Όταν κάποιες δημοτικές αρχές προτείνουν να πάνε τα σκουπίδια τους στην πόρτα του γείτονα αντί να ξεκινήσουν οι ίδιες προγράμματα ανακύκλωσης, τότε ο λαϊκισμός θριαμβεύει. Οι λύσεις στο πρόβλημα της διαχείρισης των σκουπιδιών είναι απλές και εφικτές, η εφαρμογή τους όμως είναι δύσκολη αν δεν αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας.
Πριν κατασκευάσουμε και λειτουργήσουμε νέους ΧΥΤΑ, θα πρέπει να διασφαλίσουμε στην πράξη ότι θα ελαχιστοποιήσουμε αυτά που προορίζονται για ταφή, ώστε να είναι ασήμαντες οι ποσότητες και η επικινδυνότητά τους. Το χαρτί, τα μέταλλα, τα πλαστικά, το γυαλί, τα ειδικά υλικά και τα οργανικά μπορούμε να τα ανακυκλώσουμε, να τα επεξεργαστούμε και να τα αξιοποιήσουμε. Αν οργανώσουμε κάτι τέτοιο, τότε είναι σαφές ότι πορευόμαστε στο σωστό δρόμο και συμφωνούμε με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, αλλά και την ελληνική νομοθεσία που μας δεσμεύει πια να προωθήσουμε την ανακύκλωση. Αν όμως μιλάμε για ταφή της σημερινής ποσότητας αποβλήτων, με μικρή μόνο μείωση του όγκου τους, τότε ας το ξανασκεφτούμε γιατί βρισκόμαστε σαφώς σε λάθος δρόμο.
Όταν σήμερα οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες υλοποιούν πολιτικές για την πρόληψη, μείωση, επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση όλων των υλικών και προϊόντων, που είναι στα απορρίμματα, και μειώνουν τα προς τελική διάθεση υλικά σε ποσοστά που ξεπερνούν σε αρκετές περιπτώσεις και το 80% ή το 90%, όταν υπάρχουν στην Ε.Ε. περιοχές και πόλεις, που σχεδόν δεν χρειάζονται ΧΥΤΑ, γιατί εφαρμόζουν ήδη ολοκληρωμένα τις εναλλακτικές πολιτικές διαχείρισης, όταν η πλειοψηφία των χωρών της Ε.Ε. απαγορεύει (ή σκοπεύει να απαγορεύσει) τη διάθεση σε ΧΥΤΑ των ανακυκλώσιμων και βιοδιασπώμενων υλικών, όταν σήμερα στην Ε.Ε. επιδοτούνται και ενισχύονται χιλιάδες κοινωνικές ή άλλες επιχειρήσεις, που δραστηριοποιούνται στην ανάκτηση, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση και εναλλακτική διαχείριση υλικών και προϊόντων, με ταυτόχρονη δημιουργία κοινωνικά χρήσιμων και περιβαλλοντικά αποδεκτών πολλών χιλιάδων θέσεων απασχόλησης, όταν υπάρχουν ευρωπαϊκές οδηγίες και ελληνική νομοθεσία που μας υποχρεώνουν να ανακυκλώνουμε ένα σημαντικό ποσοστό όλων των υλικών που υπάρχουν στα απορρίμματα, όταν σήμερα στα σκουπίδια μας υπάρχουν υλικά όπως: α) το χαρτί, το γυαλί, τα μέταλλα, τα πλαστικά, που τα θέλουν οι βιομηχανίες ως πρώτη ύλη, με ταυτόχρονα περιβαλλοντικά και οικονομικά οφέλη για τους δήμους και τους δημότες, β) τα οργανικά, που μπορούμε να τα μετατρέψουμε σε λίπασμα, είτε στο σπίτι μας με κάδους κομποστοποιητές, είτε σε ειδικές εγκαταστάσεις, γ) τα ογκώδη αντικείμενα, τα οχήματα, τα λάστιχα, τα ορυκτέλαια, οι ηλεκτρικές – ηλεκτρονικές συσκευές, οι μπαταρίες και τα άλλα επικίνδυνα οικιακά, για τα οποία μπορεί και πρέπει να γίνεται εναλλακτική διαχείριση με ξεχωριστή συλλογή, ανάκτηση επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση, όταν σήμερα η υλοποίηση των πολιτικών εναλλακτικής διαχείρισης μπορεί στο άμεσο μέλλον να μειώσει κατά 80-90% τον όγκο των σημερινών απορριμμάτων, να ελαχιστοποιήσει την επικινδυνότητά τους και ταυτόχρονα να εξοικονομηθούν πρώτες ύλες και ενέργεια, όταν οι χώροι ταφής είναι ακριβοί, δεσμεύουν πολύτιμες εκτάσεις γης και δημιουργούν περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα, όταν όλα τα αυτά συμβαίνουν, είναι δυνατόν να συζητούμε μόνο για το που θα χωροθετήσουμε κάποιους ΧΥΤΑ;
Τώρα που έχουμε φτάσει σε αδιέξοδο, τώρα μπορούμε να κάνουμε το μεγάλο άλμα και να προσπαθήσουμε για αυτό που μοιάζει ακατόρθωτο: για πόλεις χωρίς σκουπίδια. Για να απαλλαγούμε οριστικά από τις άθλιες χωματερές που προσβάλλουν το περιβάλλον και απειλούν την υγεία μας. Για να απαλλαγούμε από άκαρπες κοινωνικές συγκρούσεις για τη χωροθέτηση ΧΥΤΑ. Για να απαλλαγούμε από τους διαφόρους πλασιέ που υπόσχονται ‘λαγούς με πετραχήλια’ προωθώντας αναποτελεσματικά, ακριβά και επικίνδυνα εργοστάσια καύσης.
Πρώτη δημοσίευση : diablog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου