Με διθυράμβους, που αγγίζουν την υπερβολή, παρουσίασε η κυβέρνηση - και το σύνολο του τύπου - την υπογραφή της συμφωνίας για τον ελληνοβουλγαρικό αγωγό πετρελαίου, που παρακάμπτει - για χάρη της Ρωσίας - τα στενά του Βοσπόρου και καθιστά τις δύο χώρες μέλη του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου δικτύου διακίνησης πετρελαίου.
Παρατήρηση πρώτη : Είναι τουλάχιστον πρόκληση αυτή η κυβέρνηση να μιλάει για δική της επιτυχία, όταν και ο τελευταίος νοήμων πολίτης αντιλαμβάνεται ότι η επίτευξη της συμφωνίας οφείλεται κύρια στην πίεση της Ρωσίας για άμεση κατασκευή του αγωγού στα πλαίσια του παγκόσμιου παιχνιδιού διακίνησης του πετρελαίου και τον ανταγωνισμό με τα “αμερικανικών συμφερόντων” πετρέλαια της Κασπίας. Και βέβαια αγωγός μπορεί να κατασκευαστεί, αλλά χωρίς πετρέλαιο θα είναι άχρηστος.
Παρατήρηση δεύτερη: Είναι άξια απορίας η στείρα αρνητική στάση των κομμάτων της αριστεράς στη συμφωνία που επετεύχθη. Το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση αρνήθηκε πεισματικά να ενημερώσει τη Βουλή καθ’ όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων είναι μεν ισχυρό, αλλά δεν δικαιολογεί κατά τη γνώμη μου την απόλυτη άρνηση, η οποία μάλιστα στην περίπτωση του ΚΚΕ αγγίζει τα όρια του παραλογισμού. Ήθελα νάξερα , αν η ιδέα υλοποιούνταν όταν πρωτοήρθε στο φως πριν απο 15 χρόνια, τι θα έλεγε το Κομμουνιστικό Κόμμα;
Για να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα, πιστεύω πως η χώρα μας μπορεί και πρέπει να έχει σημαντικά οικονομικά αλλά και άλλα οφέλη από την κατασκευή του αγωγού, αρκεί να υπάρξει από εδώ και πέρα εκείνη η διαδικασία που θα φέρει το ποθητό αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα που πρώτα και κύρια - πέρα από τις οικονομικές παραμέτρους -θα πρέπει να σέβεται έμπρακτα το περιβάλλον τόσο τοπικά όσο και ευρύτερα.
Τρείς παράγοντες κατά τη γνώμη μου θα είναι καθοριστικοί για την προστασία του περιβάλλοντος:
1. Η ολοκληρωμένη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων τόσο για την κατασκευή του ίδιου του αγωγού, όσο και των πολλών υποστηρικτικών έργων του, κύρια στους σταθμούς υποδοχής στο Μπουργκάς και παράδοσης στην Αλεξανδρούπολη. Ο φορέας που θα αναλάβει αυτή τη μελέτη θα πρέπει να λάβει υπόψη του όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής που για το ελληνικό τμήμα επικεντρώνεται στον Έβρο ποταμό.
2. Ο απόλυτος καθορισμός από τώρα και πάντως πριν τη λειτουργία του αγωγού των κάθε είδους χρήσεων γης καθ όλο το μήκος του έργου και ιδιαίτερα - για τα ελληνικά ενδιαφέροντα - στην περιοχή του Έβρου ώστε να αποφευχθούν αυθαιρεσίες και ξεπούλημα γης χωρίς σχεδιασμό στα ιδιωτικά συμφέροντα που θα πιέσουν αφόρητα για εγκαταστάσεις υποστήριξης.
3. Η απαγόρευση μεταφοράς του πετρελαίου με μονοπύθμενα τάνκερ στο Αιγαίο και ο καθορισμός ειδικών διαδρόμων θαλάσσιας μεταφοράς του πετρελαίου, ώστε να μειωθούν στο ελάχιστο δυνατό οι πιθανότητες ατυχήματος που είναι προφανές ότι θα προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά στις θάλασσες και τα νησιά μας.
Είναι αυτονόητο ότι η τήρηση αυτών των προϋποθέσεων είναι υποχρέωση της ελληνικής κυβέρνησης (και αντίστοιχα της βουλγαρικής), θεωρώ όμως πως θα είναι σκόπιμο να δοθεί και ένας σημαντικός ρόλος στην τοπική κοινωνία του Έβρου και την εκεί αυτοδιοίκηση, ώστε και η διαφάνεια στην υλοποίηση του έργου να διασφαλιστεί, και οι περιβαλλοντικοί όροι να εξασφαλιστούν, και η τοπική κοινωνία να συμμετέχει ενεργά στην αξιοποίηση προς όφελος της του τόσο σημαντικού για αυτήν έργου. Και όφελος σημαίνει πρώτα και κυρια μεταφορά πόρων από τα έσοδα του αγωγού για την προστασία των τοπικών φυσικών πόρων.
Μπορεί η πρόκληση της συμμετοχής στο παγκόσμιο ενεργειακό παιχνίδι να είναι μεγάλη για την Ελλάδα, μπορεί τα 30-50 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο να είναι σημαντικά για την ελληνική οικονομία, εξίσου όμως σημαντική είναι και η προστασία της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντος της κοινωνίας που θα υποδεχτεί το έργο. Και χωρίς αυτή είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτή η ενεργειακή δίοδος να μετατραπεί σε περιβαλλοντικό εφιάλτη.
Πρώτη δημοσίευση : diablog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου