6 Φεβ 2008

" Η πολιτική που περιμένω"

Το παρακάτω κείμενο ενός συναδέρφου Χιώτη Μηχανικού έχει γραφτεί πριν 3 χρόνια. Παραμένει όμως αρκούντως επίκαιρο και δίνει ένα καλό παράδειγμα , για να επαναπροσδιορίσουμε σαν προοδευτική παράταξη τον μη προνομιούχο που εξ ορισμού πρέπει να στηρίζουμε . Είναι επιπλέον και μια συνέχεια στην κουβέντα που ανοίξαμε χθες με την tractatus :

" Θα σου πώ μια ιστορία για να καταλάβεις ότι δεν αρκεί να κοιτάζεσαι στον καθρέπτη, αλλά πρέπει να κοιτάς νούμερα και μέσα από αυτά να βλέπεις πόσους ανθρώπους επηρεάζεις, όχι όμως για να αποκομίσεις πολιτικό όφελος, αλλά για να μπορέσεις να βελτιώσεις τη ζωή τους.

Μόλις τελείωσα τη στρατιωτική μου θητεία τον 7/2003 και βλέποντας την κατάσταση που επικρατούσε στην αγορά εργασίας αποφάσισα ότι, aντί να πάω να με εκμεταλλεύεται ο κάθε εργοδότης για τριακόσια εξήντα ευρώ (τρεις και εξήντα) ή να κάθομαι άνεργος να περιμένω πότε θα σκάσει κανένας διορισμός στο δημόσιο (που δεν ήταν ποτέ το όνειρό μου...), θα κάνω έναρξη επαγγέλματος (παροχή υπηρεσιών Ηλ. Μηχανικού Τ.Ε.) με σκοπό να βγάζω τα προς το ζην ακολουθώντας το γράμμα του νόμου και βέβαια να είμαι κύριος του εαυτού μου.

Από την αρχή άκουγα πόσο στηρίζεται το κράτος στην επιχειρηματικότητα αλλά δεν το περίμενα έτσι. Συζητάμε για την απόλυτη αφαίμαξη. Όχι βέβαια ότι με το ΠΑΣΟΚ ήταν καλύτερα, αλλά τώρα ειδικά νιώθω να συμπιέζομαι. Όσο πιο πολύ κερδίζω από την προσωπική μου εργασία, τόσο πιο δυσανάλογα κερδίζει το κράτος. Δηλαδή είτε για ένα δουλέψω είτε για δέκα, το κράτος πάλι θα μου πάρει τόσα ώστε να μείνω στο ένα. Είπα να μαζέψω πέντε φράγκα να τα επενδύσω στην επιχείρηση μου για να απλωθώ σιγά-σιγά να μπορέσω να προσλάβω και κανέναν άνθρωπο ή να συνεργαστώ με κάποιον άλλο για να αναπτυχθούμε μαζί, αλλά δεν μένει τίποτα να βάλεις στην άκρη. Φυσικά δεν το συζητάω η δουλεία ως μισθωτός θα μου απέδιδε πολύ λιγότερα και θα ήμουνα και σε καθεστώς σκλαβιάς αλλά οι προοπτικές του ελεύθερου επαγγελματία δεν είναι αυτές που φαίνονταν στην αρχή.

Ειδικά τώρα για τους κυβερνώντες έχω να πω ότι δημιούργησαν προσδοκίες που τελικά εξανεμίζονται μέσα από τις γκάφες τους. Τι να πω για την αύξηση του αφορολογήτου που δεν έρχεται μάλλον ή την αλλαγή της φορολογικής κλίμακας που ούτε κι αυτή έρχεται. 'Η για την αύξηση του ΦΠΑ από 13% σε 18% στα νησιά του Αιγαίου που μάλλον έρχεται (σ.σ. ήρθε και μάλιστα έγινε 19%!!). Δηλαδή δεν φτάνει που 5 μήνες το χρόνο δεν έχουμε συγκοινωνίες και γενικά δεν ζούμε και στις ευνοϊκότερες συνθήκες για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας τώρα πάνε να φάνε και αυτό το 5% που μας έκανε ίσους με την υπόλοιπη Ελλάδα. Αυτό το 5% δεν μας το χάριζαν, ήταν για να ισοσταθμιστεί επιβάρυνση λόγω του κόστους μεταφοράς. Τώρα θα είμαστε 5% λιγότερο ανταγωνιστικοί σε σχέση με τους υπόλοιπους Έλληνες.

Ή ίσως να πούμε για την ακρίβεια και την έλλειψη υλικών που έχει προκαλέσει. Κανείς πια δεν έχει υλικά ετοιμοπαράδοτα στην αποθήκη του γιατί δεν έχει το απαραίτητο ρευστό για να τα αγοράσει. Αυτό βέβαια μας αναγκάζει για κάθε δουλειά που απαιτεί κάποιο υλικό να περιμένουμε δύο μέρες μέχρι να έρθει στην άκρη του κόσμου (10 ώρες από την Αθήνα).

Και βέβαια το νησί μου (Χίος) δεν θα ήταν δέκα αλλά τρεις ~ πέντε ώρες μακριά, αν έφτιαχναν καινούργιο λιμάνι και έφερναν καινούργια πλοία. Αλλά για να γίνει καινούργιο λιμάνι εκεί που πρέπει θα έπρεπε να υπάρχουν και δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας (χωρίς στροφές και λακκούβες). Και ίσως τότε να υπήρχε μια σχετική ανάπτυξη που να δικαιολογούσε γιατί πρέπει στη Χίο να αναπτυχθεί περισσότερο και ο τουρισμός και έτσι να μεγαλώναμε λίγο και το αεροδρομιάκι μας να κατεβαίνει και κανένας τουρίστας. Να τελείωνε και το νοσοκομείο την επέκτασή του να έρθουν και δέκα γιατροί και νοσηλευτές ακόμα να μην ψοφάμε σαν τις μύγες.

Να έρχεται και πόσιμο νερό στις βρύσες μας χωρίς υδράργυρο ενδεχομένως, να μην αγοράζουμε εμφιαλωμένο. Να φτιάξει και το Πανεπιστήμιο Αιγαίου κανένα καινούργιο κτήριο να μην είναι διάσπαρτο σε όλη τη Χίο, για να μπορέσει ενωμένο να ασχοληθεί λίγο παραπάνω με την έρευνα σε συνεργασία με τοπικούς φορείς. Να ρίξει και δέκα φράγκα το ΠΕΠ Β. Αιγαίου που τόσα χρόνια δεν έχει εγκρίνει ούτε δραχμή ούτε ευρώ σε ιδιωτική πρωτοβουλία στη Χίο, μπας και ζεσταθεί λίγο η τοπική αγορά....

Ειδικά για την παραπάνω παράγραφο, την χρεώνω και στα δύο κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ καθυστέρησε να υλοποιήσει, αλλά ισχυρίζεται ότι τα είχε βάλει το 90% αυτών σε δρόμο υλοποίησης, ενώ η ΝΔ τα έχει παγώσει όλα. Τώρα βέβαια το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ αλληλοκατηγορούνται για την κατάσταση, αλλά αυτό δεν αρκεί για να διορθώσει τίποτα. Και αν γίνουν εκλογές και κερδίσει το ΠΑΣΟΚ είμαι σίγουρος ότι για να κερδίσει χρόνο το ΠΑΣΟΚ θα κατηγορήσει τη ΝΔ, αλλά πάλι θα μείνει στη θεωρία. (σ.σ. τις εκλογές τις κέρδισε η Ν.Δ. αλλά και αυτή ακόμη τα χρεώνει όλα στο ΠΑΣΟΚ !!!)

Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ξεφύγει απ' τη θεωρία και να πείσει με πράξεις, αυτά περί καθρεπτών κ.λ.π. πρακτικά μένουν στον αέρα και δεν βελτιώνουν τη ζωή μας. Αυτό που πήγε να γίνει κάποια στιγμή με απαρίθμηση απτών στόχων, πώς αυτοί θα επιτευχθούν και πώς θα βελτιωθεί η ζωή μας με την επίτευξή τους: Αυτό είναι πολιτική και αυτό περιμένω. Ζούμε τελικά. "

2 σχόλια:

tractatus είπε...

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, Στέφανε και γι' αυτό πρέπει να πάψουν κάποιοι να κάνουν ή και να είναι 'δεσμευμένοι'....όταν αυτή τη πολιτική που περιμένεις πρέπει να την αρχίσουμε σχεδόν απο το μηδέν και, κυρίως, να κατακτήσουμε την εμπιστοσύνη κι επομένως τη συνεργασία του κόσμου, τότε μόνο με αρετή και ελευθερία θα τα καταφέρουμε. Αλλιώς απλά θα βράζουμε στο ζουμί μας, ιδιαίτερα εμείς στην περιφέρεια που δεν γυρίζουμε σε γραφεία, .... Ιδωμεν!

ikor είπε...

Για τους νέους (ειδικά της περιφέρειας) είναι έγκλημα να μη δίνονται κίνητρα επιχειρηματικότητας.

Για να μείνει ο νέος στον τόπο του πρέπει να τον βοηθήσεις να αναπτύξει τη δική του δουλειά. Έχει πολύ καλύτερες προοπτικές, αν μείνει στον τόπο του!

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα κερδίσει πολύ σε αξιοπιστία, αν αναδεικνύει διαρκώς μια ατζέντα με 3 κεντρικές προτεραιότητες για τη χώρα. Εγώ αυτήν την πολιτική περιμένω...