Οι πρώτες αντιδράσεις και στη Γαλλία και στην υπόλοιπη Ευρώπη ( και στη χώρα μας) δείχνουν ότι μάλλον δίκιο είχα στις χτεσινές εκτιμήσεις μου. Η Ευρώπη (πλην Μ.Βρετανίας) μάλλον ανησυχεί για την επικράτηση Σαρκοζί. Και η Άγγελα Μέρκελ μάλλον ανησυχεί περισσότερο από όλους.
Ο Σαρκοζί προσπαθεί ξαφνικά να πείσει ότι είναι πιο κεντρώος και απο τον Μπαϊρού. Ο φίλτατος Σπηλιωτόπουλος το "ξεφτίλησε" χτες το βράδυ στην τηλεόραση, χαρακτηρίζοντας τον "ηγέτη του μεσαίου χώρου" της Ευρώπης! Τουλάχιστον ο εξ Αχαΐας ορμώμενος πολιτικός παραδέχεται εμμέσως πλην σαφώς ότι το ζήτημα είναι ευρωπαϊκό. Για το ανέκδοτο του μεσαίου χώρου τα είπα και χτες, τα λέει πολύ καλύτερα ο Γιάννης Παπαϊωάννου στο blog του.
Η Αριστερά από την άλλη συντάχθηκε πανευρωπαϊκά (με θλιβερή εξαίρεση για μια φορά ακόμη το ΚΚΕ) από την πρώτη στιγμή με τη Σεγκολέν στο δεύτερο γύρο. Και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι η Αριστερά ναι μεν , τηρώντας τις γαλλικές παραδόσεις συσπειρώνεται σε ένα "αντιδεξιό" μέτωπο , πιέζει όμως - και σωστά - τους Σοσιαλιστές και τη Σεγκολέν να δώσουν τη μάχη του 2ου γύρου με θέσεις προσανατολισμένες αριστερά και ευρωπαϊκά, τονίζοντας ότι ένα άχρωμο και άοσμο Αντι -Σαρκοζί μέτωπο θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην ήττα και το πισωγύρισμα.
Ένα κρίσιμο στοιχείο το οποίο εγώ τουλάχιστον δεν έχω βρει κάπου ακόμη , είναι τι ψήφισε στον πρώτο γύρο η κρίσιμη μάζα που πριν δυο χρόνια ψήφισε κατά του Ευρωσυντάγματος. Θυμόμαστε όλοι ότι εκείνο το αποτέλεσμα προσπάθησαν να το οικειοποιηθούν σχεδόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις της Γαλλίας, απο τον Λεπέν μέχρι τους κομμουνιστές. Οι δύο τελευταίοι καταποντίστηκαν στον πρώτο γύρο. Που πήγαν λοιπόν αυτοί οι ψηφοφόροι? Και τι σήμαινε τελικά η άρνηση του Ευρωσυντάγματος ? Άρνηση της Ενωμένης Ευρώπης ή αντίδραση για κάτι καλύτερο, πιο πολιτικό, πιο προοδευτικό? Θεωρώ ότι αυτό το ποιοτικό στοιχείο των εκλογών θα μας δώσει σαφή ένδειξη για τις διαθέσεις στον δεύτερο γύρο.
Με αυτά τα πρώτα νέα δεδομένα θεωρώ ότι η κινητοποίηση όλων των Ευρωπαϊκών σοσιαλιστικών και προοδευτικών δυνάμεων γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Και η μάχη του 2ου γύρου πρέπει να είναι καθαρά πολιτική, όχι απλά στην ανάδειξη του δίπολου δεξιά -αριστερά, αλλά στην εμπέδωση ότι πρόοδος σημαίνει κοινωνικό κράτος, κοινωνική δικαιοσύνη, έγνοια για το περιβάλλον, βιώσιμη ανάπτυξη, παιδεία με ίσες ευκαιρίες για όλους, πολυπολιτισμικότητα και ισονομία. Πρόοδος σημαίνει Ευρώπη και Αριστερά.
Ένα είναι βέβαιο. Το αποτέλεσμα (όποιο κι αν είναι τελικά) των γαλλικών εκλογών για τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές θα είναι ή το άνοιγμα μιας "πόρτας" προς τα εμπρός ή , στη χειρότερη περίπτωση, το κλείσιμο μιας πίσω τους.
Ο Σαρκοζί προσπαθεί ξαφνικά να πείσει ότι είναι πιο κεντρώος και απο τον Μπαϊρού. Ο φίλτατος Σπηλιωτόπουλος το "ξεφτίλησε" χτες το βράδυ στην τηλεόραση, χαρακτηρίζοντας τον "ηγέτη του μεσαίου χώρου" της Ευρώπης! Τουλάχιστον ο εξ Αχαΐας ορμώμενος πολιτικός παραδέχεται εμμέσως πλην σαφώς ότι το ζήτημα είναι ευρωπαϊκό. Για το ανέκδοτο του μεσαίου χώρου τα είπα και χτες, τα λέει πολύ καλύτερα ο Γιάννης Παπαϊωάννου στο blog του.
Η Αριστερά από την άλλη συντάχθηκε πανευρωπαϊκά (με θλιβερή εξαίρεση για μια φορά ακόμη το ΚΚΕ) από την πρώτη στιγμή με τη Σεγκολέν στο δεύτερο γύρο. Και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι η Αριστερά ναι μεν , τηρώντας τις γαλλικές παραδόσεις συσπειρώνεται σε ένα "αντιδεξιό" μέτωπο , πιέζει όμως - και σωστά - τους Σοσιαλιστές και τη Σεγκολέν να δώσουν τη μάχη του 2ου γύρου με θέσεις προσανατολισμένες αριστερά και ευρωπαϊκά, τονίζοντας ότι ένα άχρωμο και άοσμο Αντι -Σαρκοζί μέτωπο θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην ήττα και το πισωγύρισμα.
Ένα κρίσιμο στοιχείο το οποίο εγώ τουλάχιστον δεν έχω βρει κάπου ακόμη , είναι τι ψήφισε στον πρώτο γύρο η κρίσιμη μάζα που πριν δυο χρόνια ψήφισε κατά του Ευρωσυντάγματος. Θυμόμαστε όλοι ότι εκείνο το αποτέλεσμα προσπάθησαν να το οικειοποιηθούν σχεδόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις της Γαλλίας, απο τον Λεπέν μέχρι τους κομμουνιστές. Οι δύο τελευταίοι καταποντίστηκαν στον πρώτο γύρο. Που πήγαν λοιπόν αυτοί οι ψηφοφόροι? Και τι σήμαινε τελικά η άρνηση του Ευρωσυντάγματος ? Άρνηση της Ενωμένης Ευρώπης ή αντίδραση για κάτι καλύτερο, πιο πολιτικό, πιο προοδευτικό? Θεωρώ ότι αυτό το ποιοτικό στοιχείο των εκλογών θα μας δώσει σαφή ένδειξη για τις διαθέσεις στον δεύτερο γύρο.
Με αυτά τα πρώτα νέα δεδομένα θεωρώ ότι η κινητοποίηση όλων των Ευρωπαϊκών σοσιαλιστικών και προοδευτικών δυνάμεων γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Και η μάχη του 2ου γύρου πρέπει να είναι καθαρά πολιτική, όχι απλά στην ανάδειξη του δίπολου δεξιά -αριστερά, αλλά στην εμπέδωση ότι πρόοδος σημαίνει κοινωνικό κράτος, κοινωνική δικαιοσύνη, έγνοια για το περιβάλλον, βιώσιμη ανάπτυξη, παιδεία με ίσες ευκαιρίες για όλους, πολυπολιτισμικότητα και ισονομία. Πρόοδος σημαίνει Ευρώπη και Αριστερά.
Ένα είναι βέβαιο. Το αποτέλεσμα (όποιο κι αν είναι τελικά) των γαλλικών εκλογών για τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές θα είναι ή το άνοιγμα μιας "πόρτας" προς τα εμπρός ή , στη χειρότερη περίπτωση, το κλείσιμο μιας πίσω τους.
2 σχόλια:
Φίλε Stefan,
Καταρχάς πιστεύω ότι η Σεγκολέν θα χάσει αν και θα ήθελα να κερδίσει. Δεν είναι μόνο ότι δε βγαίνουν τα νούμερα για τη γαλλική αριστερά αλλά είναι κυρίως ότι προσπαθώντας άτσαλα να προσεγγίσει το κέντρο του Μπαϊρού, ενός ανθρώπου που στη Γαλλία θεωρείται κομμάτι της κεντροδεξιάς (αντίθετα με την Ελλάδα που το κέντρο είναι σοσιαλδημοκρατικό) θα χάσει πολλούς από τους αριστερούς που θα την ψήφιζαν. Δεν καταλαβαίνω πραγματικά γιατί θέλησε να στήσει αυτό το παιχνίδι με το δημόσιο διάλογο με το Μπαϊρού, δεν καταλαβαίνω γιατί τόσο πρόθυμα έπαιξε το παιχνίδι του (εκείνος άλλο που δεν ήθελε), ενώ αυτός αρνήθηκε να τη στηρίξει δημόσια αν και το σοσιαλιστικό κόμμα της Γαλλίας έτεινε το χέρι συνεργασίας ανοιχτά!
Επίσης η Σεγκολέν θα χάσει γιατί για τους Γάλλους ο Σαρκοζύ είναι πολύ καλύτερος από το γενικόλογο δημόσιο λόγο της. Με εξαιρετικό appeal στην κάμερα και κορυφαία ρητορική δεινότητα αλλά κυρίως με θέσεις ακροδεξιές-δεξιές που εκφράζουν την πλειοψηφία της σημερινής γαλλικής κοινωνίας του ξενοφοβικού ή απλά φοβικού όχι στο Δημοψήφισμα για το Ευρωσύνταγμα, ο Σαρκοζύ είναι ο ιδανικός πρόεδρος για αυτήν τη χώρα! Είναι δε ο ιδανικός εκφραστής να βάλει την ταφόπλακα στο γαλλογερμανικό άξονα που κάποτε κινητοποιούσε την Ένωση και τώρα δεν μπορεί να την πάει πουθενά.
Τα χειρότερα είναι μπροστά αλλά δεν έχω διάθεση να χύσω κανένα δάκρυ για τη σημερινή Γαλλία!
Δυστυχώς η απουσία μου στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους δεν μου επιτρέπει να παρακολουθήσω τη συζήτηση.
Βλέπω όμως ότι και τα τελευταία σχόλια αν και απαισιόδοξα , επιβεβαιώνουν τα γραπτά μου.
Μπορώ πάντως να σας πω πως στη Γερμανία που βρίσκομαι ανησυχούν πολύ για το αποτέλεσμα, αν και είναι σχεδόν όλοι βέβαιοι για τη νίκη του Σαρκοζύ. Οι Γερμανοί φοβούνται τη στιγμή που η οικονομία τους άρχισε να βγαίνει απο την ύφεση και παίρνει τα πάνω της με γοργούς ρυθμούς, ένα μη επιθυμητό αποτέλεσμα στη Γαλλία θα ανακόψει αυτή την καλή πορεία.
Δημοσίευση σχολίου