Και ξαφνικά λύσαμε όλα μας τα προβλήματα , στην Αθήνα θα μαζέψουμε τα σκουπίδια από τους δρόμους , βρήκαμε και που θα στείλουμε (αυτό κι αν είναι ανέκδοτο) τη λάσπη της Ψυττάλειας, ανακαλύψαμε τον Ελαιώνα - μέχρι και το τζαμί θα φτιάξουμε εκεί λέει , στη Θεσσαλονίκη ξεκινάμε το μετρό και την υποθαλάσσια εν μέσω αντιδράσεων, στην Πελοπόννησο ξαναφτιάχνουμε τη γραμμή του Τρικούπη όπως ήταν (!!), τη βενζίνη τη φτάσαμε επιτέλους 1 ευρώ, φτιάξαμε και σχέδιο νόμου για τη συμβίωση - λίγο άτολμο το βλέπω παρεμπιπτόντως , αλλά θα επανέλθω - και τώρα μπήκαμε σε μεγάλα θέματα πολιτικής, όπως απασχόληση και ασφάλιση, και χωριστήκαμε σε σουηδούς και ιρλανδούς !!!
Ποτέ δεν φανταζόμουνα πως η χώρα του ήλιου θα έκρυβε τέτοια λατρεία για τον μονίμως βροχερό και ψυχρό ευρωπαϊκό βορρά !!!
Ας σοβαρευτούμε όμως λίγο.
Αντιγράφω απο άρθρο του Χρήστου Μέγα στην Ελευθεροτυπία
“….Η Ελλάδα έχει από τα χειρότερα συστήματα εργασιακών σχέσεων, κυρίως γιατί οι εργοδότες απολύουν αναιτιολόγητα, ενώ, όπου προβλέπεται «σπουδαίος λόγος» για απομάκρυνση από την εργασία, όπως στις ΔΕΚΟ και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, έχει ενοχοποιηθεί από την κυβέρνηση για όλα τα δεινά της χαμηλής παραγωγικότητας.
Μάλιστα τον περασμένο Δεκέμβριο πέρασε νόμο για κατάργηση των σχετικών κανονισμών προσωπικού και πρόσληψη με καθεστώς ιδιωτικού δικαίου και αναιτιολόγητων απολύσεων για τους νέους που θα προσλαμβάνονται στο εξής.
Ως προς τις απολύσεις, αυτές είναι απελευθερωμένες για επιχειρήσεις έως 20 άτομα, κάτι που αφορά το 92% των επιχειρήσεων (σ.σ.: οι οποίες είναι μικρού μεγέθους στην Ελλάδα). Και η πρόβλεψη αυτή ετέθη το 2000 (νόμος Γιαννίτση), αφού έως τότε ήταν ελεύθερες για επιχειρήσεις που απασχολούν έως 50 άτομα προσωπικό.
Πλέον για τις επιχειρήσεις από 21 έως 199 άτομα το ποσοστό των απολύσεων κυμαίνεται από 20% έως και 2% αντιστοίχως (4 άτομα το μήνα). Και άνω αυτού του ορίου παγιώνεται το 2% το μήνα.
Ομως αυτού του μεγέθους οι επιχειρήσεις ανήκουν, σε μεγάλο βαθμό, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ενώ οι μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα που το προηγούμενο διάστημα θέλησαν να κάνουν απολύσεις, ουδένα πρόβλημα αντιμετώπισαν….”
Αυτά για να βάζουμε τη συζήτηση σε σωστή βάση , γιατί είναι π.χ. απορίας άξιο , πως θα εφαρμόσουμε την μεγαλύτερη φορολόγηση σε μια χώρα όπου το 2003, μόλις 3500 χιλιάδες άτομα είχαν δηλώσει εισοδήματα πάνω από 140.000 Ευρώ, ή όπου το μέσο φορολογητέο εισόδημα των δικηγόρων είναι, σύμφωνα με τις φορολογικές δηλώσεις, μικρότερο από εκείνο των συνταξιούχων?
Η πώς θα πάνε π.χ. τα επιδόματα ανεργίας στο 80% των μισθών (τώρα είναι στο μυθώδες ποσό των 311 Ευρώ), ή πώς θα δημιουργήσουν κοινωνικό κράτος και σχετικές υποδομές, όταν το ΙΚΑ π.χ. είναι σε δεινή οικονομική θέση και παρέχει κάκιστες υπηρεσίες?
Με άλλα λόγια στο τριπλό ερώτημα Ανεργία - Ανασφάλεια - Αβεβαιότητα πρέπει να δώσουμε ολοκληρωμένη απάντηση και όχι να κρυβόμαστε πίσω απο μοντέλα ξένα και θεωρίες του αέρα.
Και πρέπει να δώσουμε απάντηση όχι τόσο σκεπτόμενοι το δικό μας μέλλον , που εκ τών πραγμάτων είναι προδιαγεγραμμένο , αλλά αυτό των παιδιών μας.
Πρώτη δημοσίευση : diablog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου