Ανοικτή επιστολή της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης και του Ελληνικού Γραφείου της Greenpeace προς τους Ο.Τ.Α.
Με αφορμή τη σημερινή κατάσταση στο κρίσιμο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων, για άλλη μια φορά, εμφανίζεται το δίλημμα «καύση ή όχι;». Δήμαρχοι δηλώνουν έτοιμοι να κάψουν τα σκουπίδια ενώ αποδεικνύονται ανέτοιμοι να ικανοποιήσουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις απέναντι στη νομοθεσία σχετικά με την ανακύκλωση! Το όψιμο ενδιαφέρον για την καύση είναι άλλη μια συνταγή αποτυχίας: αντί να πράξουν το προφανές παραπέμπουν το θέμα σε «μαγικές λύσεις» που θα το λύσουν στο μέλλον.
Το προφανές δεν είναι άλλο από τη μείωση του όγκου των απορριμμάτων, την ανάκτηση υλικών, την ανακύκλωση, τη διαχείριση ειδικών απορριμμάτων (όπως οργανικά υλικά με κομποστοποίηση, ηλεκτρικές-ηλεκτρονικές συσκευές, λάστιχα αυτοκινήτων, ορυκτέλαια, μπαταρίες κ.α.). Είναι αυτό που έχουμε δεσμευτεί σαν χώρα να υλοποιήσουμε με επίτευξη συγκεκριμένων στόχων και χρονοδιαγραμμάτων. Και μέχρι σήμερα έχουμε αποτύχει σε σημαντικό βαθμό στην επίτευξη των πρώτων στόχων του 2006!
Η «μαγική λύση» δεν είναι άλλη από την καύση. Με τη μόνη διαφορά ότι κανείς δε μιλάει για το «πάπλωμα» που δεν είναι άλλο από το κόστος και την υγεία. Σε όλο τον κόσμο, το κόστος της καύσης είναι τουλάχιστον τριπλάσιο του κόστους της υγειονομικής ταφής. Η κατασκευή ενός εργοστάσιου καύσης συνοδεύεται πάντα από την κατασκευή μιας χωματερής τοξικών. Τα κατάλοιπα της καύσης είναι τοξικά και χρήζουν ειδικής μεταχείρισης. Δυστυχώς, οι όποιες υποσχέσεις δεν μπορούν να ξεπεράσουν τους κανόνες της φυσικής και της χημείας.
Πριν λοιπόν σπεύσουν ΟΤΑ και φορείς να υιοθετήσουν τις «μαγικές λύσεις» ας πράξουν το αυτονόητο που συμβαίνει να αποτελεί και συμβατική τους υποχρέωση. Ας γεμίσουν οι γειτονιές από μπλε κάδους, ας ενημερωθούν όλοι οι πολίτες για την ανακύκλωση και τις δυνατότητές της, ας δημιουργηθούν κέντρα διαλογής για να προχωρήσει η ανακύκλωση και να σταματήσουν να καταλήγουν στη χωματερή πολύτιμα υλικά και ας προχωρήσει επιτέλους και η κομποστοποίηση ξεκινώντας από τα σπίτια. Με αυτά τα απλά βήματα μπορούμε να μειώσουμε μεσοπρόθεσμα περίπου κατά 70-80% τα παραγόμενα απορρίμματα. Το καλύτερο το κρατήσαμε στο τέλος: ότι μένει δεν μπορεί να καεί γιατί είναι κυρίως αδρανή υλικά.
Με πολύ απλά λόγια λοιπόν, η προώθηση της καύσης απαιτεί την αποτυχία της ανακύκλωσης. Καταλάβατε κύριοι δήμαρχοι;
ΥΓ. 1: Ο δήμος της Αθήνας έβαλε (επί προηγούμενης δημαρχίας Μπεχράκη) 1600 μπλε κάδους ανακύκλωσης από τους προβλεπόμενους 7000. Παρά το γεγονός ότι η ανακύκλωση δεν προσθέτει κανένα κόστος στο δήμο, ο δήμος της Αθήνας δεν έχει υπογράψει ακόμη επίσημη συνεργασία με το εθνικό σύστημα ανακύκλωσης συσκευασιών.
ΥΓ. 2: Ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ εκτός από να βλέπει με επιφύλαξη την καύση και να μεταθέτει τις ευθύνες μόνο στους ΟΤΑ, έχει κάθε λόγο να την εμποδίσει μια και θα κληθεί στη συνέχεια να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που αυτή δημιουργεί: διοξίνες στην ατμόσφαιρα και χωματερές τοξικών.
| Φίλιππος Κυρκίτσος | Νίκος Χαραλαμπίδης | ||||||||||||
| Πρόεδρος της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης | Διευθυντής του Ελληνικού Γραφείου της Greenpeace |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου