Γράφει ο Στέφανος εκ Λαρίσης, για το θέμα της εκδήλωσης του ΙΣΤΑΜΕ:
Συμφωνώ και συμπληρώνω:
Όποιος αξιολογεί τα blogs με βάση κριτήρια που έχουν θεσπίσει άνθρωποι των συμβατικών ΜΜΕ, κριτήρια που θυμίζουν περισσότερο billboard πωλήσεων εταιρειών παραγωγής μουσικής παρά πραγματική αξιολόγηση, κριτήρια που είναι απορριπτέα από το σύνολο της διαδικτυακής κοινότητας των πολιτών, ή είναι εντελώς άσχετος με το θέμα ή ψάχνει και αυτός απεγνωσμένα να "πουλήσει" την ... "πραμάτεια" του με το μέγιστο δυνατό -έτσι ευελπιστεί - κέρδος... για ποιους αλήθεια?
Είναι όμως αυτός ο ρόλος ενός κομματικού ινστιτούτου στρατηγικών μελετών? Μπορεί να γίνει αποδεκτό να αντιμετωπίζει τόσο πρόχειρα, επιφανειακά και εντέλει επικίνδυνα ένα τόσο σημαντικό θέμα? Και αυτό τη στιγμή που τόσο ο στενός κομματικός , αλλά κυρίως ο ευρύτερος πολιτικός χώρος προσφέρει πληθώρα αξιολογότατων επιλογών?
Θα το πω επιτέλους κι ας ερμηνευτεί κατα το δοκούν:
Αναρωτιέμαι για πόσο ακόμη αυτό κόμμα θα κάνει ότι μπορεί για να "σκοτώνει" κάθε καινοτόμα ιδέα του προέδρου του? Για πόσο ακόμη δεν θα εννοεί να καταλάβει τι ψήφισαν 1.000.000 πολίτες στις 9 Φεβρουαρίου 2004 και στις 11 Νοεμβρίου 2007? Για πόσο ακόμη θα επιμένει να απαξιώνει την έννοια της συμμετοχής και θα αρνείται να παράξει πραγματική πολιτική με τους πολίτες για τους πολίτες?
" ... Επιλέγει το ΙΣΤΑΜΕ να συζητήσει το θέμα με “φίλους” και αναγνωρίσιμους. Αγνοώντας σαφέστατα και τις εξελίξεις αλλά και την ακριβώς αντίστροφη δυναμική των νέων μέσων. ότι το διαδίκτυο έχει παρά πολλούς στρατιώτες και όχι στρατηγούς, ανθρώπους με τόσο μεράκι και πάθος για ελεύθερη έκφραση, που όπως απέδειξαν στις ταραχές του Δεκέμβρη, μπορούν να “τινάξουν την μπάνκα των παραδοσιακών ΜΜΕ στον αέρα”.
Δεν καταλαβαίνουν επίσης ότι αυτή η κοινωνική δυναμική σέρνει κόμματα και πολιτικούς χώρους να ορίσουν την σχέση τους με αυτά και όχι το αντίστροφο. Κάποιοι αυτό το βλέπουν ως αλαζονεία των ιστολόγων και διαδικτυακών δημοσιογράφων, ενώ είναι πάλι το ακριβώς αντίστροφο : μάλλον δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί τους έχουν “γραμμένους”
Και εκεί περιπλέχτηκαν και τα πράγματα. Κάποιος “εγκέφαλος” πάλι πήρε την λίστα του sync και τους κάλεσε. Αγνοώντας οποιαδήποτε ποιοτικά χαρακτηριστικά, “διεκπεραιώνοντας” πάλι την λογική μιας συνάντησης, από ένα κομματικό Ινστιτούτο που μόνο “γραφειοκρατικά” βλέπει το διαδίκτυο..."
Συμφωνώ και συμπληρώνω:
Όποιος αξιολογεί τα blogs με βάση κριτήρια που έχουν θεσπίσει άνθρωποι των συμβατικών ΜΜΕ, κριτήρια που θυμίζουν περισσότερο billboard πωλήσεων εταιρειών παραγωγής μουσικής παρά πραγματική αξιολόγηση, κριτήρια που είναι απορριπτέα από το σύνολο της διαδικτυακής κοινότητας των πολιτών, ή είναι εντελώς άσχετος με το θέμα ή ψάχνει και αυτός απεγνωσμένα να "πουλήσει" την ... "πραμάτεια" του με το μέγιστο δυνατό -έτσι ευελπιστεί - κέρδος... για ποιους αλήθεια?
Είναι όμως αυτός ο ρόλος ενός κομματικού ινστιτούτου στρατηγικών μελετών? Μπορεί να γίνει αποδεκτό να αντιμετωπίζει τόσο πρόχειρα, επιφανειακά και εντέλει επικίνδυνα ένα τόσο σημαντικό θέμα? Και αυτό τη στιγμή που τόσο ο στενός κομματικός , αλλά κυρίως ο ευρύτερος πολιτικός χώρος προσφέρει πληθώρα αξιολογότατων επιλογών?
Θα το πω επιτέλους κι ας ερμηνευτεί κατα το δοκούν:
Αναρωτιέμαι για πόσο ακόμη αυτό κόμμα θα κάνει ότι μπορεί για να "σκοτώνει" κάθε καινοτόμα ιδέα του προέδρου του? Για πόσο ακόμη δεν θα εννοεί να καταλάβει τι ψήφισαν 1.000.000 πολίτες στις 9 Φεβρουαρίου 2004 και στις 11 Νοεμβρίου 2007? Για πόσο ακόμη θα επιμένει να απαξιώνει την έννοια της συμμετοχής και θα αρνείται να παράξει πραγματική πολιτική με τους πολίτες για τους πολίτες?
2 σχόλια:
Τούτη τη φορά συμφωνώ. Όταν η επιλογή γίνεται με τα μεταμοντέρνα κριτήρια της αγοράς επισκέψεων, τότε χάνεται η σοβαρότητα. Γιατι δεν πιλέγησαν ιστολόγια που ασκούν πραγματική πολιτική (με αντιπροτάσεις) κριτική και θίγουν διάφορα κοινωνικά θέματα;
@δείμο του πολιτη
Φαντάζομαι πως κάποιος, βλέποντας την κριτική που ασκήθηκε, πήγε να ...διορθώσει το αρχικό λάθος... και τα έκανε χειρότερα! Κατι σαν τον Ντάκο χθες στο ΟΑΚΑ που δεν έδωσε το πέναλτυ που ήταν, και μετά, για να επανορθώσει, έδωσε το πέναλντυ που δεν ηταν! Λογικές του συμψηφισμού, του συμβιβασμού και τελικά ...του ποδαριού!
Δημοσίευση σχολίου