Μπροστά στην όλο και περισσότερο βαθιά κρίση της ελληνικής οικονομίας και της σχετικής δυσκολίας δανεισμού, το οικονομικό επιτελείο κατέφευγε στη γνωστή εύκολη λύση που θα μπορούσε να επιλέξει και μια οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση: το πάγωμα των συντάξεων, τον περιορισμό του κόστους εργασίας, την αύξηση των άμεσων φόρων και το κτύπημα του εισοδήματος των μισθωτών. Δεν θέλει ούτε πολύ φαιά ουσία, ούτε και πολλές γνώσεις για να επιλέξει κανείς μια τέτοια πολιτική και να την παρουσιάζει ως μονόδρομο. Στην πραγματικότητα, όμως, υπάρχουν πιο αποτελεσματικές και δίκαιες τεχνικές περιορισμού των δαπανών. Αρκεί να υπάρχει η πολιτική θέληση. Εφόσον η κυβέρνηση δεν πήρε τα όποια μέτρα την επόμενη της εκλογής της και έδωσε στον εαυτό της χρόνο, τότε θα έπρεπε να επιλέξει τον περιορισμό των δημόσιων δαπανών μέσω του «Προϋπολογισμού Μηδενικής Βάσης». Αυτό σήμαινε ότι κανένα έξοδο του δημοσίου δεν θεωρείται εξαρχής ως απαραίτητο και πολύ λιγότερο δεδομένο.
Προδημοσίευση από το Αρθρο του Ν.Κοτζιά στην Αξία του ερχόμενου Σαββάτου.
1 σχόλιο:
Το ζήτημα δεν είναι η όποια περικοπή δαπανών ή ακόμα ο περίφημος "έλεγχος την νομιμότητας των δαπανών", μέσω επιτρόπων και παρέδρων, αλλά ο έλεγχος της ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ και βέβαια ο ΧΡΟΝΟΣ κατα τον οποίο παίρνεται η απόφαση για κάποια δαπάνη.Συνήθως στο Δημόσιο οι αναθέσεις γίνονται, ως γνωστό, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος!!!
Δημοσίευση σχολίου