8 Σεπ 2009

Οι εκλογές της "άδειας τσέπης".


Ποια είναι η βασική διαφορά αυτών των εκλογών με αυτές της τελευταίας 15ετίας? Είναι το ότι σε όλες τις προηγούμενες ο ψηφοφόρος-πολίτης είχε στοιχειωδώς - πολύ η λίγο , δεν έχει σημασία - κάτι στην τσέπη. Σήμερα όχι απλά δεν έχει κάτι στην τσέπη αλλά χρωστάει και σε άλλους! Και για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση αυτό - και μάλιστα στην αρνητική του εκδοχή - είναι το βασικό κριτήριο της ψήφου του.

Χθες ένας φίλος, μικρομεσαίος επιχειρηματίας, που είναι χρόνια στην ... "πιάτσα" μου είπε το εξής: " Συνήθως όταν προκηρύσσονται εκλογές, η αγορά παγώνει. Τούτη τη φορά συμβαίνει το παράδοξο, από τη στιγμή που άνοιξε κουβέντα για εκλογές και πολύ περισσότερο από τη στιγμή που προκηρύχθηκαν, η αγορά δείχνει, έστω και δειλά, να κινείται!".

Τι σημαίνει αυτό? Πολύ απλά ότι η αγορά δείχνει να προεξοφλεί τον νικητή των εκλογών! Και στέλνει μήνυμα ετοιμότητας αλλά, κυρίως, απαίτησης για βαθιές τομές! Τομές που δεν είναι φυσικά μέτρα όπως το "πάγωμα μισθών και συντάξεων" ή οι τρεις δόσεις του ΦΠΑ. Η αγορά απαιτεί τομές που θα ξαναφέρουν γρήγορα ανάπτυξη. Που θα ξαναλαδώσουν την παραγωγική μηχανή σε εκείνα τα σημεία , σε εκείνους τους τομείς που μπορεί πραγματικά να παράγει, να αυξήσει το εθνικό προϊόν και να φέρει άμεσα αποτελέσματα.

Το δεύτερο που σημαίνει η κινητικότητα της αγοράς είναι πως τον νικητή των εκλογών, που προεξοφλεί έτσι κι αλλιώς, τον θέλει ισχυρό και αποφασισμένο! Δεν θα ανεχτεί άλλη ακυβερνησία, ούτε εκλογικά παιχνίδια από οποιονδήποτε, ακόμη και από τον νικητή. Θέλει 4 χρόνια κυβέρνηση που θα τολμήσει ότι δεν τολμήθηκε 20 χρόνια τώρα.

Ο πολίτης θέλει να ξαναβάλει λεφτά στην τσέπη του. Όχι τσάμπα, ούτε με αρπαχτή. Τα είδε αυτά και είδε που κατάντησε! Τώρα θέλει σιγουριά για το μέλλον, γι' αυτόν και τα παιδιά του. Θέλει να έχει δουλειά, να πληρώνεται καλά για τη δουλειά του και να φορολογείται δίκαια για το εισόδημα του. Θέλει μια δίκαιη σύνταξη που πληρώνει τόσα χρόνια. Θέλει την υγειά του, παιδεία και ίσες ευκαιρίες για τα παιδιά του. Θέλει καθαρό περιβάλλον και ποιότητα ζωής. Θέλει επιτέλους τα αυτονόητα, που στην Ελλάδα εξακολουθούν να είναι ... οράματα!

Ο Καραμανλής κάνει ότι μπορεί για να χάσει τις εκλογές. Αυτό του είπαν να κάνει Σουφλιάς και Λούλης : "άσε τη μπόμπα να σκάσει στα χέρια των άλλων"! Μια "μπόμπα" που αυτός και η κυβέρνηση του πυροδότησαν με τις πολιτικές τους, και αυτά τα περί διεθνούς κρίσης τα ακούνε στην Ευρώπη και γελάνε. Απέναντι σε αυτή την πρακτική της άτακτης φυγής που εξοργίζει τους πολίτες, η λογική του στρογγυλέματος και του "μην αγγίζετε" τους εξοργίζει ακόμη περισσότερο.

Να το πω χοντρά. Αν κάποιοι θεωρούν "μαγκιά" το πάγωμα μισθών και συντάξεων, εγώ θα θεωρούσα πιο μαγκιά ένα μισθολόγιο το οποίο θα εξάλειφε αδικαιολόγητα προνόμια κάποιων (πολλών) στο δημόσιο, που θα εξισορροπούσε δικαιότερα τους μισθούς, που θα καταργούσε "επιδόματα" πρόκληση και που θα πλήρωνε τελικά αυτό "που κάνεις" και όχι "αυτό που θάπρεπε να κάνεις και δεν κάνεις"! Και αν αυτό οδηγούσε ακόμη και σε μείωση μισθών κάποιων, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα.

Ο Παπανδρέου παραδέχτηκε σε πρόσφατο άρθρο του ότι "το ΠΑΣΟΚ θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας ίσως στη δυσκολότερη οικονομική συγκυρία μετά τη Μεταπολίτευση. Μια συγκυρία που είναι αποτέλεσμα των καταστροφικών επιλογών της σημερινής κυβέρνησης και επιβαρύνεται ιδιαίτερα τόσο από τη διεθνή κρίση όσο και από τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της Ελλάδας." Εξήγγειλε δε τους πέντε άξονες ανάπτυξης της οικονομίας. Το ζητούμενο είναι πως και με ποιους θα το υλοποιήσει.

Οι πολίτες θα κάνουν αυτό που πρέπει στις 4 Οκτωβρίου. Στις 5 όμως θα στείλουν το λογαριασμό στην Ιπποκράτους. Και αυτή τη φορά, μεταχρονολογημένες επιταγές δεν θα γίνονται δεκτές.

Δεν υπάρχουν σχόλια: