Και ξαφνικά , μετά την συνέντευξη του “καταλληλότερου” στη ΔΕΘ- αυτόν θα τον ξαναδείτε του χρόνου πάλι - όπου ούτε λίγο ούτε πολύ μάθαμε για μια λαμπρή Ελλάδα, τα τηλεοπτικά παράθυρα γέμισαν γάλατα , μίζες, εργολάβους και “κουμπάρους”.
Ο “Πανάγος” του Πανίκα , το γάλα των παιδιών μας, η ανεξάρτητη αρχή που λέγεται “επιτροπή ανταγωνισμού”, οι εργολάβοι των μεγάλων έργων, τα ένσημα των εργατών,ο ΕΟΦ και τα νοσοκομεία μπήκαν όλα σε ένα μίξερ της ενημέρωσης σε δυνατές δόσεις και κάνουν την Ελλάδα και τους Έλληνες του 2006 αλλοιφή. Ο πολίτης βομβαρδίζεται απ την απόλυτη διαφθορά και έχει πια την εντύπωση ότι και για να βήξει , πρέπει να δώσει μιζα!
Και εκεί ανάμεσα σε όλα , χθες αργά το βράδυ ,δικαιώθηκε και ο Βύρων, ο οποίος προειδοποιούσε τον Παλαιοκώστα να παραδοθεί , γιατι αργά ή γρήγορα θα τον “συλλήψει” (δεν το είπα εγω έτσι - ο βύρων το είπε). Τώρα δε μένει παρά ο ΟΠΑΠ να τον βάλει στο στοίχημα.
Απόδραση σε 1 εβδομάδα –> απόδοση 1,25
Απόδραση σε 3 βδομάδες –> απόδοση 3,75
Και έπεται και συνέχεια.
Προσωπικά σε τέτοιες καταστάσεις έχω μια βασική αρχή να κοιτάω πίσω απο τα γεγονότα. Έχω πάντοτε την αίσθηση ότι τίποτα πια δεν βγαίνει στον αέρα τυχαία ,χωρίς να υπάρχει και καποιος άλλος στόχος. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή και θα καταλήξουμε στον προφανή κοινό στόχο.
Πρώτα πρώτα αυτή η ιστορία με τη Μεβγάλ και τους “κουμπάρους” - αλήθεια ο Μητσοτάκης πρέπει να τα βλέπει αυτά και να γελάει τώρα - κρύβει δύο βασικούς κινδύνους. Το ένα είναι ο κίνδυνος συγκάλυψης της ασυδοσίας του ελληνικού καρτέλ γάλακτος. Γιατί οι μιζαδόροι κάνουν τη δουλειά τους , αλλά εμφανίζονται σαν τα κοράκια όταν υπάρχει ψητό. Και εδω το ψητό δεν το έχουμε μάθει ακόμη και πολυ φοβάμαι πως δεν θα το μαθουμε κιόλας. Γιατί δηλαδή το γάλα που ξεκινάει με 35 λεπτά απο τον παραγωγό, φτάνει με 1,35 ευρώ στον καταναλωτή. Κι αν βεβαια αυτό το γάλα είναι πάντα το γάλα που έφυγε απο τον παραγωγό.
Το δεύτερο είναι η προσπάθεια απαξίωσης μιας πολύ σημαντικής ανεξάρτητης αρχής , αυτής της επιτροπής ανταγωνισμού. Πολλές φορές σε αυτό το ιστολόγιο σε άρθρα και συζητήσεις έχουμε γράψει για την ελεύθερη αγορά, τους κανόνες της και την χρησιμότητα των ανεξάρτητων αρχών για τον κοινωνικό έλεγχο. Το χτύπημα μια τέτοιας διαδικασίας εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για επικράτηση πλήρους ασυδοσίας στην αγορά.
Νομίζω λοιπόν πως μια υπεύθυνη πολιτική στάση δεν είναι να ψάξουμε να βρούμε τις γαλάζιες κουμπαριές, αλλά να περιφρουρήσουμε το δικαίωμα του πολίτη να ελέγχει και να απαιτεί διαφάνεια. Και επειδή αισθάνομαι ότι ο θεσμός της Επιτροπής Ανταγωνισμού έχει νομοθετικά κενά - δεν μπορώ ας πούμε να καταλάβω τι σόι ανεξάρτητη αρχή είναι αυτή όταν ο Γενικός Διευθυντής διορίζεται απο την κυβέρνηση και με δυνατότητα εισηγήσεων για πρόστιμα σε εταιρείες , ενώ θα έπρεπε να έχει διοικητική θέση - είναι απόλυτα αναγκαίο να θωρακισθεί ο θεσμός απο καθε πλευρά.
Πάμε τώρα στο θέμα των Έργων , των εργολάβων και των ενσήμων του ΙΚΑ. Εδώ δεν ξερω ,αν η ιστορία είναι για γέλια ή για κλάμματα! Πρώτα πρώτα να ξεκαθαρίσουμε τι ισχύει σήμερα, προσθέτοντας ότι το ίδιο καθεστώς ισχύει απο το 1956 !!!
Ως γνωστόν το ΙΚΑ , μαζί με τον ΟΓΑ, είναι δύο απο τους ελάχιστους ασφαλιστικούς οργανισμούς παγκοσμίως που δεν είναι ούτε στοιχιωδώς μηχανογραφημένοι. Μην ξεγελιέστε αν δείτε μερικούς υπολογιστές σε κάποια γραφεία, υπάρχει εδω και δύο χρόνια μόνο το μητρώο ασφαλισμένων , αλλά στα κατα τόπους γραφεία ο υπολογιστής ανάβει μόνο , ως επι το πλειστον για πασιέντζα!! Και δεν φταίνε φυσικά οι υπάλληλοι γιαυτό.
Όπως οι υπάλληλοι δεν φταίνε και για το απαρχαιομένο σύστημα υπολογισμού των ενσήμων στα δημόσια έργα. Ένα σύστημα που παίρνει υπόψη του τις εργασίες που γίνονται σε ένα έργο ( εκσκαφές , καλούπωμα, ασφαλτόστρωση κλπ) και με κάποιους μοναδικούς αντικειμενικούς συντελεστές υπολογίζει το ποσοστό που πρέπει να καταβάλλει ο ανάδοχος του έργου. Το πρώτο πρόβλημα που υπάρχει είναι ότι αυτοί οι μοναδικοί συντελεστές έχουν προσδιοριστεί με όρους κατασκευής έργων του ‘50 , όταν ακόμη σκάβαμε με το φτιάρι και φτιάχναμε λάσπη με το σακκι το τσιμέντο και το λάστιχο το νερό. Επομένως είναι σχεδόν πάντοτε εκτός πραγματικότητας.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι ο ίδιος ο νόμος δίνει το δικαίωμα στον εργολάβο να μη δεχτεί τον υπολογισμό του ΙΚΑ , να κάνει ένσταση και να διαπραγματευτεί το ποσοστό με βάση τα σύγχρονα δεδομένα. Και εδω αρχίζει ο τζόγος. Γιατί ο εργολάβος ξέρει μεν να υπολογίσει σωστά την δαπάνη , αλλά συχνά δεν το κάνει εκμεταλευόμενος την άγνοια του ανειδίκευτου υπαλλήλου του ΙΚΑ. Και απο την άλλη μεριά ο υπάλληλος θεωρεί τον εργολάβο εξ ορισμού κλέφτη και δεν δέχεται την δική του εισήγηση. Και για να μη χαλάμε τις καρδιές μας , ε , τα βρίσκουμε κάπου στη μεση και προς τα κατω , και όλα είναι νόμιμα.
Το μεγάλο πρόβλημα βεβαια ,πίσω απο την αδυναμία των υπαλλήλων και την πονηριά των εργολάβων είναι ότι όλοι εκμεταλεύονται την αδυναμία του οργανισμού να κάνει αποτελεσματικούς ελέγχους για τον πραγματικό προσδιορισμό της ασφαλιστικής δαπάνης ενός έργου , και σε συνδιασμό με αυτό της πάταξης της εισφοροδιαφυγής και της μαύρης εργασίας. Πως λύνεται αυτό ? Όπως λύνονται και τα πλείστα άλλα προβλήματα ελεγχων του ελληνικου δημοσίου. Με πραγματική αποκέντρωση εξουσιών και ελεγχων προς την τοπική αυτοδιοίκηση , πληρη αναδιοργάνωση και εξσυγχρονισμό του συστήματος με αιχμή στην μηχανοργάνωση και σαφή και εξασφαλισμένο κοινωνικό έλεγχο , με παράλληλη επιτελική παρουσία της κεντρικής διοίκησης.
Δεν ξέρω γιατι εμένα μου φαίνεται τόσο απλό , αλλά για σκεφτείτε : Όταν ο δήμαρχος μιας πόλης ξέρει , ότι τα χρήματα που θα παρει για το Δήμο του απο την κεντρική διοίκηση θα είναι ενα πολυ μικρό μέρος απο τον προϋπολογισμό του ,και ότι τα υπόλοιπα θα έχει τη δυνατότητα και πρέπει να μαζέψει ο ίδιος απευθείας , είτε απο άμεσους φόρους , είτε απο τα έργα , είτε απο προσφορά υπηρεσιών προς τρίτους, και ότι με αυτά τα χρήματα θα λειτουργήσει και θα αναπτύξει σωστά το δήμο του και θα ανταποδώσει τα πρέποντα στους δημότες , ώστε να ξαναεκλεγεί και στις επόμενες εκλογές , τι λετε? θα το κάνει ή όχι? Θα εκσυγχρονίσει τις δημοτικές υπηρεσίες ή όχι? θα παρει τους καλύτερους ή θα κάνει μόνο ρουσφέτια στους δικούς του?
Και μια και μιλάμε για την τοπική αυτοδιοίκηση , ας καταλήξουμε και στο κατα τη γνώμη μου κρυφό, αλλά βασικό στόχο όλης αυτής της σκανδαλολογίας χωρίς τέλος.
Να σας θυμήσω λοιπόν, αν το ξεχάσατε, ότι σε 30 ημέρες έχουμε δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές , και όσο πλησιάζουμε , τόσο λιγότερο ασχολούμαστε με αυτές. Τον ποιόν βολεύει αυτό , είναι επίσης εύκολο να το καταλάβει κανείς. Για μια ακόμη φορά οι πολίτες καλούνται να ψηφίσουν με κριτήριο αυτό που τους πλασσάρεται σαν πρόβλημα και όχι αυτό που αντιμετωπίζουν πραγματικά. Η ανασφάλεια τους κορυφώνεται παράλληλα με την απογοήτευση τους και τους οδηγεί είτε στην αποχή , είτε στην επιλογή μιας “ασφαλούς” επιλογής.
Προσωπικά θεωρώ στο μέλλον σημαντικότερες τις τοπικές εκλογές ακόμη και απο αυτές τις βουλευτικές. Για την ισόρροπη και βιώσιμη ανάπτυξη καθε γωνιάς της πατρίδας μας αλλά και της χώρας συνολικά η ουσιαστική ενισχυση της αυτοδιοίκησης με πόρους και εξουσίες είναι μονόδρομος. Ο Δήμος - μικρή κυβέρνηση με ταυτόχρονο ισχυρό και ουσιαστικό κοινωνικό έλεγχο και συμμετοχή και συνευθύνη των πολιτών στις αποφάσεις είναι ο μοναδικός τρόπος για να λυθουν προβληματα σαν τα προαναφερθέντα.
Και ένας υπεύθυνος πολιτικός λόγος μπροστά σε αυτές τις εκλογές είναι αυτός που θα αναδείξει αυτό το στόχο σαν το κυρίαρχο διακύβευμα. Αν θέλουμε κοινωνία πολιτών και όχι κοινωνία μιζαδόρων και κουμπάρων, πρέπει να έχουμε το πρόγραμμα και τη στρατηγική να πείσουμε τους πολίτες για την ενισχυση της αυτοδιοίκησης. Πρέπει να πολεμήσουμε την αποχή και την απογοήτευση.
Μα προπάντων πρέπει μετά τις εκλογές να διεκδικήσουμε , πολίτες και προοδευτικές δημοτικές και νομαρχιακές αρχές , αυτη την ουσιαστική αποκέντρωση. Και αυτό να μην περιορίζεται μόνο σε ένα 40% για την περιφέρεια απο το Δ’ ΚΠΣ ,αλλά να επεκτείνεται σε διεκδίκηση άμεσων πόρων και αυτοδιαχείριση. Να διεκδικήσουμε , κι ας είναι στην εξουσία μια συντηρητική κυβέρνηση. Και να προετοιμάσουμε το έδαφος και να εξασφαλίσουμε ότι η επόμενη προοδευτική θα τα κάνει πράξη.
Απο εμάς εξαρτάται.
Πρώτη δημοσίευση : diablog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου