Μην κοιτάς πίσω ...

«Don’t look back», τραγουδά απαλά, συμβουλευτικά ο γερο-θεός, ο Tζο Λι Xούκερ, και δε δίνει δεκάρα τσακιστή για το χρόνο, ξανακερδισμένο ή χαμένο, τον έχει γραμμένο, «you cannot live on in the past», «δεν μπορείς να ζεις με το παρελθόν», ένα ρεφρέν αναδύεται με ορμή από το ιρλανδικό στήθος του Mόρισον, αιωρείται μα γρήγορα καταποντίζεται κι ακολουθεί υπόγεια το ρυθμό, «no good... no good, stop dreaming», «σταμάτα να ονειρεύεσαι», ένα επίμονο ψιλόβροχο από νότες μουσκεύει τον άνδρα, μετά μια μπόρα από ήχους μαύρους, ηττημένους, κλαψιάρικους, ένα ξέσπασμα ξανά και ξανά, σε επανάληψη, κι ύστερα ξεμακραίνει, κυνηγά τον αντίλαλό του, προσπαθείς να μαντέψεις πού το πάει μα δεν τα καταφέρνεις, σβήνει και χάνεται ως το μηδέν και το άπειρο, τραβώντας μαζί του με διάφανη κλωστή το καλύτερο κομμάτι της ζωής τους, μέχρι που λες «ως εδώ ήταν, φίλε, πάει, τελείωσε!» θέλεις να φωνάξεις «κι άλλο, κι άλλο...» όμως το αποχαιρετάς, αλλά αυτό αίφνης ξαναγυρίζει, ξαναγίνεται ό,τι ήταν, στο φινάλε ανταμώνει την αφετηρία, στην αρχή του ξαναβρίσκει το τέλος, μα δεν τελειώνει.

Το "Χαμένο Μπλουζ" του Μίμη Ανδρουλάκη με άδεια Creative Commons ελεύθερα στο διαδίκτυο. Φαντάζομαι πως είναι η καλοκαιρινή έκδοση των θέσεων του πρόσφατου συνεδρίου (κατά μια έννοια ... λέμε τώρα, ε Μίμη ?)

Το κατέβασα ήδη. Θα το διαβάσω και θα επανέλθω!