Κάποιοι άλλοι (πολιτικά σκεπτόμενοι) πανηγυρίζουν για την "ανεξαρτησία και την αποφασιστικότητα" της Ελληνικής δικαιοσύνης. Οι κυβερνητικοί (και ο καταλληλότερος προσωπικά) για να ξεφύγουν επιτέλους από την αφόρητη πίεση που δέχονται για κομματική άλωση της Δικαιοσύνης και ολιγωρία σε άλλες περιπτώσεις (υποκλοπές, πακιστανοί, ομόλογα), αλλά και στο θέμα της διαφθοράς της. Και οι ίδιοι οι δικαστικοί (με επικεφαλής τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου) για να ξεφύγουν από τις ευθείες κατηγορίες που δέχονται για προσωπική διαφθορά.Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι οι μετρήσεις που έχει το επιτελείο Μαξίμου σήμερα στα χέρια του δείχνουν πάλι άνοιγμα της ψαλίδας ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και τον Καραμανλή ακόμη πιο καταλληλότερο για πρωθυπουργό (συγκινήθηκα και μόνο στη σκέψη...!!!)
Εγώ απλά να πω ότι έχω τη γνώμη ότι εθελοτυφλεί κάποιος όταν δεν βλέπει πολιτικά (και άλλα ίσως συγκυριακά) κίνητρα πίσω από αυτήν την απόφαση (ως προς την αυστηρότητα των ποινών). Πολύ δε περισσότερο από τη στιγμή που αυτός (ο υπάλληλος του λογιστηρίου) στον οποίο επιβλήθηκε η βαρύτατη ποινή των τρις ισοβίων είναι προφανέστατα ο τελευταίος τροχός της αμάξης και όχι ο "εγκέφαλος" όπως έντεχνα παρουσιάζεται. Προφανώς δεν είμαι οπαδός της ατιμωρησίας, αλλά έχω την αίσθηση ότι με τέτοιες αποφάσεις η Ελληνική Δικαιοσύνη αποδυναμώνει ακόμη περισσότερο, παρά ενισχύει, την αξιοπιστία της απέναντι στους έλληνες πολίτες.
Και δεν παίρνω υπόψη μου πως θα υπάρξει και δικαστική συνέχεια η οποία μπορεί να είναι ακόμη πιο ατυχής, αλλά τότε ...οι εκλογές θα έχουν περάσει...
Έγραψαν ενδιαφέροντα Post για το θέμα ο Θέμης Λαζαρίδης και ο Φοίβος Καρζής.
3 σχόλια:
Κρίσιμες ερωτήσεις: Έχεις δει την απόφαση; Έχεις δει τη δικογραφία;
Σημειώνω μερικά πράγματα:
α) Οι ποινές για απάτη, υπεξαίρεση κλπ σε βάρος του Δημοσίου, όταν το οικονομικό αντικείμενο είναι τόσο υψηλό, προβλέπονται από τον νόμο εξοντωτικές.
β) Είναι εξαιρετικά απίθανο να συντρέχει πολιτική σκοπιμότητα σε ένα πολυμελές δικαστήριο τυχαίας σύνθεσης, με υψηλόβαθμους δικαστές. Δεν λέω ότι δεν θα μπορούσε να γίνει, αλλά σίγουρα λέω πρώτον ότι δεν είναι καθόλου εύκολο και δεύτερον ότι δεν μπορούμε απλώς να το "τεκμαίρουμε" με απλούς συλλογισμούς. Αν έχεις πληροφορίες τέτοιου είδους, παράθεσέ τις.
Το ότι "προφανέστατα" ο υπάλληλος (=υπεύθυνος) του λογιστηρίου είναι "ο τελευταίος τροχός της αμάξης" από που το συνάγεις; Από την κοινή λογική και το στερεοτυπικό σχήμα του "κακόμοιρου λογιστάκου που συμπλήρωνε φόρμες ακολουθώντας εντολές"; Πρόκειται για μια εξαιρετικά περίπλοκη υπόθεση σαπίλας, με πολλές προεκτάσεις, με εκβιασμούς, με τεράστια μεγέθη καταχρήσεων κλπ που δεν επιτρέπει χαρακτηρισμούς τύπου "προφανέστατα", ούτε εύκολες κρίσεις "απέξω".
Ένα πράγμα που έχω μάθει στα νομικά είναι πόσο μπορεί να παραλλάσσει μια υπόθεση στον τρόπο που βγαίνει στην περίληψη των εφημερίδων, σε σχέση με το πώς ξετυλίγεται στις ογκώδεις δικογραφίες. Ας είμαστε λίγο συγκρατημένοι στις εύκολες κρίσεις ή - αν δεν είναι τέτοιες, δηλαδή "εύκολες" - ας παραθέτουμε την τεκμηρίωσή τους πριν παρασύρουμε κι άλλους στα συμπεράσματά μας.
@netpen
φυσικά και θα είχα παρόμοιες αμφιβολίες με σένα, αν ήμουν νομικός και αν όλα λειτουργούσαν σε αυτή τη χώρα με βάση τους νόμους και την ηθική. Όμως ούτε νομικός είμαι ούτε όλα τέλεια τα βλέπω.
Σαν πολίτης κρίνω τη απόφαση και σαν τέτοιος προσπαθώ να την κρίνω πολιτικά. Και με την έννοια "πολιτικά" δεν περιρίζομαι στην στενή έννοια του όρου, αλλά την κρίνω κοινωνικά και ίσως και ηθικά.
Βέβαια θα συμφωνήσω μαζί σου ότι πιθανόν το "ιστορικό" της υπόθεσης, έτσι όπως καταγράφεται στη δικογραφία και στην απόφαση να απέχει έτη φωτός από την παρουσίαση που εμείς οι απλοί πολίτες διαβάζουμε στον τύπο. Αλλά τι να κάνουμε? Αυτή δυστυχώς είναι η πηγή πληροφόρησης μας. Μάκαρι κάποιος νομικός - σε μεγάλες δίκες π.χ. - να δημοσιοποιούσε τη δικογραφία και την απόφαση στο διαδίκτυο, ώστε έστω μερικοί να ενημερωνόμασταν καλύτερα.
Το πολιτικό ζήτημα πάντως που προσπάθησα να προβάλλω στο άρθρο μου είναι ότι θεωρώ σημαντική την ευθύνη τόσο της εξουσίας για την εικόνα αναξιοπιστίας και της "χειραφέτησης" που εμφανίζει η Ελληνική Δικαιοσύνη , όσο και της ίδιας της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της , που ανέχονται αυτήν την κατάσταση και συχνά λειτουργούν προς ενίσχυση της.
Οι επιφυλάξεις που ανέφερα δεν προϋποθέτουν πτυχίο νομικής. Ίσα-ίσα, αν κανείς δεν έχει, πρέπει να έχει περισσότερες, όσον αφορά τουλάχιστον στο νομικό σκέλος. Στο πραγματικό σκέλος, η ανάγκη διατύπωσης επιφυλάξεων - άρα και μετριοπαθών θέσεων - πηγάζει, για νομικούς και μη, από την έκταση και τη σοβαρότητα της υπόθεσης.
Επίσης: η παραδοχή ότι σε αυτή τη Χώρα "δεν λειτουργούν όλα με βάση τους νόμους και την ηθική" (συμφωνώ) είναι εξαιρετικά νεφελώδης για να στηρίξει οποιαδήποτε συγκεκριμένη θέση. Αυτό πχ αυτομάτως σημαίνει ότι η απόφαση είχε πολιτικά κίνητρα; Από πού κι ως πού; Έτσι μπορεί να βρει στέγη οποιαδήποτε αυθαίρετη θέση, με τη λογική ότι «όλα είναι πιθανά» (και πάλι: άλλο «πιθανό» κι άλλο «σχεδόν βέβαιο»)! Στο κάτω-κάτω πειστήκαμε ότι με βάση το υλικό τής δικογραφίας και τον νόμο η απόφαση είναι «εξωφρενική», για να αναζητήσουμε άλλα, απώτερα κίνητρά της;
Είπαμε: Ο νόμος περί καταχραστών του Δημοσίου προβλέπει εξοντωτικές ποινές, η δε συγκεκριμένη υπόθεση έχει τεράστιο οικονομικό αντικείμενο και προεκτάσεις του κοινού ποινικού δικαίου (εκβιασμούς, απειλές κ.α.), έπληξε βάναυσα ένα πασίγνωστο πανεπιστημιακό ίδρυμα, ταλαιπώρησε (μέχρι θανάτου) αθώους ανθρώπους που ενεπλάκησαν υπηρεσιακά και χρωματίστηκε από την προκλητικά πολυτελή ζωή μερικών κατηγορουμένων. Δεν επρόκειτο σίγουρα για «συνηθισμένο έγκλημα». Η δε διάπραξή του από άτομα υπεράνω υποψίας και «εγνωσμένης επιστημονικής και κοινωνικής αξίας» κατ’ εμέ δεν λειτουργεί ελαφρυντικά αλλά επιβαρυντικά! Άλλες αξιώσεις έχω από έναν φτωχομπινέ απατεωνίσκο του υποκόσμου κι άλλες από έναν πρύτανη. Εκτός αν «στη Χώρα όπου δεν λειτουργούν όλα με βάση τους νόμους και την ηθική» φτάσουμε να θεωρούμε «συγγνωστή» την κατάχρηση («εντάξει μωρέ, μια καταχρησούλα δισεκατομμυρίων έκανε, κι εγώ στη θέση του θα…»).
Όλα τα παραπάνω αρκούν, κατ’ εμέ, για μια περισυλλογή ως προς το μήπως τελικά η απόφαση είχε τους λόγους της για να είναι τόσο αυστηρή!
Επομένως, ναι, να κρίνουμε τις αποφάσεις, ως πολίτες, με κριτήρια κοινωνικά, ηθικά κλπ. Ωστόσο - όταν δεν έχουμε τη δυνατότητα να το ψάχνουμε το ζήτημα και να τεκμηριώνουμε την όποια κριτική μας - ας διατυπώνουμε τουλάχιστον πιο μετριοπαθείς θέσεις!
Και για να φτάσουμε στο τελικό συμπέρασμα, για την αναξιοπιστία της Δικαιοσύνης: Σαφώς και έχει ευθύνη η πολιτική εξουσία για την αμφισβήτησή της, σαφώς και έχει ευθύνη και η ίδια η δικαστική εξουσία. Έχει όμως ευθύνη και η ευκολία με την οποία τα ΜΜΕ και ο κάθε πολίτης προβαίνουν σε "τελεσίδικες" κρίσεις κι επικρίσεις για δικαστικές αποφάσεις, βασιζόμενοι είτε στον κοινό «καφενειακό» νου (λες και στη Νομική τέσσερα απαιτητικά χρόνια μόνο ο κοινός νους διδάσκεται ή λες και τα έγγραφα της δικογραφίας, η προδικασία και η ακροαματική διαδικασία είναι «για να περνάμε την ώρα μας»), είτε στην επιπόλαιη παρουσίαση από μέρους του Τύπου, στα πλαίσια μιας παραγράφου (κι αυτής γεμάτης ανακρίβειες καμιά φορά), υποθέσεων που έχουν δικογραφία τόμους ολόκληρους κι ακροαματική διαδικασία ημερών, είτε …στις δηλώσεις των συνηγόρων υπεράσπισης και μόνο! Διότι το είδα κι αυτό, πολλάκις: άρθρα-κόλαφους για μια απόφαση, με μόνη τεκμηρίωση τις θέσεις των συνηγόρων υπεράσπισης (όχι και της πολιτικής αγωγής πχ)! Ε τι θα σου πει ο δικηγόρος του καταδικασθέντος; Ότι «τη φάγαμε αλλά μας άξιζε»;
Δημοσίευση σχολίου