Είναι κοινή διαπίστωση, ότι εδώ και πολλά χρόνια στους κόλπους του ΠΑ.ΣΟ.Κ υπήρξε ένα γενικό «βόλεμα», το οποίο στηριζόταν ως επί το πλείστον στον εναγκαλισμό με την εξουσία και στην διαχείρισή της με σκοπό την διαιώνιση των πάσης φύσεως προνομίων που απορρέουν από αυτή .
Αυτό το βόλεμα διέπνεε όλα σχεδόν τα επίπεδα της οργανωτικής και πολιτικής δομής του Κινήματος αλλά κυριαρχούσε ιδιαίτερα μεταξύ των λεγόμενων «ηγετικών» και «κορυφαίων» στελεχών. Αυτά τα στελέχη , σε μια μακρά διαδρομή πολλών ετών , ενώ είχαν την ευθύνη να διατηρούν το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα του Κινήματος , να φροντίζουν για την αναζωογόνηση και ανανέωση του, την πολιτική διαπαιδαγώγηση των νέων, να αφουγκράζονται τις μεταβαλλόμενες ανάγκες της κοινωνίας και να εργάζονται για την επίλυση των ζωτικών προβλημάτων πλατιών κοινωνικών στρωμάτων συμβιβάστηκαν και προτίμησαν να διαλέξουν «εύκολους» δρόμους.
Έτσι αφού εγκαθίδρυσαν “τοποτηρητές” σε όλη την οργανωτική δομή του Κινήματος με καθήκον την περιφρούρηση των κεκτημένων τους αναλώθηκαν στην διαχείριση της δημόσιας εικόνας τους , αξιοποιώντας τα προνόμια τους. Ο στείρος κυβερνητισμός, χωρίς την ενασχόληση και επίλυση των πραγματικών προβλημάτων του κοινωνικού συνόλου , η απεμπόληση των βασικών Αρχών και Διακυρήξεων που αλλοίωσαν την ιδεολογικο- πολιτική φυσιογνωμία του Κινήματος, το κόμμα συνασπισμός “παραγόντων” και “αξιωματούχων”, το κόμμα μηχανισμός βουλευτών χωρίς κοινωνική βάση και πολιτικά χαρακτηριστικά, συνέθεσαν την εικόνα του Κινήματος για πολλά χρόνια.
Η λειτουργία πολλών εξ’ αυτών των «ηγετικών – κορυφαίων» στελεχών, ιδιαίτερα δε στο χρονικό διάστημα 1996 – 2004, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της εικόνας που περιγράφουμε καθώς και στη σταδιακή μετάλλαξη του Κινήματος σε ένα Διαχειριστικό Κόμμα εξουσίας που στήριζε εν πολλής την ύπαρξη του στην ένδοξη ιστορία του και στην διαχείριση της εξουσίας.
Οφείλουμε να τονίσουμε ότι πολλοί εξ’ αυτών συνέβαλαν θετικά σε ριζοσπαστικές αλλαγές και προσέφεραν πολλά στη μακροχρόνια πορεία του Κινήματος, όμως εδώ και αρκετό καιρό δείχνουν “στεγνωμένοι”, “μαραζωμένοι”, συμβιβασμένοι, βολεμένοι, μακριά από το λαό και σε μεγάλο βαθμό απαξιωμένοι από την κοινωνία. Σήμερα φαίνεται ότι αγωνιούν περισσότερο για το δικό τους μέλλον και όχι για τα προβλήματα των πολιτών και για μέλλον του Κινήματος. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές και στους πολίτες πλέον. Ευθύνονται καθοριστικά για την έλλειψη συνέχειας και για τις χαμένες γενεές στελεχών για το Κίνημα μας. Δεν μπορούν ακόμα και αν πραγματικά το θέλουν να σηματοδοτήσουν την νέα αρχή.
Η συστράτευση αρκετών εξ’ αυτών στην πλευρά του προέδρου του Κινήματος δεν ακυρώνει την πολιτική τους διαδρομή και δεν τους απαλλάσσει από τις σοβαρότατες ευθύνες που έχουν για τη σημερινή κατάσταση. Το ίδιο ισχύει και για κάποιους άλλους που ψάχνουν για «αρχηγό» ικανό να τους διασφαλίσει τη διαιώνιση των προνομίων τους.
Ακόμη και σήμερα που οι ίδιοι αναλύουν με πολύ εύστοχο εύκολο και γλαφυρό τρόπο το γιατί χάσαμε , που μιλούν για την χαμένη πολιτική μας ταυτότητα για την ανύπαρκτη ψυχική ενότητα και αλληλεγγύη, για τη χαμένη συντροφικότητα, για την αλλοτρίωση, τον εκφυλισμό, την αλαζονεία της εξουσίας, για την απομάκρυνση από την κοινωνία και από τα προβλήματα των πολιτών, δίνουν την εντύπωση ότι οι ίδιοι ήταν κάπου αλλού και ότι όλα αυτά που περιγράφουν και αναλύουν δεν τους πολυαφορούν!
Κανένα ίχνος αυτοκριτικής ! Καμία παραίτηση ! Καμιά γενναιότητα !
Αλήθεια με ποιο κύρος και αξιοπιστία θα αξιώνουν αύριο , όπως έκαναν και στο πρόσφατο παρελθόν να αναλάβει τις ευθύνες και να παραιτηθεί κάποιο μέλος της κυβέρνησης , όταν οι ίδιοι, ως συμμετέχοντες επί χρόνια στα ανώτερα πολιτικά όργανα του κινήματος δεν ανέλαβαν ποτέ τις ευθύνες τους και βεβαίως δεν έχουν ποτέ παραιτηθεί ?
Πρέπει να καταλάβουν ότι είναι μέρος του προβλήματος, αν όχι το ίδιο το πρόβλημα και η προσπάθειά τους να πρωταγωνιστήσουν και σήμερα αποτελεί τροχοπέδη στην εξέλιξη και ανανέωση που απαιτεί η νέα αρχή. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι είναι παντελώς αδύνατο να εκφράσουν το αύριο.
Εάν πραγματικά επιθυμούν να προσφέρουν στην προσπάθεια αναγέννησης και επανίδρυσης του Κινήματος δεν έχουν παρά να διαλύσουν τα σώματα των πραιτοριανών τους που εδώ και πολλά χρόνια με τη συμπεριφορά τους προκαλούν, και εκθέτουν το Κίνημα και απομακρύνουν τους πολίτες από αυτό, και να κάνουν μερικά βήματα πιο πίσω.
(συνεχίζεται)
Αυτό το βόλεμα διέπνεε όλα σχεδόν τα επίπεδα της οργανωτικής και πολιτικής δομής του Κινήματος αλλά κυριαρχούσε ιδιαίτερα μεταξύ των λεγόμενων «ηγετικών» και «κορυφαίων» στελεχών. Αυτά τα στελέχη , σε μια μακρά διαδρομή πολλών ετών , ενώ είχαν την ευθύνη να διατηρούν το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα του Κινήματος , να φροντίζουν για την αναζωογόνηση και ανανέωση του, την πολιτική διαπαιδαγώγηση των νέων, να αφουγκράζονται τις μεταβαλλόμενες ανάγκες της κοινωνίας και να εργάζονται για την επίλυση των ζωτικών προβλημάτων πλατιών κοινωνικών στρωμάτων συμβιβάστηκαν και προτίμησαν να διαλέξουν «εύκολους» δρόμους.
Έτσι αφού εγκαθίδρυσαν “τοποτηρητές” σε όλη την οργανωτική δομή του Κινήματος με καθήκον την περιφρούρηση των κεκτημένων τους αναλώθηκαν στην διαχείριση της δημόσιας εικόνας τους , αξιοποιώντας τα προνόμια τους. Ο στείρος κυβερνητισμός, χωρίς την ενασχόληση και επίλυση των πραγματικών προβλημάτων του κοινωνικού συνόλου , η απεμπόληση των βασικών Αρχών και Διακυρήξεων που αλλοίωσαν την ιδεολογικο- πολιτική φυσιογνωμία του Κινήματος, το κόμμα συνασπισμός “παραγόντων” και “αξιωματούχων”, το κόμμα μηχανισμός βουλευτών χωρίς κοινωνική βάση και πολιτικά χαρακτηριστικά, συνέθεσαν την εικόνα του Κινήματος για πολλά χρόνια.
Η λειτουργία πολλών εξ’ αυτών των «ηγετικών – κορυφαίων» στελεχών, ιδιαίτερα δε στο χρονικό διάστημα 1996 – 2004, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της εικόνας που περιγράφουμε καθώς και στη σταδιακή μετάλλαξη του Κινήματος σε ένα Διαχειριστικό Κόμμα εξουσίας που στήριζε εν πολλής την ύπαρξη του στην ένδοξη ιστορία του και στην διαχείριση της εξουσίας.
Οφείλουμε να τονίσουμε ότι πολλοί εξ’ αυτών συνέβαλαν θετικά σε ριζοσπαστικές αλλαγές και προσέφεραν πολλά στη μακροχρόνια πορεία του Κινήματος, όμως εδώ και αρκετό καιρό δείχνουν “στεγνωμένοι”, “μαραζωμένοι”, συμβιβασμένοι, βολεμένοι, μακριά από το λαό και σε μεγάλο βαθμό απαξιωμένοι από την κοινωνία. Σήμερα φαίνεται ότι αγωνιούν περισσότερο για το δικό τους μέλλον και όχι για τα προβλήματα των πολιτών και για μέλλον του Κινήματος. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές και στους πολίτες πλέον. Ευθύνονται καθοριστικά για την έλλειψη συνέχειας και για τις χαμένες γενεές στελεχών για το Κίνημα μας. Δεν μπορούν ακόμα και αν πραγματικά το θέλουν να σηματοδοτήσουν την νέα αρχή.
Η συστράτευση αρκετών εξ’ αυτών στην πλευρά του προέδρου του Κινήματος δεν ακυρώνει την πολιτική τους διαδρομή και δεν τους απαλλάσσει από τις σοβαρότατες ευθύνες που έχουν για τη σημερινή κατάσταση. Το ίδιο ισχύει και για κάποιους άλλους που ψάχνουν για «αρχηγό» ικανό να τους διασφαλίσει τη διαιώνιση των προνομίων τους.
Ακόμη και σήμερα που οι ίδιοι αναλύουν με πολύ εύστοχο εύκολο και γλαφυρό τρόπο το γιατί χάσαμε , που μιλούν για την χαμένη πολιτική μας ταυτότητα για την ανύπαρκτη ψυχική ενότητα και αλληλεγγύη, για τη χαμένη συντροφικότητα, για την αλλοτρίωση, τον εκφυλισμό, την αλαζονεία της εξουσίας, για την απομάκρυνση από την κοινωνία και από τα προβλήματα των πολιτών, δίνουν την εντύπωση ότι οι ίδιοι ήταν κάπου αλλού και ότι όλα αυτά που περιγράφουν και αναλύουν δεν τους πολυαφορούν!
Κανένα ίχνος αυτοκριτικής ! Καμία παραίτηση ! Καμιά γενναιότητα !
Αλήθεια με ποιο κύρος και αξιοπιστία θα αξιώνουν αύριο , όπως έκαναν και στο πρόσφατο παρελθόν να αναλάβει τις ευθύνες και να παραιτηθεί κάποιο μέλος της κυβέρνησης , όταν οι ίδιοι, ως συμμετέχοντες επί χρόνια στα ανώτερα πολιτικά όργανα του κινήματος δεν ανέλαβαν ποτέ τις ευθύνες τους και βεβαίως δεν έχουν ποτέ παραιτηθεί ?
Πρέπει να καταλάβουν ότι είναι μέρος του προβλήματος, αν όχι το ίδιο το πρόβλημα και η προσπάθειά τους να πρωταγωνιστήσουν και σήμερα αποτελεί τροχοπέδη στην εξέλιξη και ανανέωση που απαιτεί η νέα αρχή. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι είναι παντελώς αδύνατο να εκφράσουν το αύριο.
Εάν πραγματικά επιθυμούν να προσφέρουν στην προσπάθεια αναγέννησης και επανίδρυσης του Κινήματος δεν έχουν παρά να διαλύσουν τα σώματα των πραιτοριανών τους που εδώ και πολλά χρόνια με τη συμπεριφορά τους προκαλούν, και εκθέτουν το Κίνημα και απομακρύνουν τους πολίτες από αυτό, και να κάνουν μερικά βήματα πιο πίσω.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου