Το ιστορικό του ΟΑΠ-ΔΕΗ και η καταστρατήγηση του Συντάγματος.

Τις τελευταίες μέρες το θέμα της απεργίας της ΔΕΗ και των διακοπών ρεύματος, σε συνδιασμό με την "ασφαλιστική μεταρρύθμιση" της κυβέρνησης, έχουν δημιουργήσει ένα πολιτικό σκηνικό όπου η κοινωνία ωθείται στο να επικρίνει συντεχνίες για την αντίδραση τους σε αφαίρεση (ασφαλιστικών και άλλων) προνομίων που (ίσως) δεν θάπρεπε να έχουν.

Η κυβέρνηση, και όχι μόνο, προσπαθεί συστηματικά να φέρει αντιμέτωπους τους απεργούς με την αγορά και τους καταναλωτές. Οι απεργοί φωνάζουν για το δίκιο τους, γιατί "τους γκρεμίζουν το σπίτι"! Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δείχνουν να αντιδρούν ενστερνιζόμενα αναγκαστικά τις θέσεις των συνδικαλιστών. Η δε κυβέρνηση ξεχνά τη δική της θέση πριν χρόνια, όταν ήταν στην αντιπολίτευση και ψήφιζε μαζί με την τότε κυβέρνηση (και πολύ συχνά και τα κόμματα της αριστεράς) τη δημιουργία εκατοντάδων μικρών και μεγάλων προνομιακών ταμείων ασφάλισης, κύρια στις επιχειρήσεις του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, αδιαφορώντας για τη βιωσιμότητα κύρια του ΙΚΑ!

Οι εργαζόμενοι λοιπόν δίκαια φωνάζουν σήμερα : "Γιατί μας παίρνετε αυτό που εσείς μας δώσατε ?"Και είναι οι τελευταίοι που έχουν σήμερα την πολιτική ευθύνη! Η αγορά, οι καταναλωτές δίκαια φωνάζουν, γιατί δεν ήταν αυτοί που έδωσαν προνόμια σε συντεχνίες, ούτε καν ενημερώθηκαν για την παροχή τέτοιων προνομίων. Η πολιτική ευθύνη ανήκει στις εκάστοτε κυβερνήσεις , αλλά και στη Βουλή των Ελλήνων που νομοθέτησε κατά καιρούς. Και η σημερινή πολιτική στάση θα έπρεπε, για να είναι πιστευτή, να κάνει κριτική και αυτοκριτική στο παρελθόν και να προτείνει ενιαία και ξεκάθαρη λύση που θα δώσει πραγματικά διέξοδο στο ασφαλιστικό ζήτημα, διέξοδο που θα εγγυάται το ισότιμο δικαίωμα όλων στην εργασία, στην ασφάλιση και στην συνταξιοδότηση.

Ας δούμε όμως το παράδειγμα του Οργανισμού Ασφάλισης Προσωπικού ΔΕΗ.

Το Ταμείο αυτό ιδρύθηκε το 1999 με τον Νόμο 2773/99. Η "αναγκαιότητα ίδρυσης" του προέκυψε με την πολιτική απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη για ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, βάση της οδηγίας 96/92 της ΕΕ για απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας. Η ΔΕΗ έπρεπε για το σκοπό αυτό να μετατραπεί σε ΑΕ, δηλαδή σε ΝΠΙΔ απο ΝΠΔΔ που ήταν μέχρι τότε. Τον νόμο στη Βουλή ψήφισαν ΜΑΖΙ το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ!

Η Κυβέρνηση επέλεξε τότε, για να αμβλύνει τις αντιδράσεις των συνδικάτων και των εργαζομένων στην ιδιωτικοποίηση, να τους χρυσώσει το χάπι - κατά παράβαση του συντάγματος, και αυτό έχει σημασία - με ένα αποκλειστικά δικό τους ασφαλιστικό ταμείο. Μάλιστα φρόντισε να παραχωρήσει ατελώς (!) όλη την ακίνητη και κινητή περιουσία που διαχειριζόταν μέχρι τότε και εξυπηρετούσε τους ασφαλισμένους (παιδικοί σταθμοί, αποθεματικό, κτίρια υγειονομικής φροντίδας κλπ) στον εν λόγω ταμείο. Δεσμεύτηκε δε - επίσης κατά παράβαση των ευρωπαϊών οδηγιών, βλ. εδώ και Ολυμπιακή - και για χρηματοδότηση του Ταμείου απο τον κρατικό Προϋπολολογισμό, όποτε αυτό κριθεί στο μέλλον αναγκαίο, ενώ συμφώνησε με τους εργαζόμενους να διαχειρίζεται μαζί τους το αποθεματικό επενδύοντας το στην επιχείρηση και καθιστώντας στην ουσία το Ταμείο μέτοχο της νέας επιχείρησης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Νόμο στο άρθρο 34 (Κύρωση σύμβασης ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ - Υπουργού Ανάπτυξης), που αναφέρεται στην ίδρυση του Ταμείου, αναφέρεται επι λέξει το εξής:

" Είναι άλλωστε γνωστό ότι κατά το Σύνταγμα και τη σχετική νομολογία του Συμβουλίου Επικρατείας δεν είναι θεμιτό να εκτελείται έργο υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης από ανώνυμη εταιρεία ή νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου."

Τι σημαίνει αυτό? Πολύ απλά ότι παρακάμπτουμε κατα το πως μας βολεύει το Σύνταγμα και θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών και , αντί να εντάξουμε εξ αρχής τους εργαζόμενους της ΔΕΗ στο ταμείο που ασφαλίζονται - βάσει συντάγματος - όλοι οι εργαζόμενοι της χώρας που εργάζονται σε ΝΠΙΔ, και αυτό είναι το ΙΚΑ, τους φτιάχνουμε με νόμο ένα δικό τους, καθιστώντας τους αντικειμενικά προνομιούχους.

Και αυτό φυσικά δεν έγινε μόνο στην ΔΕΗ, έγινε σχεδόν σε όλο τον Δημόσιο Τομέα! Και επειδή φυσικά με αυτό τον τρόπο το ΙΚΑ έχασε τεράστια ποσά εισφορών που δικαιούνταν, και επειδή η εισφοροδιαφυγή στι ΙΚΑ ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε σοβαρά , απο οποιαδήποτε κυβέρνηση (ούτε και απο την σημερινή), σήμερα τρέχουμε να συμμαζέψουμε τα .... ασυμμάζευτα ... Και βέβαια για να τα συμμαζέψουμε, πρέπει να "κόψουμε" προνόμια που δόθηκαν για να "κάνουμε τη δουλειά μας" .

Επαναλαμβάνω όμως, για να μην παρεξηγηθώ : Οι τελευταίοι που έχουν πολιτική ευθύνη για το θέμα, αλλά και γενικότερα για τα ασφαλιστικά παράδοξα και αδιέξοδα είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

Για την ιστορία (και μόνο) τις διαπραγματεύσεις και τη συμφωνία για τη δημιουργία του ΟΑΠ-ΔΕΗ υπέγραψε εκ μέρους της κυβέρνησης Σημίτη, ο τότε υπουργός Ανάπτυξης Ε.Βενιζέλος, ενώ το Νόμο υπογράφουν, εκτός απο τον ίδιο οι Βάσω Παπανδρέου (Δημόσιας Διοίκησης κι Αποκέντρωσης), Γιάννος Παπαντωνίου (Οικονομικών), Κώστας Λαλιώτης (ΠΕΧΩΔΕ), Μ. Παπαϊωάννου (Κοινωνικών Ασφαλίσεων), Ε.Γιαννόπουλος (Δικαιοσύνης) και Τάσος Μαντέλης (Μεταφορών).