Σε αυτή την περίοδο, ενόψει των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, είναι η κατάλληλη χρονική στιγμή για να συζητηθούν καινοτόμες, «έξυπνες» ιδέες και προτάσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση, με την ελπίδα ότι κάποιοι υποψήφιοι θα τις αξιοποιήσουν και θα προκαλέσουν γόνιμο διάλογο και προοπτικές υλοποίησης τους, στο βαθμό που θα βρεθούν σε υπεύθυνες θέσεις στην Τ.Α. μετά τις δημοτικές εκλογές.
Όταν μιλάμε για «έξυπνες» ιδέες και προτάσεις αναφερόμαστε στην τοπική οικονομία και τη «έξυπνη» επιχειρηματικότητα, όπου μπορούν να αναληφθούν δημιουργικές πρωτοβουλίες με τη συμμετοχή των πολιτών, ειδικότερα στο πεδίο της οικο-ανάπτυξης που είναι το πέρασμα από τη συντηρητική στη βαθιά δημιουργική οικολογία που δημιουργεί τοπική απασχόληση με την πράσινη και πολιτιστική επιχειρηματικότητα.
Σε αυτό το πλαίσιο μεταξύ άλλων αναφέρεται ο ρόλος την Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων στην ενεργό οικονομία και την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών στο χώρο της υγείας και της κοινωνικής φροντίδας, στην πράσινη επιχειρηματικότητα και στην πολιτιστική επιχειρηματικότητα.
Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα και στο βαθμό που γίνονται ευρύτερα γνωστά μπορούν να αποτελέσουν κίνητρο στους Δήμους και στους πολίτες άλλων περιοχών, έτσι ώστε να αξιοποιήσουν με τη σειρά τους τα δικά τους τοπικά συγκριτικά πλεονεκτήματα που μπορεί να είναι π.χ. βιολογικά προϊόντα υψηλής αξίας για την υγιεινή διατροφή ή φυσικές γεωμορφολογικές ομορφιές για την ανάπτυξη οικοτουρισμού - αγροτουρισμού, αλλά και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Εύλογα μπορεί να φανταστεί κανείς ότι σχετικές ιδέες και προσεγγίσεις θα μπορούσαν να περάσουν στο μελλοντικό κυβερνητικό πρόγραμμα του Π.Α.Σ.Ο.Κ. Το ζήτημα είναι ότι το κυβερνητικό πρόγραμμα και οι μεταρρυθμίσεις που υλοποιούνται από κάθε κυβέρνηση δεν εξασφαλίζουν ως μόνες συνθήκες τη συμμετοχή των πολιτών στην αναπτυξιακή διαδικασία.
Γι’ αυτό και πολλές φορές τα κυβερνητικά προγράμματα ξεχνιούνται στην πορεία ή λαμβάνονται υποτυπωδώς υπ’οψιν όταν ένα κόμμα αναλαμβάνει την κυβέρνηση. Είναι αναπόφευκτο όταν το πρόγραμμα δε συνοδεύεται από κινήματα που ενσαρκώνουν ιδέες και υποστηρίζουν ενεργά τις μεταρρυθμίσεις. Στην πραγματικότητα οι κυβερνήσεις πράττουν ανάλογα με τις κοινωνικές πιέσεις που ασκούνται και τα οργανωμένα συμφέροντα. Όταν οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών υστερούν σε οργάνωση, τεχνογνωσία και δυναμική, δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε σπουδαίες αλλαγές ούτε σε “έξυπνες” πολιτικές στην κοινωνική βάση.
Αυτό συμβαίνει και όταν το κόμμα ως θεσμός δεν διαθέτει την προνοητικότητα να προετοιμάσει συμμαχίες με άλλες κοινωνικές οργανώσεις. Ειδικότερα όταν τα στελέχη ενός κόμματος απορροφούνται από το κράτος, οι κυβερνήσεις δε μπορούν να προετοιμάσουν τα κοινωνικά νέα κινήματα, γιατι χάνουν το πλεονέκτημα να αξιοποιήσουν το φορτίο των ιδεών και πρωτοβουλιών που φέρνουν μαζί τους οι κοινωνικές οργανώσεις, από την περίοδο προετοιμασίας στην αντιπολίτευση, όταν δηλαδή συντελείται κατ’ εξοχήν η γονιμοποίηση τέτοιων ιδεών .
Το ερώτημα είναι λοιπόν:
- Τι προετοιμάζει σήμερα το ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα σ’αυτό το επίπεδο;
- Ποιο το στρατηγικό σχέδιο ενδυνάμωσης της κοινωνίας των πολιτών ;
- Ποιες οι πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση μιας πολιτικής νέων κινημάτων;
Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα είναι ότι το κόμμα, πέρα από κατά καιρούς εξαγγελίες και σχεδιασμούς, δεν επενδύει μέχρι στιγμής ούτε στοιχειωδώς για την «έξυπνη» οργάνωση κοινοτήτων γνώσης και δημιουργικών πρωτοβουλιών πολιτών.
Και όλοι γνωρίζουμε ότι η πολιτική καινοτομία, όπως και κάθε καινοτομία, και η σχέση με τα κινήματα δε γίνεται χωρίς υλικό και πόρους , υλικούς και άυλους. Έχει θεσμοθετηθεί βέβαια στο ΠΑΣΟΚ, μετά την ανάληψη της ηγεσίας από τον Γιώργο Παπανδρέου, η πολιτική επιμόρφωση. Υπάρχει επίσης το προηγούμενο της ενίσχυσης του ρόλου των Μ.Κ.Ο. από τη θητεία του στο υπουργείο εξωτερικών, που δημιουργεί την εμπιστοσύνη ότι και σαν κυβέρνηση το Π.Α.Σ.Ο.Κ. θα ενισχύσει περισσότερο το ρόλο των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών.
Αλλά αυτό δεν είναι όμως αρκετό για να προκαλέσει σήμερα μια εκτεταμένη ενεργό συμμετοχή και αυξημένη εμπιστοσύνη ότι θα αλλάξουν δραστικά τα πράγματα όταν το κόμμα ξαναρθεί στην εξουσία. Το κομματικό σύστημα σήμερα συντηρεί την κρατικιστική δομή του και υποστηρίζεται από επαγγελματίες πολιτικούς στο 99% που έχουν άμεση σχέση και βιοπορούν από το κράτος ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Το «ανοικτό κόμμα» είναι ακόμη στο επίπεδο των προσδοκιών και μακριά από οποιαδήποτε πραγματικότητα.
Ελάχιστες είναι οι δυνατότητες που δίνονται στους εθελοντές πολίτες που ασχολούνται με την πολιτική να επιδράσουν στο πολιτικό σύστημα και στην κομματική δομή.
Η κάλυψη αυτού του ελλείμματος με τις διαδικασίες εκπαίδευσης στελεχών χωρίς ωστόσο να διατίθενται πόροι για την ενίσχυση νέων κοινωνικών κινημάτων δεν επαρκεί για μια μεταρρυθμιστική πολιτική. Συχνά μάλιστα φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα από τις επιδιωκόμενες προθέσεις. Επανεκπαιδεύει μια κομματική γραφειοκρατία επαγγελματιών στελεχών και πολλές φορές σφετεριστών της εκπροσώπησης που καταλήγουν να εμποδίζουν με τον τρόπο τους τον εθελοντισμό στην πολιτική και να αποκλείουν τις Μ.Κ.Ο. από τον πολιτικό διάλογο.
Η ενίσχυση της εκπαίδευσης “ειδικών” και πολιτικών στελεχών για την εμπέδωση μιας νέας πιο δημοκρατικής κουλτούρας στο κόμμα είναι μια αυταπάτη και δεν μπορεί να καλύψει το κενό στις σχέσεις κόμματος και οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών που διακρίνεται από αμοιβαία καχυποψία. Η κομματική εκπαίδευση πίσω από κλειστές πόρτες γραφείων, υπό συνθήκες στεγνανότητας, είναι απλά μια «ανακύκλωση» της κομματικής γραφειοκρατίας.
Αν θέλουμε μια « έξυπνη» Ελλάδα, πέρα από τις έξυπνες ιδέες και τα παραδείγματα, πέρα απο την επιμόρφωση και την εκπαίδευση, χρειαζόμαστε και μια νέα σχέση με την κοινωνία των πολιτών, μια νέου τύπου επικοινωνία και διάλογο με τους πολίτες και τελικά ένα καινοτόμο, αναπτυξιακό και εξόχως πολιτικό σχέδιο στρατηγικής, με κέντρο τον πολίτη και στόχο την συμμετοχή του.
Πρώτη δημοσίευση : diablog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου