζονται γύρω μου. Δεν εκπλήσσομαι, δεν περίμενα περισσότερο πολιτικό διάλογο, δεν επιτρέπουν οι συσχετισμοί και τα υποκείμενα πλέον την ανάπτυξη του διαλόγου.

Είναι μάλλον οι τελευταίες μέρες και όλοι φροντίζουν να "στοιχηθούν" απλά με την μια ή την άλλη πλευρά, ώστε να βρεθούν (αν έχουν επιλέξει σωστά) σε πλεονεκτική θέση την επόμενη μέρα.

Υπάρχει και η αβεβαιότητα του εκλογικού σώματος που "συγκρατεί" τους πάντες από το να "πατήσουν" καμιά μπανανόφλουδα. Κι αν αυτό για τον ΒΒ είναι ανέκαθεν η πρακτική του (αν και τις τελευταίες μέρες προσπαθεί να δείξει πιο ριζοσπαστικός και μοντέρνος) για τον ΓΑΠ είναι φανερά επιταγή επικοινωνιολόγων. Και φυσικά είναι διαρκής η ένσταση μου σε αυτό : δεν ταιριάζει στον ΓΑΠ να μπαίνει σε καλούπια. Αλλά δεν αποφασίζω εγώ γιαυτό.

Όμως σαν πολίτης επιλέγω στις 11/11 πρόεδρο του κινήματος . Και η επιλογή μου αυτή πρέπει να συνοδεύεται με αυτά που απαιτώ να γίνουν την επόμενη μέρα. Έχω την άποψη μου για τον Παπανδρέου της επόμενης μέρας, για το ΠΑΣΟΚ της επόμενης μέρας , για την κοινωνία της επόμενης μέρας.

Όμως σήμερα λέω να δώσω το λόγο σε όλους εσάς που διαβάζετε αυτό το ιστολόγιο. Εσάς τους απλούς πολίτες - αναγνώστες.

Θάθελα , χωρίς πολλές κουβέντες να μου πείτε , τι περιμένετε απο τον Παπανδρέου της επόμενης μέρας? Ποιές πρέπει να είναι οι προτεραιότητες του? Τι πρέπει κατ' αρχήν να αλλάξει ? Πως πρέπει να αποσαφηνίσει το νέο πολιτικό στίγμα , πως πρέπει να διαλέξει πρόσωπα και ποια σε τελική ανάλυση?

Σας παρακαλώ μην γράψετε σεντόνια! Γράψτε δυο τρεις σκέψεις, όπως βγαίνουν από την καρδιά και το μιαλό σας. Γράψτε αυτό που εσάς , τον καθένα προσωπικά σας απασχολεί περισσότερο. Ας δοκιμάσουμε ....

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μα δεν απαντάς σχεδόν ποτέ και σε κανένα σχόλιο!!!!
Αισθανόμαστε ανεπιθύμητοι στο μπλογκ σου...

Ανώνυμος είπε...

Το ζητούμενο είναι ο ίδιος να συνεχίσει να μην μπαίνει σε καλούπια αλλά να φροντίσει να ξεκαλουπώσει και το Πασόκ,με τρόπο που να ..ψάχνονται εκεί στην Χ.Τρικούπη.Η ενότητα προϋποθέτει την αλήθεια και όχιιστορικό συμβιβασμό ή ανιστόρητες συνυπάρξεις.

spallantzas είπε...

@πρώτο ανώνυμο
μάλλον δεν είσαι τακτικός επισκέπτης. απαντάω πάντοτε σε σχόλια που απευθύνονται σε μένα. συζήτηση φυσικά γίνεται και μεταξύ σχολιαστών. επίσης δεν μ αρέσει να γράφω συχνά απλά "συμφωνώ".
Δεν απαντάω επίσης σε σχόλια -συνδέσμους.
Και τέλος δεν μπορώ να πω πως συμπαθώ την απόλυτη ανωνυμία. ΘΑ προτιμούσα έστω ένα nickname για να ξέρω με ποιον συζηταω.

Ανώνυμος είπε...

πρώτον έχουμε την ίδια απογοήτευση ως προς τα τεκταινόμενα τον τελευταίο καιρό. Κι εγώ χάσει το κάφι για γράψιμο. επειδή όμως τελικά κάνουμε τη χάρη σε αυτούς που δεν θέλουν πολιτικό διάλογο θα πρέπει να φύγουμε από τις διαπιστώσεις και να πάμε στις προτάσεις :

3 σημεία κλειδιά έχουμε για τις 12/11

α. Ένα συνέδριο διαφορετικό και για να επιτευχθεί αυτό θέλει μια ανοικτή και συμμετοχική διαδικασία διαλόγου.
β. Να ξεκαθαρίσουμε στο κόμμα με αυτούς που δεν θέλουν να συνεχίσουν σε μια εξόχως πολιτική διαδικασία. Τέρμα οι αρχηγισμοί!!!
γ. Μια προσέγγιση στην αριστερά. Το περίφημο εξαγγελούμενο φόρουμ θα πρέπει να πάρει σάρκα και οστά αλλά όχι με ΠΑΣΟΚ λογική. να είναι ανοικτό με ισότιμες σχέσεις διαλόγου και να προετοιμάζει την νέα κεντροαριστερά της πλειοψηφίας στον κόσμο. να συμπεριλάβει όχι τηλεοπτικούς αστέρες αλλά εργάτες καθημερινούς της αριστεράς, και ειδικά τους εκτός κυκλώματος...

www.sotiris-koukios.blogspot.com

vagnes είπε...

Γιατι το επιταγη επικοινωνιολογων μου θυμιζει σκηνοθεσια που αναζητα ηθοποιο και το καλουπι μου θυμιζει ρολο;

Λενε οτι ο Καραμανλης κερδισε τις εκλογες διοτι οι δικοι του επικοινωνιολογοι, προτειναν τη σωστη εικονα και το σωστο καλουπι προς τα εξω.

Λετε, αντι να ψηφισουμε για Προεδρο θα ηταν καλυτερα να ψηφισουμε για επικοινωνιολογο;

...και για να σοβαρευτουμε αν ο Γιωργος αντι να σπασει τα καλουπια ψαχνει πιο "καλουπι" θα τον φερει κοντα στην εξουσια, ας μη μας κακοφανει αν δουμε το ιδιο εργο να ξαναπαιζεται.

Για να εχει πιθανοτητες να ερθει στην εξουσια, πρεπει πρωτα να ερθει κοντα στο λαο και στα χρονιζοντα προβληματα του και αυτο δεν χρειαζεται καλουπια, ή το εχεις ή δεν το εχεις...
Αν το εχεις το βγαζεις προς τα εξω, αλλοιώς αφηνεις να σε "εκμεταλευονται" οι διαφοροι και οι αδιαφοροι ενω ο λαος προτιμα παντα τους αδιαφθορους που υπαρχουν αρκετοι στο ΠΑΣΟΚ.

blogger είπε...

@vagnes:
Είπες: "Για να εχει πιθανοτητες να ερθει στην εξουσια, πρεπει πρωτα να ερθει κοντα στο λαο και στα χρονιζοντα προβληματα του και αυτο δεν χρειαζεται καλουπια, ή το εχεις ή δεν το εχεις..."

Ο Γ.Α.Π. "το έχει". Πως να το βγάλει προς τα έξω όμως όταν μέχρι τώρα είχε να παλέψει με θεριά και όρνια μέσα στο ίδιο του το κόμμα;

Πιστεύω ότι αυτή θα είναι η "επόμενη μέρα" και όχι "το ζητούμενο της επόμενης μέρας".

Ένας ΓΑΠ απελευθερωμένος από τα βαρίδια του κυβερνητισμού και του παραγοντισμού. Άλλωστε όλα δείχνουν ότι η εντολή του κόσμου του ΠΑΣΟΚ αυτή θα είναι την 11η/11.

vagnes είπε...

@krogias
τα θερια και τα ορνια δεν θα παψουν να υπαρχουν ποτε και οχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ υπαρχουν σ'ολα τα κομματα.
Το θεμα ειναι αν εχει τη δυναμη να κρατησει αποστασεις απ' αυτα τα θεριά, γιατι αν δεν μπορει δεν μου φαινεται και πολυ σπουδαιο που θα ξαναβγει προεδρος...

spallantzas είπε...

αγαπητοί φίλοι
μέχρι στιγμής τα σχόλια σας μου λένε τα αυτονόητα. Με δυο λόγια το "να πλησιάσει ο ΓΑΠ τον πολίτη ξανά". Προφανώς και συμφωνώ, αλλά δεν ζητώ αυτό στη συζήτηση μας. Αυτό που ζητώ είναι με ποια μέσα, με ποιες πολιτικές με ποια πρόσωπα.
Θα φέρω δυο παραδείγματα :
1. Ο γαπ στη χτεσινή του συνέντευξη στη ΝΕΤ έδωσε έναν ορισμό του νέου πατριωτισμού. Πόσο πιστεύετε ότι αυτό πρέπει να είναι βασικός άξονας της νέας πολιτικής ατζέντας του ΠΑΣΟΚ?
2. παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες αντιπαραθέσεις που δεν τιμούν καμιά πλευρά. Πως πιστεύετε πως αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί ΜΕΤΑ την εκλογή?

deGreece είπε...

Ηγεσίες που δεν συγκεντρώνουν την προτίμηση (ή έστω την ανοχή) του 70% τουλάχιστον των οπαδών (μελών ή ψηφοφόρων)ενός κόμματος δεν έχουν μεγάλη προοπτική, ούτε σπουδαίες δυνατότητες ελιγμών, αλλαγών η οτιδήποτε άλλο.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος για ευχολόγια στην παρούσα φάση. Οι εκλογές της 11/11 θα δώσουν κατά τη γνώμη μου μια μεταβατική ηγεσία.

Η συζήτηση για την κεντροαριστερά έχει ανοίξει εδώ και καιρό στην Ευρώπη (ειδικά στη Γαλλία) και έχει καταγράψει ήδη πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις.

Το γεγονός είναι -πάλι κατά τη γνώμη μου- ότι το κρατικίστικο μοντέλο αριστεράς αφορά όλο και λιγώτερους και ότι η αντιμετώπιση μιας πολυσχιδούς κοινωνίας με εξατομικευμένες ανάγκες και αιτήματα προϋποθέτει μια οργανωμένη και ουσιαστική ανάλυση των δεδομένων, την οποίαν το 'όλον' ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να κάνει.

Ας ξεκινήσουμε από κει, αύριο το πρωί, στις 12, όποτε θέλετε...

spallantzas είπε...

@degreece
σωστή τοποθέτηση. Ας την αρχίσουμε τωρα. Αυτό ζητάω και προφανώς όχι ευχολόγια. Ζητάω το "πρέπει" και όχι το "μακάρι".
Έχω όμως μια ένσταση. Γιατί 70%? Αλλάξανε τα δεδομένα της δημοκρατίας? Δεν είναι πια το 51% πλειοψηφία? Γιατί να λειτουργήσουμε με την ίδια λογική κάποιων (έστω και προς την αντίθετη κατεύθυνση) που ανήγαγαν σε πλειοψηφία το 42% ?
Το θέμα για μένα δεν είναι αν η ηγεσία προκύψει με 51 ή με 80%. Το θέμα είναι ακριβώς ότι δεν πρέπει να είναι "μεταβατική". Γιατί αν είναι πάλι χρόνο θα χάσουμε. Και ο χρόνος τελειώνει.

vagnes είπε...

Να μερικα απο αυτα που απασχολουν το Γαλλικο σοσιαλιστικο κομμα, ο πατριωτισμος που λες σαν λεξη ηχει ασχημα σε διαφορες μνημες σαν ιδεα ομως ειναι κορυφαια (ασχετως αν πρεπει να βρουμε τη συνωνυμη της)
Ο φιλος και σπουδαιος αναλυτης bloger elias τα συνελεξε τα πιο κατω

''Το κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί καταστάσεις,αλλά διαδρομές. Το κόμμα δεν είναι πλέον φορέας κοινωνικού μετασχηματισμού''.

'' Πρεπει να είναι η ουτοπία μας πιο συγκεκριμένη, το σύνθημα της συγχρονης αριστερής πρότασης,δεν μπορεί να είναι η ρήξη''.

'' Επαναστάτης σήμερα είναι αυτός που παίρνει την ευθύνη των μεταρρυθμίσεων, που χρησιμοποιέι και αναλύει στην κοινωνία έννοιες όπως διαχείριση, αξιολόγηση, ανταγωνισμός"

Να μην αφήσουμε στη Δεξιά το μονοπώλιο του ''ατόμου'',να δούμε την θετική πλευρά του δημοκρατικού ατομικισμού''

'' Το κράτος δεν πρέπει πλέον να θεωρείται έκφραση της κοινωνίας αλλά αρχιτέκτονας της΄΄

''Να αποδαιμονοποιηθεί ο Μπλερισμός, να αντιγράψουμε τους Εργατικούς στην Αγγλία,ας ασπαστούμε τον Γκιντενς και το θετικό κοινωνικό κράτος''

''Δεν μπορεί ξαφνικά να έγινε η γαλλικη κοινωνία φιλοδεξιά λόγω της επιλογής Σαρκοζί, εμείς ασχολούμαστε με αλλότρια ...''

Να συζητησησουμε σε τετοιες κατευθυνσεις ειναι αυτο που και εγω επιθυμω, οχι να προσπαθουμε να γκρεμισει και να απομυθοποιησει ο ενας τον αλλον

Ανώνυμος είπε...

Περί Πατριωτισμού
Επειδή την τελευταία 15ετία έχουμε ζήσει ως κοινωνία τα εξής: "Μακεδονικό" (μας τρέχαν με το σχολείο στα συλλαλητήρια τότε ως μαθητές στη Θεσσαλονίκη/αλήθεια, δεν είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό που γίνεται σήμερα; Καταλήψεις και Σκοπιανό- 1991-92), Ίμια , γιουγκοσλαβικό εμφύλιο και Σεμπρένιτσα (με συμμετοχή αυτόκλητων ελλήνων υποστηρικτών/μαχητών της εθνοκάθαρσης του Μιλόσεβιτς, υπόθεση για την οποία ακόμα δεν έχουν δωθεί εξηγήσεις), νατοϊκοί βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία και συμπαράταξη των παρευρισκομένων στα πάνελ του κυρ-Μάκη με τον Μιλόσεβιτς, λαϊκά δικαστήρια στο Σύνταγμα, σύλληψη Οτσαλάν,εκλογή Χριστόδουλου και απροσχημάτιστη παρέμβαση της ηγεσίας της Εκκλησίας στα πολιτικά πράγματα, σύγκρουση για τις ταυτότητες και κάψιμο βιβλίων έξω από τον Ιανό στη Θεσσαλονίκη, αντιδράσεις "αγανακτισμένων πολιτών" για αλβανούς μαθητές που σηκώνουν την ελληνική σημαία στις εθνικές παρελάσεις,σχέδιο Ανάν (και ο,τιδήποτε άλλο έχω ξεχάσει να αναφέρω), νομίζω ότι είναι περιττό να συζητήσουμε για το ποιό σώμα ιδεών (σερβιρισμένος και με τις απαραίτητες δόσεις αντι-αμερικανισμού) έχει κατακτήσει την ιδεολογική ηγεμονία στην ελληνική κοινωνιά (μη σας ξεγελάει η περίοδος του εκσυγχρονισμού)και κυριαρχεί στον πολιτικό λόγο (με την ανύπαρκτη- πολιτικά- έννοια του "μεσαίου χώρου"/"the silent majority" να σιγοντάρει τα φοβικά αντανακλαστικά της κοινωνίας).

Ως εκ τούτου, πιστεύω ότι η κίνηση ΓΑΠ να επαναπροσδιορίσει την έννοια του πατριωτισμού ήταν πολιτικά ευφυής για τους εξής λόγους:

1. Τοποθετήθηκε απέναντι στην "ψωμιαδοποίηση" του πολιτικού λόγου και όλους όσοι "φωνάζουν"(όπως είπε). Η στρατηγική αυτή είναι γνωστή και ως "τραβάω το χαλί κάτω από τα πόδια του αντιπάλου" και διεκδικώ για τον εαυτό μου τη γνήσια και αυθεντική έκφραση του όρου. Από'δω και στο εξής, όποιος εκτοξεύει υπερ-πατριωτικές κορώνες θα κατηγορείται ως "φωνακλάς" στην καλύτερη περίπτωση, ως αντι-πατριώτης (χι,χι,χι,)στη χειρότερη-γι'αυτούς- περίπτωση.
2. Αντί να αντλήσει από το κλασικό οπλοστάσιο των επιχειρημάτων της Αριστεράς (το κάνει άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ-και καλά κάνει), προχώρησε ένα βήμα παρακάτω, προτείνοντας μια νέα σημασιοδότηση του όρου "απελευθερώνοντάς" τον από τις ιδιαίτερες- λόγω ιστορίας (>"εθνικοφροσύνη")-, ελληνικές συνδηλώσεις του και τοποθετώντας τον στις διεθνείς του διαστάσεις. Με αυτόν το τρόπο, απογυμνώνει ηθικά και πολιτικά τους εντόπιους (και στενά περιχαρακωμένους στα εθνικά όρια) αυτόκλητους εκφραστές των εθνικών συμφερόντων και τους προσδίδει το χαρακτηρισμό που τους προσιδιάζει, αυτό του φοβικού επαρχιώτη.
3.Ξεκαθαρίζει το τοπίο στο εσωτερικό του ΠΑ.ΣΟ.Κ σε ό,τι έχει σχέση με την πλατφόρμα αυτοπροσδιορισμού κατά τη δεκαετία του '70 (λαϊκή κυριαρχία-εθνική ανεξαρτησία, αντι-αμερικανισμός, βάσεις, και ΝΑΤΟ/ΕΟΚ το ίδιο συνδικάτο, κλπ,κλπ), πλατφόρμα η οποία εκφράζει ακόμα και σήμερα ΠΟΛΥ κόσμο και της οποίας γίνεται επίκληση από πολλούς, εντός κι εκτός πολιτικού κόσμου, καλοθελητές για να καταδειχθεί η "ασυνέπεια" (ή η εθνική προσοδία!) του σημερινού ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για μια, τοποθετημένη σε ΙΣΤΟΡΙΚΑ πλαίσια, θεμιτή πλατφόρμα ιδεών η οποία όμως συνέβαλε σταδιακά (κι ας μη μας αρέσει να το παραδεχόμαστε>βλ.Παπαθεμελή, και όχι μόνο) στην ιδεολογική ηγεμονία τέτοιων απόψεων και εξέφραζε πολύ κόσμο κατά τη δεκαετία του '90 προσδιορίζοντας σε μεγάλο βαθμό την πολιτική τους σκέψη/τοποθέτηση σε σχέση με αυτά που ανέφερα στην εισαγωγή. Όλοι αυτοί οι νέας κοπής εθνικόφρονες/νεο-ορθόδοξοι που μας προέκυψαν την τελευταία 15ετία δε φύτρωσαν ξαφνικά στα δέντρα, είναι προϊόν της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας και των πολιτικών αντιλήψεων που διακινούνται στους κόλπους της καθόλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης και με τις οποίες έχουν μπολιαστεί ουκ ολίγοι συνάνθρωποί μας (τους οποίους συμπονάμε για το δράμα που περνούν).

Οπότε... πρέπει αυτός ο επανασημασιοδοτημένος όρος να καταλάβει κεντρική θέση στον πολιτικό λόγο του ΠΑΣΟΚ; Χμμμμμ... ίσως ναι, αλλά μόνο με προσεκτικά και αργά βήματα. Ως έννοια, μιλάμε είναι ο ίδιος ο ανθρωποδιώκτης και επιπλέον, δε θα ήθελα να "καεί" με τον ίδιο τρόπο που κάηκε το μπόλιασμα του κόσμου με τις ιδέες του κοινωνικού και πολιτικού φιλελευθερισμού (αλήθεια, όσοι ωρύονται για Μάνο/Ανδριανόπολου, χαίρονται τώρα με τον Καρατζαφέρη στη Βουλή, απέναντι στον οποίο θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πολιτικό ανάχωμα αυτές οι ιδέες;)