24 ώρες στο ΠΑΣΟΚ. part two

Στη συνεδρίαση της ΚΟΕΣ στο Φάληρο είχα αρκετούς γνωστούς, αν και σχετικά νέο κομματικό μέλος και φυσικά πρώτη φορά σε κομματική διαδικασία αυτού του επιπέδου. Γνώρισα όμως και νέους. Και τελικά πέρασα τις ώρες μου μ' αυτούς ... τους νέους.

Γνώρισα τους συντρόφους μου bloggers, αυτούς με τους οποίους συμπορευόμαστε πιο συστηματικά (αλλά ακόμη αυθόρμητα) εδώ και μερικούς μήνες, απο το περασμένο καλοκαίρι πριν τις εκλογές, αλλά κυρίως μετά απο αυτές και στη διάρκεια της μάχης για την εκλογή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ.

Γνώρισα τον Στέφανο, το Νίκο, τον Γιώργο, τον Παναγιώτη, τον Κώστα, την Κατερίνα, ξαναείδα τον Πέτρο και τον Αντρέα. Μαζί ακούσαμε την ομιλία του ΓΑΠ, μαζί χειροκροτούσαμε , όταν άλλοι πάγωναν. Μαζί γελούσαμε στις ατάκες του Μίμη, μαζί παρατηρούσαμε τις "φίρμες" να χαιρετούν, να χαιρετούν, να χαιρετούν ασταμάτητα ...

Μοιράσαμε το φυλλάδιο για το eforum.gr στους συνέδρους, ξεπερνώντας τις ανησυχίες κάποιων "μην δημιουργηθεί πρόβλημα". Τό δώσαμε στον ίδιο τον ΓΑΠ, ο οποίος έδειξε ενημερωμένος και ικανοποιημένος απο την ιδέα. Το δώσαμε στον Βαγγέλη Βενιζέλο που το κράτησε μόλις 2 λεπτά και χωρίς να κάνει τον κόπο να το ανοίξει, έτσι για τους τύπους, το πέταξε σε έναν σκουπιδοντενεκέ μπροστά μας. Το δώσαμε σε όποιον βρήκαμε μπροστά μας. Ήταν το μόνο έντυπο που κυκλοφορούσε στην ΚΟΕΣ, εκτός απο το υλικό των φακέλων των συνέδρων. Ήταν η μόνη προσπάθεια αυτο-οργάνωσης στην πράξη που έγινε ορατή στη συνάντηση.

Μαζί διαλέξαμε να πάμε στην Ομάδα Εργασίας "ανοιχτές διαδικασίες και διάλογος". Κοιταζόμασταν στα μάτια ακούγοντας απίστευτες τοποθετήσεις στελεχών. Κάναμε τις παρεμβάσεις μας και παρουσιάσαμε το eforum.gr και καλέσαμε τους υπόλοιπους να συμμετέχουν.

Μαζί πήγαμε στην συνάντηση των bloggers το βραδυ της Παρασκευής, μαζί κάτσαμε στο τραπέζι, μαζί ήπιαμε τις μπύρες μας, κουβεντιάσαμε για πολιτική, blogging, εθελοντισμό, δράσεις και φυσικά για το πασοκ.

Τα γράφω όλα αυτά γιατί δεν ήταν τελικά όλα μαύρα σε αυτή τη συνάντηση της ΚΟΕΣ. Προσωπικά ένιωσα μια κατ' αρχήν ευχαρίστηση για τη γνωριμία με τους συνιστολόγους μου. Ευχαριστήθηκα γιατί έβλεπα τους ανθρώπους που φανταζόμουνα, συμφώνησα μαζί τους, κατάλαβα ότι με αυτούς τους συντρόφους μπορώ να δράσω συλλογικά και στην πραγματική κοινωνία και όχι μόνο στο διαδίκτυο, κάτι το οποίο επιζητώ και επιζητούμε όλοι μας ή τέλος πάντων πρέπει να επιζητούμε.

Το δεύτερο συναίσθημα ήταν μια μικρή απογοήτευση. Μια απογοήτευση γιατί εμείς, αυτή η ομάδα των bloggers - πολιτών - στελεχών του ΠΑΣΟΚ με αυτή τη νοοτροπία και ιδέες - μαζί με μερικούς ακόμη - είμαστε εξαιρετικά λίγοι στο ΠΑΣΟΚ. Και αυτό ήταν ολοφάνερο σε κάθε μας κίνηση. Όπως ολοφάνερο ήταν, ότι ήταν πολλοί αυτοί που μας κοίταζαν με μισό μάτι ή σαν να ήμασταν εξωγήινοι!

Το τρίτο και τελικό συναίσθημα ήταν η όρεξη για δράση . Δράση με αυτούς τους έστω λίγους συντρόφους. Δράση για την αλλαγή, δράση για κάτι καλύτερο , δράση με φυγή προς τα εμπρός μέσα σε ένα κόμμα που έχει τραβήξει χειρόφρενο.

Πίστη ότι αυτό που ξεκινήσαμε δειλά δειλά, αυτό που κάποιοι λίγοι κριτίκαραν σκληρά (γιατί προφανώς τους ενοχλεί η αυτενέργεια, τους χαλάει τα συνηθισμένα) πρέπει να το συνεχίσουμε, προσηλωμένοι σταθερά στο στόχο μας : να αποδείξουμε ότι η αλλαγή μπορούμε να γίνουμε εμείς οι ίδιοι . Η αλλαγή είμαστε εμείς οι ίδιοι. Κι ας είμαστε ακόμη λίγοι. Θα γίνουμε πολύ περισσότεροι. Θάρθουν μαζί μας ο Αλέκος , η Έλλη , η Ζίνα, ο Οδυσσέας, η Ντίνα, ο Τριαντάφυλλος, η Ελένη, ο Γιώργος, ο Θόδωρος, ο Φάνης, ο Μιχάλης, ο Χρήστος. Ήδη γίναμε 100!

Και η φωνή όλων μας, η αμφισβήτηση μας, οι προτάσεις μας, οι ιδέες μας θα ακουστούν δυνατά και τώρα και στο συνέδριο και μετά απο αυτό. Θα αποδείξουμε ότι μπορούμε να κάνουμε διάλογο και να συμφωνούμε σε προτάσεις. Θα αποδείξουμε ότι μπορούμε να παρεμβαίνουμε πολιτικά.

Θα απαιτήσουμε το ρόλο που μας αναλογεί.

Θα απαιτήσουμε τα αυτονόητα , τις αλλαγές!