Πράσινοι "Εργολάβοι"

"Τι χρειάζεται για να ασκήσει ένα κόμμα αποτελεσματική αντιπολίτευση; Ίσως χρειάζεται ένα καλό εγκληματολογικό εργαστήριο. Στο ΠΑΣΟΚ, τους πήρε έξι εβδομάδες για τον «πλήρη έλεγχο του αποδεικτικού υλικού». Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για την αποκάλυψη του «έπους της νοθείας». Και την πέτυχαν: το σχέδιο επαναφο- ράς των τεκμηρίων διαβίωσης από την κυβέρνηση πέρασε στο ντούκου. Πόσο νομιμοποιείται ένα κόμμα να κρατάει στο συρτάρι το «αποδεικτικό υλικό» για να πλήξει τον αντίπαλο εν ευθέτω χρόνω; Και τι άλλο περιέχει το περίφημο συρτάρι; ..Σε κάθε περίπτωση, η αναθεωρητική διαδικασία είχε κατάληξη αντίστοιχη με την ποιότητα των δύο μεγάλων κομμάτων, η οποία άλλωστε αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις."

Στη δημοσιογραφία τελικά υπάρχουν οι δημοσιογράφοι και οι ... εργολάβοι. Και δεν εννοώ φυσικά τους μεγαλοεκδότες, οι οποίοι δεν το κρύβουν άλλωστε. Εννοώ αυτούς τους δήθεν "υπηρέτες του δημόσιου γραπτού λόγου" που αναλαμβάνουν εργολαβία την αποψίλωση συγκεκριμένων πολιτικών δράσεων, κύρια του Γιώργου Παπανδρέου προσωπικά, αλλά και γενικότερα την κατασυκοφάντηση του πολιτικού συστήματος πάνω στο γνωστό πλέον μότο ... "όλοι ίδιοι είναι" (πλην ενός φυσικά).

Δεν είμαι αυτός που θα υπερασπιστώ την πρόσφατη πρωτοβουλία ΠΑΣΟΚ, ούτε θα κρίνω αποσπασματικά το αν έγινε στο σωστό timing ή όχι , το αν είναι μια "φούσκα" ή όχι. Την κριτική μου την ασκώ δημόσια καθημερινά, σαν ενεργός πολίτης, και στα μικρά και στα μεγάλα. Οφείλω όμως να πω πως αυτή καθαυτή η εικόνα της λειτουργίας του Ελληνικού Κοινοβουλίου, έτσι όπως παρουσιάστηκε στο περίφημο video (και δυστυχώς φαντάζομαι πως δεν είναι η μοναδική) με εξόργισε σαν πολίτη.

Απορώ με αυτούς που μπροστά σε ένα τόσο σημαντικό και συνάμα τραγικό γεγονός που κουρελιάζει κάθε έννοια αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στη χώρα μας (και παράλληλα αποδεικνύει πόσο σημαντικό είναι να ενισχυθεί στην πράξη η συμμετοχική δημοκρατία), έχουν το θράσος και την αναισθησία, αντί να ασχολούνται με τη σοβαρή πολιτική διάσταση αυτού καθαυτού του γεγονότος, να ασχολούνται με το "ποιος το κάρφωσε" , "γιατί το κάρφωσε", " γιατί το έκρυβε" και γιατί "κάνει πλάτες στην κυβέρνηση".

Και επειδή είναι μάλλον προφανές ότι δεν πρόκειται περί θράσους και αναισθησίας, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πρόκειται περί εργολαβίας. Το χειρότερο δε είναι ότι αυτές οι εργολαβίες βρίσκουν "αναδόχους" μέσα στο χώρο της δημοκρατικής παράταξης. Γιατί , για όσους το έχουν τυχόν λησμονήσει, θα υπενθυμίσω ότι ο γράφων τα παραπάνω προαλειφόταν για "πρόεδρος" του παρολίγον Ομίλου Προβληματισμού.