Πάνω που είχαν κλείσει όλες οι “πόρτες” στο ΠΑΣΟΚ με την μομφή και την αποχώρηση από την αναθεώρηση και επικρατούσε νηνεμία και συσπείρωση, κάποιοι είχαν την ιδέα να βγουν σε ένα τηλεοπτικό παράθυρο (τι πρωτότυπο!) να σπείρουν πάλι θύελλες…Και κάποιοι άλλοι αφελείς να “τσιμπήσουν” κι αυτοί το πρώτο μικρόφωνο που βρήκαν μπροστά τους και να πουν τις “κάλτσες” τους με αποτέλεσμα ο “τυφώνας” να παρασύρει εύλογα τους “ελαφρύτερους”.
Δεν θα ασχοληθώ εδώ ούτε με τις απόψεις Πάγκαλου για το άσυλο - αν και έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον - ούτε με τις κραυγές Κουλούρη ούτε κάν με την διαγραφή του. Για άλλο πράγμα προβληματίζομαι ή μάλλον εξοργίζομαι τώρα πια.
Εξοργίζομαι λοιπόν με την τακτική των σύγχρονων ελληνικών πολιτικών κομμάτων εξουσίας να εννοούν το διάλογο με την κοινωνία πάνω σε φλέγοντα θέματα σαν ένα ιδιόμορφο γκάλοπ αντιδράσεων. Κάθε φορά βγαίνει ένα σημαίνον στέλεχος (ποτέ ο αρχηγός) πετάει μια “χειροβομβίδα” στα ΜΜΕ (αποκλειστικά, χωρίς να έχει γίνει καμιά συζήτηση στο κόμμα) και δημιουργεί σκηνικό πόλωσης ανάμεσα στο “ναι” και στο “όχι”.
Και μετά, αν η “ιδέα” άρεσε στην κοινωνία( σχετικό αυτό βέβαια γιατί προέρχεται μόνο απο στοιχεία δημοσκόπων), τότε βγαίνουμε και λέμε “αυτό είναι η θέση του κόμματος”. Αν δεν άρεσε, τότε βγαίνουμε και λέμε ” αυτά είναι προσωπικές απόψεις αυτού που τα είπε”. Και “καρατομούμε” και κανέναν που τόλμησε να αντιδράσει πέραν του επιτρεπτού.
Τα προβλήματα δύο :
1. Οι πολίτες δεν έχουν άλλες επιλογές πέραν του ναι ή του όχι. Δεν μπορούν να προτείνουν διαφορετικά. Σχεδόν απαγορεύεται.Και αυτό δεν είναι φυσικά διαβούλευση.
2. Τα κόμματα δεν δημιουργούν ένα σύνολο πολιτικών θέσεων για τα κοινωνικά προβλήματα, παρά ένα συνοθύλευμα “πυροτεχνημάτων” που είτε “σκάνε” είτε όχι. Και έτσι στην ουσία δεν δεσμεύονται και ιδιαίτερα πάνω σε προγραμματικές θέσεις για το πως θα κυβερνήσουν, ειδικά οι ηγεσίες. Αποτέλεσμα η πολιτική να μοιάζει περισσότερο με δελτίο θυέλλης παράμε πραγματικό κοινωνικό γίγνεσθαι.
Δεν ξέρω αν το αναμενόμενο νέο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ θα αποτελέσει εξαίρεση στον μέχρι σήμερα κανόνα, αλλά πολύ φοβάμαι ότι αν ακολουθήσει την πεπατημένη , το ΠΑΣΟΚ θα μετατραπεί σε “σπίτι των ανέμων”*
* με αφορμή το θάνατο του συγγραφέα του θρυλικού ραδιοφωνικού σήριαλ της δεκαετίας του ‘70 Ανδρόνικου Μαρκάκη.
Πρώτη δημοσίευση : diablogXpress
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου