10+1 μείνανε ...

... μέχρι την εκλογή. Πολλά λέγονται , πολλά γράφονται ... άλλα αποτυπώνονται σωστά , αλλά διαστρεβλώνονται αφάνταστα. Οι επώνυμοι "στοιχίζονται" ο ένας μετά τον άλλον, οι "μηχανισμοί" στήνονται και ξαναστήνονται, κατά την κοινή συνήθεια, συνεχίζουν να "κατατάσσουν" ,να "προσφέρουν" , να "υπόσχονται" , να "αποκλείουν" , όλοι μικροί, μεσαίοι και μεγάλοι, στριμώχνονται στην πόρτα για την επόμενη μέρα.

Δεν μπορώ να πω πως είμαι και ο πιο ευτυχής άνθρωπος στον κόσμο για τον πολιτικό διάλογο που προβάλλεται από τα ΜΜΕ. Αλλά θα μου πείτε αυτά τη δουλειά τους κάνουν. Ξέρω όμως και βλέπω τον διάλογο που γίνεται ανάμεσα στους πολίτες και έχω να πω πως δεν είναι τόσο άσχημος όσο φαίνεται.

Αν κάποιος συμμετέχει στα όσα συμβαίνουν στις μικρές κοινωνίες, γνωρίζει ότι εκεί ακούγονται και χρήσιμα πράγματα. Υπάρχουν φυσικά και διαφωνίες και συγκρούσεις , αλλά δεν είμαι από αυτούς που το θεωρώ αυτό κακό. Όταν ο στόχος είναι οι ρήξεις και η αλλαγή του status quo, είναι προφανές ότι πρέπει να υπάρξουν και συγκρούσεις. Όχι φυσικά προσώπων αλλά αντιλήψεων και πρακτικών.

Υπάρχουν φυσικά ακόμη διάφοροι τυχάρπαστοι ηγετίσκοι και κομματικοί γραφειοκράτες, που περιδιαβαίνουν ως "απεσταλμένοι" και "εξουσιοδοτημένοι", που μοιράζουν ανύπαρκτα οφίτσια και επιχειρούν να στήσουν προσωπικά κομματικά μαγαζάκια για την επόμενη μέρα, αλλά , πιστέψτε με, τρώνε πόρτα από τους πολίτες. Υπάρχουν κάποιοι άλλοι, ανεξάρτητα σε ποιο στρατόπεδο ανήκουν, που προσπαθούν να απαξιώσουν (η έστω να "χαμηλώσουν") έμμεσα ή άμεσα τη διαδικασία της άμεσης εκλογής Προέδρου, που δεν ταιριάζει στην προσωπική τους πολιτική επιβίωση, αλλά και αυτοί βλέπουν το μέλλον τους σκοτεινό και μοιάζουν να νοιώθουν τα πόδια τους να τρέμουν.

Όλα αυτά για τους καλώς γνωρίζοντες γίνονταν πάντοτε στο ΠΑΣΟΚ (και σε άλλα κόμματα φυσικά) αλλά τούτη τη φορά δημοσιοποιούνται ίσως περισσότερο από ποτέ. Και αυτό γιατί το "πολιτικό σώμα- ακροατήριο" είναι διαφορετικό, είναι πολύ μεγαλύτερο. Δεν είναι πια μερικές χιλιάδες στελέχη , είναι η ίδια η κοινωνία. Μόνο που ακούμε στα ΜΜΕ μόνο τα στελέχη και όχι την κοινωνία, και αυτό δημιουργεί εσφαλμένη εικόνα,που τροφοδοτείται φυσικά και απο τους διάφορους "υπαλλήλους" των συμφερόντων.

Έτσι φτάνουμε σε μια κορυφαία στιγμή της ιδιότυπης αυτής προεκλογικής περιόδου. Στην συνδιάσκεψη. Εκεί όλοι μας περιμένουμε να ακούσουμε από τους υποψήφιους (και εγώ βασικά απο τον ΓΑΠ) τη συνολική πρόταση τους για το αύριο.

Και σ' αυτή τη συνδιάσκεψη θα υπάρχει κάτι οξύμωρο. Το άμεσο ακροατήριο θα είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό του "εκλογικού σώματος" , ούτε το 0,33%! Θάναι δε - και μιλάω σαν πολίτης - σε μεγάλο βαθμό αυτό το ΠΑΣΟΚ (σε δομές και αντιλήψεις) που πρέπει να αφήσουμε πίσω μας. Πιστεύω (και θέλω ) πως πρέπει να ακουστούν πράγματα που ίσως θα δυσαρεστήσουν πολύ το άμεσο κομματικό κοινό, αλλά θα ενθουσιάσουν τους πολίτες.

Μπορεί κάποια από αυτά να είναι αυτονόητα , αλλά πρέπει να ξαναλεχτούν, πρέπει να επαναπροσδιοριστούν. Οι πολίτες έχουν απογοητευτεί πολύ από διάφορες επιλογές τα τελευταία χρόνια (επιμενουν και σωστά να πιστέυουν ότι για τα περισσότερα φταίει το ΠΑΣΟΚ) και θέλουν να ξανακούσουν τα βασικά για να πεισθούν για το καλύτερο αύριο.

Περιμένω από το Γιώργο Παπανδρέου να ανταποκριθεί σε αυτήν την πρόκληση, να δώσει το προσωπικό του όραμα στους πολίτες, όραμα κοινό που προτάσσει την ποιότητα του πολιτικού προϊόντος και όχι το περιτύλιγμα, την δικαιοσύνη και όχι την αλαζονεία της δύναμης, την αλληλεγγύη και όχι την ελεημοσύνη, την ομορφιά και όχι την μόδα, την διαφανή και ενσυνείδητη δημοκρατία και όχι την αντιπροσωπευτική καπηλεία και παραποίηση της, την σαφήνεια των θέσεων και όχι την πολιτική εκλογίκευση.

Περιμένω να μας πείσει ότι έμαθε , άλλαξε και αποφάσισε και τι θα κάνει , και πως θα το κάνει και με ποιους θα το κάνει.

Περιμένω και εγώ το "κάδρο".