Επιστρέφοντας απο ένα ταξίδι με αυτοκίνητο στην κεντρική ευρώπη δεν αντέχω και θέλω να γράψω κάποιες σκέψεις για μερικά απλά - έτσι φαίνονται τουλάχιστον - πραγματα που βιώνει κανείς όταν ταξιδεύει στο εξωτερικό και απογοητεύεται όταν επανέρχεται στην ελληνική πραγματικότητα. Μπορεί αρκετα απο αυτά να είναι χιλιοειπομένα , μπορεί εύλογα καποιος να πεί “ελα ρε φίλε τι μας λές τώρα!” , αλλά συγχωρέστε με , θέλω να τα πω και καλό θα ήταν να τα συζητήσουμε. Έρχονται και τοπικές εκλογές και είναι όλα κομμάτι της καθημερινότητας μας.
Είχα σκοπό - και λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων - να το αφήσω λιγες μέρες , να μαζέψω τις σκέψεις μου και να γραψω , αλλά ανοίγοντας σήμερα το πρωι το in.gr έπεσα επάνω στην παρακάτω είδηση με τίτλο ” Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο η Ελλάδα για τους βιολογικούς καθαρισμούς” .
Είχα σκοπό - και λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων - να το αφήσω λιγες μέρες , να μαζέψω τις σκέψεις μου και να γραψω , αλλά ανοίγοντας σήμερα το πρωι το in.gr έπεσα επάνω στην παρακάτω είδηση με τίτλο ” Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο η Ελλάδα για τους βιολογικούς καθαρισμούς” .
“…Στο «σκαμνί» του Ευρωδικαστηρίου θα καθίσει η Ελλάδα, αυτή τη φορά γιατί 24 πόλεις δεν διαθέτουν αποχέτευση και εγκαταστάσεις δευτεροβάθμιας επεξεργασίας λυμάτων -παρ’ ότι «η Ελλάδα δικαιούται και έχει λάβει σημαντική κοινοτική χρηματοδότηση από τα Διαρθρωτικά Ταμεία και το Ταμείο Συνοχής» όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται….”
Θυμήθηκα ότι παρόμοιο σκηνικό - και πολύ χειρότερο - αντιμετωπίσει η χώρα μας και για το θέμα των χώρων ταφής απορριμάτων όπου πληρώνει εκατομμύρια ευρώ για τις ανεξέλεγκτες χωματερές.
Είπα λοιπόν να γραψω αμέσως , με αφορμη και την παραπάνω είδηση.
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες ταξίδεψα με το αυτοκίνητο κύρια στη Γερμανία, πέρασα όμως και απο Ιταλία , Αυστρία και Ελβετία. Επισκέφτηκα μεγάλες πόλεις όπως Φρανκφούρτη, Μόναχο , Κολωνία, Μιλάνο, Ζυρίχη και Ιννσμπρουκ , αλλά και μικρότερες.
Ας μιλησω λοιπόν πρωτα για την διαχείριση στερεων και υγρών αποβλήτων, όπως το εβλεπα περνώντας απο καθε πόλη.
Στην Γερμανία δεν βλέπεις πουθενά σε δημόσιους χώρους σκουπίδια. Ούτε σκουπιδοντενεκέδες , έτσι όπως τους ξέρουμε στην Ελλάδα. Βλέπεις μόνο τις “καμπάνες” της ανακύκλωσης του γιαλιού , οι οποίες παρεπιπτόντως τα τελευταία χρόνια απο μια έγιναν τρείς , για άσπρο , καφέ και πράσινο γιαλί! Και που είναι τα σκουπίδια και οι σκουπιδοντενεκέδες? Είναι στις αυλές των σπιτιών, χωρισμένα σε ανακυκλώσιμα και μη. Τρείς κάδοι για τον καθέναν , ένας μαύρος για τα κοινά σκουπίδια, ένας μπλέ για το χαρτί και ένας κίτρινος για το πλαστικό. Και αν δεν υπάρχει αυλή , είναι στο κελάρι. Κι αν δεν υπάρχει ούτε αυτό , τότε μέσα στο σπίτι ! Μέχρι να έρθει η συγκεκριμένη μέρα να βγούν έξω - πάντα βράδυ - που θα περάσει το συγκεκριμένο σκουπιδιάρικο να τα πάρει.
“Μα καλα” θα πεί κάποιος ” μέσα στο σπίτι? δεν είναι ανθυγειινό?”. Όχι βεβαια , άμα κάνεις σωστά στην ανακύκλωση. Γιατι απο τα δέκα λίτρα οικιακά σκουπίδια , μένει λιγότερο απο ένα αναξιοποίητο. Και αυτό πολλές φορές , γινεται ακόμη λιγοτερο με τη χρήση ενός κομποστοποιητή , που εγκαθίσταται στην κουζίνα και κάνει τα αποφάγια λίπασμα για τον κήπο ή τις γλάστρες. Όσο για τα υπόλοιπα υλικά , δεν παθαίνεις τίποτα απο το χαρτί , το πλαστικό και το γιαλί ή το αλουμίνιο. Για τα τελευταία δε , υπάρχει και ένα ακόμη “κίνητρο” . Με την αγορά π.χ. ενός αλουμινένιου ή πλαστικού κουτιού Coca Cola , έχεις προπληρώσει 15 cent για την ανακύκλωση του. Για τα δε γιάλινα μπουκάλια - και σε αυτές τις χώρες είναι παρα πολλά - παίρνεις πίσω 15 cent με την επιστροφή τους.
Επόμενο εύλογο ερώτημα. Αυτά όλα έχουν κόστος , και σε εξοπλισμό και σε χρόνο και σε χώρο. Και γιατι να το κάνουμε εμείς και όχι π.χ. ο Δημος ή μια εξειδικευμένη ιδιωτική εταιρεία?
Η απάντηση είναι απλή. Το κόστος σε χώρο , χρόνο και υποδομή είναι πολύ μικρότερο απο το κόστος συλλογής όλων των απορριμάτων , αλλά και της κατασκευής , λειτουργίας και συντηρησης ενός ΧΥΤΑ - ή ενός εργοστασίου καύσης- ο οποίος , εκτός των άλλων έχει και ημερομηνία λήξης και η αναζήτηση χώρου καθε φορά για δημιουργία νέου και δημιουργεί τα γνωστά κοινωνικά προβλήματα.
Πολύ απλά , στην Ευρώπη έμαθαν να κανουν ανακύκλωση στην πηγή , γιατί οι τοπικές αρχές δήλωσαν ρητά ότι αδυνατούν να διαχειρίζονται στο συνολο τους τα απορρίμματα και απο την άλλη καμμιά ιδιωτική πρωτοβουλία δεν αναλάμβανε αυτό το έργο. Και για να είμαστε σαφείς , και να μην θεωρεί κάποιος ότι είναι πρωτα και κύρια θέμα νοοτροπίας - ότι δηλαδή φταίει ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε “γύφτοι” - οι τοπικές αρχες εξεφρασαν και εκφράζουν την προαναφερθείσα αδυναμία τους , με το να κοστολογούν πανακριβα τα μη ανακυκλώσιμα υλικά. Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει ότι όσο γεμίζει ο μαύρος κάδος της αυλής , τόσο αυξάνονται υπέρογκα τα δημοτικά τέλη , αφού ο δήμος “ζυγίζει” στην κυριολεξία τα μη ανακυκλωσιμα υλικά που παραδίδει καθε δημότης και τον χρεώνει ανάλογα ,με ταρίφες που θυμίζουν αθηναίο ταξιτζή που πήρε αμερικάνο τουρίστα απο το αεροδρόμιο και τον πάει για καφέ στην παραλία!
Και επειδή αυτό γίνεται χρόνια τώρα σταθερά απο το σύνολο των δήμων , σιγά σιγά οι πολίτες απέκτησαν και νοοτροπία ανακύκλωσης. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο ανακυκλώνουν , αλλά και αποφεύγουν πλεον να αγοράζουν μη ανακυκλώσιμα καταναλωτικά αγαθά. Γιατί πολύ απλά επιβαρύνουν τον οικιακό προϋπολογισμό.Όμως οι “κακοί” υπάρχουν πάντοτε , και γιαυτούς υπάρχει ισχυρός ελεγκτικός μηχανισμός της τοπικής αυτοδιοίκησης και πολύ υψηλό κόστος. Και βέβαια αυτό το κόστος εισπράτεται αυτόματα και άμεσα απο τον δήμο.
Στην Ελβετία η καθαριότηττα φτάνει στα όρια της παράνοιας για μας τους μεσογειακούς. Τα καλαθάκια στα παρκα διαθέτουν εκτός των άλλων και ειδικά κιβώτια πλαστικών σακκουλών για τη συλλογή των απορριμμάτων των σκύλων. Οι Ελβετοί βλέπετε είναι εξαιρετικά φιλόζωοι και μην ξαφνιαστείτε αν τους δείτε σε πάρκα με το η τα σκυλιά και τα παιδιά τους να φοράνε στο ένα χερι πάντοτε ένα γάντι μιας χρήσης!
Στην Ελβετία η καθαριότηττα φτάνει στα όρια της παράνοιας για μας τους μεσογειακούς. Τα καλαθάκια στα παρκα διαθέτουν εκτός των άλλων και ειδικά κιβώτια πλαστικών σακκουλών για τη συλλογή των απορριμμάτων των σκύλων. Οι Ελβετοί βλέπετε είναι εξαιρετικά φιλόζωοι και μην ξαφνιαστείτε αν τους δείτε σε πάρκα με το η τα σκυλιά και τα παιδιά τους να φοράνε στο ένα χερι πάντοτε ένα γάντι μιας χρήσης!
Στην Ιταλία αισθάνθηκα περισσότερο ” σπίτι μου ” , αλλά και εκεί το σύστημα δουλεύει με τον ίδιο αποτελεσματικό τρόπο.
Φτάνοντας την κυριακή το απόγευμα στο σπίτι μου , πήγα να βγάλω μια σακκούλα σκουπίδια - του ταξιδιού -στον γνωστό κάδο της γειτονιάς. Φυσικά και ήταν γεμάτος . Έτσι , αφού χαιρέτησα τις γάτες της γειτονιάς μας , που έκαναν παρτυ στα αποφάγια των ανοικτών σακκουλών που είχαν αραδιαστεί δίπλα στον γεμάτο και ανοικτό κάδο , πηρα τη σακκούλα και παλι μεσα στο γκαράζ μου. Το κανα για πρωτη φορά αυτό , μάλλον ενστικτωδώς. Αλλά προτίμησα να ξυπνησω μισή ώρα νωρίτερα σήμερα και να περιμένω το σκουπιδιάρικο να τον δώσω.
Και μια φωτογραφία για το τέλος. Είναι απο τον ποδηλατόδρομο στην όχθη του Ρηνου στη Βόννη. Όχι δεν πρόκειται για κανεναν έξυπνο που βγήκε με το smart πάνω στον ποδηλατόδρομο. Είναι ο οδοκαθαριστής του Δήμου!!!
Πρώτη δημοσίευση : diablog.gr
1 σχόλιο:
ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ
Δημοσίευση σχολίου