Αυτο-οργάνωση . Τι σημαίνει άραγε ?

Αυτο-οργάνωση.
Εδώ και 5 μέρες η μαγική λέξη της μόδας στο ΠΑΣΟΚ! Όλοι , μέλη, φίλοι, στελέχη μικρά και μεγάλα, νυν και πρώην, παρόντες και μέλλοντες , ψάχνονται :
"τι εννοεί ο Πρόεδρος?" ...
"τι θέλει ο Πρόεδρος?" ...
" τι κάνουμε τώρα?" ...
" πως γίνεται αυτό?" ...
"πως θα πάμε στο συνέδριο?"

Οι χαρτορίχτρες , οι καφετζούδες, τα μέντιουμ, οι δημοσκόποι, οι επικοινωνιολόγοι (πάλι) θάχουν χρυσές δουλειές? Εξαρτάται . Αν πάμε να λύσουμε τον "γρίφο" του Προέδρου με την πεπατημένη μάλλον σε αυτούς θα καταλήξουμε πάλι. Και η "αυτο-οργάνωση" θα καταντήσει και αυτή ανέκδοτο , όπως κατάντησε (από πολλούς 3, 5 χρόνια τώρα) η "συμμετοχική δημοκρατία".

Αν σκεφτούμε (επιτέλους) πολιτικά και προσεγγίσουμε έτσι το θέμα , ίσως να έχουμε θετικά αποτελέσματα.

Ο ΓΑΠ μίλησε για αυτο-οργάνωση παντού , ακόμη (και ίσως πρωτίστως ) και στο διαδίκτυο. Δεν το είπε τυχαία . Ο ΓΑΠ έχει αποδείξει και στο παρελθόν ότι πιστεύει στη δύναμη του μέσου - εργαλείου. Άλλωστε μόλις χτες έφτιαξε στην προσωπική του ιστοσελίδα το "στέκι των blogs".

Το θέμα είναι πως εμείς θα προσεγγίσουμε την πρόσκληση - πρόκληση. Τι μπορεί να σημαίνει αυτο-οργάνωση στο διαδίκτυο και στην blogoσφαιρα, αλλά και γενικότερα? Και πως αυτές οι πρωτοβουλίες " θα ενταχθούν συστηματικά και με σεβασμό στις δομές του Κινήματός μας, κατά την διάρκεια της προσυνεδριακής μας δουλειάς?"

Θάθελα να ακούσω τις απόψεις των αναγνωστών μου στα σχόλια.

Για να βοηθήσω θα πω ( η μάλλον θα γράψω μια φράση) και θα προστρέξω σε ένα παλιό σχετικά κείμενο.

Η φράση είναι εξής :

Αυτο-οργάνωση ετυμολογικά είναι μια σύνθετη λέξη. Τα δύο συνθετικά της έχουν διαφορετικό βάρος. Το "αυτο" αναφέρεται στην πρωτοβουλία των πολιτών να ξεκινήσουν μόνοι τους. Το "οργάνωση" όμως έχει συγκεκριμένη και διαχρονική έννοια και δεν σημαίνει και στην προκειμένη περίπτωση τίποτα παραπάνω από αυτό που είναι : ΟΡΓΑΝΩΣΗ.

Με άλλα λόγια , ναι ξεκινάμε κάτι εμείς οι πολίτες, γιατί όπως είπαμε και ξαναείπαμε πολλές φορές , το κοντέρ μηδένισε για όλους. Να είναι όμως σαφές απο την αρχή σε όλους μας , ότι αυτό που θα ξεκινήσουμε θα καταλήξει σε μια νέα οργάνωση , με όλα τα (νέα) χαρακτηριστικά της οργάνωσης , με όλα τα μέσα και τα πρόσωπα που απαιτούνται για την οργάνωση. Αν αυτό δεν γίνει κατανοητό και αποδεκτό απο όλους , η αποτυχία είναι εξασφαλισμένη. Γιατί απλά το μόνο που θα γίνει θα είναι να ξανα-μανα-αυτο-οργανωθούν οι μηχανισμοί και να ξανα-μανα-κάτσουν στο σβέρκο μας, εξαγνισμένοι μάλιστ στην κολυμβήθρα της "αυτο-βλακείας" μας.

Για να βοηθήσω να γίνει πιο κατανοητή η σκέψη μου σας παραπέμπω σε ένα παλιό αλλά αρκετά επίκαιρο άρθρο του Νικου Κοτζιά στην Athens Voice τον περασμένο Μάρτιο. Απο εκεί κρατάω την εξής φράση :

" ... Για να προωθηθούν μεταρρυθμίσεις, από την άλλη, οφείλει ο πολιτικός να ανοίξει μέτωπα με ισχυρά συμφέροντα. Ο κανόνας, όμως, είναι, ότι οι πολιτικοί επιδιώκουν την εύνοια των μεγάλων συμφερόντων και όχι την αντιμετώπισή τους. Από την άλλη, άνθρωποι ικανοί να παράγουν πολιτική, δεν έχουν την διάθεση και το «κουράγιο» να εμπλακούν στα γρανάζια της ίντριγκας και των μηχανισμών. Αυτό έχει ως συνέπεια, ότι ενώ θα είχαν εν δυνάμει την ικανότητα να παράγουν πολιτική δεν το κάνουν διότι δεν διαθέτουν «τα στομάχια των μηχανισμών» και γιατί τα ισχυρά συμφέροντα τους «καταπίνουν» και τους περιθωριοποιούν. Εξαφανίζουν τον λόγο και τις προτάσεις τους. Σε αυτή την κατεύθυνση λειτουργούν και τα μέσα ενημέρωσης. Δεν είναι τυχαίο, ότι στο βαθμό που μεγάλα συμφέροντα δεν ελέγχουν συγκεκριμένα πρόσωπα αυτά αποκλείονται από την εικόνα που διαχέεται προς το ευρύτερο κοινό. Διότι όλοι όσοι ασχολούμαστε άμεσα ή έμμεσα με την πολιτική γνωρίζουμε ότι αυτή επιλεκτική επιλογή είναι η ταφόπλακα για σύγχρονους και μορφωμένους πολιτικούς, για τους εν δυνάμει ριζοσπαστικούς μεταρρυθμιστές... "