5 Ιουν 2007

Γιατί τα έντυπα μέσα ασχολούνται τόσο πολύ με τα blogs?

Ο καταιγισμός αρθρογραφίας κάθε είδους σχετικά με την ελληνική blogoσφαιρα που διαβάζω κάθε μέρα στα ελληνικά (έντυπα κυρίως) Media και η κορύφωση του φαινομένου με αφορμή την καμπάνια για την Αμαλία Καλυβινού μου έδωσαν την αφορμή για αυτό το post.

Τα πιο πρόσφατα που διάβασα (και που με προβλημάτισαν περισσότερο) ήταν αυτά του Μανώλη Ανδριωτάκη και του Τάκη Καμπύλη. Ιδιαίτερα με προβλημάτισε η φράση του πρώτου ότι :

"... αν θέλουμε αξιόπιστα Νέα Μέσα, αν θέλουμε Μέσα που έχουν πραγματικές αξίες, που τις υπερασπίζονται με το λόγο και την πράξη, πρέπει να δημιουργήσουμε έναν κόμβο ανεξάρτητων ιστολόγων ή αλλιώς, το πρώτο Παράδειγμα σοβαρής δημοσιογραφίας στο ελληνικό Διαδίκτυο."


Δεν είμαι δημοσιογράφος, και δεν σκοπεύω να γίνω. Δεν αντιλαμβάνομαι όμως αν η "παραίνεση" του Μ.Α. απευθύνεται αποκλειστικά σε συναδέλφους του δημοσιογράφους - bloggers. Αν ναι, τότε δεν καταλαβαίνω το νόημα της. Έχασαν την αξιοπιστία τους τα μέσα των εργοδοτών τους και ψάχνουν να βρουν νέο τρόπο και χώρο έκφρασης? Το δίκτυο των "νέων αξιόπιστων μέσων" θα κοντράρει την έντυπη και ηλεκτρονική δημοσιογραφία? Θα είναι "παράδειγμα σοβαρής δημοσιογραφίας" απέναντι σε ποια "μη σοβαρή δημοσιογραφία"? Και τέλος θα είναι εξ ολοκλήρου επώνυμη αυτή η αντίθεση ή θα κρύβεται πίσω από την ανωνυμία του διαδικτύου (μια δεύτερη "ζωή" όπως πολύ συχνά συμβαίνει στο διαδίκτυο)?

Συνδυάζοντας (με δική μου ευθύνη φυσικά) τα παραπάνω δημοσιεύματα με την πληθώρα των άλλων που καθημερινά υπάρχουν στις εφημερίδες, έχω την αίσθηση ότι δεν ισχύουν τα παραπάνω και η "παραίνεση" απευθύνεται στο σύνολο των Ελλήνων ιστολόγων. Τα επαναλαμβανόμενα κείμενα περί δεοντολογίας στην blogoσφαιρα, οι "ανησυχίες" ότι πρέπει να δράσουμε "αυτολογοκρινόμενοι" πριν υπάρξει άνωθεν χειραφέτηση, μου δίνουν την αίσθηση ότι για κάτι ανησυχούν οι κατά τα λοιπά συμπαθείς άνθρωποι των ΜΜΕ. Και λυπούμαι να πω πως δεν κρίνω πως ανησυχούν για το καλό της blogoσφαιρας, αλλά μάλλον για την δική τους επιβίωση (και δεν αναφέρομαι φυσικά στους δύο προαναφερθέντες). Δεν είμαι απόλυτος, μπορεί και να κάνω λάθος και θάθελα να ακούσω και άλλες απόψεις.

Τα ερωτήματα μου για να ανοίξει η συζήτηση είναι τα εξής :
  • Γιατί το ιστολόγιο είναι δημοσιογραφία? Ετυμολογικά ίσως αυτό να είναι σωστό : "γράφω κάτι δημόσια" , αλλά ταυτίζεται με αυτό που μέχρι σήμερα ορίζουμε ως δημοσιογραφία?
  • Ο πολίτης - χρήστης γίνεται απαραίτητα δημοσιογράφος γράφοντας δημόσια τη γνώμη του και δεχόμενος κριτική από άλλους χρήστες ? Αποκτά αυτόματα ταμπέλα, ταξινομείται σε κουτάκια, γίνεται μέρος και αυτός ενός συστήματος?
  • τι φοβούνται τα μέσα και οι δημοσιογράφοι από την "καταιγίδα" των ιστολογίων? τη διαφορετική θεώρηση της "είδησης" , την ανεξέλεγκτη (για αυτούς) διάχυση της πληροφορίας, την εναλλακτική ενημέρωση των πολιτών που τους κόβει φύλλα , τον άλλου τύπου διάλογο που αυτοί δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να αναπτύξουν μέσα από τα συμβατικά μέσα?
  • Τι νόημα έχει η πρόταση για κώδικες δεοντολογίας και συμπεριφοράς? γιατί πρέπει τα πάντα να οριοθετούνται στο όνομα μια δήθεν καλής συμπεριφοράς? Αλήθεια τους κώδικες που φτιάχνουν οι ίδιοι για τα δικά τους μέσα , τους τηρεί κανείς στο σύνολο τους? Γιατί ο πολίτης του διαδικτύου - πριν ακόμη σταθεί στα πόδια του στο ελληνικό διαδίκτυο και δημιουργήσει μια δική του διαδικτυακή κουλτούρα- πρέπει να μπει στη σειρά για έγκριση και από ποιον?
  • Και πάμε στο σημαντικότερο. Μήπως η ολοένα και αυξανόμενη τον τελευταίο χρόνο παρουσία Ελλήνων χρηστών (ενεργών πολιτών) στο διαδίκτυο με προσωπικά ιστολόγια γνώμης και η τελευταία έστω και συγκυριακή (αλλά ταχύτατα αυξανόμενη) συλλογικότητα τους πάνω σε κοινά θέματα που τους απασχολούν (και που αναφέρονται σε θέματα τοπικών κοινωνιών, όπως η σημερινή καμπάνια για το περιβάλλον και το πετ κοκ) είναι αυτό που φοβίζει τα Μέσα (και ίσως περισσότερο αυτούς που τα πατρονάρουν)?
  • Μήπως φοβίζει ότι ο ανώνυμος (αλλά συχνά και επώνυμος) πολίτης χρήστης δεν περιορίζεται πια στην διαμαρτυρία του μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του, αλλά συντονίζεται χωρίς όρους και κανόνες και με άλλους συνιστολόγους και -το κυριότερο - μεταφέρει τη γνώση, την πληροφορία και την (εξόχως πολιτική) άποψη που αποκομίζει από το σερφάρισμα του και στην πραγματική κοινωνία που ζει, αποκτώντας έτσι το προνόμιο να διαμορφώνει και αυτός συνειδήσεις? Μήπως δηλαδή τα Μέσα (αλλά και άλλες συλλογικότητες όπως κόμματα, οργανώσεις, συνδικάτα) νοιώθουν να χάνουν το αποκλειστικό προνόμιο του "opinion maker" από έναν τρόπο και μέσο έκφρασης που δεν υπολόγιζαν μέχρι σήμερα?
Το θέμα είναι μεγάλο και δεν εξαντλείται σε ένα post. Τολμώ όμως να ξεκινήσω τη συζήτηση γιατί θεωρώ και εγώ το ζήτημα της δικτύωσης των ιστολόγων-πολιτών σημαντικό, αλλά όχι απαραίτητα μέσα από μια διαδικασία χειραφέτησης και πατροναρίσματος από οποιονδήποτε, όσο καλοπροαίρετος και να είναι. Έχοντας υπόψη μου πάντοτε ότι το ατομικό συμφέρον του καθενός μπορεί να γίνει και συλλογικό συμφέρον περισσότερων, θεωρώ ότι η διαρκής μέσα στο διαδίκτυο συνάντηση και συνεργασία των ιστολόγων πρέπει να είναι μια έκφραση της ίδιας της πραγματικής κοινωνίας των πολιτών και όχι η αναπαραγωγή με ένα καινούργιο μέσο των όσων αποτυχημένων κοινοτυπιών στην πληροφόρηση και τον διάλογο βιώνουμε καθημερινά.


update 14.30
διαβάζω στο κατά τα λοιπά εξαίρετο άρθρο του Μ.Α. : " Μπορεί οι ιστολόγοι ακόμα να μην πληρώνονται για τη δουλειά τους, αλλά συνιστούν την ελπίδα για μια πραγματικά αδέσμευτη δημοσιογραφία, ενώ οι «μπλοκάκηδες» είναι τα θύματα μιας παλιάς, αναξιόπιστης κι εν πολλοίς παθογενούς δημοσιογραφίας που πρέπει πια ν΄ αλλάξει." ... και τα προηγούμενα ερωτήματα μου, εντείνονται ακόμη περισσότερο, έχοντας πλέον την αίσθηση ότι σε μια "εσωτερική" διαμάχη των δημοσιογράφων κάποιοι σκέφτονται και προσπαθούν να οικειοποιηθούν τον απλό ιστολόγο.

16 σχόλια:

tzonakos είπε...

Πάντως δεν νιώθω δημοσιογράφος, ούτε πιστεύω οτι τα μπλόγκς ειναι μόνο για δημοσιογράφους.
Ο κάθε απλός άνθρωπος μπορεί να εκφραστεί.
Με θλίβει όμως αρκετά το να άντλούν θέματα οι τηλε-δημοσιογράφοι απο τα μπλόγκς και μάλιστα ο μπλόγκερ να είναι ο αφανής λαλάκας που τους δίνει υλικό εν αγνοία του.
Ετσι κι αλλιως το νετ ειναι μια αλληλοκλοπή, με την έννοια του οτι επηρρεάζει ο ένας τον άλλο.
Δεν σημαίνει πάντα οτι επειδή πχ 70-80 μπλόγκερς έγραψαν για το ίδιο θέμα οτι έχουν και δίκιο. εχουν όμως εντοπίσει κάτι ενδιαφέρον που αντίθετα με την επιδιωκώμενη απο τα ΜΜΕ "τηλεθέαση" θέλουν να αναδείξουν.
Τελοσπάντων, μην μπαίνουμε στη λογική του τι είναι μπλόγκινγκ και τι όχι γιατι θα κατηγορηθούμε για καλούπωμα η και για λογοκρισία.
Ναι, έχω κι εγω την αίσθηση οτι κατα ενα τρόπο "φοβούνται" τα μέσα, αυτό που συμβαίνει στο Διαδίκτυο....

θα επανέλθω :)

deGreece είπε...

Πολύ ενδιαφέρον post.
Οι δημοσιογράφοι θέλουν να αυξήσουν την επιρροή τους στο χώρο της μπλογκόσφαιρας αλλά θέλουν να αυξήσουν και τα ίδια τα blogs. Όσο τα blogs θα αυξάνονται, τόσο περισσότερο θα αναδεικνύονται σε ‘απαραίτητους’ μεσολαβητές που θα επιλέγουν τι είναι σημαντικό και τι δεν είναι, όπως συνέβη σε όλους τους άλλους χώρους της πολιτικής ή της τέχνης ή της κοινωνικής ζωής. Σύντομα κάθε εφημερίδα θα έχει σχετική στήλη (όπως ΤΟ ΑΡΘΡΟ) με το σχετικό κουτσομπολιό-προβολή και θα προσπαθούν οι μελλοντικοί bloggers με αγωνία να πάρουν κανα σχόλιο όπως οι άνθρωποι της τηλεόρασης. Τα περισσότερα ελληνικά μπλογκ βρίσκονται ακόμη στο πρώϊμο στάδιο του σχολιασμού της επικαιρότητας, έτσι και το μπέρδεμα με το δημοσιογραφικό λόγο είναι προφανές. Αν εξελιχθούν ακόμα περισσότερο σε πρωτογενείς πηγές πληροφόρησης, έρευνας και παραγωγής ιδεών τότε θα μπορούν να ελέγχονται ακόμα λιγότερο από τις κάθε λογής εξουσίες.

skoukios είπε...

Αγαπητέ Στέφανε,

το άρθρο σχόλιο σου είναι και πολύ καλό και επίκαιρο. η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν δημοσιογράφοι με blogs και κάποιοι μου τα έχουν στείλει. Η απόψή μου είναι ότι μάλλον νιώθουν πιο ελέυθεροι να κάνουν αυτό που δεν μπορούν ή δεν θέλουν στις εφημερίδες τους στον πιο ελέυθερο χώρο του διαδικτύου. Βέβαια το αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις τους απογοητεύει από άποψη αναγνωστών αλλά έχουν δικαίωμα κι αυτοί να επιλέξουν τα δικά τους εκγραστικά μέσα.

Επειδή συντηρώ ένα πολιτικό blog, αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα με αυτό που αναφέρεις. Πως αξιοποιούμε το ιστολόγιο με τα εκφραστικά μέσα που ταιριάζουν στη blogo σφαίρα και που τελικά δεν είναι η παραδοσιακή πολιτική διάλεκτος. Καλώς ή κακώς οι bloggers εξελίσσονται σε μια ιδιαίτερη κοινότητα που αγχώνει την οποιαδήποτε μορφή παραδοσιακής εξουσίας, αφού και τα μέσα αποτελούν στυλοβάτη της. Άρα είναι προφανής η αγωνία των δημοσιογράφων για το μέλλον.

Η άποψή μου είναι ότι το ερώτημα που θέτεις έχει και μια απλή απάντηση. Ας τους να αγχώνονται δικό τους πρόβλημα. Η ρύθμιση του διαδικτύου όποια και αν είναι αυτή και από όπου και αν προέρχεται θα είναι πάντα ατελής και θα αποτύχει.
Η διαδικτυακή κοινότητα θα έχει πολύ ισχυρή φωνή και άποψη αν απαιτηθεί.

spallantzas είπε...

@tzonakos

Εγω αντίθετα θα ήθελα ακριβώς να μπούμε επιτέλους και στην Ελλάδα στη λογική του τι είναι και τι δεν είναι blogging. Για να ξεκαθαρίσουμε ρόλους, συμπεριφορές και φαινόμενα συστηματικής λογοκλοπής.
Αλλιώς αν αφήσουμε και στην blogoσφαιρα την κλασσική θολούρα που αφήνουμε σε κάθε τι που συμβαίνει στην Ελλάδα, τότε και αυτός ο χώρος θα σβήσει (καλύτερα θα τον σβήσουν) μόλις περάσει η μόδα.
Εγώ για παράδειγμα, αν και εκτός θέματος, αρνούμαι τη χρήση video και podcast στα ιστολόγια γιατι θεωρώ πως προσπαθούν να περάσουν στα blogs τη λογική των συμβατικών media (άποψη που μπορεί να είναι και λανθασμένη, αλλά δεν με έχει πείσει κανείς μέχρι σήμερα για το αντίθετο).

@degreece

Να το πω λίγο χοντρά (αν και χτες το είπα ευγενικά στο update). Οι δημοσιογράφοι (όχι όλοι) θέλουν να γίνουν και στην πολιτική blogosfaira νταβατζήδες , όπως κάποιοι έγιναν στα media και το καθημερινό πολιτικό γίγνεσται. Και το επιχειρούν τον τελευταίο καιρό εντελώς απροκάλυπτα. Κάποιοι αρχίζουν και το παίζουν και υπερασπιστές των bloggers, ενω την ίδια στιγμή μέσα από τις εφημερίδες διαστρεβλώνουν την εικόνα των ιστολογίων, κλέβουν ασύστολα κείμενα, παρουσιάζουν επιλεκτικά bloggers, δημιουργώντας ρήγματα και διχόνοιες μεταξύ τους. Πρόσφατο παράδειγμα η καμπάνια για την Α.Κ.,όπου προσπάθησαν (και εν μέρει τα κατάφεραν) να διαβάλουν την καμπάνια, καλώντας κάποιους να μιλήσουν εκ μέρους τίνος?

@sotiris

Έτσι που το πάνε κάποιοι στις εφημερίδες , σε λίγο τα blogs θα βγαίνουν και σε DVD και θα αντικαταστήσουν τις "τσόντες" που μοιράζουν τα σαββατοκυριακα.
Αν λοιπόν κάποιοι αισθάνονται πνιγμένοι στα μέσα που δουλεύουν και ψάχνουν για "καθαρό αέρα" στα ιστολόγια, ας σεβαστούν το χώρο που μπαίνουν και ας είναι ειλικρινείς και επώνυμοι, και τότε να ναι βέβαιοι ότι θα μας βρουν όλους ισότιμους συμπαραστάτες στον κοινό σκοπό της ελευθερίας του λόγου και της δράσης. Αρκεί να καταλάβουν, ότι εδώ είμαστε όλοι ίσοι πολίτες και δεν χωράνε γκαουλάϊτερ.

Βάσος Ατρείδης είπε...

Είναι αλήθεια πως μέχρι στιγμής το μεγαλύτερο μέρος των ιστολόγων "ζει" από την επικαιρότητα και αναπαράγει θέματα της έντυπης δημοσιογραφίας (και σε μικρότερο βαθμό των ηλεκτρονικών ΜΜΕ).

Αν εξαιρέσουμε τις όποιες καλλιτεχνικές εξάρσεις κάποιων συνιστολόγων, τα αξιόλογα blogs είναι κατάθεση άποψης, κριτικής και σάτυρας του "επίκαιρου" όπως την παρουσιάζουν οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι.

Τα ιστολόγια που βαθαίνουν σε κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα είναι "φόρα" (αξιόλογα κατ' εμέ) διαλόγου με μεγαλύτερη όμως εξειδίκευση και αναγκαστικά περιορισμένο αναγνωστικό κοινό.


Σ' αυτό το αδιάφορο και αφελές μοτίβο, η στροφή που συντελέστηκε την 1η Ιουνίου αλλάζει άρδην το τοπίο και το μέλλον της "έμμισθης-στρατευμένης" δημοσιογραφίας.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, τηλεόραση και τύπος αποφάσιζαν για την ιεράρχηση, την παρουσίαση και την διάρκεια ζωής μιας "είδησης".

Αν δεν ήταν στην πολιτική τους ατζέντα, δεν είχε ελπίδες ύπαρξης.
Αν δεν εξυπηρετούσε συγκεκριμένα συμφέροντα, θαβόταν.
Όριζαν την "είδηση" με βάση τις πολιτικές τους επιδιώξεις, τα οικονομικά τους συμφέροντα και τις πελατειακές τους σχέσεις με τα κέντρα εξουσίας.
Η άποψη τους ήταν η επικρατούσα και αντί να αφουγκράζονται τις κοινωνικές αλλαγές ως όφειλαν, τις επέβαλλαν στην κοινωνία.


Με την πρόσφατη εκδήλωση διαμαρτυρίας τους, οι Έλληνες bloggers έκαναν αισθητή την παρουσία τους και δημιούργησαν για πρώτη φορά, τόσο το πρωτογενές υλικό (την είδηση), όσο και την πλατφόρμα πάνω στην οποία θα διαδοθεί (το διαδίκτυο).

Ένα συνονθύλευμα ερασιτεχνών συγγραφέων-ρεπόρτερ-δημοσιογράφων αυτοπροσδιορίσθηκε ως "μέσο μαζικής ενημέρωσης" με συλλογική συνείδηση - ως κίνημα ή κοινότητα, με κοινωνικές ευαισθησίες, αλλά και με διάθεση ανατροπής της επικρατούσας αντίληψης για την ενημέρωση, που θέλει το ελεγχόμενο ή υπαγόμενο πολιτικά κέντρο πληροφόρησης να εκπέμπει και τον αναγνώστη/τηλεθεατή, άβουλο αποδέκτη.

Το "Κίνημα των Bloggers" (έκφραση του κ. Βενιζέλου κατά το press-gr) απέτυχε να αναδείξει το θέμα της μεταρρύθμισης στην Υγεία - τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Ίσως γιατί δεν υπάρχει η βούληση και οι "αντοχές" (ούτε από την αντιπολίτευση) για κάτι τέτοιο.

Η παρουσίαση του θέματος που οι bloggers ήθελαν να αναδείξουν μετατράπηκε σε απορία για τη λειτουργία των blogs, σε θρήνο μιας "συντεχνίας" (έτσι πιστεύω μας αντιμετώπισαν) για το χαμό ενός μέλους τους, σε θλιβερή προσωπική Οδύσσεια ενός νέου κοριτσιού με τη γραφειοκρατία και το ανάλγητο κράτος...

Η φυσική απουσία ΑΝΩΝΥΜΩΝ bloggers από τα παράθυρα της τηλεόρασης έσωσε την προσπάθεια μας και τους στέρησε την ευκαιρία να μας φιμώσουν... απλά φωνάζοντας πιο δυνατά.

Υ.Γ. Η "πρώτη νίκη των Bloggers" θα έρθει όταν συζητηθεί "δημόσια" πια (τηλεόραση, τύπος, ραδιόφωνο) το θέμα της Υγείας στη χώρα μας, με τις αναφορές μας σε όσα μας "πληγώνουν".
Μέχρι τότε, το μόνο σίγουρο είναι να δούμε την ιστορία της Αμαλίας Καλυβίνου να παίζεται κι απ’ την ανάποδη, όπως αναφέρει και ο κ. Μανώλης Ανδριωτάκης...

spallantzas είπε...

@Βάσος Ατρείδης

Συμφωνώ...αλλά τα γεγονότα τρέχουν...
Πρώτα αυτό με τον Ελεύθερο Τύπο ,που ανακοινώνει κινητοποιήσεις (αστείες κατά τη γνώμη μου) που δεν έχει οργανώσει κανείς από την blogoσφαιρα.

Δεύτερον βλέπω τώρα εκδήλωση με τίτλο "Blogs, Internet και κοινωνία των πολιτών (ενόψει των επομένων εκλογών)…" και ανησυχώ ακόμη περισσότερο...ιδίως από τις συμμετοχές.

spallantzas είπε...

εξαιρετικό βρίσκω επίσης το σημερινό σχόλιο του πιτσιρίκου, με πολύ νόημα...

Ανώνυμος είπε...

@stefan ,

δεν καταλαβαίνω τους προβληματισμούς σας για μια εκδήλωση, ή για αναφορρές Ε.Τ. (και ας μιλάνε/γράφουνε με μια mediakή γλώσσα που απεχθάνομαι) ίσα ίσα , ομως κάποια στιγμή θα μπορούσαμε να δούμε και την επικοινωνία του real κόσμου , με τον εικονικό , στην ελάχιστη βαση της γενικής ενημέρωσης του "κοινού" , για τις νέες εξελίξεις , τα εργαλεία ,και τη σημασία τους

αν υπήρχε αυτή η γενική ενημέρωση νομίζετε ότι θα έτρεχαν - απ ότι ξέρω - την ίδια μέρα με την εκδήλωση τον "blogme" στα δικαστήρια .. ? προσωπικά λέω ναι σε τέτοιες ανοιχτές συζητήσεις, ίσως ελεγα όχι σε life - style - pr - ταξίδια στην Ιο ..


loop

Ανώνυμος είπε...

Στην εκδήλωση που λες, την 21η του Ιούνη, ξέρω ότι έχουν προσκληθεί και θα κάνουν παρεμβάσεις και απλοί bloggers. Κάποιοι από αυτούς που συμμετέχουν πάντως, είναι πολύ καλύτερες περιπτώσεις από βουλευτές, που λένε ότι είναι καλύτερα να παρακαλούν για ένα λεπτό παρουσίας στο δελτίο του Alter, παρά να πάρουν μέρος στην μπλογκοσφαιρα.

spallantzas είπε...

@anonymous

Συμφωνώ μαζί σας. Προτιμώ και εγώ τον ανοιχτό διάλογο από το pr. Οι προβληματισμοί μου δεν έχουν να κάνουν με επί μέρους γεγονότα, αλλά με κάποιες γενικότερες διεργασίες οι οποίες με βρίσκουν αντίθετο (έχω επαναλάβει συχνά ότι μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά μέχρι σήμερα κανείς δεν με έχει πείσει για το αντίθετο).

Να το πω απλά και συγχωρέστε με αν προκαλέσω. Έχω την αίσθηση ότι κάποιοι δημοσιογράφοι (κύρια αρθρογράφοι εφημερίδων)bloggers, οι οποίοι δεν κατάφεραν να μπουν στο star system του χώρου τους, μέσω κυρίως της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, θεωρούν ότι το διαδίκτυο και η blogoσφαιρα είναι ένα λαμπρό πεδίο για αυτούς, να πάρουν το αίμα τους πίσω. Και με τη λογική αυτή, αλλά και τη νοοτροπία που έχει αποκτήσει το δημοσιογραφικό λειτούργημα τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, θεωρούν αυτονόητο ότι μπορούν να "αλώσουν" και αυτό το χώρο, να υπερκεράσουν πολιτικούς, κόμματα, άλλες συλλογικότητες και απλούς πολίτες και να παρουσιαστούν ως οι απόλυτοι εκφραστές και συντονιστές του χώρου, έχοντας άποψη για τα πάντα και τους πάντες. Και το χειρότερο, χρησιμοποιώντας τη δυνατότητα που έχουν να "περνούν", κατ'επιλογή γεγονότα προς τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης (βλ.Αμαλία Καλυβινού) και να θάβουν άλλα, εξακολουθούν να έχουν ως στόχο όχι την ηγεμονία στην blogoσφαιρα, αλλά την είσοδο στο star system. Και φυσικά το ίδιο το"συστημα" των ΜΜΕ, βλέπονταε ότι τετοιου τύπου διεργασίες φέρνουν αναγνώστες και άρα κέρδος, δεν αντιδρούν,αντίθετα σιγοντάρουν την ιστορία, έχοντας στο μιαλό τους ότι τα πάντα στην Ελλάδα είναι μόδα, και όσο πιο πολύ και πιο γρήγορα τα ανεβάζεις τόσο πιο γρήγορα θα περάσουν.

@makis V.

Μπορεί να είναι έτσι,αλλά το promotion της εκδήλωσης αναφέρει μόνο τους επώνυμους.

Γιάννης Παπαϊωάννου είπε...

Ενώ όλος ο σύγχρονος -μετά την Γαλλική επανάσταση πολιτισμός- στηρίχτηκε στον έλεγχο και στον περιορισμό της πληροφορίας, εκείνο που φαίνεται να σώζει αυτή την στιγμή τον κόσμο μας είναι οι «μικρές τοπικές επικαιρότητες μας» που απασχολούν τους μπλογκερ.
Είμαστε όμως πολύ κοντά στην πρώτη e-μεγάλη παγκόσμια εκστρατεία που will be the and o the world as we knew it.
Βέβαια υπάρχουν πολλοί που βλέπουν σε αυτή την κίνηση περισσότερο χαβαλέ και λιγότερο πολιτική. Αλλά ποτέ άλλοτε στην Ιστορία ο πολίτις δεν είχε τόση δύναμη στα χέρια του και την δυνατότητα να ακουστεί παγκοσμίως. Η δημοσίευση σε κάθε στιγμή, ήταν και είναι πολιτική πράξη.

Το σύστημα το κλασικών ΜΜΕ αναμένεται να καταρρεύσει
www.papaioannou.wordpress.com

spallantzas είπε...

@Ιωάννης
Δεν είμαι το ίδιο αισιόδοξος, κυρίως για τον ελληνικό ιστοχώρο. Και τέλος πάντων δεν πρέπει να εφησυχάζουμε.

Ανώνυμος είπε...

Το μέσο είναι το μήνυμα. Το μέσο όμως εξελίσσεται...

spallantzas είπε...

@nefelikas
καλώστον...και πάλι!!

Γιάννης Παπαϊωάννου είπε...

Το δύκτιο ειναι το μέσο οχι αυτοσκοπός.
Αν ισχύει αυτό τοτε το μύνημα μοιάζει να ειναι πάντα το ίδιο καθώς αναζητούμε ως ανθρωποι περισσότερη ελευθέρια, πρόοδο...
και ένα κοινό για μας.
Εμεις και οι δημοσιογρφοι και οι πολιτικοί μοιάζει να είμαστε απο την ίδια πάστα.
ματαιοδοξοι ισως..

spallantzas είπε...

Ο Μανώλης Ανδριωτάκης επανέρχεται με ένα ενδιαφέρον άρθρο (και εμμέσως απάντηση στην αναφορά μου σε αυτόν)στο θέμα. Συμφωνώντας σχεδόν στο σύνολο των απόψεων που καταθέτει, δεν κατανοώ γιατί ενοχλείται από τη φράση (που ρητά γράφω ότι δεν αναφέρεται σε αυτόν) " το ενδιαφέρον μερικών δημοσιογράφων με την ιστολογόσφαιρα οφείλεται μόνο σε ιδιοτελή κίνητρα " (δική του διατύπωση). Ας μας εξηγήσει το λόγο κι ας απαντήσει συγκεκριμένα στα ερωτήματα που τέθηκαν. Εγώ απλά επαναλαμβάνω ότι κανείς δεν είναι αλάνθαστος, εφόσον τεκμηριώνεται η αντίθετη άποψη.