Καιρό τώρα γράφω σε αυτό το ιστολόγιο ότι το "ασφαλιστικό ζήτημα" , όπως τίθεται στην Ελλάδα, δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να οδηγήσει σε οριστική λύση, παρά μόνο σε επιδείνωση της κατάστασης . Και αναφέρομαι στην αντιμετώπιση του θέματος από το σύνολο τυ πολιτικού συστήματος.
Είχα γράψει και παλιότερα για τη Γερμανία , τον Σρέντερ και την Agenda 2010, προσπαθώντας να "δείξω" μια διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί .
Ενα δημοσίευμα της χτεσινής Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας , έρχεται να με επιβεβαιώσει με πανηγυρικό τρόπο , αν και δεν καταλαβαίνω τώρα πια τι νόημα έχει.
Ξεχωρίζω ένα πράγμα που είναι πραγματικά εξαιρετικά ενδιαφέρον και δείχνει πόσο εκτός πραγματικότητας :
Είχα γράψει και παλιότερα για τη Γερμανία , τον Σρέντερ και την Agenda 2010, προσπαθώντας να "δείξω" μια διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί .
Ενα δημοσίευμα της χτεσινής Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας , έρχεται να με επιβεβαιώσει με πανηγυρικό τρόπο , αν και δεν καταλαβαίνω τώρα πια τι νόημα έχει.
Ξεχωρίζω ένα πράγμα που είναι πραγματικά εξαιρετικά ενδιαφέρον και δείχνει πόσο εκτός πραγματικότητας :
" ... Πόσα χρόνια χρειάστηκε για να καταλήξουν οι Σουηδοί; Δώδεκα! Και ο διάλογος διεξήχθη μόνο μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, χωρίς να εμπλακούν τα συνδικάτα. Το περίφημο σουηδικό εγχείρημα είναι το απόλυτο παράδειγμα προς μίμηση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την κοινωνική συναίνεση, την ομαλότητα μετάβασης, αλλά και την ενημέρωση. Στο τέλος της διαδικασίας κάθε πολίτης ξεχωριστά, έλαβε προσωπική επιστολή από την (σοσιαλιστική) κυβέρνηση, μέσω της οποίας ενημερωνόταν για τις αλλαγές που τον αφορούσαν προσωπικά!..."
6 σχόλια:
Στέφανε το διάβασα και εγω και μελαγχόλησα!
Παναγιώτη δεν πρέπει να μελαγχολούμε, πρέπει να ουρλιάζουμε να ΑΛΛΑΞΕΙ κάτι σε αυτό χάλι που λέγεται Ελληνικό Δημόσιο και Δημόσια Διαβούλευση στην Ελλάδα ... της Βουλής συμπεριλαμβανομένης , γιατί και σε αυτή την τριήμερη διαδικασία της πρότασης μομφής , οι ομιλίες βουλευτών που είχαν , έστω αρχή και τέλος, μετριόντουσαν στα δάκτυλα του ενός χεριού! Οι βουλευτές μας (το "μας" πάει στο Ελληνες) δεν είναι πιά εισηγητές και ομιλητές ... είναι ατακαδόροι!
Η κοινωνική πολιτική της Σουηδίας είχε πάντα και εξακολουθεί να έχει και με δεξιά κυβέρνηση ως κυρίαρχο στα προγράμματά της το σεβασμό στον πολίτη...αυτό έχει απλά δημιουργήσει κουλτούρα...Αυτή που λείπει σε σειρά θέματα στους Ελληνες...τώρα το ασφαλιστικό είναι το πρόβλημα; Σιγά...εδώ δεν έχουμε κουλοτούρα σεβασμού στον ελληνα μαθητή...και γι' αυτόν τον τρέχουμε στην παραπαιδεία...
Οσο για την εκτόνωση των βουλευτών (μας) "μια απ' όλα παρακαλώ" και με μπόλικη κρεμμύδι...
Η τηλεόραση έχει αναλάβει κι αυτωνών την διαπαιδαγώγιση όσο για τον τηλεθεατή δεν χρειάζεται παρά τηλεκοντρόλ...Γι' αυτό μικρό καλάθι...ή σπόρους που λέει κι ο πόλις ;)))
@tractatus
δεν ξερω κατά πόσο η γραφειοκρατία του δημοσίου και ο απίστευτος "ρεμπελισμός" των υπαλλήλων αντιμετωπίζεται με δημιουργία κουλτούρας...
δια βίου εκπαίδευση το λένε...αλλά για την κουλτούρα δεν ξέρω ίσως με ανταλλαγές erasmus υποχρεωτικά σε άλλες χώρες...μπορεί και να τους άρεσε και να μάθαιναν και κάτι..;)
Παιδιά, δείτε και τον δημιουργικό ρόλο των συνδικάτων στα επιτυχημένα μεταρρυθμιστικά παραδείγματα. Stefan, νομίζω ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κακή ποιότητα της δημόσιας κοινωνικής διαβούλευσης οφείλεται στην συντεχιακή και μυωπική λογική των συνδικάτων. Με λίγα λόγια, όλοι οι θεσμικοί, πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς λειτουργούν ανορθολογικά, αναποτελεσματικά και αναχρονιστικά. Όσο για τα σχόλιά σας, συμφωνώ απόλυτα. Για τους βουλευτές έγραψα λίγες γραμμές κι εγώ προχθές
Δημοσίευση σχολίου