Ο δρόμος προς την 11/11

Η (αναμενόμενη) παγίωση της υπεροχής του ΓΑΠ στις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις (άσχετα αν οι τελευταίες θάφτηκαν από τους γνωστούς "κριτές των πάντων") φαίνεται να αλλάζει (δυσάρεστα) τη στρατηγική του Ε.Βενιζέλου στην πορεία του προς την 11η Νοεμβρίου.

Οι χτεσινές του παρουσίες (αλλά και υποστηριχτών του) στα ΜΜΕ ήταν εντελώς διαφορετικές από ότι είχαμε παρακολουθήσει μέχρι σήμερα. Κύρια χαρακτηριστικά αυτής της στρατηγικής φαίνεται (όλο και πιο καθαρά) να είναι:

1. Η ένταση της πόλωσης σε όλα τα επίπεδα. Ο ΒΒ καταλαβαίνει ότι πλέον η υποψηφιότητα Σκανδαλίδη λειτουργεί ως "ενδιάμεση στάση" αυτών που δεν τον θέλουν για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ , αλλά και αυτών που "συνήθως πάνε με τον νικητή". Έτσι επιχειρείται κατ' αρχήν να εμφανιστεί σαφές δίλημμα μεταξύ ΒΒ και ΓΑΠ , με έμφαση στο ότι ο πρώτος είναι ενωτικός και ο δεύτερος (δήθεν) διχαστικός , ενώ σε δεύτερο επίπεδο στόχος είναι να πάει με κάθε θυσία η εκλογή στο δεύτερο γύρο , ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί το επιχείρημα απέναντι στον ΓΑΠ ότι "δεν εκφράζει την πλειοψηφία των μελών και φίλων". Αποκορύφωμα αυτής της τακτικής η χτεσινή του φράση " Ή τώρα ή ποτέ, αν δεν φύγει τώρα δεν θα φύγει ποτέ, ούτε αν χάσει τις εκλογές" (!!)
2. Η (με γεωμετρική πρόοδο) κλιμακούμενη αμφισβήτηση των διαδικασιών της εκλογής της 11/11 , του μητρώου μελών και φίλων , των νέων εγγραφών και της συμπεριφοράς του "κομματικού μηχανισμού" προς εξυπηρέτηση μιας υποψηφιότητας (αυτής του Προέδρου). Η αμφισβήτηση αυτή είναι προφανές ότι έχει στόχο να πείσει το εκλογικό σώμα ότι το παιχνίδι είναι "στημένο". Τι άλλο μπορούν να σημαίνουν φράσεις όπως " ο Πρόεδρος δεν παίζει με τίμια χαρτιά"?
3. Η παραίτηση (προοδευτικά) από την πραγματική πολιτική αντιπαράθεση (που τόσο διακηρυσσόταν μέχρι προχτές, άσχετα αν τα κείμενα που διακινούνταν ήταν άχρωμα και άοσμα) και η ανταπόκριση στις πρακτικές περί "συνωμοσιών " και "υπονομευτών" με μοναδικό στόχο την απογοήτευση των πολιτών - ψηφοφόρων για την πολιτική αντιπαράθεση και την αποχή τους από την εκλογή. Απόδειξη τα επικοινωνιακά Non -paper που κυκλοφορούν μαζικά δυο μέρες τώρα και δίνουν "γραμμή" στους υποστηριχτές. Γιατί σε πείσμα όλων όσων γράφονται τις τελευταίες ημέρες από τις εφημερίδες (ερμηνεύοντας δήθεν τις δημοσκοπήσεις) ότι η ευρύτερη κοινωνία προτιμάει τον ΒΒ, στο στρατόπεδο του ΒΒ ξέρουν πολύ καλά ότι η αυξημένη συμμετοχή στην εκλογή της 11/11 (πάνω και από τα επίπεδα του 2004) θα είναι συντριπτικά υπέρ του ΓΑΠ και αυτό προσπαθούν τώρα (και θα προσπαθήσουν περισσότερο τις επόμενες μέρες με κάθε μέσο) να αποτρέψουν.
   
4. Η προσπάθεια ενίσχυσης του προσωπικού πολιτικού του προφίλ που πλήττεται από την ίδια του την άστοχη έως προκλητική πολιτική συμπεριφορά μετά τις 16/9 και η υποψία αυτοκριτικής για τα πρόσφατα λάθη του. Έτσι μας είπε χθες ότι "είμαι ένας από σας, δεν ανήκω σε πολιτικά τζάκια, δεν είμαι αλαζονικός και ούτε θα μπορούσα να είμαι". Ο ΒΒ καταλαβαίνει ότι όσο κι αν πολλοί τον θεωρούν ικανότατο πολιτικό (με τα μέτρα και σταθμά του ισχύοντος πολιτικού συστήματος), υστερεί σε δύο βασικά πράγματα : Πρώτον δεν μπορεί να μιλήσει στην καρδιά των Πασόκων και δεύτερον δεν πείθει ότι έχει δικές του νέες ριζοσπαστικές και καινοτόμες ιδέες, αλλά υπόσχεται μόνο ότι αυτός "μπορεί να τα αλλάξει όλα" και να τα κάνει καλύτερα από ότι ο ΓΑΠ (έστω κι αν αυτά τα "όλα" είναι ιδέες του ΓΑΠ).
   

Συμπερασματικά το προεκλογικό "οπλοστάσιο" του ΒΒ φτωχαίνει δραματικά σε περιεχόμενο και δείχνει να παίρνει τη μορφή μιας (πιθανόν επικίνδυνης) μεθοδολογίας "αξιοπρεπούς ήττας".

Απέναντι σε αυτή την τακτική εμείς οι πολίτες που στηρίζουμε τον ΓΑΠ και την πολιτική του πρόταση δεν πρέπει να εφησυχάζουμε , διακρίνοντας πλέον το αναμενόμενο θετικό αποτέλεσμα. Ούτε να επαναπαυόμαστε σε λογικές ανάδειξης "υπονομευτών" και "συνωμοσιών" που αγγίζουν ίσως μια μερίδα των (παλαιών κυρίως) ψηφοφόρων, αλλά δεν ενδιαφέρουν το μέσο πολίτη. Μην υποτιμάμε τους πολίτες , γνωρίζουν πολύ καλά το ρόλο και τη στάση όλων ανεξαίρετα. Σε αυτή τη μίζερη λογική του "καταλληλότερου" , και ανεξάρτητα από την κεντρική προεκλογική καμπάνια του ΓΑΠ, όπως θα εξελιχθεί τις επόμενες μέρες, εμείς οι πολίτες πρέπει να αντιτάξουμε με πείσμα δύο πράγματα :

• τον πολιτικό διάλογο για το ΠΑΣΟΚ της επόμενης μέρας , για την δημοκρατική παράταξη της επόμενης μέρας, για την κοινωνία της επόμενης μέρας, μια κοινωνία των αξιών, της ανατροπής , της λαϊκής συμμετοχής. Να συζητήσουμε με όλους τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ αλλά και ευρύτερα, τι ΠΑΣΟΚ θέλουμε , να ακούσουμε τους προβληματισμούς τους, να πούμε την άποψη μας, να συμφωνήσουμε στη συμμετοχή.
• την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή στην εκλογή της 11ης Νοεμβρίου. Μια συμμετοχή που θα προκύψει από τον διάλογο που θα προηγηθεί και που δεν θάναι απλά μια ξερή επιλογή προσώπου αλλά μια επιλογή πολιτικής πρότασης και ταυτόχρονα μια απαίτηση κοινωνικής λογοδοσίας από την επόμενη μέρα.

Γιατί όπως πολύ σωστά έγραψε ο Mike : " "εγώ δεν μπορώ να ερωτευθώ κανέναν πολιτικό ηγέτη, υπαρκτό ή υποθετικό. Θα ερωτευόμουν όμως πολιτικές που απορρέουν από την ιδεολογική αποθήκη της σύγχρονης παγκόσμιας κεντροαριστεράς και βρίσκονται υπό τον διαρκή έλεγχο ηθικών κανόνων και κωδίκων."