Μας δουλεύετε?

"Δεν είναι δικό μου το έχω νοικιάσει σε εταιρεία" ήταν η απάντηση ενός εκ των ιδιοκτητών του διατηρητέου σήμερα (μετά από μια εβδομάδα) σε τοπική εφημερίδα.

" Δεν το κατεδαφίσαμε, έπεσε μόνο του και θα το ξαναφτιάξουμε ίδιο" ήταν η απάντηση της "εταιρείας" στην ίδια εφημερίδα.

Διαβάστε εδώ και τα δυο κείμενα!

Επειδή  κάποιοι νομίζουν ότι τρώμε κουτόχορτο, ας απαντήσουν στα παρακάτω ερωτήματα:

• Πότε κατέρρευσε, αν κατέρρευσε, το κτίριο ή μέρος του κτιρίου?
• Υπάρχει, όπως προβλέπεται,  καταγραφή κατάρρευσης διατηρητέου κτίσματος στην αρμόδια υπηρεσία, κι αν όχι γιατί? 
• Εφόσον δεχθούμε ότι δεν έπεσε (κακώς) στην αντίληψη της υπηρεσίας η κατάρρευση, τι ενέργειες έκαναν οι ιδιοκτήτες και η ενοικιάστρια εταιρεία να την ενημερώσουν? Υπάρχει σχετική αλληλογραφία?
• Πότε εκδόθηκε σήμα διακοπής εργασιών και γιατί? Είχε σχέση με την κατάρρευση του κτίσματος? 
• Υπάρχει απόφαση των αρμόδιων υπηρεσιών που πιστοποιεί την κατάρρευση του κτίσματος και δίνει άδεια ολικής κατεδάφισης λόγω επικινδυνότητας? Και αν υπάρχει , γιατί δεν συνεχίζονται οι εργασίες πλέον?
• Υπάρχει κάποιος πολίτης γειτονικού κτιρίου που να πιστοποιεί ότι όντως υπήρξε κατάρρευση μέρους του κτίσματος? Και πότε συνέβη αυτό?
  

 Επειδή επίσης οι ίδιοι "κάποιοι" , δεν έχουν αντιληφθεί (η δεν θέλουν) το μέγεθος και τη σημασία του προβλήματος έχω να πω και τα εξής :

• Από που προκύπτει ότι αν ένας ιδιοκτήτης ενός κτιρίου ενοικιάσει το ιδιόκτητο ακίνητο σε "τρίτους" (σχετικό πολύ βέβαια αυτό, αν θυμηθούμε το κατά Βουλγαράκη "νόμιμο και ηθικό") αυτό τον απαλλάσσει από τυχόν αστικές ευθύνες που θα προκύψουν κατά τη διάρκεια της μίσθωσης? 
• Το βασικό πρόβλημα δεν είναι αν το κτίριο έπεσε ή το "έπεσαν" ! Είναι φυσικά και αυτό πρόβλημα αλλά όχι το πρωτεύον. Το πρόβλημα είναι πως λειτούργησαν ιδιοκτήτης , ενοικιαστής, κατασκευαστής και αρμόδιες υπηρεσίες σε ένα θέμα που προβλέπονται συγκεκριμένες διαδικασίες και που, από ότι φαίνεται μέχρι σήμερα, δεν τηρήθηκαν και οδήγησαν στο αποτέλεσμα που σήμερα βλέπουμε : ένα διατηρητέο κτίριο να μην υπάρχει πλέον!
• Το επιχείρημα "θα το ξαναφτιάξουμε όπως ήταν" δεν είναι απλά αστείο, αλλά εξοργιστικό! Δείχνει ότι δεν κατανοούμε το νόημα της αξίας της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και της ανάγκης να εξαντλούμε κάθε περιθώριο διάσωσής της. Αν ήταν έτσι τότε να φτιάχναμε και την Ακρόπολη, και κάθε άλλο μνημείο, όπως ήταν. Ποτέ δεν θα είναι όπως ήταν. Ποτέ δεν θα είναι απο το ίδιο χέρι, ποτέ δεν θα κουβαλάει την ίδια αξία. 
• Τέλος το μεγάλο ζήτημα για τους πολίτες είναι τι σημαίνει τελικά ιστορικό κέντρο μιας πόλης, πως το διαχειριζόμαστε, πως το διατηρούμε, πως το αναπτύσσουμε και το αξιοποιούμε. Ποιες είναι οι ευθύνες του κάθε αρμόδιου και του καθενός μας πάνω σε αυτά. Γιατί ακόμη και αν δεχτούμε το γεγονός ότι ένα διατηρητέο κτίριο έπεσε κάτω από τη μύτη μας χωρίς κανείς να το πάρει χαμπάρι, έχουμε ευθύνη όλοι και μάλιστα πολύ μεγάλη!