Τσάϊ και συμπάθεια ... και καλό καλοκαίρι

Ένας περιχαρής Γιάννης Πρετεντέρης παρουσίασε χθες βράδυ την τελευταία δημοσκόπηση της σεζόν, η οποία ξαναφέρνει την διαφορά ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στις κλασσικές 3,5 μονάδες και τη διαφορά Καραμανλή - Παπανδρέου στις 20 μονάδες.

Με άλλα λόγια , τη στιγμή που έχουμε τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης με μόλις 31% - πέντε μήνες μετά τις εκλογές - έχουμε και τη χειρότερη αξιωματική αντιπολίτευση με μόλις 27,5 %. Όλα αυτά που συνέβησαν τους τελευταίους μήνες (εκλογές, εκλογές - συνέδριο ΠΑΣΟΚ, σκάνδαλα Ζαχόπουλου , Siemens, ακρίβεια , ορυκτέλαια, ΟΤΕ κλπ κλπ) ουδόλως επηρέασαν το εκλογικό σώμα. Μπορεί νάναι κι έτσι , μάλλον έτσι είναι.

Εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι το πως αυτό ερμηνεύεται. Και εδώ ήταν ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση του Ανδρέα Λοβέρδου : "Δεν έχουμε καταφέρει ακόμη ως κόμμα να δημιουργήσουμε το δίλλημα Καραμανλής - Παπανδρέου απέναντι στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας", είπε ο Ανδρέας. Σωστό. Αλλά εγώ διέκρινα ότι δεν πολυσκάει ο Ανδρέας που δεν το έχουμε καταφέρει ακόμη. Ούτε και μας είπε γιατί συμβαίνει αυτό και πως θα λυθεί το πρόβλημα και πότε τέλος πάντων θα το καταφέρουμε, αν το καταφέρουμε.

Αν τώρα αυτή τη στάση τη συνδυάσω με το χθεσινό άρθρο- παρέμβαση των Σημιτικών, τις απίστευτες δηλώσεις Πάγκαλου, την επανεμφάνιση του Μπένυ και τη σιωπή άλλων, έχω την αίσθηση ότι στο ΠΑΣΟΚ πλέον (και πέρα από αυτό) ο καθένας κοιτάει να σώσει τον κώλο του. Κι όταν λέω να σώσει τον κώλο του, εννοώ ότι ο καθένας σκέφτεται ατομικά πως θα επανέλθει αργά η γρήγορα στην εξουσία. Και αυτό το "αργά η γρήγορα" αναγκάζει τον καθένα να σκέφτεται με βάση και την ηλικία του στην πολιτική.

Ο Πάγκαλος για παράδειγμα γνωρίζει ότι οι επόμενες εκλογές είναι η τελευταία του ευκαιρία και διάλεγει τον φαινομενικά πιο εύκολο δρόμο για αυτόν, που είναι η εκλογική συνεργασία ΠΑΣΟΚ -ΣΥΝ. Κάνει δηλαδή το άθροισμα των ποσοστών που του δίνουν ένα ποσοστό 42% τουλάχιστον,το οποίο είναι προφανές οτι δίνει κυβέρνηση. Αντίθετα οι Λοβέρδοι, Βενιζέλοι και λοιποί δελφίνοι λένε πως "αν δεν είμαστε πρώτο αυτοδύναμο κόμμα στις επόμενες εκλογες (δεν πολυσκάνε αν αυτό θα είναι μια σχέση ποσοστών με τη ΝΔ της τάξης του 31 %-30 %) τότε δεν επαρκεί η ηγεσία μας και άρα θέλουμε άλλη." Και τέλος οι εκσυγχρονιστές θεωρούν πως μόνο κάτω από συνθήκες οκταετίας Σημίτη μπορούν να ξαναπάρουν την εξουσία, και γιαυτό απευθύνονται στα ίδια στρώματα που τους την έδωσαν τότε , δηλαδή τα μεσαία και κεντροδεξιά στρώμματα ,ανοίγοντας μάλιστα τον ορίζοντα περισσότερο προς τα δεξιά.

Όπως γίνεται αντιληπτό όλοι έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό στις τοποθετήσεις τους: θεωρούν την σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ανύπαρκτη και "καμμένο χαρτί" .Ίσως τώρα θεωρούν και το ΠΑΣΟΚ ολόκληρο καμμένο χαρτί. Τελευταία πάντως σίγουρα θεωρούν και το μέχρι πρόσφατα αντίπαλο δέος του ΓΑΠ , τον ΒΒ ακόμη πιο "καμμένο χαρτί " και πάνε για άλλα. Η χθεσινή δημοσκόπηση έρχεται να τους δώσει περαιτέρω επιχειρήματα σε αυτό, μια και ο ΓΑΠ έχει απογοητευτικά ποσοστά σε προσωπικά χαρακτηριστικά έναντι του Καραμανλή με τραγικότερο όλων το αν διαλέγει σωστά τους συνεργάτες του! Διασώζεται μόνο ως προς την ειλικρίνεια του και τη συμπάθεια που τρέφει ο κόσμος στο πρόσωπό του. Όμως με ειλικρίνεια και συμπάθεια μόνο δεν παίρνεις την εξουσία.

Μην νομίσει κανείς ότι άρχισα να πιστεύω περισσότερο τις δημοσκοπήσεις του συγκροτήματους και του Πρετεντέρη. Απλά σημειώνω τα παραπάνω γιατί μετά απο μια περίοδο φαινομενικής "ηρεμίας" και ενώ έχουμε τη χειρότερη κυβέρνηση μεταπολεμικά, τα κέντρα εκείνα τα οποία προσπαθούν επίμονα να ελέγξουν τη "δημοκρατική παράταξη" ξαναπιάνουν δουλειά και πλέον έχουν πάλι ξεκάθαρο σχέδιο το οποίο άρχισε να τρέχει με γρήγορους ρυθμούς. Η διαφορά με πριν είναι ότι δεν ποντάρουν πια σε ένα πρόσωπο τύπου Βενιζέλου που αποδείχτηκε εξαιρετικά ανεπαρκής. Ποντάρουν στην αποτυχία του Παπανδρέου να κάνει πράξη το οτιδήποτε διακηρύττει, ποντάρουν στην πλήρη ανυπαρξία του κόμματος ΠΑΣΟΚ να αρθρώσει πολιτικό λόγο και δράση, ποντάρουν στο εκσυγχρονιστικό μπλόκ το οποίο εξακολουθεί να είναι συσπειρωμένο και να έχει ερίσματα στην κοινωνία, ποντάρουν και στο ότι λαϊκά στρώματα που ψήφισαν τη ΝΔ δυο φορές βλέπουν πλέον, ότι τα πράγματα γιαυτούς ήταν πολύ καλύτερα την οκταετία Σημίτη, αντε πιο νοικυρεμένα τουλάχιστον (όπως φυσικά και για τα ίδια τα συμφέροντα τα δικά τους).

Με απλά λόγια - τόγραψα και χτες - κάποιοι για πρώτη φορά μετά το 2004 πάτησαν πάλι το play στις πολιτικές διεργασίες. Ίσως να πάτησαν και το fast forward. Το που θα καταλήξουμε δεν είναι ξεκάθαρο. Και αυτό γιατί δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο το πως θα αντιδράσει το σύνολο της κοινωνίας και κυρίως τα πιο αδύναμα στρώματα, οι μη προνομιούχοι του 21ου αιώνα τους οποίους αυτό το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να εκφράσει και να οργανώσει.

Ιδωμεν...