Η αποστροφή στο δικομματισμό δε γιγαντώνει νάνους, απλά φουσκώνει το μπαλόνι. Το φαινόμενο «Τσίπρα», σίγουρα, τρέφεται από τους νεκρούς ιστούς του δικομματισμού και θα ήταν πολιτικά χαζό να γύριζε την πλάτη του σε ξεκούραστη τροφή.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που πλήττεται περισσότερο, εξ αριστερών του, μαλώνει με τα ρούχα του, αν ψάχνει στον ΣΥΝ αιτίες,για να δικαιολογήσει την ιδεολογική του γύμνια. Άντυτες άναρθρες κραυγές δεν του ταιριάζουν, και ας πέφτει αλάτι στις πληγές, και ας το ρίχνουν σκόπιμα, με «τακτ» και «στυλ» βελούδινοι ΣΥΝασπιστές. Αυτά έχει η πολιτική, με αυτά θα έχεις να κάνεις.
Η ατμομηχανή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έρχεται από μακριά, χρόνια τσουλάει σταθερά, λαδωμένη και καλά γρασαρισμένη, καλοσυντηρημένη από μεγάλη μερίδα του λαού. Μα τώρα πάει με προσοχή, γεράσανε οι ράγες. Θέλει καινούργιους δρόμους με στροφές στην κοινωνική πολιτική και ευθείες στην τεχνολογία και τον εκσυγχρονισμό. Πέρασαν οι εποχές που η μείζων αντιπολίτευση δεν έπαιρνε πολιτικά ρίσκα φοβούμενη το κόστος. Δεν ωριμάζουν έτσι πλέον τα φρούτα, για να πέσουν. Η αφύπνιση πολιτικών μαζών και η πολυπόθητη κοινωνική κινητικότητα χρειάζεται βαγόνια επαναστατικών, άγουρων ιδεών με κομφόρ ριζοσπαστικών θέσεων. Καινούργιες, ρηξικέλευθες προτάσεις, νέους ελπιδοφόρους σχεδιασμούς, εύληπτους ορίζοντες, ανοιχτόχρωμα οράματα. Η διαδρομή του τρένου πρέπει να είναι ευχάριστη, δελεαστική, να έχει ενδιαφέρον. Δεν πρέπει ο οδηγός να κοιτάζει ποιοι κατεβαίνουν αλλά πού πηγαίνει και πώς θα ανεβάσει άλλους.
Ο λαός δεν είναι μόνο για τα εύκολα, δεν ξέχασε να διεκδικεί, ψάχνει από κάπου να πιαστεί, πολλές φορές ενστικτωδώς, τυφλά, και ας δέθηκαν τα μάτια του με δάνεια και ακάλυπτες επιταγές.
Το τρένο της μεγάλης διαφυγής προς το μέλλον, θα καταληφθεί από πάμπολλους δραπέτες μιας χούφτας ονείρων, ιδεολογικούς παραλήπτες με παραδεισένια εργατική σκέψη και ελπίδα για ζωή, μόνο αν η μηχανή σφυρίζει, όποτε τη χρειάζεται ο λαός, μόνο αν τιμονιέρης έχει οδηγό το τελευταίο βαγόνι.
Κοιτάζοντας πίσω, πηγαίνεις μπροστά. Κοιτάζοντας δίπλα σου, φτάνεις μακριά. Δεν είν’ μόνο δικά σου τα όνειρα.
Τώρα, εάν ο Τσίπρας είναι πολιτικός νάνος ή γίγαντας, εάν είναι φαινόμενο ή απλά μας απατά, θα φανεί στο μέτρημα του χρόνου. Εάν είναι μπαλόνι φουσκωμένο, τότε εύκολα θα σκάσει και, αν όχι…, δε χάνεται ούτε μ’ απειλή ούτε μ’ αδιαφορία. Αυτό, βέβαια, θα φανεί στο χειροκρότημα…
Και αν μείνουν άπραγοι και αδρανείς…κομμένα χέρια θα φορούν…άηχοι χειροκροτητές… αυτών που γίνονται γι’ αυτούς, χωρίς να συμμετέχουν…
Αναρτήθηκε απο τον χρήστη
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που πλήττεται περισσότερο, εξ αριστερών του, μαλώνει με τα ρούχα του, αν ψάχνει στον ΣΥΝ αιτίες,για να δικαιολογήσει την ιδεολογική του γύμνια. Άντυτες άναρθρες κραυγές δεν του ταιριάζουν, και ας πέφτει αλάτι στις πληγές, και ας το ρίχνουν σκόπιμα, με «τακτ» και «στυλ» βελούδινοι ΣΥΝασπιστές. Αυτά έχει η πολιτική, με αυτά θα έχεις να κάνεις.
Η ατμομηχανή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έρχεται από μακριά, χρόνια τσουλάει σταθερά, λαδωμένη και καλά γρασαρισμένη, καλοσυντηρημένη από μεγάλη μερίδα του λαού. Μα τώρα πάει με προσοχή, γεράσανε οι ράγες. Θέλει καινούργιους δρόμους με στροφές στην κοινωνική πολιτική και ευθείες στην τεχνολογία και τον εκσυγχρονισμό. Πέρασαν οι εποχές που η μείζων αντιπολίτευση δεν έπαιρνε πολιτικά ρίσκα φοβούμενη το κόστος. Δεν ωριμάζουν έτσι πλέον τα φρούτα, για να πέσουν. Η αφύπνιση πολιτικών μαζών και η πολυπόθητη κοινωνική κινητικότητα χρειάζεται βαγόνια επαναστατικών, άγουρων ιδεών με κομφόρ ριζοσπαστικών θέσεων. Καινούργιες, ρηξικέλευθες προτάσεις, νέους ελπιδοφόρους σχεδιασμούς, εύληπτους ορίζοντες, ανοιχτόχρωμα οράματα. Η διαδρομή του τρένου πρέπει να είναι ευχάριστη, δελεαστική, να έχει ενδιαφέρον. Δεν πρέπει ο οδηγός να κοιτάζει ποιοι κατεβαίνουν αλλά πού πηγαίνει και πώς θα ανεβάσει άλλους.
Ο λαός δεν είναι μόνο για τα εύκολα, δεν ξέχασε να διεκδικεί, ψάχνει από κάπου να πιαστεί, πολλές φορές ενστικτωδώς, τυφλά, και ας δέθηκαν τα μάτια του με δάνεια και ακάλυπτες επιταγές.
Το τρένο της μεγάλης διαφυγής προς το μέλλον, θα καταληφθεί από πάμπολλους δραπέτες μιας χούφτας ονείρων, ιδεολογικούς παραλήπτες με παραδεισένια εργατική σκέψη και ελπίδα για ζωή, μόνο αν η μηχανή σφυρίζει, όποτε τη χρειάζεται ο λαός, μόνο αν τιμονιέρης έχει οδηγό το τελευταίο βαγόνι.
Κοιτάζοντας πίσω, πηγαίνεις μπροστά. Κοιτάζοντας δίπλα σου, φτάνεις μακριά. Δεν είν’ μόνο δικά σου τα όνειρα.
Τώρα, εάν ο Τσίπρας είναι πολιτικός νάνος ή γίγαντας, εάν είναι φαινόμενο ή απλά μας απατά, θα φανεί στο μέτρημα του χρόνου. Εάν είναι μπαλόνι φουσκωμένο, τότε εύκολα θα σκάσει και, αν όχι…, δε χάνεται ούτε μ’ απειλή ούτε μ’ αδιαφορία. Αυτό, βέβαια, θα φανεί στο χειροκρότημα…
Και αν μείνουν άπραγοι και αδρανείς…κομμένα χέρια θα φορούν…άηχοι χειροκροτητές… αυτών που γίνονται γι’ αυτούς, χωρίς να συμμετέχουν…
Αναρτήθηκε απο τον χρήστη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου