Είναι σε όλους μας γνωστό και έρχεται ξανά αυτές τις ημέρες στην επικαιρότητα με τις φωτιές, ότι η νομοθεσία για τον αιγιαλό και την παραλία δίνει την δυνατότητα σε συμφέροντα - κύρια οικονομικά - αλλά μικροπολιτικές σκοπιμότητες να καταστρέφουν τις παραλίες - διαμάντια του τόπου μας.
Ιδιαίτερα στην Αττική , την Χαλκιδική αλλά και τις άλλες παράκτιες περιοχές κοντά σε αστικά κέντρα οι διατάξεις που απαγορεύουν την οικοδόμηση στον αιγιαλό και επιβάλλουν διόδους μεταξύ των περιφράξεων των παρακτίων ιδιοκτησιών έχουν κουρελιαστεί μ’ αποτέλεσμα η πρόσβαση στις ακτές να παρεμποδίζεται ή να επιτρέπεται με καταβολή τσουχτερού εισιτηρίου.
Πρόσφατα η κυβέρνηση , την ώρα που όλοι μας κάναμε το μπάνιο μας στις ακτές , έδωσε στη δημοσιότητα ένα νέο νομοσχέδιο για το θέμα αυτό. Ένα νομοσχέδιο που μάλλον ανοίγει , παρά κλείνει τα παράθυρα για αυαθαιρεσίες και καταπατήσεις.
Οι ειδικοί και οι οικολογικές οργανώσεις λένε πως το νομοσχέδιο δυστυχώς φαίνεται να εξυπηρετεί συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, παραχωρώντας τους πολύτιμο φυσικό κεφάλαιο, το οποίο δεν ανήκει σε καμιά Κυβέρνηση και ότι οι διατάξεις του είναι ευθέως αντισυνταγματικές. Περιλαμβάνει παγίδες, όπως η σκόπιμη ασάφεια του εύρους της παραλιακής ζώνης, που μπορεί να γίνει αντικείμενο αθέμιτων συναλλαγών. Διατάξεις επίσης (ή τροπολογίες της τελευταίας ώρας) που θα χρησιμοποιούν το νομοσχέδιο ως προκάλυμμα για ιδιωτικοποίηση ακτών-φιλέτων και με τη βούλα του νομοθέτη.
Κατά τη γνώμη μου αν ειλικρινά επιδιώκουμε τη διαφύλαξη της δημόσιας κτήσης και του δικαιώματος δωρεάν απόλαυσης αυτής τότε, το βάρος και προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην κατάργηση των παρανόμων καταστάσεων αρχίζοντας από τις παραλίες της Αττικής και εκείνες πλησίον των άλλων αστικών κέντρων.
Επομένως αν το οποιοδήποτε νομοσχέδιο δεν συνοδεύεται από δραστική ενίσχυση των αρμοδίων κτηματικών υπηρεσιών του δημοσίου και της τοπικής αυτοδιοίκησης σε μέσα και πιστώσεις, αναπόφευκτα προκύπτει ότι στόχος του είναι μόνο η παραπέρα ανεξέλεγκτη παραχώρηση «φιλέτων» παραλιακής δημόσιας γης σε “ημετέρους” ιδιώτες.
Σαν πολίτες έχουμε χρέος και δικαίωμα ,όχι μόνο να μην επιτρέψουμε να περάσουν τέτοιες διατάξεις , αλλά να απαιτήσουμε για την απόδοση των ακτών στους πολίτες στην πράξη , ανεξάρτητα απο την συμμετοχή ή μη ιδιωτών στην συνεκμετάλλευση τους. Και αυτό όχι με τη λογική μιας αριστερίζουσας ή οικολογίζουσας αντίληψης άρνησης των πάντων, αλλά με βάση το κοινό μας συμφέρον. Ότι τα βασικά μας “προϊόντα” για την τουριστική ανάπτυξη - το δάσος και η θάλλασα - πρέπει να παραμείνουν βιώσιμες και ελκυστικές σε όλους.
Πρώτη δημοσίευση : diablog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου