Η πόλη, ο σημαντικότερος θεσμός της ανθρώπινης εξέλιξης, δεν είναι μόνο το θέατρο των πολιτικών συγκρούσεων και λειτουργιών ή ο υποβαθμισμένος χώρος όπου διαβιούν οι περισσότεροι πολίτες. Είναι ταυτόχρονα και η ελπιδοφόρα δυνατότητα ανασυγκρότησης της ζωής των πολιτών στο σύνολό της, όπου η πολιτική -δηλαδή η ενασχόληση με «τα της πόλεως»- φοράει τα καθημερινά της ρούχα, απαιτώντας ευρύτατες συμμετοχές και συν-διαμόρφωση κρίσιμων επιλογών.
Οι σημερινές ελληνικές πόλεις νοσούν και επηρεάζουν τη ζωή του μεγαλύτερου ποσοστού των πολιτών. Παρά τις όποιες μελέτες και τις εξαγγελίες, οι ελληνικές πόλεις αναπτύσσονται με τρόπο που δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη βιωσιμότητά τους, την καθημερινή ζωή των κατοίκων τους, την διαχείριση των φυσικών πόρων, επελαύνουν και απομυζούν την ύπαιθρο.
Η αδυναμία εφαρμογής ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού στις ελληνικές πόλεις αντανακλά τη σημερινή πραγματικότητα όπου οργανωμένα συντεχνιακά συμφέροντα ορισμένων κοινωνικών ομάδων ή μεμονωμένα άτομα μπλοκάρουν οποιαδήποτε απόπειρα προς αυτή την κατεύθυνση. Από την άλλη, οι όποιες βελτιώσεις στις πόλεις είναι συνήθως αποτέλεσμα εξωγενών δυνάμεων και όχι ενεργής διεκδίκησης από τους πολίτες, χωρίς βέβαια να απουσιάζουν τα φωτεινά παραδείγματα.
Το διεθνές πλαίσιο που διαμορφώνεται από τη παγκοσμιοποίηση της ανεξέλεγκτης αγοράς ασκεί συχνά μεγαλύτερη πίεση εντείνοντας τον ανταγωνισμό μεταξύ των πόλεων για προσέλκυση επενδύσεων, αναπαράγει το συγκεντρωτικό και κυριαρχικό μοντέλο και σε πολλές περιπτώσεις θυσιάζει την ευημερία των πολλών στη λογική της «κερδοφορίας» των ολίγων και την αλληλεγγύη στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας».
Στην Ευρώπη διεκδικείται από τους πολίτες μια πιο βιώσιμη πόλη και ολοκληρωμένη ταυτότητα των περιφερειών, όμως πολλές πολιτικές και οικονομικές επιλογές -σε συνδυασμό με ουσιαστικές ελλείψεις σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά θέματα- υποσκάπτουν τα αιτήματα για τοπική κλίμακα της οικονομίας, ενίσχυση του τρίτου τομέα, αποκέντρωση και δημιουργία οικο-κοινοτήτων, ιδιαίτερη ταυτότητα κάθε περιφέρειας και οικονομικές ανταλλαγές με τις πλησιέστερες κυρίως περιφέρειες και χώρες. Κι ακόμη, απομακρύνουν το στόχο για μια Ευρώπη των Περιφερειών, με περισσότερη συνεργασία και χωρίς ανταγωνισμό στις σχέσεις μεταξύ τους.
Παρόλα αυτά, στην Ευρώπη πολλοί Δήμοι της μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης και για την Ελλάδα. Με την καθοριστική συμβολή των ενεργών πολιτών στη δημοτική διαχείριση σε πόλεις μεσαίου κυρίως μεγέθους, έχουν καταγραφεί εντυπωσιακές επιτυχίες, που τις έχουμε ως πρότυπα.
Ως Ενεργοί Πολίτες, φτιάχνουμε τους καιρούς που ζούμε ενώ η έμφαση στην τοπική και θεματική δράση λειτουργεί και ως συνεκτικός ιστός των διαφορετικών τάσεων.
Θέλουμε πόλεις οικολογικές, πόλεις που να προσφέρουν ποιότητα ζωής, να συμβάλλουν στην απελευθέρωση και στη δημιουργικότητα των πολιτών και όχι στον αποκλεισμό και την αποξένωση.
Η πραγματοποίηση έργων βιώσιμης ανάπτυξης στην περιφέρεια ευνοεί την ισόρροπη ανάπτυξη των μικρότερων πόλεων και βάζει φρένο στον υδροκεφαλισμό της πρωτεύουσας αλλά και άλλων μικρότερων πόλεων, που αναπαράγουν το μοντέλο της.
Μια ολοκληρωμένη, βιώσιμη (αειφόρος) αστική ανάπτυξη δεν είναι απλώς το άθροισμα πολλών επιμέρους βελτιώσεων. Η βιώσιμη πόλη είναι προϊόν ολοκληρωμένου σχεδιασμού με ενεργή συμμετοχή των πολιτών, που ικανοποιεί ταυτόχρονα τις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανάγκες των πολιτών.
Μια τέτοια συμμετοχική και ενεργή διαδικασία αφορά θέματα σχετικά με χρήσεις γης, περιβαλλοντική διαχείριση φυσικών πόρων, νερού, αποβλήτων κι ενέργειας, μείωση ρύπων και θορύβου, πολιτικές χρηματοδότησης που οδηγούν σε οικολογικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, ρυθμιστικά σχέδια, όπου αποφεύγονται οι διαχωρισμοί των πόλεων σε μονολειτουργικές ζώνες (συνοικίες-υπνωτήρια και προβληματικά αστικά κέντρα) και ενθαρρύνεται η ποικιλότητα των δραστηριοτήτων.
Πρώτη δημοσίευση : diablog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου