Ζητούνται σύμμαχοι για ανατροπές.

Είναι πραγματικά (και το εννοώ) απόλαυση να διαβάζεις αυτές τις ημέρες το προσωπικό ιστολόγιο του υφυπουργού παιδείας Γιάννη Πανάρετου! Θα ήταν πολύ μεγάλη φαντάζομαι η ικανοποίηση των πολιτών να ακολουθούσαν το παράδειγμα του και άλλοι υπουργοί αυτής της κυβέρνησης. Και μην πει κανείς " δεν παρατάει το πληκτρολόγιο να κάνει καμιά δουλειά? Καμιά αλλαγή στο σύστημα των πανελληνίων εξετάσεων?" Γιατί το άκουσα και αυτό. Παρατηρείστε αγαπητοί αναγνώστες τις ώρες ανάρτησης των ποστ του του υφυπουργού! Μαύρα μεσάνυχτα ή άγρια χαράματα γράφει ο άνθρωπος! Και γράφει την καθημερινότητα που αντιμετωπίζει στο υπουργείο. Και ζητάει σχολιασμό και προτάσεις.

Αναφέρθηκα και χθες ! Σήμερα όμως υπάρχει μια εξαιρετικά σημαντική άποψη, που ίσως για πρώτη φορά διατυπώνεται δημόσια από Έλληνα υπουργό παιδείας. Γράφει ο Γιάννης Πανάρετος:

"Η κλασική πολιτική προτεραιότητα στο Yπ. Παιδείας και μια από τις πρώτες ενέργειες των πολιτικών του ηγεσιών όταν αναλαμβάνουν τις ευθύνες του υπουργείου, είναι η διαμόρφωση ένος νέου συστήματος πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Αυτό συνδυάζεται με την προσπάθεια ανταπόκρισης στο (δίκαιο και εύλογο) αίτημα της κοινωνίας για περιορισμό των φροντιστηρίων.

Βέβαια αυτός είναι και ένας «εύκολος» τρόπος να φανεί ότι το Yπουργείο παράγει «μεταρρυθμίσεις». Εύκολος υπό την έννοια ότι αποτελεί ρύθμιση και όχι πραγματική αλλαγή: το εξεταστικό είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Και αν δεν κοιτάξουμε τι βρίσκεται κάτω από το νερό, οποιοδήποτε και να είναι το εξεταστικό σύστημα, θα βρίσκουμε τα ίδια προβλήματα μπροστά μας."

Λέει κι άλλα ενδιαφέροντα στο ποστ του ο κ. υφυπουργός, αξίζει πραγματικά να το διαβάσετε όλο! Η άποψη αυτή, εφόσον αποτελεί θέση της ηγεσίας του υπουργείου, και εφόσον τεθούν οι βάσεις για την υλοποίηση της, αποτελεί ολική ανατροπή στο πως αντιμετωπίζουμε ως χώρα την εκπαίδευση και την παιδεία γενικότερα. Κι αν αλλάξει ριζικά ο τρόπος που αντιμετωπίζεται αυτό το ζήτημα, τότε θα αλλάξουν πολλά και σε όλους τους άλλους τομείς, και στην οικονομία και στην ανάπτυξη, και στο σεβασμό στον πολίτη και το περιβάλλον.

Μακάρι η Αννα Διαμαντοπούλου, ο Γιάννης Πανάρετος και οι συνεργάτες τους να τολμήσουν. Εγώ επιμένω να λέω : το ζήτημα είναι η κοινωνική συμμετοχή, η συναίνεση και η λογοδοσία. "Με ποιους και με ποια εργαλεία"! Το ζήτημα είναι η πολιτική παρέμβαση της κοινωνίας και των πολιτών, μέσα από καινοτόμες μορφές συμμετοχής και διαβούλευσης. Και σε αυτό το ζήτημα περιμένω να δω πρωτοβουλίες το προσεχές διάστημα. Γιατί καλό Γιάννη Πανάρετε το διαδίκτυο και η μπλογκόσφαιρα και άριστο αυτό που κάνεις σήμερα, αλλά την ώρα των αποφάσεων και των ανατροπών πρέπει να έχεις συμμάχους μέσα στην κοινωνία. Και αυτοί οι σύμμαχοι δεν μπορούν να είναι οι "συντεχνίες" που σήμερα ... σου στέλνουν μαιλ για τις αποσπάσεις τους και τα μισθολογικά τους! Ούτε οι "κομματικοί" που προσμετρώντας το "πολιτικό κόστος" θα σε πιέσουν να μη θιγούν "κατεστημένα" και status quo δεκαετιών. Κόμμα και συντεχνίες μπορούν σήμερα να σου εγγυηθούν ένα πράγμα μόνο : να πας μια ώρα αρχύτερα άπραγος σπίτι σου. Και τότε ούτε εμείς από την blogoσφαιρα θα μπορούμε να σε σώσουμε.