Διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο " Εκτός Γραμμής" και αναδημοσιεύω εδώ το σχόλιο μου στην συζήτηση.
" ... θα συμφωνήσω με το άρθρο και τον συγγραφέα με μια μικρή διόρθωση στον τίτλο " τα blogs (και όχι οι bloggers) δεν είναι κίνημα" . Τα blogs είναι εργαλείο, όπως και το ιντερνετ είναι μια εργαλειοθήκη, ελεύθερης ενημέρωσης και επικοινωνίας, εντελώς διαφορετικής, τουλάχιστον ως προς την διπλή κατεύθυνση, από κάθε άλλο μέσο επικοινωνίας ή ενημέρωσης.
Το πρώτο ερώτημα λοιπόν είναι : οι bloggers είναι (ή μπορούν να γίνουν) κίνημα?
Η απάντηση είναι φυσικά ΝΑΙ. Οι bloggers είναι ένα είδους virtual κίνημα απο μόνοι τους ήδη στο διαδίκτυο. Κίνημα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τον απόλυτο πλουραλισμό απόψεων και την απόλυτη ελευθερία σκέψης.
Το δεύτερο ερώτημα είναι : μπορουν να γίνουν κίνημα στην κοινωνία?
Η απάντηση και πάλι απλά είναι ΟΧΙ. Γιατί η ιδιότητα blogger δεν τους εντάσσει στην κοινωνία την πραγματική. Στην κοινωνία o blogger ειναι εργαζόμενος, επιστήμονας, επιχειρηματίας, νέος, γυναίκα, άνδρας, δημοσιογράφος, και προπάντων , στην κοινωνία ο blogger έχει ονοματεπώνυμο, διεύθυνση και τηλεφωνο.
Επομένως στην πραγματική κοινωνία ο blogger μπορεί (και πρέπει) να ενταχθεί σε κίνημα με την πραγματική του ταυτότητα.
Τι πλεονέκτημα έχει κατά τη γνώμη μου ο blogger συμμετέχοντας σε ένα κίνημα από τον απλό πολίτη? (σημειώνω εδώ ότι σε ένα μεγάλο βαθμό το ίδιο πλεονέκτημα έχει και ο απλός αναγνώστης των blogs) το πλεονέκτημα είναι ότι ο πολίτης του διαδικτύου είναι καλύτερος πολλαπλασιαστής (και επομένως διαμορφωτής) γνώμης από τον πολίτη που ενημερώνεται απο τα συμβατικά ΜΜΕ. Ο πολίτης του διαδικτύου και ειδικά ο blogger δεν συναντιέται σήμερα συχνά στα κινήματα, όπως δεν συναντιέται καθόλου και στα κομματικά στεγανα και τις συντεχνιακές ομάδες.
Είναι λοιπόν για μένα μεγάλο στοίχημα για όλους ο blogger να παρέμβει σε κινήματα (κατ αρχήν της τοπικής του κοινωνίας) και δώσει το στίγμα ενός άλλου διαλόγου, μιας άλλης ενημέρωσης και μιας άλλης συμμετοχής σε αποφάσεις , πράγματα που κάνει στην (επιτρέψτε μου τον αδόκιμο ίσως όρο) second life ζωή του στο διαδίκτυο.
Αν αυτό ξεκινήσει , τότε θα μπορούμε να μιλάμε για κινηματικά χαρακτηριστικά. Μέχρι τότε παραδείγματα σαν τα πρόσφατα δεν είναι κατά τη γνώμη μου και τα καλύτερα δυνατά."
9 σχόλια:
Πριν 2 μήνες κατακρίνατε την κ. Πατουλίδου για το βιβλίο της Ιστορίας.
Διαβάστε αυτό.
Για τη Βούλα ρε γαμώτο.
Εχεις δικιο στεφαν αλλα αυτατα πραγματα θα γίνουν εκτος κοματικων φυτωριων και εκτος των υπαρχουσων πολιτικων δυναμεων. Σε αντιθετη περιπτωση δεν θα ξεπ[ερασουμε ποτε τον χαρακτηρισμο e-κοματικη αφισοκολητες διαδυκτίου.
Πιστεω σε εν ακινημα των bloggers αλλα πρωτα πρεπει να δημιουργησθουν οι ομαδες και μετα το κυνημα.
Παμε λοιπον; Συνεργασια σε ολα τα επιπεδα για την δημιουργια του υπερ blog που θα μας δωσει το εργαλειο για την προβολη μι ανεα πιλιτικη προατσης οπως την ονειρευομαστε;
ή οτι αλλο εχει να προτεινει κανεις;
σκατα ορθογραφια
@papaioannou
να ξαναπώ πάλι διευκρινιστικά ότι δεν πιστεύω ότι υπάρχει (η μπορει να υπάρξει) κίνημα των bloggers. Ποτέ. Μπορούν να υπάρξουν κινήματα πολιτών, μεταξύ των οποίων θα υπάρχουν και τέτοιοι με την ιδιότητα (εκτός των άλλων και ) του blogger. Και αυτοί ίσως (λέω ίσως) να είναι καλύτεροι πολλαπλασιαστές γνώμης μεταξύ των πολιτών.
Επομένως μια τέτοια "πλημμύρα" μπορεί να υπάρξει μέσα στην κοινωνία των πολιτών κατ'αρχήν και μετά ίσως (ξανά ίσως) υιοθετηθεί και από πολιτικές δυνάμεις ή κόμματα ή και να πολεμηθεί απο αυτές. Αλλά θα προκύψει σίγουρα απο τα κάτω και όχι απο τα πάνω.
Το πως θα δημιουργηθεί (η θα δημιουργηθούν, γιατί μπορει να είναι πολλές και παράλληλες) δεν υπάρχει ούτε κανόνας ούτε μεθοδολογία κοινή. Ξεκινάμε από την μονάδα που είναι ο πολίτης που κινείται και στο διαδίκτυο. Ξεκινάμε απο το ατομικό συμφέρον του ενός πολίτη που διαμορφώνει την προσωπική του άποψη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Αν το ατομικό του συμφέρον γίνει και συλλογικό , αυτό ειναι το στοίχημα.
Οι πιθανότητες είναι στην συγκεκριμένη περίπτωση μεγαλύτερες, λόγω της δυνατότητας που δίνει το μέσο στον πολίτη να εκφράσει δημόσια (έστω και ανώνυμα) την άποψη του και αυτή να γίνει κοινό κτήμα περισσότερων.
Τόσο απλά είναι τα πράγματα , αλλά και τόσο δύσκολο και με βάθος χρόνου το να προκύψει κάτι καλό. Θα προκύψει όμως, αυτό είναι σίγουρο.
Όσο για τα περί "υπερ blog" μου φαίνονται υπερβολές. εγω θα προτιμούσα μια ισότιμη δικτύωση συν-ιστολόγων κατ'αρχήν σε ένα κοινό σημείο αναφοράς,αλλά με διασφαλισμένη την ανεξαρτησία του καθενός και την αποδοχή απλά κάποιων κοινών τρόπων διαλόγου και δράσης, κύρια στις τοπικές κοινωνίες και σε θέματα που οι πολιτικοί δεν παράγουν πλέον πολιτικές.
@ανώνυμο
είσαι εκτός θέματος, αν και δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει με την κ.Πατουλίδου το συγκεκριμένο δημοσίευμα.
Με το βιβλίο της Ιστορίας έχει σχέση. Ξέρεις να διαβάζεις;
Γι αυτό δεν κατηγόρησες την κ. Πατουλίδου;
Και που ήθελες να το γράψω;
Στο ποστ 2 μήνες πρίν;
@ανώνυμο
"...στη μάνα σου τόπες?..."
Μπράβο σας, που είστε ενεργός πολίτης, πολιτικοποιημένος blogger, ηλεκτρονικός πολλαπλασιαστής, εργαζόμενος, επιστήμων, νέος, γυναίκα, άνδρας, επιχειρηματίας και προπαντώς με διεύθυνση και ονοματετώνυμο. Εγώ πάλι, λέω να είμαι ένα ανώνυμο πληκτρολόγιο, μια πανοπτική οθόνη μέσα στη μοναξιά του μέσου και φυσικά, δε θεωρώ ότι είμαι συνοδοιπόρος και (συν)μέτοχος σε κανένα virtual ή άλλο κίνημα. Οπότε, όταν ξεκινήσει η κοινωνία των πολιτών, το βλέπω να χαζεύω απ' τη βεράντα μου τα βεγγαλικά στο Ολυμπιακό Στάδιο, καταδικασμένη στην αιώνια αποδοκιμασία σας...
αγαπητή @meniek
για να είμαι ειλικρινής, έχω προβληματιστεί κι εγώ πολλές φορές, από τότε που μπήκα στην blogoσφαιρα, για το αν έχει νόημα και διαφορά να είμαι ένα επώνυμο ή ανώνυμο πληκτρολόγιο.Και παραπέρα ,αν έχει νόημα τελικά να δημοσιοποιώ επώνυμα ή ανώνυμα την άποψη μου. Θα την λάβει κάποιος υπόψην. Θα με διαβάσει κανείς? Και τι θα γίνει μετά?
Με αυτή την απορία δεν κινούμαστε όλοι στην blogoσφαιρα? Δεν περιμένουμε καθε στιγμή με περιέργεια τα σχόλια? Δεν κοιτάμε τα στατιστικά? δεν μετράμε τα links? Γιατί το κάνουμε αυτό? Νοιώθουμε ότι κάποιος μας ακούει? Ότι με κάποιον συζητάμε? Μην πει κανείς ότι δεν το κάνει γιαυτό , γιατί δεν θα είναι ειλικρινής.
Νοιώθουμε στο διαδίκτυο ένα πιο ασφαλές περιβάλλον να πούμε την γνώμη μας, την όποια γνώμη μας και να συζητησουμε με γνωστούς και αγνώστους. Αυτό το "ασφαλές περιβάλλον" δεν το αισθανόμαστε στην πραγματική κοινωνία, για πολλούς και διάφορους λόγους. Το στοίχημα για όλους μας είναι να το αισθανθούμε. Και εδώ το διαδίκτυο λειτουργεί σαν ένας "προσομοιωτής". Αν ότι μάθουμε και κάνουμε , το μεταφέρουμε και στην πραγματικότητα, τότε θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Γιατί αλλιώς, πως θα προλάβουμε για παράδειγμα την κλιματική αλλαγή? Από το πληκτρολόγιο?
Τότε θα υπάρξει ελπίδα. Κυρίως για τις επόμενες γενιές. Για τα παιδιά μας.
Γιατί τελικά, εμένα τουλάχιστον, αυτό που με σπρώχνει να συμμετέχω στην blogoσφαιρα, αλλά και στην πραγματική κοινωνία, είναι το αμείλικτο ερώτημα : " τι κάνω για να παραδώσω ένα καλύτερο αύριο στα παιδιά μου". Κι ας είναι η συμβολή μου η ελάχιστη δυνατή.
Ο καθένας όσο μπορεί και από όπου μπορεί και κανείς δεν θα έχει το δικαίωμα να τον αποδοκιμάσει.
@jnf6
Σωστή θεώρηση απο τη σκοπιά του πολίτη. Μια μικρή ένσταση έχω μόνο ως προς την βεβαιότητα σου για την πορεία των πραγμάτων. Για να γίνουν έτσι (που μακάρι να γίνουν) είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος και θέλει υπομονή και επιμονή.
Γιατί όπως και στην κοινωνία , έτσι και στο διαδίκτυο υπάρχουν όλων των ειδών τα ..."φρούτα".
Δημοσίευση σχολίου