To 40 % ... ...

• Πλησιάζουν οι γαλλικές εκλογές με το 40% των ψηφοφόρων να είναι αναποφάσιστοι.
• 40% των ερωτώμενων εδώ και χρόνια στις δημοσκοπήσεις απαντάει ότι κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν μπορεί να λύσει τα σημαντικά προβλήματα.
• η αποχή στις κάθε είδους εκλογές αγγίζει πια το 40%.
• ένα κόμμα για να κάνει κυβέρνηση στην Ελλάδα χρειάζεται κάτι παραπάνω από 40%
• Ο δήμαρχος με το νέο νόμο αποκτά την πλειοψηφία με ένα 40 + 2 %.
  
• Πάνω από 40% των Αμερικανών δεν ψηφίζει στις προεδρικές εκλογές.
• Το 40% των αποθεματικών των Ταμείων σε ομόλογα ρευστοποιήθηκαν την τελευταία διετία
• Άνω του 40% θα αυξηθούν τα αεροπορικά εισιτήρια προς Θεσσαλονίκη
• Το 40% των επιχειρήσεων φοροδιαφεύγει
• Οι τιμές εισαγωγής για το φυσικό αέριο αυξήθηκαν έντονα από την 1η Ιανουαρίου 2006, κατά περίπου 40 %.
• Σε ορισμένες χώρες της ΕΕ, τα ποσοστά γυναικείας απασχόλησης είναι κάτω του 40%.
• Μείωση των θερινών βροχοπτώσεων στη χώρα μας έως και 40%.
• Το 40% των κυπριακών εδαφών παραμένει εδώ και 33 χρόνια υπό τουρκική κατοχή.
• Το 40% των κατοίκων του Ισραήλ είναι Άραβες.
  
• Έως και 40 % του αρδευτικού νερού δεν φθάνει ποτέ στις αρδευόμενες εκτάσεις.
  

Το Post αυτό ξεκίνησε από δύο αφορμές και ένα κοινό αριθμό : τα 40 χρόνια από την επιβολή της Χούντας και το 40% των Γάλλων αναποφάσιστων στις εκλογές. Στην πορεία και ψάχνοντας εξεπλάγην πόσο κρίσιμο είναι αυτό το ποσοστό και πόσο σημαντικά πράγματα συμβαίνουν γύρω μας με βάση το 40%.

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο βασικό θέμα , την "αναποφάσιστη" μάζα του 40% που εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε κοινωνία, από την αμερικανική και τη γαλλική μέχρι αυτή της πόλης που ζω. Είναι μια μάζα με αντιφατικά χαρακτηριστικά, άλλοτε στο καναπέ, άλλοτε μπροστά στο χαζοκούτι, άλλοτε σερφάροντας , άλλοτε στους δρόμους, άλλοτε στο περιθώριο. Αν και έχει άποψη για τα κοινά, αν και γνωρίζει τα προβλήματα, αν και έχει λύσεις, αρνείται πεισματικά να συμμετέχει στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι έτσι όπως της πλασάρεται. Αν δεν αντιδρά , περιμένει με ανυπομονησία κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό , προοδευτικό ρεαλιστικό, κάτι που θα της δώσει πραγματικό λόγο, πραγματική συμμετοχή, πραγματική διέξοδο στα αδιέξοδα.

Απο την άλλη μεριά το σύστημα εξουσίας φροντίζει με κάθε τρόπο να συντηρεί την αδράνεια αυτού του 40% . Είτε με το χάζεμα των ΜΜΕ, είτε με τη νόθευση της αντιπροσωπευτικότητας των εκλογικών συστημάτων, είτε με τον μπαμπούλα των δημοσκοπήσεων, είτε με την ομηρία της "σύμβασης", είτε με την περιθωριοποίηση των πιο ανίσχυρων λαϊκών στρωμάτων, συντελεί πάντοτε στο να έχει στο προσκήνιο μόνο αυτούς που κινούνται σαν στρατοί χωρίς γνώμη και αντίρρηση, μια με τον έναν και μια με τον άλλον.

Και κάποια στιγμή κάποιοι από αυτό το 40% βρίσκουν μια χαραμάδα φωτός που λέγεται διαδίκτυο. Και προσπαθούν με υπομονή και επιμονή να την ανοίξουν, να μπει φως, να κουνηθούν λίγο τα πράγματα. Και τότε το σύστημα επεμβαίνει και πάλι και προσπαθεί να βάλει "κανόνες" και "κώδικες". Το ενοχλεί η πολυφωνία, το ενοχλεί η ανεξάρτητη άποψη, το ενοχλεί η γνώμη των πολιτών ( αυτών του 40%), το ενοχλεί η κριτική, ο ακτιβισμός, ο εθελοντισμός, το ενοχλεί που κάποιοι ανακάλυψαν πως το ατομικό συμφέρον του καθενός μπορεί υπό προϋποθέσεις να γίνει και συλλογικό, χωρίς υποταγή σε ηγέτες , κόμματα -πυραμίδες και οικονομικές συντεχνίες.

Αυτό το σαράντα τοις εκατό λοιπόν, που είναι πολίτες στην ηλικία περίπου των 40 (κι άλλη σύμπτωση !), αρχίζει και ενοχλεί το κατεστημένο. Η γενιά των 40 που αποτελεί την πλειοψηφία του 40% των "αναποφάσιστων" και που από πολλούς θεωρείται ξοφλημένη κάνει αισθητή την παρουσία της. Και σε πείσμα των καιρών μπορεί ακόμη να παίξει καθοριστικό ρόλο σε κρίσιμες κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές , παγκόσμια αλλά και τοπικά. Ίσως να είναι και η τελευταία της ευκαιρία.

Ίσως στη Γαλλία να έχουμε το πρώτο ισχυρό βήμα της "μάζας" αυτής προς τα εμπρός. Αλλά μπορεί και προς τα πίσω.

Οι πιθανότητες είναι ... 60 - 40...