Έχω μια απορία, που την έχω χρόνια, αλλά χτες - πίνοντας έναν καφέ στην πλατεία Συντάγματος στο Ναύπλιο - την ξαναθυμήθηκα και είπα να την ποστάρω. Πληρώνοντας το λογαριασμό, διαπίστωσα ότι πλήρωσα, πέρα από τον πανάκριβο καφέ και το εμφιαλωμένο (δεν πίνουμε της βρύσης) νερό και "δώρο" 12%! Το ίδιο συνέβη και μισή ώρα αργότερα όταν πήγα να κουρευτώ : Δώρο 12%! Το ίδιο, από όσο γνωρίζω, συμβαίνει και στα ΤΑΞΙ, σε όλο τον κλάδο εστίασης και δεν ξέρω αν μου διαφεύγει κάτι άλλο τώρα.
Η επίσημη δικαιολογία αυτού του "δώρου", η οποία για να μην παρεξηγηθούμε είναι νόμιμη καθ' όλα, είναι η απόδοση του δώρου του Πάσχα στους εργαζόμενους της επιχείρησης η οποία εισπράττει το "δώρο" αυτό. Το παράδοξο όμως αυτής της ... παράδοσης είναι ότι ισχύει μόνο για συγκεκριμένες συντεχνιακές ομάδες. Με την ίδια λογική π.χ. και ένα σουπερμάρκετ θα μπορούσε να βάλει καπέλο 12% σε όλα τα προϊόντα για να δώσει το δώρο στους υπαλλήλους της. Ή εγώ που είμαι έμπορος χονδρικής να βάλω "δώρο" στα προϊόντα που πουλάω, για να δώσω αυτό που δικαιούνται οι υπάλληλοι μου.
Γιατί δηλαδή να μετακυλίεται αναγκαστικά μια αυτονόητη υποχρέωση της επιχείρησης προς τους εργαζομένους της στον πελάτη? Και γιατί αυτό, αν δεχτούμε ότι είναι σωστό, (που δεν είναι σε καμιά περίπτωση) να συμβαίνει μόνο για συγκεκριμένες συντεχνίες, οι οποίες είναι κατά κάποιο τρόπο και μονοπώλια στις υπηρεσίες που προσφέρουν?
Θα μπορούσα ίσως να το δεχτώ μόνο στην περίπτωση που το προϊόν ή η υπηρεσία που προσφέρεται είναι διατιμημένη. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην καφετέρια που διαμορφώνει ελεύθερα τις τιμές. Ισχύει στο Ταξί και στο Κομμωτήριο, εφόσον βέβαια υπάρχουν εκεί εργαζόμενοι πλην του επιχειρηματία. Θα μπορούσε όμως, με την ίδια λογική να ισχύει και στο Φαρμακείο, που δεν ισχύει! Η στο περίπτερο, που επίσης δεν ισχύει.
Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι σε όλα αυτά δεν υπάρχει λογική! Υπάρχει μόνο το κατάλοιπο ενός κράτους που δεν μπορεί να ελέγξει τίποτα και κανέναν, που αδυνατεί να εγγυηθεί τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων, που πάντοτε υποκύπτει για μικροπολιτικούς και μόνο λόγους στην πίεση ισχυρών συντεχνιών, που δεν έχει δημοσιονομική πολιτική αλλά πολιτική έκτακτων εισφορών από τη μια και επιδομάτων και "δώρων" από την άλλη.
Το κακό για όλους εμάς τους πολίτες είναι ότι στο τέλος πάντοτε πληρώνουμε στην κυριολεξία εμείς! Και βέβαια κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι αυτό το δώρο που πληρώνουμε, καταλήγει τελικά εκεί που πρέπει να καταλήξει!
Καλό Πάσχα σε όλους!
Η επίσημη δικαιολογία αυτού του "δώρου", η οποία για να μην παρεξηγηθούμε είναι νόμιμη καθ' όλα, είναι η απόδοση του δώρου του Πάσχα στους εργαζόμενους της επιχείρησης η οποία εισπράττει το "δώρο" αυτό. Το παράδοξο όμως αυτής της ... παράδοσης είναι ότι ισχύει μόνο για συγκεκριμένες συντεχνιακές ομάδες. Με την ίδια λογική π.χ. και ένα σουπερμάρκετ θα μπορούσε να βάλει καπέλο 12% σε όλα τα προϊόντα για να δώσει το δώρο στους υπαλλήλους της. Ή εγώ που είμαι έμπορος χονδρικής να βάλω "δώρο" στα προϊόντα που πουλάω, για να δώσω αυτό που δικαιούνται οι υπάλληλοι μου.
Γιατί δηλαδή να μετακυλίεται αναγκαστικά μια αυτονόητη υποχρέωση της επιχείρησης προς τους εργαζομένους της στον πελάτη? Και γιατί αυτό, αν δεχτούμε ότι είναι σωστό, (που δεν είναι σε καμιά περίπτωση) να συμβαίνει μόνο για συγκεκριμένες συντεχνίες, οι οποίες είναι κατά κάποιο τρόπο και μονοπώλια στις υπηρεσίες που προσφέρουν?
Θα μπορούσα ίσως να το δεχτώ μόνο στην περίπτωση που το προϊόν ή η υπηρεσία που προσφέρεται είναι διατιμημένη. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην καφετέρια που διαμορφώνει ελεύθερα τις τιμές. Ισχύει στο Ταξί και στο Κομμωτήριο, εφόσον βέβαια υπάρχουν εκεί εργαζόμενοι πλην του επιχειρηματία. Θα μπορούσε όμως, με την ίδια λογική να ισχύει και στο Φαρμακείο, που δεν ισχύει! Η στο περίπτερο, που επίσης δεν ισχύει.
Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι σε όλα αυτά δεν υπάρχει λογική! Υπάρχει μόνο το κατάλοιπο ενός κράτους που δεν μπορεί να ελέγξει τίποτα και κανέναν, που αδυνατεί να εγγυηθεί τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων, που πάντοτε υποκύπτει για μικροπολιτικούς και μόνο λόγους στην πίεση ισχυρών συντεχνιών, που δεν έχει δημοσιονομική πολιτική αλλά πολιτική έκτακτων εισφορών από τη μια και επιδομάτων και "δώρων" από την άλλη.
Το κακό για όλους εμάς τους πολίτες είναι ότι στο τέλος πάντοτε πληρώνουμε στην κυριολεξία εμείς! Και βέβαια κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι αυτό το δώρο που πληρώνουμε, καταλήγει τελικά εκεί που πρέπει να καταλήξει!
Καλό Πάσχα σε όλους!
6 σχόλια:
Θα βάλω κι εγώ 12% δώρο, που είμαι δικηγόρος! :) Καλή Ανάσταση και ο Θεός βοηθός!
Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι σε όλα αυτά δεν υπάρχει λογική! Υπάρχει μόνο το κατάλοιπο ενός κράτους που δεν μπορεί να ελέγξει τίποτα και κανέναν, που αδυνατεί να εγγυηθεί τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων, που πάντοτε υποκύπτει για μικροπολιτικούς και μόνο λόγους στην πίεση ισχυρών συντεχνιών, που δεν έχει δημοσιονομική πολιτική αλλά πολιτική έκτακτων εισφορών από τη μια και επιδομάτων και "δώρων" από την άλλη.
Συμφωνώ απόλυτα.
Ήθελα όμως να ρωτήσω γιατί σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μετακυλίεται μια αυτονόητη υποχρέωση της επιχείρησης προς τους εργαζομένους της στον πελάτη; Ποιος θα πληρώσει δηλαδή το κόστος;
@Kefala
Μα γιατί απλά κάθε επιχειρηματίας, κάθε επιχείρηση υποτίθεται ότι στη διαμόρφωση των τιμών πώλησης των προϊόντων ή των υπηρεσιών του, λαμβάνει (πρέπει τουλάχιστον) πάντοτε υπόψη του όλα τα έξοδα της επιχείρησης του, άρα και αυτό της μισθοδοσίας των υπαλλήλων του που περιλαμβάνει βάσει συλλογικής σύμβασης και τους 13ο και 14ο μισθό!
Δηλαδή, αν το δούμε ανάποδα, πάντοτε οι πελάτες πληρώνουν το κόστος. Γιατί πρέπει σε κάποιες μεμονωμένες κατηγορίες να το ...ξαναπληρώνουν χωριστά?
Φίλε Στεφάν,μετα το σκάνδαλο με τα μεγαλοσυμφεροντα των εισαγωγέων αυτοκινήτων,ξημερώνει το Σκάνδαλο της αποκαταστστασης των αεριτζηδων
real estet,[συνεταιράκια με Τραπεζες με πολιτικους,με μαιμού ΧΡΗΜΑΤΗΣΤΗΡΙΑΚΈς ΑΞΊΕς].
Με χρήματα της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ θα [φιλοδωρήθούν ] οι κατασκευαστες προκειμένου να αγορασθούν κατοικίες από μερους του Κρατους,του στοκ που υπάρχει και που αρνούνται να κατεβάσουν τις τιμές τους.
Αλήθεια οταν απαλάσσεις από δουλίες κάποιον δημιουργείς θεσεις εργασίας?
@taspa
σωστή! Έτσι είναι! Μετά θα πάρουν σειρά οι μεγαλοεκδότες, που θα τους επιδοτήσει την εφημερίδα με ένα ευρώ το φύλλο, μετά τα κανάλια που θα μειώσει το φόρο διαφήμισης, μετά κάποιοι άλλοι και παει λεγοντας!
ήθελα να ήξερα, εγω που δεν είμαι "μεγαλο-τίποτα" αλλά ούτε εργαζόμενος, ούτε υπαλληλος του δημοσίου, ούτε συνταξιούχος (που δεν βλέπω να γίνομαι ποτέ) , παρά μόνο ένας φτωχός και μόνος ελεύθερος επαγγελματίας! Τι δουλίες θα μπορουσα να απαιτήσω να ...ξεφορτωθώ?
Δημοσίευση σχολίου