Περί ομίλων και ρευμάτων ...

Ακούω και διαβάζω τις τελευταίες μέρες πάλι για "κύκλους" και "ρεύματα" που αλληλοαπειλούνται για "διασπαστικές κινήσεις" και δεν αισθάνομαι καθόλου καλά, γιατί θεωρώ ότι αυτοί που παρεμβαίνουν "μιλάνε χωρίς τον ξενοδόχο"**.

Είχα γράψει παλιότερα :

" Όσο και να ανοίξουμε το κόμμα, όσο και να γιατρέψουμε τις παθογένειες, όσο και να σπάσουμε τα αυγά, πάλι δεν μπορούμε (και δεν πρέπει ) να εμποδίσουμε τους πολίτες να εκφράζονται μέσα από συλλογικότητες που αυτοί επιλέγουν. Και ο δικός μας στόχος δεν πρέπει να είναι να τους κατακρίνουμε, αλλά να τους στηρίζουμε και να τους σεβόμαστε. Γιατί απλά το κόμμα είναι η έκφραση ενός συστήματος τυπικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, και δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί από αυτό. Αντίθετα η κοινωνία των πολιτών, οι οργανώσεις της, οι
συλλογικότητες νέου τύπου που αναπτύσσονται είναι ο νέος πόλος της συμμετοχικής δημοκρατίας, που δεν μπορεί να μπει στα ίδια κανάλια, δεν μπορεί να εκφραστεί μέσα στα κόμματα αποκλειστικά, και δεν πρέπει να εκφραστεί."

Αν λοιπόν κάποιοι σήμερα θεωρούν πως πρέπει να λειτουργήσουν στην κοινωνία κάτω απο την σκέπη μιας νέας συλλογικότητας, είναι ελεύθεροι να το κάνουν, αρκεί αυτή να είναι ανοιχτή στους πολίτες και στην κοινωνία και διαφανής ως προς το πολιτικό της περιεχόμενο και τη δράση της. Η επιλογή τους πρέπει να γίνει σεβαστή και μακάρι η παρέμβαση τους στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι να είναι αποτελεσματική.

Αν όμως αυτή η νέα συλλογικότητα δημιουργηθεί με αποκλειστικό σκοπό να στεγάσει αυτούς που αυτοανακηρύσσονται "ρεύμα εσωκομματικής αντιπολίτευσης" και εν δυνάμει επόμενη ηγεσία - αμφισβητώντας στην ουσία άμεσα την τωρινή - τότε αυτή η εκτός κόμματος διάταξη δεν αποτελεί καλό παράδειγμα συμμετοχικής δημοκρατίας αλλά κακό παράδειγμα αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, που δεν σέβεται τη βασική αρχή της πλειοψηφίας και μάλιστα μιας πλατιάς λαϊκής πλειοψηφίας.

Αυτοί λοιπόν που σκέπτονται έτσι να λειτουργήσουν στο προσεχές μέλλον πρέπει να καταλάβουν ότι ναι μεν συχνά η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά οι απαντήσεις στα ίδια σημαντικά πολιτικά ερωτήματα ΑΛΛΑΖΟΥΝ.

-------------------------------------------------------------------------------------------

**Το εμπιστευτικό έγγραφο της βρετανικής πρεσβείας στην Αθήνα προς το Φόρεϊν Οφις με ημερομηνία 14 Φεβρουαρίου 1977-12-27 αναφέρεται στην κρίση που δημιουργήθηκε στη φοιτητική οργάνωση του ΠΑΣΟΚ που οδήγησε σε διαγραφές των διαφωνούντων με την ηγεσία του κόμματος. «Αρκετά μέλη του κεντρικού συμβουλίου της φοιτητικής οργάνωσης που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ», γράφει ο Βρετανός πρέσβης στην αναφορά του, «διαφώνησαν με την ηγεσία του κόμματος και θέλησαν να ακολουθήσουν δική τους γραμμή.

Σύμφωνα με πληροφορίες μου από πηγή πολύ κοντά στον Ανδρέα Παπανδρέου, οι διαφωνούντες ήθελαν όπως ο αριθμός των μελών του ΠΑΣΟΚ να παραμείνει σχετικά μικρός, με τα μέλη του να έχουν υψηλή κομματική εκπαίδευση, ενώ η γραμμή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ήταν η μαζική εγγραφή μελών του κόμματος.

Αποτέλεσμα αυτής της κρίσης ήταν να παραιτηθεί ο γενικός γραμματέας της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ Γ. Τζάθας και να διαγραφούν 14 από τα 28 στελέχη του Κεντρικού Συμβουλίου της φοιτητικής οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ. ».

Ο Γιώργος Παπανδρέου βρισκόταν τότε στην Μ.Βρετανία (φοιτούσε στο London School of Economics) μέλος της καθοδήγησης της κομματικής οργάνωσης και ήταν ένας απο αυτούς που διαφώνησε με την "γραμμή" της ηγεσίας. O Γαπ πίστευε πως δεν είχε δοθεί σε όλους συντρόφους η δυνατότητα να εκφράσουν ελεύθερα και ισότιμα τις απόψεις τους, πράγμα που κατά τη γνώμη του θα απέτρεπε σε μεγάλο βαθμό τις διαγραφές.