Το πιο αρνητικό συναίσθημα που αποκόμισα είναι ότι ο Ευρωπαίος πολίτης (κύρια ο νέος επιχειρηματίας) μοιάζει εξαιρετικά απογοητευμένος και λιγότερο "ευρωπαίος" από ποτέ.
Ο Γερμανός νέος επιχειρηματίας (όποιος άντεξε) που τράβηξε το λούκι της ύφεσης της εσωτερικής αγοράς και της γερμανικής επανένωσης για 15 χρόνια τώρα , σηκώνοντας ταυτόχρονα και το βάρος της "ατμομηχανής" της Ευρώπης, βλέπει τώρα την Ευρώπη να του γυρίζει την πλάτη και αποφασίζει δειλά δειλά να συνεχίσει (για μια ακόμη φορά) μόνος του, προεξοφλώντας ότι η πορεία της Γαλλίας θα είναι ανάλογη αυτής της Μ.Βρετανίας με ηγεσία είτε Σαρκοζί είτε Ρουαγιάλ. Κάπως αντίστοιχα αντιδρά και ο Ιταλός και ο Ισπανός, ενώ ο Πορτογάλος βρίσκεται σε αδιέξοδο μετά τη φούσκα της δικής του "ανάπτυξης".
Οι βόρειοι μοιάζουν να θέλουν να ακολουθήσουν τη γερμανική γραμμή , ενώ τα "νέα κράτη" τρέμουν στο φόβο να σταματήσει ο Γαλλογερμανικός άξονας να χρηματοδοτεί την ΕΕ με την ίδια ένταση και κλείνουν πλέον ευθέως το μάτι σε αμερικανικά και ρωσικά συμφέροντα. Η Ευρώπη ξαναμπαίνει σε ένα ιδιότυπο περιβάλλον δύο μπλοκ και παύει να έχει ενιαίο πρόσωπο ακόμη και στα θέματα αγοράς, κάτι που είχε κατακτήσει. Παγκοσμιοποίηση θα μου πείτε... ναι, αλλά μέχρι σήμερα δεν ήταν τόσο ορατή στην καρδιά της Ευρωπαϊκής αγοράς και δεν μεταφραζόταν σε πολιτικές και κοινωνικές επιλογές σε βάρος μιας κοινής κοινωνικής και πολιτικής πορείας των Ευρωπαϊκών λαών.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό και σε σχέση με το δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών το πρόσωπο της εβδομάδας είναι φυσικά ο κύριος François Bayrou . Ο "κεντρώος" πολιτικός φιγουράρει στα πρωτοσέλιδα όλης της Ευρώπης με τίτλους που φτάνουν μέχρι και ακραίες καταστάσεις (όπως ο "πρίγκηπας της Γαλλίας") ως το πρόσωπο κλειδί , που στην ποδιά του σφάζονται ο Σαρκό και η Σεγκό! Ως ο πολιτικός του μέλλοντος, ως το νέο κέντρο στη γαλλική πολιτική σκηνή, ως ...ως ...ως...
Δεν εξεπλάγην από την δημόσια τοποθέτηση του για "ψήφο κατά συνείδηση" προς τους ψηφοφόρους του. Είναι η κλασσική τακτική των "αλεξιπτωτιστών" πολιτικών (δημιουργημάτων των media και όχι της κοινωνικής αναγκαιότητας ) ανά την υφήλιο. Γέλασα όμως με την ψυχή μου για τη δήλωση του ότι "ούτε ο ίδιος δεν έχει αποφασίσει τι θα ψηφίσει". Μια τέτοια στάση στο σύνολο της δεν είναι τίποτα άλλο παρά καθαρός τυχοδιωκτισμός στην πολιτική!
Ο κύριος Μπαϊρού ρίχνει άδεια για να πιάσει γεμάτα. Εκμεταλλεύεται το πολιτικό κενό για να επιβιώσει πολιτικά. Πουλάει την ψήφο του για μερικές βουλευτικές και κυβερνητικές καρέκλες. Είναι το δημιούργημα των αδιεξόδων , είναι ο κύριος "τίποτα" της Γαλλίας, είναι το μη πολιτικό, το μη προοδευτικό, το άχρωμο και άοσμο. Μη πει κανείς πως είναι ο "τρίτος δρόμος" γιατί θα γελάσω και θα με ακούσουν μέχρι το Παρίσι !!!
Και μια και κάποιοι θα παραξενεύονται γιατί ασχολούμαι τόσο πολύ με τα "γαλλικά" και περιφρονώ τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα ( την "τσιτουριάδα" και τα ομόλογα), να πω πως ο κύριος Μπαϊρού μου θυμίζει τους δικούς μας "κυρίους τίποτα" , τον Αβραμόπουλο και τον Σαμαρά, τις τακτικές τους,τα κόμματα κομήτες που ίδρυσαν , το από που ξεκίνησαν και που (ξανα) κατέληξαν. Τύποι σαν αυτούς και τον κύριο Μπαϊρού τους θεωρώ ότι πιο απεχθές στην πολιτική. Δεν είναι πρόοδος, δεν είναι κέντρο, είναι απλά (κρυφο)συντήρηση στην πιο επικίνδυνη και ακραία της μορφή. Είναι υποκρισία απέναντι στους πολίτες, είναι στάση προσωπικού συμφέροντος, είναι περιφρόνηση της κοινωνίας. Τέτοιοι "τσάμπα" ψευτόμαγκες πρέπει να πηγαίνουν γρήγορα "σπίτι" τους και αυτό θα συμβεί και με τον εν λόγω κύριο.
Ο δεύτερος γύρος των γαλλικών εκλογών εξακολουθεί να είναι κρίσιμος για την Ευρώπη. Και όσο αυτό δεν γίνεται αντιληπτό , τόσο το χειρότερο για όλους μας. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γ.Παπανδρέου είπε χαρακτηριστικά στην ομιλία του στην εκδήλωση του Economist:
"...Διαμορφώνονται σήμερα, νέες διαχωριστικές γραμμές μεταξύ του προοδευτικού και του συντηρητικού.
Η συντήρηση, στην παγκόσμια αλλά και στην εθνική οικονομία κάνει τους ισχυρούς πιο ισχυρούς και τους αδύναμους πιο αδύναμους. Αντίθετα, η πρόοδος, θέλει να διασφαλίζει την σιγουριά και την ενδυνάμωση όλων των πολιτών.
Οι συντηρητικοί μιλούν για φόβο. Εμείς μιλάμε για ασφάλεια.
Εκείνοι μιλούν για τείχη. Εμείς για γέφυρες.
Εκείνοι μιλούν για σύγκρουση. Εμείς για διάλογο.
Εκείνοι μιλούν για προληπτικούς πολέμους. Εμείς μιλάμε για προληπτική διπλωματία.
Εκείνοι μιλούν μόνο για ελεύθερη αγορά. Εμείς για ελεύθερους πολίτες.
Εκείνοι μιλούν για καλά ή κακά έθνη για καλούς ή κακούς ανθρώπους. Εμείς, αντίθετα, μιλάμε για καλές ή κακές πολιτικές.
Εκείνοι μιλούν για τον πόλεμο στην τρομοκρατία. Εμείς αντιτασσόμαστε στον τρόμο της βίας, από πού και εάν προέρχεται.
Εκείνοι μιλούν για την προσαρμογή του κόσμου στην παγκοσμιοποίηση. Εμείς θέλουμε να προσαρμόσουμε την παγκοσμιοποίηση στις ανάγκες του ανθρώπου και της βιώσιμης ανάπτυξης.
Εκείνοι μιλούν για ένα πιο μικρό κράτος αλλά εννοούν ένα κράτος που ευνοεί τους λίγους. Εμείς μιλάμε για ένα διαφορετικό κράτος που θέλει να δώσει εξουσία στους περισσότερους, να απελευθερώσει τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας.
Όταν μιλούν για τη λέξη «ηγεσία» εννοούν εξουσία. Όταν εμείς μιλάμε για τη λέξη «ηγεσία» εννοούμε εμπιστοσύνη.
Όταν αυτοί μιλούν για περιβάλλον το βλέπουν ως εμπόδιο στην ανάπτυξη. Όταν εμείς μιλούμε για περιβάλλον το βλέπουμε ως συγκριτικό πλεονέκτημα για μια εναλλακτική ανάπτυξη.
Όταν αυτοί μιλούν για πνευματικά δικαιώματα εννοούν την ιδιωτικοποίησή τους. Όταν εμείς μιλούμε για πνευματικά δικαιώματα μιλούμε για την καταξίωσή τους, ως κοινό πλούτο της ανθρωπότητας.
Όταν αυτοί μιλούν για Θεό πιστεύουν ότι έχουν μια αποκλειστική σχέση μαζί του. Όταν εμείς μιλάμε για Θεό αναφερόμαστε σε κάθε τύπο θρησκευτικού αισθήματος όπου κι αν υπάρχει στον κόσμο.
Αυτές είναι οι νέες διαχωριστικές γραμμές που διαμορφώνονται στις κοινωνίες μας, θα έλεγα σε όλο τον κόσμο, σε κάθε πολιτισμό..."
-------------------------------
Υ.Γ. Το να ασχοληθώ με τον πρώην υπουργό "κοινωνικής προστασίας" (αυτό κι αν είναι για γέλια) γραφικό Σάββα το θεωρώ το ίδιο αστείο όσο με το να ασχοληθώ με το αν θα παντρευτεί επιτέλους ο Ρέμος με την Μακρυπούλια ! Να πω απλά ότι θεωρώ σημαντική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης του "καταλληλότερου" το ότι ένας υπουργός αποπέμπεται , μόνο όταν έχουν παραιτηθεί απο τις θέσεις που κατέχουν όλοι οι συγγενείς και κουμπάροι και δεν τον αντέχει πια ούτε η ιδιαιτέρα του !
Θυμηθείτε με : Αν ο Καραμανλής χάσει τις επόμενες εκλογές, θα κάνουμε τρία χρόνια να τον βγάλουμε από του Μαξίμου. Η μόνη ελπίδα θα είναι να του κόψουμε τα DVD και τις πίτσες!!!
12 σχόλια:
Διαφωτιστικό το σχόλιό σου για τα Ευρωπαϊκά, αλλά πολύ χρωματισμένο, ειδικά όταν γύρισε στα 'Ελληνικά'.
Δες πόσες 'πολιτικαντικές' και τυχοδιωκτικές κινήσεις έχει κάνει το ΠΑΣΟΚ. Ο Beyrou κάνει αυτό που θα έκανε κάθε πολιτικός που ξέρω και ξέρεις.
Το ΠΑΣΟΚ (ή καλύτερα οι εκάστοτε ηγεσίες του) μπορεί να έκανε ενίοτε πολιτικάντικες και τυχοδιωκτικές κινήσεις, αλλά υπάρχει μια σημαντική διαφορά.
Εδώ μιλάμε για πρόσωπο και όχι για κόμμα (τώρα θα το φτιάξει λεει,και θα το λένε "δημοκρατικό"). Εδώ επίσης μιλάμε για πολιτικό που ανήκε σε δεξιό κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα δεν ανήκε πουθενά , ούτε έγινε ποτέ ουρά κανενός.
Και τέλος εδώ μιλάμε για πολιτική πρόταση "σαλάτα" από όπου όποιος θέλει ψωνίζει. Το ΠΑΣΟΚ με όλες τις ενίοτε παλινδρομήσεις του παραμένει σοσιαλιστικό κόμμα.
Γιαυτό θεωρώ ατυχή τη σύγκριση και επιμένω στην συσχέτιση με φαινόμενα τύπου Αβραμόπουλου κυρίως, δηλαδή αυτά που με τη βοήθεια των μέσων κυρίως παραμένουν "ατσαλάκωτα".
Μπορεί να μην δέχομαι τον Σαρκοζί , αλλά τον θεωρώ τουλάχιστον ειλικρινή. Ο Μπαϊρού και όλοι οι τύπου Μπαϊρού είναι απλά τυχοδιώκτες και υποκριτές. Και βέβαια κομήτες. Εκτός αν τους συντηρεί η δεξιά εξουσία σαν "ασπίδα" προς την αριστερά.
Και κατι ακόμη.
Αν η παράθεση των απόψεων ΓΑΠ θεωρείται χρωματισμός, θα πω το εξής.
Δεν τα λέω εγώ , αυτός τα λέει. Αν δεν τα πιστεύει, ή δεν τα υλοποιήσει όταν και αν κερδίσει εκλογές, its his problem. Και θα τα "ακούσει" το ίδιο σκληρά από τους πολίτες.
Πολύ σωστή η κριτική σου στο Μπαϊρού και για αυτό ακριβώς θεωρώ απαράδεκτο τη Σεγκολέν να τον αναδεικνύει ως ισότιμο συνομιλητή και ως άνθρωπο με τον οποίο μπορεί και να τα βρει και κυρίως που το κάνει τώρα όψιμα και για ψηφοθηρικούς λόγους. Το "debate" με Μπαϊρού ορθώς ενόχλησε πολλούς αριστερούς στη Γαλλία και ίσως αποδειχθεί κίνηση μπούμερανγκ!
Ο ευρωσκεπτικισμός είναι η νέα τάση παντού στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω ότι η ιδέα της πραγματικής ενοποίησης του ευρωπαϊκού χώρου δεν πεθαίνει! Είμαστε δυστυχώς ή ευτυχώς καταδικασμένοι να ζήσουμε σε εποχή ανατροπών τα επόμενα χρόνια και δε μοιάζει πλέον τόσο μακρυά το ενδεχόμενο η Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμη και να διαλυθεί!
Το σίγουρο είναι ότι με Σαρκοζί ο Γαλλογερμανικός άξονας, η κινητήρια αυτή δύναμη της ΕΕ, θα μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας!
Η ΕΕ δεν θα διαλυθεί με τον Σαρκο, γιατί αυτό δεν συμφέρει τα οικονομικά συμφέροντα. Απλά θα γίνουν πιο εύκολα τα χατίρια τους.
Ούτε και ο Γαλλογερμανικός άξονας νομίζω πως θα μπει σε χρονοντούλαπο, απλά θα χάσει το μπούσουλα για λίγο. Και η αντίδραση των Γερμανών στις επόμενες εκλογές (που δεν θα αργήσουν) θα είναι καίρια.
Θεωρώ όμως ότι με Σαρκό η κοινωνική αναταραχή μέσα στην ίδια τη Γαλλία θα είναι μεγάλη. Ας περιμένουμε όμως μερικές μέρες ακόμη. Έχω την αίσθηση ότι, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ο δεύτερος γύρος κρύβει εκπλήξεις,που δεν είχε ο πρώτος.
Η ύπαρξη μιας αυτόνομης, ισχυρής ακροδεξιάς είναι γεγονός σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και στη Γαλλία. Από αυτήν την ακροδεξιά απειλήθηκε κυρίως η κλασσική δεξιά (και παραδόξως τα πρώην ή ακόμη κομμουνιστικά κόμματα). Ο Σαρκοζί μετακινήθηκε δεξιότερα για να αποδυναμώσει τον Λεπέν και το κατάφερε (βοήθησε βεβαίως και η ηλικία του τελευταίου). Το παράδειγμά του γοητεύει ιδιαίτερα τους δικούς μας φωστήρες της δεξιάς που ήδη αισθάνονται την ανάσα του ΛΑΟΣ στο αυτί τους.
Η μετακίνηση της δεξιάς από το κέντρο που την τοποθέτησε(;) ο Σιράκ προς τα δεξιά, άφησε χώρο στο επονομαζόμενο 'κέντρο' που σε γενικές γραμμές δεν είναι πια ιδεολογικός χώρος αλλά ο χυλός των πολιτικά ανώριμων πολιτών.
Δεν μπορούμε να αγνοούμε το χώρο αυτό (και νομίζω ότι καλά κάνει η Ρουαγιάλ και συνομιλεί), ούτε να τον υποτιμούμε γιατί παίζει σημαντικό ρόλο, όχι τόσο στις πολιτικές εξελίξεις αλλά κυρίως στα εκλογικά αποτελέσματα. Στον ίδιο χώρο ψαρεύουν και οι καθ' ημάς τηλεοπτικοί αστέρες με 'αρχηγικές' φιλοδοξίες.
Η επικοινωνία με αυτή την ομάδα πολιτών φαίνεται να μην μπορεί να γίνει με παραδοσιακό πολιτικό λόγο και επιχειρήματα. Ενδεχομένως το ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του να πρέπει να δοκιμάσουν μια πιο 'αισθητική' προσέγγιση.
ΥΓ. Θα ήταν χρήσιμο αν ξέραμε ποιες ηλικίες αφορά κυρίως αυτό το λεγόμενο 'κέντρο'. Διακινδυνεύω μια υπόθεση (για την Ελλάδα φυσικά): 25-45(;)
@degreece
Δε θέλω να γίνω preaching τώρα, απλά θέλω να επισημάνω το εξής:
Αντιδρώ στο να συνομιλεί ΤΩΡΑ η Σεγκολέν με τον Bayrou γιατί αυτός ιστορικά και ιδεολογικά είναι κομμάτι της δεξιάς. Μάλιστα η Σεγκολέν αυτό το επιχείρημα χρησιμοποιούσε καθ'όλη τη διάρκεια του προεκλογικου της αγώνα στον πρώτο γύρο.
Ιστορικα: το κέντρο στη Γαλλία (αντίθετα με ο,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, να τονιστεί αυτό!) πάντα άνηκε στη δεξιά. Ο Bayrou ήταν υπουργός παιδείας του Αλέν Ζιπέ και του Μπαλαντίρ, πρωθυπουργών της Δεξιάς του Σιράκ. Επίσης διατέλεσε ευρωβουλευτής της Δεξιάς οικογένειας. Ακόμα και στην απερχόμενη τον Ιούνιο κυβέρνηση της Δεξιάς υπάρχει υπουργός από το κόμμα του Bayrou.
Ιδεολογικά: Ο Bayrou είναι υπέρμαχος πολλών ιδεών που διεθνώς είναι labelled ως νεοφιλελεύθερες, πχ. έχει ταχθεί υπέρ μεγάλης άρσης του προστατευτισμού που υπάρχει σε πολλές ευρωπαικές χώρες καθώς και υπέρ μιας δραστικής μείωσης των κρατικών δαπανών (που συνεπάγεται κατά τη γνώμη μου ως αποδυνάμωση του κράτους πρόνοιας).
Για αυτό στα μάτια πολλών Γάλλων η όψιμη "καούρα" της Σεγκολέν να συνεργαστεί μαζί του για ψηφοθηρικούς λόγους θα τους κάνει να απέχουν από το δεύτερο γύρο.
Ακριβώς την ίδια στρατηγική Σεγκολέν ακολούθησε και ο Γιώργος Παπανδρέου προεκλογικά δίνοντας καλόπιστα βήμα και ρόλο στους Μάνο - Ανδριανόπουλο εντάσσοντας τους στο Ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ για να αυτονομηθούν χωρίς προσχήματα αμέσως μετά τις εκλογές δαγκώνοντας με δύναμη το χέρι που τους τάισε.
Μακάρι να βγω ψεύτης αλλά η Σεγκολέν θα χάσει άνετα από τον ατλαντιστή-νεοδεξιό Σαρκοζύ και δε θα λυπηθώ και ιδιαίτερα!
"Ακριβώς την ίδια στρατηγική Σεγκολέν ακολούθησε και ο Γιώργος Παπανδρέου προεκλογικά δίνοντας καλόπιστα βήμα και ρόλο στους Μάνο - Ανδριανόπουλο εντάσσοντας τους στο Ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ για να αυτονομηθούν χωρίς προσχήματα αμέσως μετά τις εκλογές δαγκώνοντας με δύναμη το χέρι που τους τάισε."
Καμία σχέση! Οι Μάνος και Ανδριανόπουλος δεν δάγκωσαν κανένα χέρι ούτε ο ΓΑΠ είναι αφελής για να τον 'χειρίζονται'. Απλά έγινε ένα εγχείρημα να παντρευτεί ο φιλελεύθερος χώρος με αυτόν του δημοκρατικού σοσιαλισμού (όπως συμβαίνει σε όλο σχεδόν το δυτικό κόσμο) αλλά απέτυχε. Κρίμα κατά τη γνώμη μου.
@mike:
Δεν απέτυχε κανένα πάντρεμα του φιλελεύθερου χώρου με τη σοσιαλδημοκρατία. Εκτός αν το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται δύο οικονομικά νεοφιλελεύθερους αποτυχημένους υπουργούς του Μητσοτάκη για να γνωρίσει τις φιλελεύθερες ιδέες! Η σοσιαλδημοκρατία και ο πολιτικός φιλελευθερισμός είναι ένα και το αυτό, αγαπητέ μου. Είναι στο DNA της ευρωπαικής σοσιαλδημοκρατίας η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όλη η αντζέντα του πολιτικού φιλελευθερισμού.
Επιμένω λοιπόν ότι οι Μάνος Ανδριανόπουλος χρησιμοποίησαν το ΠΑΣΟΚ για να εκλεγούν βουλευτές για να αυτονομηθούν από αυτό την επομένη των εκλογών. Δε νομίζω ότι ο ΓΑΠ φανταζόταν τέτοια αισχρή συμπεριφορά εκ μέρους τους και φαντάζομαι θα το έχει μετανιώσει.
Γιατί χρησιμοποιώ βαρείς χαρακτηρισμούς; Όπως ίσως γνωρίζεις ο βουλευτής Επικρατείας ενός κόμματος εκπροσωπεί εκτός από τον εαυτό του δύο φορές το κόμμα γιατί αυτό και όχι ο λαός τον εξέλεξε. Το να αυτονομείσαι από ένα κόμμα ων βουλευτής επικρατείας του είναι όχι μόνο δάγκωμα του χεριού αλλά κάτι πολύ χειρότερο: είναι ανήθικο!
Μάλλον ξεχνάτε γρήγορα. Η ανεξαρτητοποίηση την επομένη των εκλογών ήταν γνωστή εκ των προτέρων στον ΓΑΠ. Αν ανατρέξετε στα δημοσιεύματα της εποχής θα δείτε ότι μέχρι το τέλος του καλοκαιριού του 2004 (πολύ καιρό δηλαδή μετά την ανεξαρτητοποίησή τους) συναντιούνταν με τον ΓΑΠ και συζητούσαν για ένα σχέδιο πολιτικού αστερισμού στα πρότυπα της ιταλικής 'ελιάς', πρόταση που υποστήριζε και ο Μίμης Ανδρουλάκης, αλλά ο ΓΑΠ δεν προχώρησε προς αυτήν την κατεύθυνση. Τα περί 'δαγκώματος' μάλλον εκφράζουν το 'θέλω' σας.
Εν πάσει περιπτώσει η πολιτική συμπεριφορά των δύο σε μια συγκεκριμένη περίοδο είναι δευτερεύον θέμα και γι αυτό δεν θα επανέλθω.
Στέφανε, βγάλε το word verification!
Αν και είμαστε εκτός θέματος, θα μπω στον πειρασμό να σχολιάσω τα περί Μάνου και Αδριανόπουλου.
1. Οι δυο προαναφερθέντες (όπως και οι Μίμης Ανδρουλάκης και Μαρία Δαμανάκη) μπήκαν στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ στη βάση μιας κατ' αρχήν συμφωνίας με τον ΓΑΠ και διατηρώντας το δικαίωμα της ανεξαρτητοποίησης. Η Μαρία Δαμανάκη εντάχθηκε στον κομματικό ιστό του ΠΑΣΟΚ από το αμέσως επόμενο συνέδριο. Όλοι δε οι υπόλοιποι συμμετείχαν (και συμμετέχουν ακόμη) σε επιτροπές του ΠΑΣΟΚ σε διάφορα θέματα. Το αν επέλεξαν να ανεξαρτητοποιηθούν στη Βουλή, καθόλου ανίθηκο δεν το βρίσκω,αφού έτσι είχε συμφωνηθεί. Θα ήταν δε χρήσιμο να αναζητήσει κανείς τις θέσεις τους και την ψήφο τους σε όλη τη θητεία τους στη Βουλή μέχρι σήμερα , για να συμπεράνει με ασφάλεια αν "σέβονται" ή όχι τη συμφωνία που είχαν κάνει τότε. Ακόμη και για το άρθρο 16, π.χ. έχει πολύ ενδιαφέρον να αναζητήσουμε τη θέση Μάνου για την αναθεώρηση.
2. Αν είναι ανήθικο να ανεξαρτητοποιείσαι στη Βουλή, τότε το να προσφεύγεις εναντίον Βουλευτή που βγήκε από την ίδια λίστα με σένα, και να μην αντιδρά κανείς στο κόμμα σου, τι είναι? Και παραπέρα, πόσο ανήθικο είναι να μην υποστηρίζεις υποψήφιο δήμαρχο σε μεγάλη πόλη, τον οποίο "φιλοξενούσες" επίσης στο Ψηφοδέλτιο επικρατείας σου και στο Ευρωψηφοδέλτιο?
έγινε δήλωση χτες απο τον Μπαιρού, πως δεν θα ψήφιζε ποτέ τον Σαρκοζί.
Δημοσίευση σχολίου