Τα βαθύτερα μηνύματα από την κάλπη, που έρχονται λίγες μετά τις εκλογές και αποτυπώνονται στις μετρήσεις της κοινωνικής γνώμης, δείχνουν ότι η κοινωνία στρέφεται αναμφίβολα προς την κεντροαριστερά. - Το άθροισμα ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Οικολόγων, πλησιάζει το 45%.
Παράλληλα το 75% της κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ, πιστεύει ότι η λύση στην κρίση πολιτικής ταυτότητας και ηγεσίας είναι η μετακίνηση του κόμματος προς αριστερά. Στο πλαίσιο αυτό είναι ώριμες οι συνθήκες και επιθυμητή η προοπτική μιας κυβερνητικής συμμαχίας, σε αντίθεση με το κατεστημένο πρότυπο των αυτοδύναμων κομματικών κυβερνήσεων.
Τα κριτήρια λοιπόν για την επιλογή προέδρου του ΠΑΣΟΚ στις 11 Νοεμβρίου, δεν είναι απλά η ρητορική έναντι του Καραμανλή και της κυβερνώσας παράταξης, αλλά η δυνατότητα του ηγέτη να εμπνεύσει και να κάνει την αριστερή στροφή για να συνδεθεί με τη νέα κοινωνία και να ενισχύσει το κοινωνικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ. Κρίσιμο στοιχείο είναι επίσης, η δυνατότητά του να προωθήσει συνεργασίες και συμμαχίες με τα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς.
Δεν είναι ασφαλώς άσχετο με την παραπάνω εκτίμηση ότι οι υποψήφιοι για την ηγεσία, ο σημερινός πρόεδρος κ. Γεώργιος Παπανδρέου και ο νέος υποψήφιος Ευάγγελος Βενιζέλος αναφέρονται ήδη στην ανάγκη επαναπροσδιορισμού και προσανατολισμού του κόμματος προς την κεντροαριστερά. Το ζήτημα είναι όμως ποιος είναι περισσότερο αξιόπιστος για να εκφράσει αυτή την στροφή. Είναι προφανές, και ιδιαίτερα για την κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ, ότι ο Γ. Παπανδρέου μπορεί πιο αξιόπιστα ν εκφράσει αυτό το ρόλο, τόσο γιατί από κομματική παράδοση το όνομα Παπανδρέου συνδέεται με την κεντροαριστερά, όσο και γιατί οι ίδιος προσωπικά έχει αποδεδειγμένα καλύτερη σχέση με την κοινωνία των πολιτών.
Ο Βενιζέλος μιλάει μόνο ακαδημαϊκά για την κεντροαριστερά. Η πρακτική του μέχρι σήμερα είναι ο κυβερνητισμός που παραπέμπει στη λογική, “η εξουσία για την εξουσία”, χωρίς πρακτικά παραδείγματα θεσμικών μεταρυθμίσεων από τη θητεία του σε διάφορα υπουργεία. Αυτή η διαφοροποίηση των δύο υποψηφίων προέδρων του ΠΑΣΟΚ στη βάση του ποιες δυνάμεις και ποιες κοινωνικές προοπτικές εκφράζει ο καθένας, έρχεται να αντισταθμίσει την επικοινωνιακή χαρισματικότητα και τον εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης από τον κ. Βενιζέλο, κάτι που υπερπροβλήθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Ενδεικτικό στοιχείο είναι η σημαντική υποχώρηση του ποσοστού προτίμησης στο ερώτημα “ποιος είναι κατάλληλος για πρόεδρος”, από την αρχική υπεροχή του Βενιζέλου, ύστερα από ωριμότερη σκέψη, και όταν τέθηκαν ιδεολογικοπολιτικά κριτήρια. Φάνηκε, παρά την απροκάλυπτη προβολή και προσπάθεια επιβολής, ότι η κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ δεν χειραγωγείται στο βαθμό που θα ήθελαν συγκεκριμένα μεγαλοεκδοτικά συγκροτήματα, με μόνο κριτήριο τη επιλογή ηγέτη που θα αντιμετωπίσει σε προσωπικό επίπεδο τον Καραμανλή. Στη συνείδηση του ψηφοφόρου του ΠΑΣΟΚ προέχει η ενότητα του κόμματος.
Εάν από τα ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων της κοινωνικής γνώμης δείχνει ότι το 65% της κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ πιστεύει ότι μόνον ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να διασφαλίσει την ενότητα του κόμματος. Η ενότητα ασφαλώς είναι το πιο κρίσιμο στοιχείο τόσο για την αντιμετώπιση του Καραμανλή και της κεντροδεξιάς, όσο και για να παραμείνει το ΠΑΣΟΚ κεντρικός πόλος της κεντροαριστεράς σε μια προοπτική τέτοιας κυβερνητικής συνεργασίας. Όσο ικανός ρήτορας και να είναι ο κ. Βενιζέλος, θα είναι πολύ αδύναμος να αντιμετωπίσει τον Καραμανλή ή άλλον κεντροδεξιό ηγέτη κατά τη στιγμή την οποία ένα κομμάτι της αριστερής πτέρυγας δεν τον αποδέχεται ως αρχηγό . Κι αυτό είναι το πλέον ρεαλιστικό ενδεχόμενο με τις τάσεις που επικρατούν στο κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ψύχραιμοι επίσης αναλυτές διαβλέπουν ότι η ενότητα στο ΠΑΣΟΚ, χωρίς να υπολογίζεται ένα κρίσιμο κομμάτι των παπανδρεϊκών δεν μπορεί να υπάρξει στο μέλλον.
Ο τρίτος πόλος στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να μην λάβει υπόψη αυτή τη συντεταγμένη καθώς η “σημιτική ομάδα” έχει πολύ μικρότερες αναφορές στην παράδοση και στην κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ. Η ταύτιση της κίνησης Βενιζέλου για την αρχηγία με πολλά φθαρμένα στελέχη των εκσυγχρονιστών και η σύνδεση αυτών των στελεχών με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της κυβέρνησης Σημίτη 2000-2004 όχι μόνον έχει αποδυναμώσει την υποψηφιότητά του αλλά προκαλεί και άλλους συνειρμούς: - κεντροδεξιά σενάρια, - χειραγώγηση από τη μιντιοκρατία και την οικονομική ολιγαρχία - ιδεολογική αποστασία. και σε αυτά τα σενάρια στέκεται πολύ αρνητικά η σημαντικότερη μερίδα της κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ.
Αντιθέτως, ο Γ. Παπανδρέου βρίσκει πολύ μεγαλύτερη απήχηση από τη στιγμή που αποφάσισε - μετά την ήττα - να συγκρουστεί με τον κυβερνητισμό της περιόδου Σημίτη και με αυτούς που έχουν καταγραφεί στη συνείδηση της βάσης ως “εκσυγχρονιστές του νεοφιλελευθερισμού”. Έτσι η αποστασιοποίηση από το Σημίτη και η εγκατάλειψή της υπεράσπισής των πρακτικών εκείνης της περιόδου και ο επαναπροσδιορισμός προς τα αριστερά, φαίνεται ότι αρχίζει να αποκτά περιεχόμενο. Η πρόσφατη ρήξη που επέλεξε ο Γ. Παπανδρέου, με τις αναφορές στην κοινοβουλευτική ομάδα, σηματοδοτεί μία σαφή κατεύθυνση προς αριστερά ενώ η οχύρωση του Βενιζέλου πίσω από τους εκσυγχρονιστές και τον κυβερνητισμό, του αναιρούν κάθε αξιοπιστία ότι πραγματικά δύναται να εκφράσει εκείνος την κεντροαριστερά.
Παρά τα αντιθέτως λεγόμενα και περί σωστών διαδικασιών, η κίνηση αυτή ανάγκασε τη Σημιτική Ομάδα, η οποία στηρίζει το Βενιζέλο, σε αμυντική στάση, γιατί αφενός φάνηκε καθαρά ότι δεν έχει την πλειοψηφία στην κοινοβουλευτική ομάδα και αφετέρου δεν αντέχει σε μία ιδεολογική αντιπαράθεση με τον Παπανδρέου. Από εδώ και πέρα πλέον τα πράγματα παίρνουν νέα τροπή, ο Γιώργος Παπανδρέου φάνηκε αποφασισμένος να ξαναδιεκδικήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ στις 11 Νοεμβρίου με ξεκάθαρη ιδεολογική κατεύθυνση και σε ρήξη με τον κυβερνητισμό. Αυτές οι εξελίξεις, και σε συνδυασμό με το αναμενόμενο αποτέλεσμα της 11ης Νοεμβρίου, δημιουργούν νέα δεδομένα στο διάλογο με τα κόμματα της Αριστεράς και κυρίως το Συνασπισμό.
Μπορεί αυτήν την στιγμή ο Αλαβάνος ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει μόνον για την προοπτική της “μεγάλης αριστεράς”, αλλά μια τέτοια επιλογή χωρίς προοπτική διακυβέρνησης δεν πρόκειται να συγκρατήσει την κοινωνική του βάση καθώς επιλογή του κ. Γ. Παπανδρέου είναι να πολιορκεί με προτάσεις προοπτικής κυβερνητικής συνεργασίας. Η κρίση λοιπόν ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, παρά τους κινδύνους και τους κλυδωνισμούς για την ενότητα της παράταξης, μπορεί να λειτουργήσει θετικά για την απελευθέρωση δυνάμεων που ενισχύουν την προοπτική της κεντροαριστεράς. Ξαναβάζει την πολιτική στο προσκήνιο έναντι της κυριαρχίας της μιντιοκρατίας.
Βασίλης Τακτικός
Παράλληλα το 75% της κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ, πιστεύει ότι η λύση στην κρίση πολιτικής ταυτότητας και ηγεσίας είναι η μετακίνηση του κόμματος προς αριστερά. Στο πλαίσιο αυτό είναι ώριμες οι συνθήκες και επιθυμητή η προοπτική μιας κυβερνητικής συμμαχίας, σε αντίθεση με το κατεστημένο πρότυπο των αυτοδύναμων κομματικών κυβερνήσεων.
Τα κριτήρια λοιπόν για την επιλογή προέδρου του ΠΑΣΟΚ στις 11 Νοεμβρίου, δεν είναι απλά η ρητορική έναντι του Καραμανλή και της κυβερνώσας παράταξης, αλλά η δυνατότητα του ηγέτη να εμπνεύσει και να κάνει την αριστερή στροφή για να συνδεθεί με τη νέα κοινωνία και να ενισχύσει το κοινωνικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ. Κρίσιμο στοιχείο είναι επίσης, η δυνατότητά του να προωθήσει συνεργασίες και συμμαχίες με τα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς.
Δεν είναι ασφαλώς άσχετο με την παραπάνω εκτίμηση ότι οι υποψήφιοι για την ηγεσία, ο σημερινός πρόεδρος κ. Γεώργιος Παπανδρέου και ο νέος υποψήφιος Ευάγγελος Βενιζέλος αναφέρονται ήδη στην ανάγκη επαναπροσδιορισμού και προσανατολισμού του κόμματος προς την κεντροαριστερά. Το ζήτημα είναι όμως ποιος είναι περισσότερο αξιόπιστος για να εκφράσει αυτή την στροφή. Είναι προφανές, και ιδιαίτερα για την κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ, ότι ο Γ. Παπανδρέου μπορεί πιο αξιόπιστα ν εκφράσει αυτό το ρόλο, τόσο γιατί από κομματική παράδοση το όνομα Παπανδρέου συνδέεται με την κεντροαριστερά, όσο και γιατί οι ίδιος προσωπικά έχει αποδεδειγμένα καλύτερη σχέση με την κοινωνία των πολιτών.
Ο Βενιζέλος μιλάει μόνο ακαδημαϊκά για την κεντροαριστερά. Η πρακτική του μέχρι σήμερα είναι ο κυβερνητισμός που παραπέμπει στη λογική, “η εξουσία για την εξουσία”, χωρίς πρακτικά παραδείγματα θεσμικών μεταρυθμίσεων από τη θητεία του σε διάφορα υπουργεία. Αυτή η διαφοροποίηση των δύο υποψηφίων προέδρων του ΠΑΣΟΚ στη βάση του ποιες δυνάμεις και ποιες κοινωνικές προοπτικές εκφράζει ο καθένας, έρχεται να αντισταθμίσει την επικοινωνιακή χαρισματικότητα και τον εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης από τον κ. Βενιζέλο, κάτι που υπερπροβλήθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Ενδεικτικό στοιχείο είναι η σημαντική υποχώρηση του ποσοστού προτίμησης στο ερώτημα “ποιος είναι κατάλληλος για πρόεδρος”, από την αρχική υπεροχή του Βενιζέλου, ύστερα από ωριμότερη σκέψη, και όταν τέθηκαν ιδεολογικοπολιτικά κριτήρια. Φάνηκε, παρά την απροκάλυπτη προβολή και προσπάθεια επιβολής, ότι η κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ δεν χειραγωγείται στο βαθμό που θα ήθελαν συγκεκριμένα μεγαλοεκδοτικά συγκροτήματα, με μόνο κριτήριο τη επιλογή ηγέτη που θα αντιμετωπίσει σε προσωπικό επίπεδο τον Καραμανλή. Στη συνείδηση του ψηφοφόρου του ΠΑΣΟΚ προέχει η ενότητα του κόμματος.
Εάν από τα ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων της κοινωνικής γνώμης δείχνει ότι το 65% της κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ πιστεύει ότι μόνον ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να διασφαλίσει την ενότητα του κόμματος. Η ενότητα ασφαλώς είναι το πιο κρίσιμο στοιχείο τόσο για την αντιμετώπιση του Καραμανλή και της κεντροδεξιάς, όσο και για να παραμείνει το ΠΑΣΟΚ κεντρικός πόλος της κεντροαριστεράς σε μια προοπτική τέτοιας κυβερνητικής συνεργασίας. Όσο ικανός ρήτορας και να είναι ο κ. Βενιζέλος, θα είναι πολύ αδύναμος να αντιμετωπίσει τον Καραμανλή ή άλλον κεντροδεξιό ηγέτη κατά τη στιγμή την οποία ένα κομμάτι της αριστερής πτέρυγας δεν τον αποδέχεται ως αρχηγό . Κι αυτό είναι το πλέον ρεαλιστικό ενδεχόμενο με τις τάσεις που επικρατούν στο κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ψύχραιμοι επίσης αναλυτές διαβλέπουν ότι η ενότητα στο ΠΑΣΟΚ, χωρίς να υπολογίζεται ένα κρίσιμο κομμάτι των παπανδρεϊκών δεν μπορεί να υπάρξει στο μέλλον.
Ο τρίτος πόλος στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να μην λάβει υπόψη αυτή τη συντεταγμένη καθώς η “σημιτική ομάδα” έχει πολύ μικρότερες αναφορές στην παράδοση και στην κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ. Η ταύτιση της κίνησης Βενιζέλου για την αρχηγία με πολλά φθαρμένα στελέχη των εκσυγχρονιστών και η σύνδεση αυτών των στελεχών με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της κυβέρνησης Σημίτη 2000-2004 όχι μόνον έχει αποδυναμώσει την υποψηφιότητά του αλλά προκαλεί και άλλους συνειρμούς: - κεντροδεξιά σενάρια, - χειραγώγηση από τη μιντιοκρατία και την οικονομική ολιγαρχία - ιδεολογική αποστασία. και σε αυτά τα σενάρια στέκεται πολύ αρνητικά η σημαντικότερη μερίδα της κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ.
Αντιθέτως, ο Γ. Παπανδρέου βρίσκει πολύ μεγαλύτερη απήχηση από τη στιγμή που αποφάσισε - μετά την ήττα - να συγκρουστεί με τον κυβερνητισμό της περιόδου Σημίτη και με αυτούς που έχουν καταγραφεί στη συνείδηση της βάσης ως “εκσυγχρονιστές του νεοφιλελευθερισμού”. Έτσι η αποστασιοποίηση από το Σημίτη και η εγκατάλειψή της υπεράσπισής των πρακτικών εκείνης της περιόδου και ο επαναπροσδιορισμός προς τα αριστερά, φαίνεται ότι αρχίζει να αποκτά περιεχόμενο. Η πρόσφατη ρήξη που επέλεξε ο Γ. Παπανδρέου, με τις αναφορές στην κοινοβουλευτική ομάδα, σηματοδοτεί μία σαφή κατεύθυνση προς αριστερά ενώ η οχύρωση του Βενιζέλου πίσω από τους εκσυγχρονιστές και τον κυβερνητισμό, του αναιρούν κάθε αξιοπιστία ότι πραγματικά δύναται να εκφράσει εκείνος την κεντροαριστερά.
Παρά τα αντιθέτως λεγόμενα και περί σωστών διαδικασιών, η κίνηση αυτή ανάγκασε τη Σημιτική Ομάδα, η οποία στηρίζει το Βενιζέλο, σε αμυντική στάση, γιατί αφενός φάνηκε καθαρά ότι δεν έχει την πλειοψηφία στην κοινοβουλευτική ομάδα και αφετέρου δεν αντέχει σε μία ιδεολογική αντιπαράθεση με τον Παπανδρέου. Από εδώ και πέρα πλέον τα πράγματα παίρνουν νέα τροπή, ο Γιώργος Παπανδρέου φάνηκε αποφασισμένος να ξαναδιεκδικήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ στις 11 Νοεμβρίου με ξεκάθαρη ιδεολογική κατεύθυνση και σε ρήξη με τον κυβερνητισμό. Αυτές οι εξελίξεις, και σε συνδυασμό με το αναμενόμενο αποτέλεσμα της 11ης Νοεμβρίου, δημιουργούν νέα δεδομένα στο διάλογο με τα κόμματα της Αριστεράς και κυρίως το Συνασπισμό.
Μπορεί αυτήν την στιγμή ο Αλαβάνος ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει μόνον για την προοπτική της “μεγάλης αριστεράς”, αλλά μια τέτοια επιλογή χωρίς προοπτική διακυβέρνησης δεν πρόκειται να συγκρατήσει την κοινωνική του βάση καθώς επιλογή του κ. Γ. Παπανδρέου είναι να πολιορκεί με προτάσεις προοπτικής κυβερνητικής συνεργασίας. Η κρίση λοιπόν ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, παρά τους κινδύνους και τους κλυδωνισμούς για την ενότητα της παράταξης, μπορεί να λειτουργήσει θετικά για την απελευθέρωση δυνάμεων που ενισχύουν την προοπτική της κεντροαριστεράς. Ξαναβάζει την πολιτική στο προσκήνιο έναντι της κυριαρχίας της μιντιοκρατίας.
Βασίλης Τακτικός
7 σχόλια:
NA TO EKLAIKEUSO YPARXOUN SHMERA
AYTH POU THELOUN TIS KAREKLES
AUTOI POU DIASFALIZOUN THN YPARKSH
TON KAREKLON
KAI AYTOI POU DEN VLEPOUN THN POLITIKH OS KAREKLA
H analish pou GRAFEIS einai esfalmenh
se polla shmeia
kai idikotera sthn frash pou akougete strofh"sta aristera"
olo kai perissotero
anarotieme an exei kaneis diabasei bobio
pou anaferei oti h aristera den orizete alla mono h deksia
o chomsky anaferei oti oi oroi deksia aristera einai pleon diastrevlomenoi
(Den pisteup h parapano aristeroi filosofoi na mhn einai aristeroi)
anarotieme an diaforoi analites gnorizoun gia Fabian Socialism, Keynesian economics
exei diabasei kaneis Anthony Giddens.
exei parei xampari kaneis ti ginete ston kosmo pou zoume
h nea kentroaristera ayth pou tha pernei apofaseis oxi logia, alla prakseis
exei dosei ta stigmata ths
se kathe periptosh o GAP exei ekfrasei ti pisteuei kai ta exei grapsei
gia ayto ton stirizoume orismenoi kai oxoi giati douleuoume sthn olympiakh
kai exoume xosei kai thn mish oikogenia mesa
an kapioi legontas strofh sta aristera enooune
gia thn aristera tou HOLLOWAY yparxei koma pou thn ekfrazei poli kala kai
auto einai o SYRIZA
@sl
η ανάλυση δεν είναι δική μου, αλλά τρίτου (αναφέρεται στο τέλος) που μου ζήτησε φιλικά να τη δημοσιεύσω. Δεν σημαίνει αυτό ότι συμφωνώ σε όλα. Αλλά σε αυτό το ιστολόγιο είναι σεβαστές πολιτικές απόψεις όλων, που μπορούν να οδηγήσουν σε μια καθαρή και ειλικρινή πολιτική συζήτηση. Σε αυτό συμβάλει προφανώς και το δικό σου σχόλιο και σε ευχαριστώ γιαυτό.
stefan
no problem
sevasto to sxolio tou filou
apla grafo kapia pragmata pou pisteuo
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
ΣΤΟΧΟΣ: Η δημιουργία αριστερής τάσης στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.
ΣΚΟΠΟΣ: Η αριστερή στροφή του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
ΤΡΟΠΟΣ: Η μέσα από έναν σοβαρό, ανοικτό, διαδικτυακό (αρχικά) διάλογο, επεξεργασία βασικών θέσεων συμφωνίας, στα κεντρικά σημεία πολιτικής (ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΤΟΠ. ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ) και διαμόρφωση ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΘΕΣΕΩΝ, εν όψει του επόμενου Συνεδρίου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Σύντροφοι
Νομίζω οι περισσότεροι συμφωνούμε ότι:
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ.
ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ (ΜΟΝΟ) Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ & ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΣΤΕΛΕΧΗ
Η ΔΙΑΜΟΡΦΟΥΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΟΝΟ ΤΩΝ "ΕΙΔΙΚΩΝ"
ΣΕ ΕΝΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΨΗ & ΝΑ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ, ΕΙΤΕ ΑΤΟΜΙΚΑ, ΕΙΤΕ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ.
ΟΙ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΘΕΣΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ
Παίρνουμε αυτήν την πρωτοβουλία όχι γιατί είμαστε πιό "έξυπνοι" από κάποιους άλλους (πολλοί θα το έχετε σκεφθεί), ούτε οι πιό "ικανοί", αλλά γιατί ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ.
Άς ξεκινήσουμε λοιπόν αυτήν την φιλόδοξη προσπάθεια!
Περιμένουμε τις απόψεις σας, τις πρώτες σκέψεις σας και..... συνεχίζουμε!
(www.aristeropasok.blogspot.com)
Θα ήθελα να κάνω μερικά σχόλια για τους υποψήφιους ηγέτες του ΠΑΣΟΚ.
Το σίγουρο είναι ότι δεν θα ήθελα να είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο κατ' ουσίαν άτολμος και χωρίς όραμα Βενιζέλος. Πώς είναι δυνατόν να φοράει τον μανδύα του αριστερού και προοδευτικού; Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, ως υπουργός πολιτισμού, δεν ήταν που απέσυρε από τη διεθνή έκθεση εικαστικής τέχνης "Outlook" έναν πίνακα επειδή το ζήτησε ο ακροδεξιός Καρατζαφέρης;
Πώς είναι αριστερός και ασυμβίβαστος όταν αντί να προστατεύει τη τέχνη, όπως οφείλει ένας υπουργός πολιτισμού, συμβιβάζεται, όχι απλώς με τη δεξιά, αλλά με την άκρα δεξιά; Ποιο ήταν το έργο του κ. Βενιζέλου στα υπουργεία από τα οποία πέρασε; Μπορεί να θυμηθεί κανείς κάτι αξιομνημόνευτο; Υπήρξε ποτέ κάποιο όραμα;
Η Α.Διαμαντοπούλου θεωρώ ότι θα ήταν εξαιρετική υποψηφιότητα. Έχω διαβάσει το βιβλίο της: "Η Έξυπνη Ελλάδα" στο οποίο προτείνει λύσεις για να ανακάμψουν οι παρηκμασμένες τοπικές οικονομίες. Φέρνει ως επιτυχημένα παραδείγματα τη "Μαστίχα Χίου" και τον "Κρόκο Κοζάνης" και πολλά άλλα. Είναι από τους λίγους στο ΠΑΣΟΚ που πραγματικά δείχνουν να έχουν κάποιο όραμα και να κάνουν προτάσεις.
Ο Γ. Παπανδρέου ίσως έχει δύο αρνητικά, ότι κουβαλάει το κόμμα και το όνομα του πατέρα του. Ίσως να είναι πολύ μπροστά για το ΠΑΣΟΚ. Πραγματικά δείχνει στα μικροπολιτικά να μην έχει έφεση. Θεωρώ και γι αυτόν, ότι είναι από τους λίγους που έχουν κάποιο όραμα. Είναι από τους λίγους που καταλαβαίνουν τις δυνατότητες της τεχνολογίας και τις αξίες της παιδείας. Θεωρώ ότι είναι πολύ ικανός. Αυτός, σε αντίθεση με τον Βενιζέλο, όταν είχε την εξουσία, τη χρησιμοποίησε έξυπνα και η δουλειά του ήταν πολύ επιτυχημένη. Το ίδιο έγινε και στο υπουργείο παιδείας. Το ανοιχτό πανεπιστήμιο, οι μαθητικοί θεατρικοί αγώνες, η ποσόστωση για τους μουσουλμάνους στη Θράκη... Όλα αυτά δίνουν στίγμα. Αυτός όπου ανέλαβε, προσέφερε έργο.
Επομένως καταλήγω ότι θα ψήφιζα ΠΑΣΟΚ μόνο αν στην ηγεσία του ήταν η Διαμαντοπούλου ή ο Παπανδρέου. Η Διαμαντοπούλου δυστυχώς δεν βάζει υποψηφιότητα, επομένως κρίνω ότι ο μόνος, εκ των υποψηφίων, που έχει όραμα και που όταν έχει την εξουσία μπορεί να το εφαρμόσει, είναι ο Γ. Παπανδρέου.
Τον Βενιζέλο τον κρίνω εντελώς ακατάλληλο. Κανένα όραμα και όταν έχει την εξουσία, συμβιβάζεται με τις επιθυμίες του Καρατζαφέρη.
Υ.Γ. Ένα παρόμοιο και πιο "light" κείμενο είχα γράψει στο ιστολόγιο του Βενιζέλου και μου λογοκρίθηκε.
Quiz για χοντρά γέλια και όχι μόνο για Πασόκους:
Ο Λαλιώτης τι σχέση έχει με τον Λαμπράκη;
1. Του κουβαλάει τις βαλίτσες.
2. Είναι φίλοι από χρόνια.
3. Ο ένας λέει και ο άλλος επαναλαμβάνει.
4. Δεν μπορώ να αποκαλύψω την ιδιαίτερη σχέση τους.
Ο Γ.Παπανδρέου θα επανεκλεγεί Πρόεδρος του Πασόκ;
1. Ναι, θα κάνει περίπατο αν σκοτώσει τον χοντρό.
2. Ναι, τα ψηφοδέλτια βρίσκονται ήδη μέσα στην κάλπη.
3. Όχι, θα τον λιώσει ο χοντρός πέφτοντας πάνω του.
4. Εύκολα, το μαγαζί είναι δικό του.
Ο Ε.Βενιζέλος θα καταφέρει να αρπάξει την καρέκλα του Γιωργάκη;
1. Ναι, θα την βουτήξει ο Νεονάκης και θα του την δώσει.
2. Ναι, αφού πρώτα τον ισοπεδώσει με την κοιλιά του.
3. Όχι, ο Γιωργάκης έχει αλυσοδεθεί πάνω της.
4. Όχι, την έχει κρύψει η Μάργκαρετ στο Καστρί.
Μετρήστε ελεύθερα την μαλακία που δέρνει το Πασόκ:
1. Είναι αδύνατον να μετρηθεί κάτι απροσμέτρητο.
2. Για να μετρήσω τέτοια μαλακία πρέπει να είμαι και εγώ μαλάκας, άστο.
3. Για ποιά μαλακία μιλάς, δεν υπάρχει (Πασόκ).
4. Δεν είναι μαλακία, είναι δώρο θεού.
Ο Βενιζέλος είναι γεννημένος για πρωθυπουργός;
1. Έτσι του είπαν οι νταβατζήδες και το πίστεψε.
2. Έτσι είπε στους νταβατζήδες και αυτοί τον πίστεψαν.
3. Όχι, μόνο για λατζέρης.
4. Φυσικά, αφού λέγεται Βενιζέλος.
Ο Γιώργος θα καταφέρει να γίνει ποτέ πρωθυπουργός;
1. Ναι, αν πέσει ατομική βόμβα στο Μαξίμου.
2. Ναι, του το'πε και η μαμά του.
3. Φυσικά, αν πάθουμε όλοι παράκρουση.
4. Εννοείται, είναι γιος του Ανδρέα.
Τι θα κάνετε στις εσωπασοκικές εκλογές της 11ης Νοεμβρίου;
1. Θα φύγω απ' την Ελλάδα.
2. Θα αυτοκτονήσω.
3. Θα ψηφίσω Πάγκαλο.
4. Θα γίνω ΝΔ
Πότε θα ξαναγίνει το Πασόκ κυβέρνηση;
1. Σε 22 χρόνια.
2. Σε 30 χρόνια.
3. Ποιό Πασόκ απ' τα δύο;
4. Ποτέ, θα διαλυθεί.
Τι ψηφίσατε στις βουλευτικές εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007;
1. ΝΔ γιατί είμαι εκ γενετής καθυστερημένος.
2. Πασόκ γιατί δεν πήγα ούτε Νηπιαγωγείο.
3. Σύριζα γιατί μου αρέσουν οι "ιδιαιτερότητες".
4. Ήθελα να ρίξω ΚΚΕ, αλλά κατά λάθος ψήφισα ΛΑΟΣ, δεν είναι τα ίδια σκατά έτσι και αλλιώς;
ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΟΥΡΗΘΕΙΣ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
ΦΤΙΑΞΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΕΤΟΙΑ QUIZ ΚΑΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕ ΤΑ ΠΑΝΤΟΥ
ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΜΑΚΡΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ
ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΡΑΣΤΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΕΜΠΡΟΣ ΦΤΙΑΞΤΕ QUIZ ΚΑΙ ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΑ
Δημοσίευση σχολίου