Ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσαν χθες επίσημα τη διενέργεια προκριματικών εκλογών για την ανάδειξη υποψηφίων δημάρχων του κόμματος σε 24 δήμους της χώρας, καθώς και της πιλοτικής εφαρμογής της “διαβουλευτικής δημοσκόπησης” στο Δήμο Αμαρουσίου.
Για τις προκριματικές εκλογές , που θα γίνουν με ευθύνη των οικείων δημοτικών οργανώσεων του κόμματος, το καινοτόμο έγγυται στη δυνατότητα συμμετοχής κάθε δημότη της πόλης , που γίνεται η εκλογή , ανεξάρτητα από το αν είναι μέλος ή φίλος του ΠΑΣΟΚ, κατά τα πρότυπα της εκλογής του ίδιου του Παπανδρέου στην προεδρία του κινήματος , και ίσως ακόμη πιο ανοιχτά.
Η δεύτερη καινοτομία παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Όπως αναφέρθηκε χαρακτηριστικά χθες στη συνέντευξη τύπου από τον καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γιάννη Πανάρετο, αρχικά θα επιλεγεί ένα τυχαίο δείγμα 1.000 πολιτών με τον τρόπο που γίνεται η επιλογή στις δημοσκοπήσεις. Στα άτομα αυτά θα δοθεί ερωτηματολόγιο σχετικά με τα προβλήματα της περιοχής και τη λύση που προτιμούν οι ίδιοι. Όλοι οι επιλεγέντες, ανεξάρτητα από την πολιτική και κομματική τους προτίμηση, θα έχουν τις ίδιες πληροφορίες.
Στη συνέχεια, από το σώμα των 1.000 πολιτών θα επιλεγούν 200, ενώπιον των οποίων θα προσέλθουν οι υποψήφιοι που θα ζητήσουν την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ για το συγκεκριμένο δήμο, οι οποίοι θα μιλήσουν για τις λύσεις που εκείνοι προτείνουν στα προβλήματα για τα οποία ζητήθηκε η γνώμη του δείγματος των 1.000 ατόμων, ενώ θα γίνει και συζήτηση με τους υποψηφίους.
Στο τέλος της διαδικασίας θα δοθεί νέο ερωτηματολόγιο στους 200 πολίτες, από τους οποίους θα ζητηθεί να αξιολογήσουν τους υποψηφίους στα θέματα τα οποία συζητήθηκαν. Το αποτέλεσμα της διαδικασίας αυτής θα προσανατολίσει την τελική επιλογή του κόμματος.
Προσωπικά θεωρώ ότι και οι δύο καινοτομίες δείχνουν τη διάθεση να κινηθεί το ΠΑΣΟΚ προς τη σωστή κατεύθυνση και με έντονα ” συμμετοχική χροιά”. Φτάνει όμως μόνο η καλή πρόθεση , η κινδυνεύουν αυτά τα εγχειρήματα να καταλήξουν σε επικοινωνιακές συμμετοχικές ασκήσεις επί χάρτου?
Έχω τους εξής κατ’ αρχήν προβληματισμούς.
1. Όσον αφορά τις προκριματικές εκλογές θεωρώ ότι η διενέργεια τους σε 24 μόνο δήμους της χώρας δείχνει ατολμία στις συμμετοχικές διαδικασίες. Η δικαιολογία του κινδύνου δημιουργίας εσωτερικών πολώσεων δεν μπορεί να σταθεί , όταν απευθύνεσαι στο σύνολο της κοινωνίας. Το ερώτημα και το στοίχημα μαζί είναι το κατά πόσο το οργανωμένο κόμμα έχει τη δύναμη και τη διάθεση να ενεργοποιήσει το σύνολο των πολιτών της τοπικής κοινωνίας να συμμετέχει στη διαδικασία ενημερώνοντας το σωστά και πείθοντας το για τη δημοκρατικότητα της διαδικασίας, η θα φροντίσει , εξυπηρετώντας συμφέροντα τοπαρχών και τζακιών να ελέγξει το εκλογικό σώμα και περιορίζοντάς το, να διαμορφώσει το αποτέλεσμα.
Και παραπέρα , αν υποθέσουμε ότι πείστηκαν οι πολίτες να συμμετέχουν , θα έχουν να επιλέξουν μόνο πρόσωπα , ή και πολιτικές και προγράμματα ?
Θα έχουν τη δυνατότητα να αξιολογήσουν τους υποψηφίους ?
Θα ενημερωθούν για τις απαντήσεις που αυτοί έχουν για τα διάφορα προβλήματα της πόλης?
Ποιος θα καθορίσει αυτά τα προβλήματα και τον τρόπο που θα υποβληθούν προτάσεις?
Πως θα δεσμευτεί τέλος ο επιλεγμένος απο τη διαδικασία υποψήφιος για το πρόγραμμα που θα προβάλλει κατά τη προεκλογική του εκστρατεία , αλλά και θα υλοποιήσει σε τυχόν εκλογή του?
2. Κάποιοι από τους παραπάνω προβληματισμούς φαίνεται από πρώτη άποψη να απαντώνται από τη δεύτερη διαδικασία που θα εφαρμοστεί στο Μαρούσι. Η συζήτηση εδώ θα ξεκινήσει εγγυημένα από τις πολιτικές και τα προβλήματα του δήμου. Πάνω σε αυτά τα τοποθετηθούν πριν επιλέξουν , τόσο οι πολίτες όσο και οι υποψήφιοι. Και στο τέλος οι πολίτες δεν θα επιλέξουν πρόσωπο , αλλά στην ουσία “πακέτο” προσώπου και προγράμματος.
Εκείνο που με ανησυχεί είναι ο έντονα “δημοσκοπικός” χαρακτήρας του εγχειρήματος. Όπως όλοι μας ξέρουμε , τα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης εξαρτώνται από τρία πράγματα . Το μαθηματικό μοντέλο που χρησιμοποιείται , τον τρόπο επιλογής του δείγματος και τα ερωτήματα - απαντήσεις που τίθενται στους συμμετέχοντες. Μπορεί κανείς πολύ εύκολα να διαμορφώσει αποτέλεσμα σε μια δημοσκόπηση.
Είναι προφανές ότι αυτό που επιχειρείται να γίνει στο Μαρούσι ,δεν θα είναι μια απλή συνηθισμένη δημοσκόπηση. Ο όρος “διαβουλευτική” είναι αυτός που θα κάνει τη διαφορά. Η διαβούλευση θα γίνει μεταξύ του δείγματος των πολιτών και των υποψηφίων πάνω στα συγκεκριμένα προβλήματα της πόλης.
Εδώ υπάρχει η εξής αδυναμία κατά τη γνώμη μου.
Ποιος θα καθορίσει τα προβλήματα?
Θα το κάνει η επιστημονική ομάδα ή οι ίδιοι οι πολίτες?
Προς θεού δεν αμφισβητώ την ικανότητα των επιστημόνων να εντοπίσουν τα προβλήματα , δεν θα ήταν όμως πιο δημοκρατικό και πιο πειστικό ,οι ίδιοι οι πολίτες να έχουν τη δυνατότητα να θέσουν προβλήματα , αλλά ακόμη και προτάσεις για τη λύση τους?
Και παραπέρα , γιατί η γνώμη και η τελική αξιολόγηση των πολιτών δεν θα έχει δεσμευτικό χαρακτήρα για την τελική επιλογή του κόμματος? Αυτό δεν δίνει την εντύπωση στον πολίτη ότι τελικά ίσως και να μη ληφθεί υπόψη η γνώμη του ?
Δεν θέλω να επεκταθώ παραπέρα , άλλωστε σκοπός μας παραμένει πάντοτε ο συμμετοχικός διάλογος σε αυτήν την ιστοσελίδα .
Συμπερασματικά θεωρώ ότι και οι δύο πρωτοβουλίες του Γ.Α. Παπανδρέου επιβεβαιώνουν την πίστη του να προχωρήσει τις συμμετοχικές διαδικασίες στο ΠΑΣΟΚ και την κοινωνία.
Θεωρώ ότι τα αποτελέσματα θα είναι έτσι κι αλλιώς θετικά και από τις δύο διαδικασίες , και θα οδηγήσουν σε ένα νέο συμμετοχικό μοντέλο που κατά τη γνώμη θα βρίσκεται κάπου στη μέση και των δύο πρωτοβουλιών.
Προσωπικά θα ζητούσα λίγο περισσότερο τόλμη στο εγχείρημα. Θα άφηνα και άλλες τοπικές κοινωνίες να αποφασίσουν οι ίδιες ,αν θέλουν να κάνουν διαβούλευση και ποια διαδικασία προτιμούν.
Αυτό βεβαια θα προϋπόθετε μια σημαντική προετοιμασία σε τοπικό επίπεδο, αλλά και τους κατάλληλους ανθρώπους που θα την κάνουν και θα την υποστηρίξουν. Το Πασοκ έχει χρήσιμα “εργαλεία” που μπορεί να αξιοποιήσει σε αυτή την κατεύθυνση , το ΙΣΤΑΜΕ , το Ινστιτούτο επιμόρφωσης , το Κάθε Μέρα Πολίτης , αλλά και άλλες ΜΚΟ θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση.
Πρώτη Δημοσίευση : diablog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου