7 Φεβ 2008

Φόβοι ...

Στον Συνασπισμό, σε μία πρωτοφανή κίνηση, πολλώ δε μάλλον για ένα αριστερό κόμμα, αποφάσισαν να επιβάλλουν το νόμο της σιωπής στο άνοιγμα του Συνεδρίου τους.

Το εύλογο και καλοπροαίρετο ερώτημα είναι το εξής : Δεδομένης της μη πρόσκλησης στο ΛΑΟΣ, της γνωστής απουσίας του ΚΚΕ, της εκπροσώπησης μέσω τρίτου του Καραμανλή και της περίπου βέβαιης παρουσίας του Γ. Παπανδρέου, γιατί άραγε προέβησαν οι του ΣΥΡΙΖΑ στην εν λόγω ενέργεια; Φοβήθηκαν την πιθανή παρέμβαση π.χ. του Ζαγορίτη; Προφανώς όχι.

Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια; Πως παρά την εσκεμμένα παραπλανητική εικόνα που πολλοί προωθούν, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας φοβούνται τον Παπανδρέου και όχι το αντίθετο. Για αυτό αποφάσισαν, άκουσον-άκουσον, να βάλουν φίμωτρο σε όλους. Βέβαια το σύνολο των ΜΜΕ απέκρυψε την παραπάνω πραγματικότητα. Γιατί; Μα γιατί τους χαλάει τη σούπα. Αφήστε που θα πήγαινε και κόντρα στις δημοσκοπήσεις.

Κάποιοι στο Συνασπισμό ζούνε ημέρες «βρώμικου ʼ89».

Όταν τα εξωθεσμικά κέντρα είχαν και πάλι βάλει ως στόχο τους να διαλύσουν το ΠΑΣΟΚ και να ποδηγετήσουν τη δημοκρατική παράταξη. Όταν ο Συνασπισμός ήταν το αγαπημένο παιδί του συστήματος και των δημοσκοπήσεων και ονειρεύονταν να λεηλατήσει το ΠΑΣΟΚ. Δεν καταλαβαίνουν ότι μέσα από την κοινή δράση όλων των δυνάμεων που απαρτίζουν την ευρύτερη δημοκρατική παράταξη θα πέσει το σύστημα Καραμανλή; Ή δεν τους νοιάζει; Δεν διδάχθηκαν τίποτα από το «βρώμικο ʼ89»; Δεν θυμούνται που οδήγησαν τότε με την αλαζονεία τους το Συνασπισμό; Ή η αλαζονεία, που σκόπιμα τους καλλιεργεί το σύστημα, τους τύφλωσε και πάλι;

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ως μέλος του ΣΥΝ ενοχλήθηκα από την απόφαση να κοπούν οι χαιρετισμοί, δεν βρήκα επαρκείς τις εξηγήσεις που δόθηκαν, τη θεωρώ λάθος.
Όμως, θεωρώ λάθος (και διόλου επικοδομητικό) από αυτό να πάμε στο '89. Τότε υπήρξαν (έχω αναγνωρίσει εκ των υστέρων, για να είμαι ειλικρινής) πολιτικές αστοχίες και πολιτικά λάθη στο όνομα των οποίων, όμως, δεν θεωρώ πως πρέπει να ξεχνάμε δυο στοιχεία που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του κλίματος τότε (και αυτό δεν μπορούμενα το λησμονούμε διαβάζοντας την ιστορία με τη ματιά του σήμερα): αυτό καθεαυτό το σκάνδαλο που έπρεπε να διερευνηθεί και το φαινόμενο του "αυριανισμού" που είχε αποκτήσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση από την οποία εξαρτιόταν η πιθανότητα συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ.
Κάποτε θα πρέπει και το ΠΑΣΟΚ να κάνει την αυτοκριτική του και να διακόψει με το φαινόμενο αυτό, όπως και όπου εκφράζεται. Και, όπως στο χώρο του ΣΥΝ αναγνωρίζεται πως η παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου έγινε χωρίς επαρκή δικονομικά στοιχεία, το ΠΑΣΟΚ θεωρώ πως οφείλει να ξεφύγει πως αυτό είναι διαφορετικό από την αρχή "κανένας θεσμός, μόνον ο λαός" που κατά κόρον προβλήθηκε τότε και μάλιστα από τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Τρίτο θέμα: η ανάληψη της διακυβέρνηση από ένα κόμμα της κεντροδεξιάς-δεξιάς είναι μέσα στους κανόνες της δημοκρατικής εναλλαγής. Προφανώς και η κεντροαριστερά και η αριστερά διαφωνούν πολιτικά (και όχι θεσμικά) με αυτή την προοπτική και επομένως οφείλουν πολιτικά να πείσουν ότι αποτελούν εναλλακτική πολιτική λύση. Να πείσουν πολίτες και κοινωνικά στρώματα μέσα από πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες, μέσα από πολιτικές προτάσεις και όχι απλά με την προτροπή "να φύγει η Δεξιά".
Διότι το ζητούμενο είναι να κερδίσεις πολίτες που ψηφίζουν δεξιά, άρα να αποκτήσεις ξανά, ως πληθυντική αριστερά, σοσιαλιστική, σοσιαλδημοκρατική, κομμουνιστογενή, τη χαμένη ιδεολογική ηγεμονία για την απώλεια της οποίας κάποια ευθύνη θα έχει το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ, το ΚΚΕ, τα αριστερά σχήματα. Μια ηγεμονία πουβ πρέπει να λάβει υπόψη της όλα τα νέα δεδομένα, να κοιτά μπροστά και όχι πίσω. Αντ' αυτού, εδω και χρόνια ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ δείχνουν να ανταγωνίζονται ποιος θα πάρει περισσότερους ψηφοφόρους από τον άλλον και μάλιστα καταφεύγοντας σε περιχαρακώσεις και πολεμικές -αδιέξοδο. Αδιέξοδο που προφανώς δεν θα λυθεί με μια εγγραφή και ένα σχόλιο αλλά μόνο με τη διάθεση να υπερβούμε, όλοι μας, αγκυλώσεις και ταμπού για να μπορούμε να συζητάμε. Δεν είμαι αισιόδοξος (και δεν μιλώ για μας τους δυο, προφανώς) αλλά οι ευθύνες εδώ είναι μοιρασμένες και θεωρώ πως θα ήταν αποδοτικότερο να κοιτάξει ο κάθε χώρος πρώτα πρώτα τις δικές του.

tractatus είπε...

Συναγωνιστή Λάμπρο, κανείς δεν διαφωνεί με την πρότασή σου να υπερβούμε όλοι μας τις αγκυλώσεις και τα ταμπού...αλλά αλήθεια πώς τις υπερβαίνει ο ΣΥΝ όταν δεν καλεί-ανέξάρτητα απο κόμματα-όλους τους Προέδρους και όταν καλεί εν τέλει δεν δίνει το λόγο...Τι είναι αυτό; Υπέρβαση; Τι είναι αυτό; άλλο ήθος και ύφος; Τι είναι αυτό; μήπως ειρωνεία...συγνώμη αλλά είμαστε μεγάλοι άνθρωποι και απο κώδικες καλά σκαμπάζουμε μετά τα όσα έχουμε δει...Η οίηση του μικρού που συνεχώς δια του Αλαβάνου βγάζει ο ΣΥΝ δείχνει δίψα επίδειξης του ποιός τελικά είναι ο καλύτερος...ανταγωνισμός και ξερό ψωμί. Ως προς τη συνεχή κριτική: Πράγματι και λάθη κάναμε και χρόνια στην εξουσία υπήρξαμε ...ακόμα κι εσείς που δεν είσαστε εξουσία κάνατε-κάνετε και θα κάνετε λάθη.Απλά τώρα κρίνετε εκ του ασφαλούς. Αν διαχειριστείτε εξουσία τότε να σας δούμε...Γι' αυτό αφήστε τον λόγο να ανθίσει στο συνέδριό σας κι αλλάξτε την απόφαση που μόνο μειονεξία και μικροψυχία θυμίζει....

Ανώνυμος είπε...

Μα, φαντάζομαι, ότι επ' αυτού υπήρξα σαφής. Το θεωρώ λάθος. Χαζό. Ανεπίτρεπτο. Ξένο προς τη λογική της ανανεωτικής αριστεράς. Τώρα, αν προδίδει οίηση, φόβο, ή τι άλλο, ειλικρινά δεν μπορώ να απαντήσω -θα έπρεπε να βρίσκομαι μέσα στην Π.Γ. που πήρε την απόφαση για να εξηγήσω τα ανεξήγητα που μόνο αποτέλεσμα έχουν εδώ και τρεις μέρες αυτή η μη πρόσκληση να έχει γίνει το βασικό θέμα, σε σχέση με το συνέδριο, που μεταδίδεται και αναμεταδίδεται από τα Μέσα και που, εύλογα, βγάζει μια εικόνα αλαζονική ή φοβική ή απλά χαζή. Θα συμφωνούσα απόλυτα να αλλάξει η απόφαση αλλά, φευ...
Όσο για την αναφορά σου περί άσκησης εξουσίας, αφού επισημάνω πως ανήκω σε αυτούς που εσωκομματικά κατηγορούνται για... κυβερνητισμό (λες και η παραδοσιακή αριστερά έχει άλλο τρόπο να αλλάξει την κοινωνία από την άσκηση εξουσίας για να προχωρήσει σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις), θα πω ότι κάθε πολίτης μπορεί να κρίνει την άσκηση εξουσίας -και νομίζω ότι, αν διάβασα καλά το σχόλιό σου, δεν διαφωνούμε σε αυτό. Την καλημέρα μου.

deGreece είπε...

Με συγχωρείτε που θα διαφωνήσω, αλλά η επικοινωνιακή προστασία ενός συνεδρίου δεν είναι αθέμιτη. Θυμίζω μιαν άλλη επικοινωνιακή σφήνα Καραμανλή στην εκδήλωση για τα 10 χρόνια από το θάνατο του Α. Παπανδρέου που χρεώθηκε απ' όλους ως μια άστοχη (κομψά..) ενέργεια του επιτελείου του ΓΑΠ. Ξοδεύτηκαν πολλές χιλιάδες ευρώ για μια "υπερκομματική", μεγάθυμη και καθ' όλα επιτυχημένη εμφάνιση του ΚΚάκη. Αντίστροφα, πώς θα φαινόταν μια αρχηγηκή παρουσία του Τσίπρα με τον αέρα συντριπτικών δημοσκοπήσεων -ας πούμε- στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ; Αλήθεια, όσοι το ετοιμάζουν φροντίζουν τέτοιες λεπτομερειούλες ή θα εκθέσουν πάλι τον αρχηγό τους σε πικρόχολα σχόλια;
Εν ολίγοις το κομματικό συνέδριο του ΣΥΝ δεν αποτελεί κατά την γνώμη μου πρόσφορο πολιτικό ακροατήριο για τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, δεν το χρειάζεται. Καλείται ν' ανακαλύψει νέους ρηξικέλευθους τρόπους να προσεγγίσει ένα ΝΕΟ πολιτικό ακροατήριο που θα έχει πλέον την πολύ 'κακή' ιδιότητα ν' αντιμιλά...

spallantzas είπε...

η τελευταία παράγραφος του σχολίου της deGreece με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.
το υπόλοιπο θέμα δεν είναι κατά τη γνώμη μου απλά επικοινωνιακό , αλλά βασικά πολιτικό. και εκεί ο ΣΥΝ έχει λάθος!

Ανώνυμος είπε...

LONG LIVE JERONYMO!

Ανώνυμος είπε...

Προσωπικά δεν με ενδιαφέρουν τα σωστά ή τα λάθη του ΣΥΝ, αλλά τα συν και τα πλήν από την παρουσία ή την απουσία του ΓΑΠ στο Συνέδριό του.Θα ήταν πολύ αλαζονικό να πώ ε!και τι έγινε που δεν θα πάει στο πάρτυ?

tractatus είπε...

Ανεξάρτητα απο το τι έγινε κάποτε με τον Κωστάκη ή τον αέρα του Τσίμπρα στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και τον αντίκτυπο, κάποτε θα πρέπει να μάθουμε ότι, αν και διαφορετικοί μπορούμε να συνυπάρχουμε επισήμως ή ανεπιστήμως. Φυσικά αυτό χρειάζεται παιδεία και πολιτισμό ένθεν κείθεν αλλά οι αποκλεισμοί, οι περιορισμοί και οι τιμωρίες δεν οδηγούν σύντομα. Επειδή και ο stefan πιστεύω μέσα απο τα γραπτά του προσδοκά αλλαγή ήθους και ύφους νομίζω ότι θα συμφωνήσει ότι όλα τα λουλούδια θα πρέπει να ανθίσουν ακριβώς γιατί η πολιτική πρέπει να έχει ξανά τον χώρο που της ανήκει. Εκεί που ο καθένας έχει δικαίωμα να μιλάει και να ακούει πριν βγάλει συπεράσματα. Τα άλλα είναι μεταξύ χουλιγκανισού και συντηριτισμού. Οσο δεν συνυπάρχουμε με ελευθερία και σεβασμό τόσο η πολιτική θα είναι βρώμικη υπόθεση...Αυτή είναι η άποψή μου.

ikor είπε...

Κρίμα που η απερχόμενη ηγεσία του ΣΥΝ πήρε μια τέτοια απόφαση.

Δηλαδή τι φοβήθηκαν ότι θα κάνει ο Γιώργος; Ότι θα "κλέψει" ψηφοφόρους; Ότι θα επισκιάσει το Συνέδριο; Ότι θα φέρει σε δύσκολη θέση τα μέλη του ΣΥΝ;

Ή μήπως φοβήθηκαν ότι δε θα χειροκροτούσαν οι παριστάμενοι την παρότρυνσή του για κοινό μέτωπο; Και ότι θα έπρεπε να του απαντήσει ο νέος πρόεδρος στον πανηγυρικό του λόγο;

Ο Γιώργος έχει αποδείξει την καλή του προδιάθεση απέναντι στην προοπτική της κυβερνητικής συμπόρευσης.

Ειδικά απέναντι στον ΣΥΝ έχει δείξει στοργή! Με μεγάλο κόστος συρρίκνωσης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προς όφελος του ΣΥΝ.

Είναι θεμιτό να προτιμάς μια συνεργασία όταν έχεις 10%, αντί όταν έχεις 5%. Αλλά αυτό κάποιοι το λένε πολιτικό καιροσκοπισμό και σίγουρα είναι πολύ απολιτίκ για "αριστερό" κόμμα...

Καλώς σε βρήκα Θέλω να Πω!

spallantzas είπε...

@ikor
καλώς ήλθες ...συνάδελφε!