Για Γέλια ή για κλάμματα?

Δεν έχω γράψει τίποτα για την "Ζαχοπουλιάδα" μέχρι σήμερα (ούτε παλιότερα για τους κουμπάρους, τον Βαρθολομαίο,τον Μαγγίνα και όλα τα καλόπαιδα της κυβέρνησης), όχι γιατί ζω εκτός πραγματικότητας, αλλά επειδή δεν νομίζω ότι μπορώ να προσθέσω κάτι ενδιαφέρον στο θέμα.

Διάβασα όμως χθες τη "στήλη άλατος" του Δημήτρη Δανίκα στα ΝΕΑ και μου άρεσε :

" Το ΠΡΩΙ στην εκκλησία, τη νύχτα στην πιο ανατριχιαστική ακολασία. Αμ γιατί νομίζετε ο ένας μετά τον άλλον ρίχνονται οικειοθελώς στο ταξίδι το μεγάλο; Για τις εξωσυζυγικές τους απιστίες. Να γελάσω. Αν ήταν έτσι, τα δύο τρίτα της επικράτειας θα είχαν γκρεμιστεί από τα μπαλκόνια. Για παράνομες συναλλαγές. Στην Ιαπωνία μπορεί, στο Ελλάντα ούτε μία στο εκατομμύριο. Για ναρκωτικά. Είδατε εσείς κανέναν πολιτικό των Ζωνιανών και άλλων φουντοειδών περιοχών να λυγίζει, έστω υποκριτικώς; Ούτε η πιο μικρή τρίχα της κεφαλής τους. Για εμπόριο λευκής σαρκός. Καλά τώρα. Ο νταβατζής εκλαμβάνεται ως κοινωνικός λειτουργός. Τότε; Σκεφτείτε. Ποιο το κακούργημα που κανείς δεν μπορεί να αντέξει; Τι είναι αυτό που στο άκουσμά του θα έστελνε σύμπασα τη Ν.Δ. στα τάρταρα της απόλυτης, ολοσχερούς ανυποληψίας και ανυπαρξίας; Μη βιάζεστε. Αν ο μηχανισμός δεν το κουκουλώσει, τότε η αλήθεια και η αποσβολωμένη και οργισμένη κοινωνία σαν ατομική βόμβα θα τους εξοντώσει! "