Όταν διατηρείς και γράφεις σε ένα πολιτικό - κοινωνικό ιστολόγιο γνώμης, είναι λογικό να σχολιάζεις πολιτικά και κοινωνικά τα θέματα της επικαιρότητας. Όταν όμως η επικαιρότητα τυγχάνει μόνο "πολιτική και κοινωνική" - με την έννοια που εγώ πιστεύω - να μην είναι και να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, τότε δυο επιλογές υπάρχουν: ή σιωπάς ή το ρίχνεις στο χαβαλέ!
Προσπάθησα να σιωπήσω εδώ και αρκετό καιρό, εκμεταλλευόμενος και τις καλοκαιρινές διακοπές. Ο χαβαλές δεν είναι του γούστου μου! Το να γράφω εγώ για θέματα, όπως περιβάλλον, τοπική κοινωνία, συμμετοχή, οικονομικές μεταρρυθμίσεις, μου δίνει την εντύπωση ότι καταντάει γραφικό, όταν όλοι γράφουν για μίζες!
Ευρισκόμενος στη Γερμανία τον τελευταίο καιρό και παρακολουθώντας την υπόθεση Siemens από τα γερμανικά μέσα (ένα θέμα λίγο πριν το δελτίο καιρού) γελάω πραγματικά (αν και θα μπορούσε να είναι και για κλάματα) με τον τρόπο που παρουσιάζεται το θέμα στα ελληνικά ΜΜΕ. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, για όποιον γνωρίζει γερμανικά και μπορεί να παρακολουθήσει τον τοπικό τύπο, να δει πως χειρίζεται το ζήτημα Siemens το γερμανικό κράτος.
Με δυο κουβέντες η ουσία για τους Γερμανούς είναι πως δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να καταδικαστεί στέλεχος της εταιρείας για μίζες σε τρίτες χώρες, γιατί αυτό θα αποτελέσει δεδικασμένο για έχοντες συμφέρον τρίτους (κυβερνήσεις, ανταγωνιστές) να αξιώσουν αποζημιώσεις που μπορεί να φτάσουν σε δυσθεώρητα ύψη, αλλά και να προκαλέσουν αποκλεισμό μια εκ των πιο σημαντικών εταιρειών της γερμανικής βιομηχανίας από την παγκόσμια αγορά. Σημειώνω ότι μέχρι σήμερα κανένα στέλεχος της εταιρείας δεν έχει καταδικαστεί για το θέμα , ούτε στη Γερμανία ούτε σε άλλη χώρα! Σε όλες τις περιπτώσεις επήλθε συμβιβασμός πριν τη δίκη. Όποιος λοιπόν πιστεύει ότι θα γίνει κάτι τέτοιο με τον Χριστοφοράκο είτε στην Ελλάδα, είτε πολύ περισσότερο στη Γερμανία, ή είναι αφελής ή το κάνει σκόπιμα για παραπλάνηση.
Το ζήτημα βέβαια στην Ελλάδα δεν είναι το δικαστικό, αλλά το πολιτικό! Και η απαρχαιωμένη δομή του ελληνικού πολιτικού συστήματος που δίνει τη δυνατότητα μόνο στην εξουσία και την εκάστοτε κυβέρνηση, με την συμπαράσταση του "ελεγχόμενου" τύπου, να βάζει μόνο αυτή την πολιτική ατζέντα, δημιουργεί ένα νοσηρό κλίμα που όμοιο του δεν έχει ξαναζήσει η χώρα από τον πόλεμο και μετά! Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η πρόσφατη δήλωση του Περικλή Κοροβέση που έβαλε και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη διαδικασία να προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα! Η κυβέρνηση έχει επιλέξει να στηρίζει την πολιτική της στη λογική του "όλοι ίδιοι είμαστε", εκμεταλλευόμενη και το γεγονός ότι στην κοινωνία έχει επικρατήσει πλέον σχεδόν καθολικά η άποψη ότι "σήμερα ότι φάμε και ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κ...... μας"! Οι δυνατότητες της αντιπολίτευσης να αλλάξει την ατζέντα είναι ελάχιστες. Όσο θα "τσιμπάμε" και θα ασχολούμαστε και εμείς με το παρελθόν (πρόσφατο ή μακρινό) και δεν θα βάζουμε επιτέλους μια τελεία για να κοιτάξουμε πραγματικά μπροστά, επικεντρώνοντας την πολιτική διεργασία στο νέου τύπου διάλογο με την κοινωνία και τους πολίτες, όσο θα εξαντλούμε την αντιπαράθεση μέσα στο ίδιο το σύστημα το οποίο ελέγχεται από την εξουσία και θα προσπαθούμε να αποκρούουμε το κάθε μπαλάκι που μας πετάνε, όσο θα εξαντλούμε τις ελπίδες για πραγματική αλλαγή αποκλειστικά και μόνο στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, τότε δεν υπάρχει ελπίδα για αυτόν τον τόπο να δει άσπρη μέρα στο ορατό μέλλον.
Και τόσο εγώ και κάποιοι άλλοι (όλο και λιγότεροι έχω την αίσθηση τον τελευταίο καιρό) που γράφουμε στην blogoκοινότητα για αυτά τα πράγματα θα καταντάμε γραφικοί και συχνά ... ανεπιθύμητοι γιατί ... χαλάμε την πιάτσα!
Αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη, ας μου το πει με επιχειρήματα!
Υστερόγραφο: Θέλω να πω και μια άποψη, με αφορμή τη δήλωση Κοροβέση! Στην πολιτική δεν πρέπει να είναι αυτονόητα καταδικαστέο το παίρνεις μίζα, αλλά και το να συναινείς πολιτικά σε μια συναλλαγή η οποία επιφέρει ανεπίτρεπτα κέρδη σε μια επιχείρηση και αντίστοιχα ζημία στο κράτος και άρα στον φορολογούμενο πολίτη. Γιατί αυτό ένας πολιτικός το κάνει όχι για το χρήμα , αλλά για την "πολιτική μίζα" που τον κάνει αρεστό στο "σύστημα" και του δίνει τη δυνατότητα να κινηθεί χωρίς προβλήματα μέσα σε αυτό! Το δεδομένο της περιόδου 89-90 είναι πως τότε το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του, αναγκάστηκε (ή επέλεξε) να συμβιβαστεί με πολύ μεγάλα συμφέροντα (ανάμεσα σε αυτά και η siemens) ώστε να επιβιώσει. Το αν κάποιοι τα πήραν ή όχι, είναι το δευτερεύον. Η ουσία είναι η πολιτική πράξη και αυτή θα ήταν γελοίο να αμφισβητείται! Θυμίζω απλά ότι οι "άδειες" των τηλεοπτικών σταθμών, που ακόμη δεν έχουν μετά από 20 χρόνια επισημοποιηθεί, δόθηκαν τότε. Αυτό το πολιτικό σύστημα, έτσι όπως δομήθηκε αυτά τα 20 χρόνια και με αυτές τις δεσμεύσεις απέναντι σε συμφέροντα, δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να φέρει ανατρεπτικές αλλαγές στην ελληνική κοινωνία.
Προσπάθησα να σιωπήσω εδώ και αρκετό καιρό, εκμεταλλευόμενος και τις καλοκαιρινές διακοπές. Ο χαβαλές δεν είναι του γούστου μου! Το να γράφω εγώ για θέματα, όπως περιβάλλον, τοπική κοινωνία, συμμετοχή, οικονομικές μεταρρυθμίσεις, μου δίνει την εντύπωση ότι καταντάει γραφικό, όταν όλοι γράφουν για μίζες!
Ευρισκόμενος στη Γερμανία τον τελευταίο καιρό και παρακολουθώντας την υπόθεση Siemens από τα γερμανικά μέσα (ένα θέμα λίγο πριν το δελτίο καιρού) γελάω πραγματικά (αν και θα μπορούσε να είναι και για κλάματα) με τον τρόπο που παρουσιάζεται το θέμα στα ελληνικά ΜΜΕ. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, για όποιον γνωρίζει γερμανικά και μπορεί να παρακολουθήσει τον τοπικό τύπο, να δει πως χειρίζεται το ζήτημα Siemens το γερμανικό κράτος.
Με δυο κουβέντες η ουσία για τους Γερμανούς είναι πως δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να καταδικαστεί στέλεχος της εταιρείας για μίζες σε τρίτες χώρες, γιατί αυτό θα αποτελέσει δεδικασμένο για έχοντες συμφέρον τρίτους (κυβερνήσεις, ανταγωνιστές) να αξιώσουν αποζημιώσεις που μπορεί να φτάσουν σε δυσθεώρητα ύψη, αλλά και να προκαλέσουν αποκλεισμό μια εκ των πιο σημαντικών εταιρειών της γερμανικής βιομηχανίας από την παγκόσμια αγορά. Σημειώνω ότι μέχρι σήμερα κανένα στέλεχος της εταιρείας δεν έχει καταδικαστεί για το θέμα , ούτε στη Γερμανία ούτε σε άλλη χώρα! Σε όλες τις περιπτώσεις επήλθε συμβιβασμός πριν τη δίκη. Όποιος λοιπόν πιστεύει ότι θα γίνει κάτι τέτοιο με τον Χριστοφοράκο είτε στην Ελλάδα, είτε πολύ περισσότερο στη Γερμανία, ή είναι αφελής ή το κάνει σκόπιμα για παραπλάνηση.
Το ζήτημα βέβαια στην Ελλάδα δεν είναι το δικαστικό, αλλά το πολιτικό! Και η απαρχαιωμένη δομή του ελληνικού πολιτικού συστήματος που δίνει τη δυνατότητα μόνο στην εξουσία και την εκάστοτε κυβέρνηση, με την συμπαράσταση του "ελεγχόμενου" τύπου, να βάζει μόνο αυτή την πολιτική ατζέντα, δημιουργεί ένα νοσηρό κλίμα που όμοιο του δεν έχει ξαναζήσει η χώρα από τον πόλεμο και μετά! Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η πρόσφατη δήλωση του Περικλή Κοροβέση που έβαλε και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη διαδικασία να προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα! Η κυβέρνηση έχει επιλέξει να στηρίζει την πολιτική της στη λογική του "όλοι ίδιοι είμαστε", εκμεταλλευόμενη και το γεγονός ότι στην κοινωνία έχει επικρατήσει πλέον σχεδόν καθολικά η άποψη ότι "σήμερα ότι φάμε και ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κ...... μας"! Οι δυνατότητες της αντιπολίτευσης να αλλάξει την ατζέντα είναι ελάχιστες. Όσο θα "τσιμπάμε" και θα ασχολούμαστε και εμείς με το παρελθόν (πρόσφατο ή μακρινό) και δεν θα βάζουμε επιτέλους μια τελεία για να κοιτάξουμε πραγματικά μπροστά, επικεντρώνοντας την πολιτική διεργασία στο νέου τύπου διάλογο με την κοινωνία και τους πολίτες, όσο θα εξαντλούμε την αντιπαράθεση μέσα στο ίδιο το σύστημα το οποίο ελέγχεται από την εξουσία και θα προσπαθούμε να αποκρούουμε το κάθε μπαλάκι που μας πετάνε, όσο θα εξαντλούμε τις ελπίδες για πραγματική αλλαγή αποκλειστικά και μόνο στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, τότε δεν υπάρχει ελπίδα για αυτόν τον τόπο να δει άσπρη μέρα στο ορατό μέλλον.
Και τόσο εγώ και κάποιοι άλλοι (όλο και λιγότεροι έχω την αίσθηση τον τελευταίο καιρό) που γράφουμε στην blogoκοινότητα για αυτά τα πράγματα θα καταντάμε γραφικοί και συχνά ... ανεπιθύμητοι γιατί ... χαλάμε την πιάτσα!
Αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη, ας μου το πει με επιχειρήματα!
Υστερόγραφο: Θέλω να πω και μια άποψη, με αφορμή τη δήλωση Κοροβέση! Στην πολιτική δεν πρέπει να είναι αυτονόητα καταδικαστέο το παίρνεις μίζα, αλλά και το να συναινείς πολιτικά σε μια συναλλαγή η οποία επιφέρει ανεπίτρεπτα κέρδη σε μια επιχείρηση και αντίστοιχα ζημία στο κράτος και άρα στον φορολογούμενο πολίτη. Γιατί αυτό ένας πολιτικός το κάνει όχι για το χρήμα , αλλά για την "πολιτική μίζα" που τον κάνει αρεστό στο "σύστημα" και του δίνει τη δυνατότητα να κινηθεί χωρίς προβλήματα μέσα σε αυτό! Το δεδομένο της περιόδου 89-90 είναι πως τότε το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του, αναγκάστηκε (ή επέλεξε) να συμβιβαστεί με πολύ μεγάλα συμφέροντα (ανάμεσα σε αυτά και η siemens) ώστε να επιβιώσει. Το αν κάποιοι τα πήραν ή όχι, είναι το δευτερεύον. Η ουσία είναι η πολιτική πράξη και αυτή θα ήταν γελοίο να αμφισβητείται! Θυμίζω απλά ότι οι "άδειες" των τηλεοπτικών σταθμών, που ακόμη δεν έχουν μετά από 20 χρόνια επισημοποιηθεί, δόθηκαν τότε. Αυτό το πολιτικό σύστημα, έτσι όπως δομήθηκε αυτά τα 20 χρόνια και με αυτές τις δεσμεύσεις απέναντι σε συμφέροντα, δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να φέρει ανατρεπτικές αλλαγές στην ελληνική κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου