Επί τέλους οι δικαστές πρέπει να αποφασίσουν τι θέλουν να είναι:
- Κυβερνητικοί εντολοδόχοι (είναι αρκετοί και για όλα τα κυβερνητικά σχήματα κατά καιρούς)?
- Δημόσιοι υπάλληλοι (με όσα προνόμια αυτό συνεπάγεται)?
- Καλοπληρωμένοι εργαζόμενοι (με αγωγές για αποδοχές και συναφή)?
- Ήρωες που περπατούν στα σκοτεινά (συμβαίνει ενίοτε...)?
- Δικηγόροι μετά την παραίτηση ή τη σύνταξη (συχνότατο φαινόμενο και αυτό)?
- αποζημιούμενοι σε θέσεις μετά τη δράση... ή σε διαιτησίες κατά...?
- καθηγητές στα ΑΕΙ (που και αυτό συμβαίνει συχνά)?
- νομοπαρασκευάζοντες (συχνά ατυχέστατα...)?
- πολιτικοί (μα είναι ουκ ολίγοι)?
Και επίσης θα πρέπει να αποφασίσουν τι σημαίνει να είσαι δικαστής ή εισαγγελέας? Ποια καριέρα επέλεξαν? Ποια ζωή τους αρμόζει?
Είναι δύσκολο το ερώτημα και οι νομικές σχολές παράγουν χιλιάδες αποφοίτων που καταλήγουν κάπου χωρίς να ξέρουν γιατί. Όπως άλλοι καταλήγουν υπουργοί ή πρωθυπουργοί.
Από το Law Blog (χωρίς να συμφωνώ με το σύνολο του ποστ)
Είναι δύσκολο το ερώτημα και οι νομικές σχολές παράγουν χιλιάδες αποφοίτων που καταλήγουν κάπου χωρίς να ξέρουν γιατί. Όπως άλλοι καταλήγουν υπουργοί ή πρωθυπουργοί.
Από το Law Blog (χωρίς να συμφωνώ με το σύνολο του ποστ)
2 σχόλια:
...και ίσως να πρέπει και εμείς να αποφασίσουμε πώς τους βλέπουμε,χωρίς ιδεοληψίες και ρομαντισμούς.
Οι δικαστικοί άραγε μπορούν να είναι οι αμόλυντοι, οι απροσπέλαστοι,οι αδιάφθοροι, το ηθικό άλλοθι μας, τελικά μιας κοινωνίας που δεν μοιάζει με την ιδανική εικόνα τους?
Πολλοί από την σειρά μου ειναι σημερινοί δικαστές.
Δεν διστάζω να πω ,πως οι περισσότεροι υπήρξαν φοιτητές περιορισμένης ικανότητας[φακελλοβαστάζοι]και με πλήρη απουσία κουλτούρας[πολιτιστικής-κοινωνικής.......]απλώς ατομα που επέλεξαν την κρυκέλα.Αν προσθέσω και την αδυναμία εκφοράς λόγου σε πολλές περιπτώσεις δεν θα υπερβάλω.
Οι ελάχιστοι νομομαθείς ,μορφωμένοι,με αισθηση της αυταξίας τους δυστυχώς δεν αξιοποιούνται καθώς συν τοις άλλοις
ειναι περίφανοι για να γίνουν τσουτσέδες.
Δημοσίευση σχολίου