Είναι προφανές ότι η έννοια (σ.σ.δημοκρατία) έχει χάσει την διάσταση και το περιεχόμενο που είχε παλιά, όχι μόνο στην αρχαιότητα, αλλά και πριν 20-30 χρόνια. Πριν μερικά χρόνια η "δημοκρατία" τέλειωνε στην έννοια της δημοκρατικής διαδικασίας για την επιλογή Κυβέρνησης. Ο πολίτης αισθανόταν ότι ψηφίζοντας ένα κόμμα εκπλήρωνε το δικαίωμα-καθήκον του και εξέφραζε την γνώμη του.
Φυσικά αυτό είχε βάση γιατί οι πολίτες μετείχαν ενεργά στα κόμματα, γιατί οι ιδεολογίες ήταν ξεκάθαρες και κυρίαρχες και γιατί τα πρόσωπα βρίσκονταν σε δεύτερο πρόσωπο, αν δεν είχαν ηγετικές ικανότητες και απλά υπηρετούσαν την ιδεολογία και το κόμμα.
Τώρα αυτό έχει καταρρεύσει οι πολίτες έχουν εκχωρήσει στα κόμματα εν λευκώ την άσκηση πολιτικής και εξουσίας. Τα κόμματα δεν έχουν τους ίδιους 'ιδεολογικούς' δεσμούς και έχουν αφήσει εν λευκώ την άσκηση εξουσίας στους αξιωματούχους. Αυτοί με την σειρά τους όταν δεν τους ασκείται πίεση ή όταν το ζήτημα είναι τεχνοκρατικό-πολύπλοκο έχουν αφήσει σε συμβούλους, μελετητές και εταιρίες την άσκηση της πολιτικής εξουσίας.
Επιπρόσθετα οι διακρατικές συμβάσεις, οι αποφάσεις των υπερεθνικών οργανισμών και η δύναμη της τηλεόρασης-εικόνας έχουν εξαφανίσει τελικά τη δυνατότητα στον πολίτη να ασκήσει πολιτική και να ελέγξει την εξουσία. Το τελειωτικό χτύπημα έρχεται από τον καταναλωτικό τρόπο ζωής μας, αλλά και από την οικονομική δυσπραγία που τελικά μας αφήνει ελάχιστον ελεύθερο χρόνο να ασχοληθούμε πραγματικά και ουσιαστικά με τα κοινά.
Συνεπώς η πραγματική δημοκρατία μπορεί να επιτευχθεί μόνο με σοβαρές αλλαγές στο σύστημα μας. Βασικό εργαλείο είναι η αποκέντρωση. Η πολιτεία οφείλει να θέσει κάποιους σταθερούς νόμους κανόνες και στην συνέχεια να εκχωρήσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση την λήψη, την υλοποίηση και τον αρχικό έλεγχο των αποφάσεων.
Η δεύτερη αλλαγή είναι ο εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας και της διοίκησης, ώστε τα ζητήματα να γίνονται κατανοητά και να φτάνουν πιο άμεσα και απλοποιημένα στον πολίτη.
Η τρίτη αλλαγή είναι η παιδεία και η πρόσβαση στη γνώση και την πληροφορία. Ακόμα και αν όλα τα παραπάνω γίνουν αν η μεγάλη μάζα των πολιτών δεν έχει ένα υψηλό μορφωτικό επίπεδο και την δυνατότητα να μαθαίνει για να μην γίνεται έρμαιο του "φόβου" ή επιτήδειων, τότε οι θεσμικές αλλαγές δεν θα βοηθήσουν πολύ.
Το τελευταίο βήμα είναι οι διαδικασίες διαβούλευσης. Το ΠΑΣΟΚ έχει προτείνει μια τέτοια μορφή σε ότι αφορά την επεξεργασία των Νόμων στο Εθνικό Κοινοβούλιο. Ανάλογη οφείλει να είναι η διαδικασία και στα αυτοδιοικητικά όργανα, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη ελευθερία.
Κρίσιμος παράγοντας σε όλα τα παραπάνω είναι η λειτουργία με μορφή "κοινότητας" και η ενδυνάμωση της "κοινωνικής οικονομίας", ζητήματα άγνωστα στην Ελλάδα.
Το 2006, λίγο πριν τις εκλογές για τους ΟΤΑ το ΠΑΣΟΚ είχε προτείνει ένα σχέδιο μεταρρύθμισης για την εσωτερική λειτουργία των Δήμων και την οργάνωσης της λήψης αποφάσεων και της διαπαραταξιακής συνεργασίας-λειτουργίας. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζονται και άλλα...
Φυσικά το ερώτημα σήμερα -εσωκομματικά- είναι: Πόσοι δήμαρχοι του ΠΑΣΟΚ έχουν εφαρμόσει έστω και άτυπα αυτές τις προτάσεις; Πόσοι έχουν καθιερώσει μια τέτοια λειτουργία διαβούλευσης με την δημοτική τους ομάδα και την τοπική δημοτική οργάνωση του κόμματος;
Δημοσιεύτηκε απο τον χρήστη petman στο eforum.gr.
Φυσικά αυτό είχε βάση γιατί οι πολίτες μετείχαν ενεργά στα κόμματα, γιατί οι ιδεολογίες ήταν ξεκάθαρες και κυρίαρχες και γιατί τα πρόσωπα βρίσκονταν σε δεύτερο πρόσωπο, αν δεν είχαν ηγετικές ικανότητες και απλά υπηρετούσαν την ιδεολογία και το κόμμα.
Τώρα αυτό έχει καταρρεύσει οι πολίτες έχουν εκχωρήσει στα κόμματα εν λευκώ την άσκηση πολιτικής και εξουσίας. Τα κόμματα δεν έχουν τους ίδιους 'ιδεολογικούς' δεσμούς και έχουν αφήσει εν λευκώ την άσκηση εξουσίας στους αξιωματούχους. Αυτοί με την σειρά τους όταν δεν τους ασκείται πίεση ή όταν το ζήτημα είναι τεχνοκρατικό-πολύπλοκο έχουν αφήσει σε συμβούλους, μελετητές και εταιρίες την άσκηση της πολιτικής εξουσίας.
Επιπρόσθετα οι διακρατικές συμβάσεις, οι αποφάσεις των υπερεθνικών οργανισμών και η δύναμη της τηλεόρασης-εικόνας έχουν εξαφανίσει τελικά τη δυνατότητα στον πολίτη να ασκήσει πολιτική και να ελέγξει την εξουσία. Το τελειωτικό χτύπημα έρχεται από τον καταναλωτικό τρόπο ζωής μας, αλλά και από την οικονομική δυσπραγία που τελικά μας αφήνει ελάχιστον ελεύθερο χρόνο να ασχοληθούμε πραγματικά και ουσιαστικά με τα κοινά.
Συνεπώς η πραγματική δημοκρατία μπορεί να επιτευχθεί μόνο με σοβαρές αλλαγές στο σύστημα μας. Βασικό εργαλείο είναι η αποκέντρωση. Η πολιτεία οφείλει να θέσει κάποιους σταθερούς νόμους κανόνες και στην συνέχεια να εκχωρήσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση την λήψη, την υλοποίηση και τον αρχικό έλεγχο των αποφάσεων.
Η δεύτερη αλλαγή είναι ο εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας και της διοίκησης, ώστε τα ζητήματα να γίνονται κατανοητά και να φτάνουν πιο άμεσα και απλοποιημένα στον πολίτη.
Η τρίτη αλλαγή είναι η παιδεία και η πρόσβαση στη γνώση και την πληροφορία. Ακόμα και αν όλα τα παραπάνω γίνουν αν η μεγάλη μάζα των πολιτών δεν έχει ένα υψηλό μορφωτικό επίπεδο και την δυνατότητα να μαθαίνει για να μην γίνεται έρμαιο του "φόβου" ή επιτήδειων, τότε οι θεσμικές αλλαγές δεν θα βοηθήσουν πολύ.
Το τελευταίο βήμα είναι οι διαδικασίες διαβούλευσης. Το ΠΑΣΟΚ έχει προτείνει μια τέτοια μορφή σε ότι αφορά την επεξεργασία των Νόμων στο Εθνικό Κοινοβούλιο. Ανάλογη οφείλει να είναι η διαδικασία και στα αυτοδιοικητικά όργανα, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη ελευθερία.
Κρίσιμος παράγοντας σε όλα τα παραπάνω είναι η λειτουργία με μορφή "κοινότητας" και η ενδυνάμωση της "κοινωνικής οικονομίας", ζητήματα άγνωστα στην Ελλάδα.
Το 2006, λίγο πριν τις εκλογές για τους ΟΤΑ το ΠΑΣΟΚ είχε προτείνει ένα σχέδιο μεταρρύθμισης για την εσωτερική λειτουργία των Δήμων και την οργάνωσης της λήψης αποφάσεων και της διαπαραταξιακής συνεργασίας-λειτουργίας. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζονται και άλλα...
Φυσικά το ερώτημα σήμερα -εσωκομματικά- είναι: Πόσοι δήμαρχοι του ΠΑΣΟΚ έχουν εφαρμόσει έστω και άτυπα αυτές τις προτάσεις; Πόσοι έχουν καθιερώσει μια τέτοια λειτουργία διαβούλευσης με την δημοτική τους ομάδα και την τοπική δημοτική οργάνωση του κόμματος;
Δημοσιεύτηκε απο τον χρήστη petman στο eforum.gr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου