Φοβάμαι πως θα γίνω κακός σήμερα, αλλά αυτό το ανέκδοτο με τους 250.000 (και βάλε) συμβασιούχους με βγάζει σαν πολίτη από τα ρούχα μου.
Μόλις 32.000 (λίγοι είναι;) από αυτούς που υποσχέθηκαν ότι θα μονιμοποιήσουν η “νέα διακυβέρνηση” και ο “καταλληλότερος” (Κύριε Τεγόπουλε, μην μας αντιγράφετε) θεωρούνται ότι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και μονιμοποιήθηκαν, σύμφωνα με δήλωση Ε. Βενιζέλου (Αλήθεια αυτός κάποιο νόμο δεν είχε φτιάξει για το θέμα ή θυμάμαι λάθος;).
Και οι υπόλοιποι; Χμ… Με μια “κατ’ εντολή” απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν θα πάρουν ούτε καν τα δεδουλευμένα. Η δε “νέα διακυβέρνηση”, δια του Προκόπη Παυλόπουλου, παραπέμπει το θέμα στους δημάρχους να αποφασίσουν!
Σχόλιο 1ο
Καταρχήν ας θεωρήσω ότι είναι απλή σύμπτωση το γεγονός ότι η απόφαση αυτή του Ελεγκτικού Συνεδρίου βγήκε αμέσως μετά τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου. Όμως, για δεύτερη φορά μέσα σε 2,5 χρόνια, πάνω από 200.000 ψηφοφόροι (χωρίς να συνυπολογίζουμε και τα μέλη των οικογενειών τους) κρατήθηκαν όμηροι προεκλογικών υποσχέσεων και ρουσφετιών. Και τώρα, τους συμβασιούχους που έπεσαν δεύτερη φορά στην παγίδα (όσοι τέλος πάντων έπεσαν), η κυβέρνηση τους στέλνει από πάνω και το λογαριασμό! Το ίδιο κάνει και στους νέους συμβασιούχους δικής της παραγωγής, στους οποίους έταξαν διάφορα οι φερέλπιδες υποψήφιοι της ΝΔ. Κατά τα άλλα είχαμε αλλαγή του πολιτικού σκηνικού…
Σχόλιο 2ο
Κάποιοι “έξυπνοι” στη “νέα διακυβέρνηση”, βοηθούμενοι από τη χλιαρή αντιπολίτευση, ετοιμάζουν σιγά σιγά το προκλητικό σενάριο να οδηγήσουν για δεύτερη φορά χιλιάδες ψηφοφόρους στις κάλπες με τη θηλιά στο λαιμό (συμβασιούχους , συνταξιούχους, τρίτεκνους και άλλους “μη προνομιούχους”). Και εκμεταλλευόμενοι την ανασφάλεια των πολιτών να κατεβάσουν την πολιτική αντιπαράθεση σε νέα χαμηλά επίπεδα. Επειδή θυμούνται το παλιό ρητό “η ελπίδα πεθαίνει τελευταία” και αντιλαμβάνονται ότι αυτή η κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων θα καθορίσει μάλλον και πάλι το εκλογικό αποτέλεσμα. Μέχρι στιγμής όμως οι στιβαρές προεκλογικές υποσχέσεις του σημερινού Πρωθυπουργού μεταλλάχτηκαν σε φλου υποσχέσεις “σε βάθος οκταετίας” και σε παροχές “σε άτοκες δόσεις”.
Σχόλιο 3ο
Η αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται δέσμια του παρελθόντος της για μια ακόμη φορά. Έτσι είναι, είτε μας αρέσει είτε όχι. Όταν έχεις κάνει κι εσύ τις “ματζακουνιές” σου όταν ήσουν κυβέρνηση, όταν εσύ ο ίδιος από τη μια φτιάχνεις το ΑΣΕΠ και από την άλλη “παράγεις” νέες “οικονομικές μειονότητες” και εργαζόμενους δεύτερης κατηγορίας (λέγε με συμβασιούχο!) έτσι ώστε να εξυπηρετήσεις τους τοπικούς παραγοντίσκους και τις αδιέξοδες μικροπολιτικές και όταν, παρόλα αυτά τα καταπληκτικά, χάνεις και τις εκλογές, ε! τότε δύσκολα μπορείς να αρθρώσεις αντίλογο χωρίς αυτοκριτική.
Έχω μια απορία: Μπορεί επιτέλους κάποιος να μας εξηγήσει ποιες είναι οι περίφημες “πάγιες και διαρκείς ανάγκες”; Ποιος τις αξιολογεί; Ποιος σχεδιάζει; Και με βάση ποια προοπτική; Να βολεύουμε πάντοτε τα “δικά μας παιδιά” ή να προσφέρουμε τέλος πάντων πραγματικές υπηρεσίες στον πολίτη; Θα μας πει επιτέλους κάποιος τι κράτος θέλουμε, έτσι μόνο και μόνο για να μπορούμε να συμφωνήσουμε ή να διαφωνήσουμε και για να ξέρουμε, πριν πάμε στις κάλπες, γιατί θα ψηφίσουμε αυτόν κι όχι τον άλλον;
Μπορούν να κάτσουν όλοι έστω μια φορά γύρω από ένα τραπέζι και να αποφασίσουν και να σχεδιάσουν ένα σύγχρονο δημόσιο τομέα σε όλες τις βαθμίδες; Μικρό ή μεγάλο δική τους δουλειά …αλλά, παρακαλώ, ένα δημόσιο τομέα αποτελεσματικό. Μπορούν να αποφασίσουν να κόψουν την αλυσίδα που δένει την μπάλα της κομματικής σκοπιμότητας στα ποδάρια του κρατικού μηχανισμού; Για να αρχίσουν κάποια μέρα το μέλλον αυτού του τόπου να το καθορίζουν οι πολίτες και οι εκλεγμένες κυβερνήσεις κι όχι οι ομαδούλες και οι συντεχνίες;
Πρώτη δημοσίευση : diablog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου